Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 80

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Gospodarka terytorialna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wskaźnik rozwoju wspólnot terytorialnych obliczony dla powiatów województwa kujawsko-pomorskiego przynosi informacje o zróżnicowaniu poziomu rozwoju po-wiatów tego regionu, a w dalszej kolejności pozwala określić co jest głównym źródłem różnicowania się tego rozwoju. W branym pod uwagę regionie jest nim np. korzystne usytuowanie terytorialne wokół największych miast regionu (Bydgoszczy i Torunia), i odpowiednie wyzyskanie płynących z tego faktu możliwości. Wyniki uzyskane dzięki metodzie wskaźnika rozwoju wspólnot terytorialnych wydają się mieć swe potwierdzenie m. in. w rankingu potencjału rozwojowego województw (który jest sumą wskaźników powiatowych dla każdego województwa), a lokuje województwo kujawsko-pomorskie na dość niskim, bo 13 miejscu. Za jedną z głównych przyczyn tak niskiej pozycji woj. kujawsko-pomorskiego w tym rankingu podaje się fakt, że na jego terenie utworzono wiele bardzo słabych powiatów. Powiaty te, nie mają zasobów, które pozwalałyby im przyciągać uwagę świata zewnętrznego, czyli ludzi, kapitałów, inwestycji. Stają się bardziej przedmiotem alimentacji (zasilania finansowego) niż inwestycji. Jako wspólnoty terytorialne pozostają jednostkami, które są częściej źródłem odpływu ludności i nie potrafią nawiązać konkurencji w zdobywaniu miejsc pracy lub innych źródeł dochodów (poza dotacjami i subwencjami). Pozostaje pytaniem, w jaki sposób można byłoby to zmienić, nie niszcząc idei samorządności, która w wielu wypadkach stwarza więcej barier niż możliwości rozwoju. (abstrakt autora)
Podstawą europejskiej polityki spójności w latach 2014-2020 będzie zintegrowane podejście terytorialne. Wymiar terytorialny polityki rozwoju ma stać się płaszczyzną koordynacji celów i działań sektorowych, co oznacza, że aby zachować spójność celów i działań rozwojowych, dokumenty strategiczne, tj. strategie rozwoju, oraz dokumenty operacyjno- wdrożeniowe powinny uwzględniać wymiar terytorialny. Celem artykułu jest określenie znaczenia nowego podejścia w zakresie definiowania celów rozwojowych w UE oraz zaprezentowanie go na przykładzie obszarów integracji i interwencji w województwie dolnośląskim. Analiza nowego podejścia zastosowanego w polityce regionalnej wskazuje, że polityka ta będzie się wiązać z koniecznością zmiany sposobu współdziałania władz samorządowych na rzecz rozwoju przekraczającego tradycyjne granice formalnych podziałów administracyjnych. Nowe obszary funkcjonalne będą związane z procesami gospodarczymi, społecznymi i przyrodniczymi, a nie z granicami administracyjnymi regionów. Skutkiem takiego podejścia będzie lepsze wykorzystanie endogenicznych czynników lokalnego rozwoju.(abstrakt oryginalny)
Glosowanym postanowieniem z 15.07.2020 r. (U 5/19) Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie dotyczące rozporządzeń określających termin nadania gminie statusu miasta. Postępowanie okazało się bezprzedmiotowe, gdyż rozporządzenie nadające status miasta zostało uchylone. W glosie poruszono problem kontroli konstytucyjności rozporządzeń Rady Ministrów, na podstawie których tworzy się gminy, ustala ich granice lub nadaje gminom status miasta. Problem ten wynika z faktu, że TK może badać tylko takie przepisy, które są źródłem norm generalnych i abstrakcyjnych. W konsekwencji Trybunał odmawia kontroli konstytucyjności wspomnianych rozporządzeń, gdyż wyrażają one normy indywidualne i konkretne. Jednocześnie rozporządzeń tych nie można zaskarżyć do sądu administracyjnego i tym samym nie podlegają one jakiejkolwiek sądowej kontroli. (abstrakt oryginalny)
Autor, na podstawie przytoczonego w treści schematu, stwierdził, że występowanie środowiska przedsiębiorczości bądź też jego brak na określonym terytorium, wpływa w dużym stopniu na rozwój tego terytorium, na to, czy, i na podstawie jakich przesłanek, będą funkcjonować w nim przedsiębiorstwa już działające lub poszukujące swego miejsca do lokalizacji.
Każda (zjednoczona) wspólnota terytorialna na Ukrainie posiada własną bazę zasobów, ale jej pomyślny rozwój zależy nie tylko od dostępności zasobów, ale także od umiejętności przekształcenia ich w aktywa rozwojowe. Dlatego też mówiąc o zarządzaniu zasobami wspólnot terytorialnych, należy skupić się na dwóch aspektach: własnych zasobach wspólnoty oraz na efektywnym zarządzaniu zasobami w celu przekształcenia ich w aktywa wspólnoty. Celem artykułu jest porównanie różnych podejść do zarządzania, ze szczególnym uwzględnieniem zarządzania zorientowanego na aktywa w odniesieniu do wspólnot terytorialnych. Badanie obejmuje analizę historyczną, abstrakcyjną i logiczną, systematyczną i porównawczą. Autorzy analizują różne podejścia do zarządzania, dokonując porównań oraz podkreślając możliwości i celowość ich stosowania w zarządzaniu wspólnotami terytorialnymi. