Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Fundusz Pracy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wcielając w życie współdziałanie podmiotów sektora publicznego i organizacji pozarządowych Sejmik Województwa uchwałą nr II/27/2/2004 z 15 listopada 2004 r. przyjął Program Współpracy Województwa Śląskiego z Organizacjami Pozarządowymi na 2005 r., w którym jedną z dziedzin współpracy jest polityka społeczna, a w jej zakresie działania na rzecz wyrównywania poziomu życia mieszkańców województwa. Realizując ten program województwo ogłosiło w 2005 r. otwarty konkurs na realizację zadań publicznych, którego celem jest dofinansowanie tych projektów zadań, które są ukierunkowane na polepszenie warunków życia mieszkańców Śląska. Wymierne rezultaty tego przedsięwzięcia będą widoczne dopiero w przyszłości, jednak już teraz można zgodnie stwierdzić, że podjęta przez województwo inicjatywa współpracy z organizacjami pozarządowymi na rzecz polepszania życia mieszkańców regionu powinna być kontynuowana przez kolejne lata. (fragment tekstu)
Bezrobocie w województwie łódzkim pojawiło się na początku lat 90. i sukcesywnie rosło do 1993 r. Po spadku w latach 1994-1998, w roku 1999 nastąpił jego ponowny wzrost, który utrzymuje się do dziś. W prezentowanym artykule przedstawiono jego krótką charakterystykę w okresie 1999-2000 oraz opisano działania Funduszu Pracy, które miały ograniczać to zjawisko.
Celem przeprowadzonych przez autorkę badań, była analiza wykorzystania środków z Funduszu Pracy w województwie warmińsko-mazurskim oraz ocena skuteczności ubiegania się osób bezrobotnych o aktywne formy pomocy z urzędów pracy.
Celem niniejszego artykułu jest wykazanie wpływu Powiatowej Rady Rynku Pracy w Wałczu na działania podejmowane w latach 2014-2017 przez Powiatowy Urząd Pracy w ramach założeń nowej polityki spójności UE w latach 2014-2020. Zwrócono również uwagę na efektywne wydatkowanie środków Funduszu Pracy w oparciu o dokonaną analizę struktury bezrobotnych, do których w analizowanym okresie była kierowana pomoc. Dokonano próby oceny wpływu Rady na działania zmierzające do pełnego i produktywnego zatrudnienia w powiecie wałeckim wprowadzając nowe instrumenty, które związane są z finansowaniem programów. W artykule zaprezentowano proces przygotowania i monitoringu działań mający istotny wpływ na sytuację na lokalnym rynku pracy. W trakcie prowadzonych rozważań wykorzystano analizę literatury przedmiotu, case study oraz doświadczenia autora w zakresie kierowania i nadzoru nad jednostkami administracji samorządowej. (fragment tekstu)
Opracowanie zawiera analizę ustawowych granic kar grzywny przewidzianych za wykroczenia stypizowane w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Cechą szczególną tych sankcji jest ich wyjątkowa surowość. Autor zwraca uwagę na fakt, że w następstwie nowelizacji przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dokonanych ustawami uchwalonymi w 2017 r. doszło do nadmiernego zaostrzenia kar za wymienione wykroczenia, a w przypadku dwóch z nich górna granica ustawowego zagrożenia karą została określona na poziomie wyższym niż dla niektórych przestępstw. Oprócz nader wysokich granic kar przewidzianych za większość wykroczeń stypizowanych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy negatywnej ocenie poddane zostały również: zbyt wąsko ujęte granice niektórych sankcji karnych, a także brak spójności części z nich z regulacjami dotyczącymi wykroczeń przeciwko prawom pracownika oraz wykroczeń polegających na nieopłacaniu składek na innego rodzaju niż Fundusz Pracy formy zabezpieczenia społecznego. (abstrakt oryginalny)
We współczesnym świecie, kiedy mamy do czynienia z procesami globalizacji i internacjonalizacji gospodarek, istotną rolę w życiu gospodarczym odgrywa konkurencyjność między podmiotami gospodarczymi. Podmioty gospodarcze rywalizują ze sobą nie tylko na gruncie gospodarki krajowej, ale także międzynarodowej. W ostatnich latach w literaturze przedmiotu wiele uwagi poświęca się kosztom pracy, wskazując, iż są one jedną z głównych determinant konkurencyjności firm i przedsiębiorstw oraz sytuacji na rynku pracy. Istotną kwestią w tej materii jest branża. Można przypuszczać, że w branżach o wysokim poziomie pracochłonności, koszty osobowe są istotnym elementem w strukturze kosztów produkcji. Natomiast w branżach o charakterze materiałochłonnym znaczenie omawianego elementu może okazać się nieistotne. Dlatego celem artykułu będzie porównanie pozapłacowych kosztów pracy w Polsce i wybranych krajach Unii Europejskiej. (fragment tekstu)
W artykule omówiono znaczenie aktywnej polityki rynku pracy oraz przedstawiono charakterystykę jej podstawowych instrumentów i uczestników. Zaprezentowano również dynamikę i strukturę wydatków funduszu pracy na aktywne programy rynku pracy.
