Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 261

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 14 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Geography
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 14 next fast forward last
Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza zawiera wstępne omówienie relacji między metodami postępowania badawczego a rozwojem geografii jako nauki oraz obejmuje zagadnienie przełomu metodologicznego związanego z kwantyfikacją geografii. W części drugiej przedstawiono w zarysie postęp w rozwoju kierunku ilościowego w geografii światowej. Część trzecia dotyczy aktywności, osiągnięć i roli poznańskiego ośrodka geografii społeczno-ekonomicznej w poszczególnych fazach matematyzacji geografii.(abstrakt oryginalny)
W dobie globalizującego się świata kontekst miejsca, czyli przestrzenny wymiar zjawisk, wciąż ma znaczenie. Dlatego i sama geografia ma znaczenie. To przekonanie nieodłącznie towarzyszyło i towarzyszy członkom naszego zespołu badawczego1, który niemal w całości wywodzi się z Instytutu Geografii i Gopodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Geografia to nie tylko kierunek studiów, to pewien profil, rys osoby, pewna jej cecha, rodzaj wizytówki, którą się legitymujemy. Są 2 grupy osób, które zostają absolwentami studiów geograficznych - te, dla których jest to tylko nazwa kierunku ukończonych studiów, i te, które przedstawiają się jako geografowie. Pierwsza trafia na te studia najczęściej z przypadku, po wcześniejszym rozważeniu wielu różnych opcji, druga zaś jest silnie zdeterminowana, by studiować geografię, bo stanowi ona jakiś charakterystyczny rys osobowości tych osób. Tak się złożyło, że członków zespołu łączy właśnie taka cecha - są geografami od urodzenia. Tymczasem w ostatnich kilkudziesięciu latach coraz bardziej uwidacznia się marginalizacja geografii jako dziedziny wiedzy. Mówić tu można o 2 jej wymiarach: marginalizacji znaczenia "istoty geografii" - przestrzeni, co wynika z postępujących procesów globalizacji, oraz marginalizacji geografii jako dyscypliny naukowej. (fragment tekstu)
Niniejsze opracowanie to studium z geografii historycznej Europy Środkowo-Wschodniej - a ściśle tej jej fragmentu, który obejmuje obszar górnej i środkowej części dorzecza Bugu, stanowiący obecnie pogranicze polsko-ukraińskie i polsko-białoruskie. Jeszcze w XIII wieku istniało tu księstwo włodzimierskie, scalające cały ten nadbużański region. Księstwo włodzimierskie wraz z księstwem halickim w dorzeczu Dniestru i ziemią przemyską w dorzeczu Sanu zaliczane jest do historycznej Rusi Czerwonej. W XIV wieku rywalizacja między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim o posiadanie Rusi Czerwonej doprowadziła do trwałego podziału tego nadbużańskiego regionu na części wcielane do obu tych państw - rychło powiązanych polsko-litewską unią personalną (1385 rok), a w dwa wieki później scalonych Unią Lubelską (1569 rok) w jeden organizm państwowy - Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Powstało wówczas największe państwo Europy (zarówno Turcję, jak Moskwę - późniejszą Rosję - nie uznaje się za państwa europejskie, ale eurazjatyckie) - państwo o rozmiarach subkontynentu, w geografii regionalnej nazywanego Europą Środkowo-Wschodnią. Rzeczpospolita Obojga Narodów i Europa Środkowo-Wschodnia to w praktyce synonimy. Ta dawna Rzeczpospolita swą nazwą wprowadzała w błąd, gdyż zawarty w niej termin naród oznaczał wówczas tyle co państwo. Będąc trwałym związkiem dwóch państw - Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego - stanowiła zarazem wieloetniczną bałto-slowiańską wspólnotę kulturową, złączoną wspólną historią. Tradycje tej wspólnoty łączą pięć państw narodowych, jakie w XX wieku wyłoniły się z obszaru Rzeczypospolitej Obojga Narodów: Polski, Ukrainy, Białorusi, Litwy i Łotwy. Rzeczpospolita Obojga Narodów była państwem samorządnym. Jej podział na województwa wyłaniał się drogą ewolucyjną z przekształceń jednostek terytorialnych, które istniały tam wcześniej. Województwa te w większości były prawdziwymi regionami historycznymi Europy. Państwo kwitło silą tych samorządnych regionów.(fragment tekstu)
Praca zawiera pogłębioną refleksję nad zakresem przedmiotowym geografii człowieka. Najważniejszym celem jest analiza zmian rozumienia zakresu treści jednej z podstawowych kategorii teoretycznych w geografii człowieka, którą jest pojęcie "miejsce". W artykule rozwijana jest teza o historycznym rozwoju pojęcia miejsca. W różnych okresach przemian dyscypliny i w ramach odmiennych ujęć jej przedmiotu zainteresowania istniała określona koncepcja miejsca. Współczesne zróżnicowanie pojęcia miejsca w geografii człowieka wynika z ewolucji ujęć klasycznych, a często i wcześniejszych, oraz tych stymulowanych nowymi wzorcami teoretyczno-metodologicznymi w naukach społecznych. Kwestia miejsca jest jednym z kluczowych podejść do przedmiotu badań w geografii człowieka. Współczesne modele geograficzne badania miejsc mają przynajmniej dwie główne odmiany. Pierwsza, tradycyjna, związana przede wszystkim z geografią człowieka wywodzącą się z tradycji nauki chorologicznej i regionalnej, odnosi się do wyjaśniania porządków przestrzennych w kontekście globalnym. Druga wynika w szczególności z zainteresowania geografów człowieka współczesnymi ujęciami metodologicznymi nauk społecznych i humanistycznych (teorie rozwoju społecznego i kulturowe podejścia do przestrzeni).(abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Idee Wacława Nałkowskiego a współczesna dydaktyka
80%
Odpowiedź na pytanie, czy we współczesnej dydaktyce geografii kontynuowane są uniwersalne idee dydaktyczne wielkiego geografa, nie wydaje się jednoznaczna. Krytyczne spojrzenie na dorobek dydaktyczny Wacława Nałkowskiego, jak również na stan współczesnej dydaktyki geografii, obciążone jest indywidualnymi poglądami i osobistymi doświadczeniami. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny stopnia, w jakim współcześnie realizowane są ważne dla edukacji koncepcje Nałkowskiego. Chodzi o ideę geografii jako dziedziny integrującej nauki przyrodnicze i humanistyczne, zasadę rozumowości w nauczaniu, poglądy dotyczące wykorzystania mapy oraz odnoszące się do podręcznika geograficznego. (fragment tekstu)
Geograf próbuje wyjaśnić relacje przestrzenne w przyrodzie i w środowisku społecznym. Z kolei geografię można określić jako "sztukę czytania przestrzeni". Dla geografa środowisko geograficzne to książka, którą próbuje odczytać, poznać jej treść, znaczenia, symbole i relacje między obserwowanymi wydarzeniami. Aby odczytać przestrzeń, potrzebna jest intuicja, wykraczająca poza istniejące schematy, poczucie piękna i nieograniczona wyobraźnia, swoboda myślenia oraz wrażliwość na innych ludzi. Dlatego należy dążyć do przekraczania granic nauki i tym samym umożliwić odkrycie sensu ludzkiej egzystencji w społeczeństwie. Myślenie geograficzne jest kluczem do wyjaśnienia otaczającego świata (naturalnego i społecznego), a przez to zrozumienia miejsca zajmowanego przez człowieka na Ziemi. Tym samym myślenie geograficzne zmierza do poznania prawdy o człowieku, o istocie terytorialnej zanurzonej w rzece czasu.(abstrakt oryginalny)
Zamierzeniem artykułu jest próba zdefiniowania koncepcji hybrydyzacji rozwoju, a także zainicjowanie dyskusji, w jaki sposób podejście to może wzbogacać współczesne koncepcje rozwoju wykorzystywane w ekonomii regionalnej i geografii ekonomicznej. Artykuł ma charakter teoretyczny i bazuje na metodyce studiów literaturowych. W pierwszej części przedstawiono wprowadzenie do problematyki hybrydyzacji rozwoju w kontekście współczesnych zjawisk globalizacyjnych. W kolejnej przybliżono pojęcia związane z hybrydyzacją rozwoju. Następnie poddano analizie ujęcie sektorowe i przestrzenne hybrydyzacji oraz sformułowano propozycję ogólnego ujęcia tej koncepcji. Artykuł kończą rozważania na temat znaczenia hybrydyzacji rozwoju w kontekście wybranych współczesnych koncepcji rozwoju wykorzystywanych w ekonomii regionalnej i geografii ekonomicznej(abstrakt oryginalny)
Śniadania u geografów to cykl seminariów organizowanych przez Instytut Rozwoju Miast w Krakowie od marca 2012 roku. Głównym celem spotkań jest wymiana wiedzy i doświadczeń z zakresu geografii, gospodarki przestrzennej, polityki miejskiej oraz szeroko rozumianego rozwoju regionalnego, a także stworzenie przestrzeni do dyskusji między naukowcami, politykami, urzędnikami, ekspertami i społecznikami. Poruszana tematyka dotyczy zarówno rozwiązań mogących realnie wpływać na rozwój społeczny i gospodarczy polskich gmin, miast i regionów, jak i zagadnień związanych z rozwojem naukowym. W ostatnim czasie na Śniadaniach gościliśmy Janusza Makucha (5 października), prof. dr hab. inż. arch. Krystynę Pawłowską (23 listopada) oraz dr Magdalenę Dej (21 grudnia). Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z prezentacjami i innymi materiałami "śniadaniowymi" dostępnymi na stronie IRM (http://ceeurope.weebly.com) oraz do uczestnictwa w kolejnych spotkaniach z cyklu. (fragment tekstu)
9
Content available remote Potencjał turystyczny w ujęciu geograficznym
80%
W aspekcie geograficznym (przestrzennym) potencjał turystyczny utożsamić można z atrakcyjnością turystyczną środowiska geograficznego, poszerzoną o pojemność turystyczną i optymalne okresy korzystania z walorów turystycznych. O atrakcyjności turystycznej obszaru, miejscowości, obiektu czy szlaku decydują trzy czynniki - ranga walorów turystycznych, stopień dostępności komunikacyjnej oraz stan zagospodarowania turystycznego. Stanowią one łącznie o geograficznych warunkach rozwoju ruchu turystycznego na danym terenie1. Walory turystyczne stanowią specyficzne cechy i elementy środowiska naturalnego oraz przejawy działalności człowieka, które są przedmiotem zainteresowań turystów. Biorąc pod uwagę podstawowe motywy ruchu turystycznego, walory turystyczne można podzielić na:  walory wypoczynkowe, które służą regeneracji sił fizycznych i psychicznych;  walory krajoznawcze, stanowiące przedmiot zainteresowań poznawczych;  walory specjalistyczne, umożliwiające uprawianie różnych form turystyki kwalifikowanej.(fragment tekstu)
Artykuł skupia się na problemie rozwoju wydm w regionie Coude du Dra, występującego na południe od Antyatlasu, wzdłuż granicy Maroka z Algierią. Celem podjętych badań było ustalenie przyczyn ekspansji wydm. Od 1932 powierzchnia pól wydmowych wzrosła trzydziestokrotnie.
Autor artykułu prezentuje rzeźbę terenu na terytorium Maroka. Przedstawia historię zjawisk geologicznych, które miały wpływ na obecny kształt tego terenu. Dokonany zostaje także podział terenu Maroka na trzy części: - pierwsza, obejmująca góry Atlasu i Rif; - druga, część Atlantyku, składająca się z równin; - trzecia, największa część, na którą składa się wschodnia część Maroka i pustynia Sahara.
Na podstawie analizy wpływu działania wody na koryta rzek przedstawiono ich typy. Omówiono zasady i kryteria wyodrębniania różnych typów procesów kanałowych oraz opisano te procesy na przykładzie rzek występujących na terenach nizinnych, górskich, wyżynnych.
Autor przedstawił metody obliczania oporu hydraulicznego w korytach rzeki. Zaprezentowane zostały czynniki wpływające na opór: nierówności na dnie, itp. Szczególną uwagę skupiono na wzajemnych relacjach pomiędzy nimi a oporem hydraulicznym.
Dorzecze rzeki Wda charakteryzuje się stosunkowo stabilnymi procesami hydrologicznymi i poziomem wody. W artykule przedstawiono jaki wpływ wywiera działalność człowieka na reżim rzeczny i procesy rzeźbotwórcze rzeki Wda.
W artykule omówiono charakterystykę kanału rzeki Katuń w Republice Ałtai (Rosja). Na podstawie wieloletnich badań przedstawiono jego transformację. Opisano wpływ jaki powoduje inżynieria rzeczna i wydobywanie żwiru na ukształtowanie kanału rzeki.
Omówiono charakterystykę rzek występujących na terenach podgórskich, ich koryta i systemy. Przedstawiono stopniowe przekształcenia występujące w korycie rzeki Jenisej oraz delty rzeki Kubań spowodowane zmieniającym się poziomem wód.
17
Content available remote Biogram.Profesor Tadeusz Kazimierz Hoff.
80%
Geograf. Urodzony w Warszawie 17 marca 1923 r. w rodzinie inż. pułkownika WP w stanie spoczynku. Przed wojną ukończył szkołę powszechną oraz trzy klasy gimnazjalne w Sanoku i Brzozowie. W czerwcu 1940 r. wraz z matką i babką (ojciec zm. w 1929 r.) został deportowany w głąb Związku Sowieckiego, na Syberię. Pracował tam w kopalni złota. Ciężkie warunki pracy i życia doprowadziły do śmierci jego najbliższych, sam nabawił się trudnej do wyleczenia choroby - malarii. W 1942 r. podjął pracę jako nauczyciel języka niemieckiego w szkole średniej w Czagdzie (Jakucja). Niebawem ponownie zaniemógł. Nauczanie podjął na nowo dopiero w 1944 r. i kontynuował je do 1946 r. Dodatkowo obok języka niemieckiego nauczał matematyki, fizyki i chemii w szkole w miejscowości Nachoj koło Saratowa. Pisał o tym w swoich wspomnieniach (1999).(fragment tekstu)
Omówiono przedmiot geografii handlu i jej miejsce w naukach geograficznych oraz ekonomiczne przesłanki wyodrębnienia geografii handlu.
W artykule przedstawiono rys historyczny polskich badań naukowych prowadzonych na obszarach polarnych. Ważnym aspektem pracy jest przedstawienie współczesnego zaangażowania polskich ośrodków naukowych w badania polarne, wskazanie na ich stan aktualny oraz na plany dotyczące przyszłości. W pracy przedstawiono również sposób funkcjonowania stacji polarnej na przykładzie Polskiej Stacji im. Stanisława Siedleckiego na Spitsbergenie. Prezentowany materiał jest zbiorem informacji możliwych do wykorzystania przez nauczycieli realizujących obowiązującą podstawę programową, która wprowadza do szkół podstawowych zagadnienia dotyczące zaangażowania Polski w badania polarne.(abstrakt oryginalny)
Jednym z podstawowych celów edukacji, w tym edukacji geograficznej, było i jest nadal stworzenie uczniowi takich warunków, by mógł osiągać sukces na miarę swoich zdolności. By cele te zostały spełnione należy prawidłowo interpretować role i funkcje oceny. Ocenianie jest kompetencją trudną i złożoną. Jej wielowymiarowość jest związana z umiejętnościami nauczyciela oraz jego znajomością celów i zasad oceniania. We współczesnej edukacji, także geograficznej coraz częściej możemy spotkać się z ocenianiem kształtującym. To rodzaj oceniania, w którym zarówno uczeń, jak i nauczyciel otrzymują zwrotną informację o postępach w osiągnięciach. Na tej podstawie ocenia się przebieg procesu kształcenia. W opinii wielu specjalistów i nauczycieli, w tym geografów, taki rodzaj oceniania pozwala na skuteczniejsze i bardziej efektywne kształcenie. Uczeń wie, w jaki sposób racjonalnie przezwyciężać trudności. W opracowaniu zaprezentowano wyniki badań sondażowych, którymi objęto uczniów wybranych krakowskich szkół podstawowych (od września 2017 r. 8-letniej szkoły podstawowej) we wrześniu 2018 r. Celem badania było uzyskanie opinii uczniów na temat oceniania kształtującego oraz spojrzenia na obecny system oceniania w świetle zmian w edukacji. Uzyskane dane pozwoliły na ukazanie oceniania kształtującego z perspektywy uczniów. Geografia, to przedmiot nauczania, w którym ocenie podlegają nie tylko wyniki pracy, ale także wkład pracy, zainteresowania i postawy.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 14 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.