Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Repatrianci i uchodźcy po 1991 r. w Polsce

100%

Hut P.

Problemy Polityki Społecznej

|

2014

|

24

47-60

Od 1989 r. zaczęli do Polski napływać cudzoziemcy (Polacy z ZSRR i osoby poszukujące ochrony międzynarodowej). Przyjazdy repatriantów wynikały z solidaryzmu etnicznego. Przyjazdy uchodźców były skutkiem międzynarodowych zobowiązań władz RP. Obie grupy były nieliczne. Doświadczenia związane z napływem repatriantów i uchodźców mogą być przydatne do przyjmowania innych grup cudzoziemców.(abstrakt oryginalny)

2

Ryzyko w handlu zagranicznym : Kontrakty handlowe i finansowanie przez banki

84%

Kośmider M.

Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa

|

1993

|

nr 11

18-20

3

Konwencja CMR w orzecznictwie Sądu Najwyższego

84%

Wesołowski K.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Problemy Transportu i Logistyki

|

2012

|

nr 17

211-229

Celem artykułu jest przedstawienie orzecznictwa Sądu Najwyższego (dalej SN), dotyczącego obowiązującej w Polsce konwencji genewskiej z 1956 roku o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (zwanej powszechnie CMR).(fragment tekstu)

4

Casus iracki jako przejaw nowej koncepcji okupacji "umiędzynarodowionej"

84%

Barcik J.

Sprawy Międzynarodowe

|

2004

|

nr 4

29-48

Okupacja Iraku wykazuje cechy wyraźnie odróżniające ją od dotychczasowych, znanych prawu międzynarodowemu, modeli okupacji. Wymyka się ona tradycyjnemu ujęciu tego stanu, zawartemu w Regulaminie Haskim z 1907 r. Zważywszy zaś fakt, że w jej wykonywanie zaangażowana jest społeczność międzynarodowa, reprezentowana przez organy ONZ, model ten można określić mianem okupacji umiędzynarodowionej. Powstaje pytanie o różnice pomiedzy klasyczną, haską a "iracką" koncepcją okupacji. Czy jesteśmy świadkami zachodzącej ewolucji prawa okupacyjnego? Jeżeli tak, to jakie są kierunki jego zmiany?

5

Powrót do macierzy

84%

Zagóra-Jonszta U.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2017

|

Wybrane problemy ekonomiczno-społeczne i polityczne na Górnym Śląsku w latach 1922-1939 : (źródła regionalizmu)

9-13

22 czerwca 1922 r. część ziem Górnego Śląska powróciła do Macierzy. Dwa dni wcześniej wojska polskie przekroczyły most graniczny pod Szopienicami, a władze polskie objęły powiat katowicki. W tym samym czasie wojska niemieckie zajęły Kluczbork i Głogówek. W ten sposób rozpoczęła się realizacja decyzji Rady Ligi Narodów, zatwierdzonej przez Radę Ambasadorów, o podziale Górnego Śląska. Województwo dzieliło się na dziewięć powiatów i miasta wyłączone. Były to powiaty: katowicki, pszczyński, rybnicki, świętochłowicki, tarnogórski, lubliniecki, rudzki, bielski i cieszyński oraz miasta: Katowice, Królewska Huta i Bielsko. W 1924 r. zniesiono powiat rudzki, a w marcu 1939 r. świętochłowicki. Zanim przyłączenie Górnego Śląska do Polski stało się faktem, co nastąpiło w dużym stopniu pod naciskiem powstań śląskich, było wiele koncepcji dotyczących politycznej przyszłości tego regionu. Największą aktywność w tej kwestii przejawiali niemieccy przemysłowcy na Górnym Śląsku. (fragment tekstu)

6

Autonomia Śląska i Konwencja Genewska

84%

Zagóra-Jonszta U.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2017

|

Wybrane problemy ekonomiczno-społeczne i polityczne na Górnym Śląsku w latach 1922-1939 : (źródła regionalizmu)

14-23

Na mocy ustawy konstytucyjnej Sejmu Ustawodawczego w Warszawie z 15 VII 1920 r. województwo śląskie otrzymało tzw. Status Organiczny, czyli autonomię. Projekt statutu powstał pod wpływem ujawniających się tendencji separatystycznych, zmierzających do neutralizacji Górnego Śląska. Był także odpowiedzią na propagandę niemiecką, głoszącą, że w razie powrotu Górnego Śląska do Polski utraci on samorząd prowincjonalny. Ustawa miała więc jednoznacznie polityczno-propagandowo-plebiscytową genezę. Wpływ na jej ustanowienie miały też: specyfika śląskiego regionu wynikająca z wielowiekowego oderwania od Polski, dążenie Ślązaków do samorządu oraz świadomość przegranego plebiscytu na Warmii, Mazurach i Powiślu. W pewnym sensie ustawa o autonomii województwa śląskiego była odpowiedzią na propozycję niemieckiej ustawy o autonomii z 14X 1919 r., będącą wyrazem odchodzenia od koncepcji samodzielnego państwa górnośląskiego na rzecz ścisłego związku Górnego Śląska z Niemcami, przy zapewnieniu mu ograniczonej autonomii. Faktem jest, że ustrój województwa śląskiego był w granicach Drugiej Rzeczypospolitej rozwiązaniem unikatowym. Żadne z pozostałych 15 województw nie otrzymało praw równych województwu śląskiemu. Wydaje się, że podstawą tego ewenementu, oprócz wymienionych wyżej, była chęć pozyskania Górnoślązaków dla sprawy polskiej w zbliżającym się plebiscycie. Argument ten wyraźnie akcentowały koła prosanacyjne po przewrocie majowym, zaś opozycja wolała go przemilczeć, podkreślając, że autonomia była nagrodą dla Ślązaków za wierność i poświęcenie dla polskości oraz wyrazem zaufania rządu polskiego do dojrzałości politycznej lądu śląskiego. Autonomiczny ustrój województwa śląskiego przetrwał do wybuchu II wojny światowej. Formalne podstawy autonomii zostały uchylone ustawą konstytucyjną Krajowej Rady Narodowej 6 V 1945 r. (fragment tekstu)

7

O statusie jeńców wojennych w świetle prawa międzynarodowego

84%

Konarski M.

Studia Społeczne

|

2012

|

nr 1 (6)

173-190

Status jeńców wojennych stanowi integralną część prawa międzynarodowego i ewoluował równolegle z jego przepisami. Od niepamiętnych czasów status ten ulegał zmianom, zmierzając w kierunku zapewnienia odpowiedniej ochrony życia i zdrowia pojmanych wrogów. Zgodnie z definicją zawartą w Konwencji Genewskiej z 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar wojny, jeńcami wojennymi określa się tych, którzy znajdują się w rękach wroga i zaliczają się do jednej z kategorii określonych w Artykule 4. tej Konwencji. (abstrakt oryginalny)

8

Próby integrowania uchodźców-przypadek Polski

67%

Maciejko A.

Polityka Społeczna

|

2004

|

nr 3

20-22

Trzynaście lat temu Polska podpisała Konwencję Genewską z 1951 r. dotyczącą statusu uchodźców, która pomimo upływu ponad pół wieku wciąż pozostanie najważniejszym międzynarodowym aktem prawnym regulującym standardy przyjmowania cudzoziemców i udzielania im ochrony przed prześladowaniami w krajach pochodzenia. Będąc sygnatariuszem Konwencji Rzeczpospolita wypracowała standardy recepcji imigrantów składających wnioski o nadanie statusu uchodźcy.