Celem działań podejmowanych w ramach aktywnej polityki państwa na rynku pracy jest zaktywizowanie bezrobotnych poprzez włączenie ich na trwałe lub czasowo do zasobu zatrudnionych. Instrumenty umożliwiające osiągnięcie tego celu to z pewnością roboty publiczne, prace interwencyjne, aktywizacja zawodowa absolwentów, przygotowanie zawodowe młodocianych oraz pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Niezwykle ważną funkcją tej polityki jest zmniejszanie rozbieżności strukturalnych pomiędzy popytem a podażą pracy, które nieustannie pojawiają się w dynamicznie rozwijającej się gospodarce. W tym celu wykorzystuje się szkolenia zawodowe umożliwiające zmianę lub podniesienie kwalifikacji. W warunkach wysokiego i trwałego bezrobocia określenie roli aktywnej polityki rynku pracy jest bardzo istotne, gdyż często przypisuje się jej zadania znacznie przekraczające możliwości.(fragment tekstu)
Fundusz Pracy jako jeden z funduszy celowych jest głównym instrumentem finansowania działań z zakresu polityki rynku pracy w gospodarce polskiej. Środki finansowe, którymi dysponuje, wyznaczają zakres interwencji państwa na rynku pracy, a w szczególności działań aktywnych, które w sposób najbardziej skuteczny są w stanie ograniczyć wysoki poziom bezrobocia. Z zapisów ustawowych wynika, że Fundusz pracy stanowi jedyne źródło finansowania zasiłków dla bezrobotnych oraz główne źródło finansowania aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu. W latach 1990-2006 były widoczne zasadnicze zmiany zasad finansowania Funduszu Pracy, które charakteryzowały się odciążeniem państwa od obowiązku współfinansowania zasobów funduszu i zwiększeniem obciążeń pracodawców. Permanentny niedobór środków budżetowych sprawił, że dotacje państwa dla Funduszu pracy w latach 90. były niewystarczające w stosunku do potrzeb, dlatego też znalezienie dodatkowego źródła lub zwiększenie istniejących wpływów dawało możliwości realizacji podstawowych zadań w zakresie aktywizacji bezrobotnych.(fragment tekstu)
10
84%
Elementem polskiego modelu zwalczania bezrobocia jest polityka rynku pracy realizowana w ramach aktywnych i pasywnych programów finansowanych z Funduszu Pracy. Rola programów sprowadza się do aktywizacji osób bezrobotnych, promocji zatrudnienia i działań osłonowych. Wysokie koszty realizacji owej polityki sprawiają jednak, że od lat staje się ona przedmiotem ostrej krytyki, która często podważa sens jej stosowania. Podstawowym problemem, jaki pojawia się w analizie roli programów, jest relacja udziału wydatków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu do ogółu wydatków przeznaczonych na politykę. Fundusz Pracy od początku swojej działalności był uważany bowiem głównie za fundusz pasywny, z którego są finansowane w zasadzie osłony dla osób pozostających bez pracy. Przez 19 lat pochłonęły one 3/4 środków przeznaczonych na realizację wszystkich działań. Dopiero w ostatnich czterech latach możemy obserwować ewolucję podejścia do realizacji programów rynku pracy i zmiany w strukturze wydatków na ten cel. Zasadne wydaje się przedstawienie poziomu i struktury wydatków z Funduszu Pracy od początku jego funkcjonowania (1990-2008) w celu ukazania zmian zarówno w poziomie, jak i samej strukturze wydatków Funduszu Pracy na aktywne i pasywne programy rynku pracy. Interesujące wydaje się również przedstawienie zależności między zmianami w strukturze wydatków Funduszu Pracy a poziomem bezrobocia. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Efektywność programów rynku pracy w wymiarze regionalnym
84%
W swoim artykule A. Organiściak-Krzykowska podejmuje próbę oceny efektywności aktywnych programów rynku pracy w woj. warmińsko-mazurskim w latach 1999-2008. Artykuł ma charakter empiryczno-teoretyczny. (fragment tekstu)
Dla większości mieszkańców wsi możliwość znalezienia pracy zarobkowej wiąże się głównie z aktywizacją życia gospodarczego, ale niezwiązanego z produkcją rolną, ponieważ spośród około 2 min gospodarstw indywidualnych w Polsce — w wyniku nadchodzących przeobrażeń — szansę utrzymania się ma najwyżej 1/3 z nich. Polityka tworzenia nowych miejsc pracy na obszarach wiejskich musi uwzględniać następujące aspekty: zwiększenie zdolności gospodarki na obszarach wiejskich do innowacji i waloryzacji zasobów pracy (ich jakości i wzrostu kwalifikacji), otwarcie gospodarki na wsi na zewnątrz — wymianę zewnętrzną — poza rynek lokalny a w szczególności na handel zagraniczny. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza wpływu obecnego kryzysu ekonomicznego na finanse publiczne w Polce, w szczególności na system finansowania instrumentów polityki rynku pracy. Fundusz Pracy jest głównym źródłem finansowania zarówno aktywnej, jak i pasywnej polityki rynku pracy w Polsce. Pracodawcy odprowadzają składki na rzecz Funduszu Pracy, tworząc fundusz przeznaczony na łagodzenie negatywnych konsekwencji bezrobocia i finansowanie programów zatrudnieniowych dla poszukujących pracy. W konsekwencji kryzysu ekonomicznego ryzyko stania się osobą bezrobotną jest wyższe, co rodzi konsekwencje dla finansów publicznych i wywiera presję na racjonalne zarządzanie środkami Funduszu Pracy.(abstrakt oryginalny)
Polska przystępując do Unii Europejskiej musiała dostosować regulacje prawne dotyczące polityki rynku pracy. W 2004 roku weszła w życie ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która wprowadziła podział na usługi i instrumenty rynku pracy. Dotacje Funduszu Pracy przeznaczone na podejmowanie działalności gospodarczej na terenie całego kraju stały się istotnym bodźcem do zakładania działalności gospodarczych. Celem badania jest próba dokonania oceny skuteczności instrumentu aktywnej polityki rynku pracy, jakim jest przyznanie jednorazowo osobom bezrobotnym środków na podjęcie działalności gospodarczej w latach 2010-2012 na przykładzie PUP w Koszalinie. W opracowaniu postawiono tezę, iż środki z Funduszu Pracy PUP w Koszalinie przyznawane na rozpoczęcie działalności gospodarczej osobom bezrobotnym są skutecznym i efektywnym instrumentem aktywnej polityki rynku pracy. Przy ocenie wspomnianej skuteczności posłużono się wewnętrznymi dokumentami, sprawozdaniami pochodzącymi z PUP Koszalin i WUP Szczecin oraz opracowaniami MPiPS. W badaniu wykorzystano wskaźniki efektywności zatrudnieniowej i kosztowej. Słowa kluczowe: instrument aktywnej polityki rynku pracy, środki Funduszu Pracy, dofinansowanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej, procedura uzyskania środków na rozpoczęcie działalności gospodarczej, efektywność zatrudnieniowa i kosztowa.(abstrakt oryginalny)
Ubezpieczenia społeczne należą współcześnie do nieodłącznych elementów kształtowania kosztów działalności gospodarczej przedsiębiorstwa. Ich funkcjonowanie wiąże się z zabezpieczeniem finansowym pracowników i innych osób aktywnych zawodowo na wypadek utraty zdolności do pracy na skutek różnego rodzaju zdarzeń losowych o charakterze biotycznym (śmierć, choroba) czy społeczno-ekonomicznym (bezrobocie, wiek emerytalny). Ponieważ głównym źródłem zarobkowania większości ludzi jest ich praca, która z reguły świadczona jest na rzecz innego podmiotu, zwykle w ramach stosunku pracy, to powoduje, że w ewolucji tego mechanizmu zabezpieczenia przede wszystkim skupiono się na interesach pracowniczych. Stąd w doktrynie ugruntował się pogląd, że pracodawca powinien ponosić ciężar funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych solidarnie z pracownikiem. W rozwiązaniach polskich większość uprawnień, które przysługują pracownikowi, rozciągnięto także na inne osoby aktywne zawodowo, w tym na osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Obciążenia związane z funkcjonowaniem ubezpieczeń społecznych przede wszystkim wiążą się ze składkami, które muszą być ponoszone przez pracodawców i razem z wynagrodzeniami generują koszty działalności gospodarczej. Z tego powodu są postrzegane jako obciążenia parapodatkowe. Jednak pracodawcy ponoszą także inne koszty związane z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych, które przede wszystkim dotyczą procedury rozliczania i poboru składek, a głównie wiążą się z zatrudnianiem wykwalifikowanych pracowników, ponoszeniem kosztów szkoleń związanych ze zmianami w regulacjach prawnych czy procedurach rozliczeniowych. Każde przedsiębiorstwo będące pracodawcą, a także każda osoba, która ma obowiązek opłacenia składek w swoim imieniu, ma w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu systemu ubezpieczeń społecznych status płatnika składek. Większość zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych płatnicy składek muszą wykonywać nieodpłatnie. (fragment tekstu)
16
Content available remote Wydatki z funduszu pracy na finansowanie polityki rynku pracy
84%
Celem opracowania jest zaprezentowanie funduszu pracy jako źródła finansowania aktywnej i pasywnej polityki rynku pracy2 z punktu adekwatności interwencji organów publicznych (rządowych i samorządowych) w Polsce. Celami szczegółowymi są: analiza źródeł zasilania FP oraz analiza i ocena poziomu i struktury środków wydatkowanych na polityki rynku pracy z FP. Jako podstawową tezę przyjęto stwierdzenie, że wydatki ponoszone z funduszu pracy na przeciwdziałanie bezrobociu stanowią formę interwencji organów publicznych w rynek pracy, związaną z aktualnym poziomem bezrobocia i sytuacją gospodarczą kraju mierzoną PKB.(fragment tekstu)
17
Content available remote Fundusz Pracy jako narzędzie stymulacji aktywności zawodowej na rynku pracy
84%
Celem opracowania jest analiza i ocena zakresu interwencji na rynku pracy na bazie środków Funduszu Pracy. Jako przykład przyjęto województwo zachodniopomorskie. Postawiono hipotezę, że zaangażowanie środków Funduszu Pracy powinno być proporcjonalne do sytuacji na rynku pracy i poziomu bezrobocia w regionie - tym samym wraz ze spadkiem poziomu bezrobocia powinna rosnąć interwencja w zakresie aktywizacji zatrudnienia.(fragment tekstu)
Ewolucja w podejściu do realizowania polityki rynku pracy w Polsce i rosnące w związku z nią nakłady na aktywne programy rynku pracy rozpoczęły publiczną dyskusję nad ich efektywnością i celowością finansowania. Dlatego celem niniejszego opracowania jest przestrzenna analiza efektywności instrumentów stosowanych w ramach aktywnej polityki rynku pracy oraz poziomu i struktury środków z Funduszu Pracy przeznaczonych na ich finansowanie. Analizę efektywności podejmowanych działań aktywizujących przeprowadzono za pomocą mierników efektywności zatrudnieniowej i kosztowej stosowanych przez publiczne służby zatrudnienia. Z kolei analiza wydatków została oparta na wtórnej analizie dostępnych danych statystycznych. W ujęciu regionalnym wskaźniki efektywności aktywnych form zatrudnienia potwierdzają niejednolity stopień rozwoju i niejednorodną sytuację na regionalnych rynkach pracy. Bowiem najbardziej efektywnie wydatkowane są środki publiczne w regionach silnych gospodarczo, o stabilnej sytuacji na rynku pracy i wyższej atrakcyjności inwestycyjnej. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest przedstawienie poziomu wydatków i źródła ich finansowania na realizację zadań wyznaczonych publicznym służbom zatrudnienia ze szczególnym uwzględnieniem Funduszu Pracy. (fragment tekstu)
W skład publicznych służb zatrudnienia wchodzą również krajowi przedstawiciele europejskich służb zatrudnienia (european employment services) świadczący usługi EURES, są nimi krajowi koordynatorzy, asystenci krajowego koordynatora, kierownicy liniowi, doradcy i asystenci EURES. Przedstawiono struktury oraz zakres zadań instytucji rynku pracy w świetle obowiązujących w Polsce regulacji prawnych.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.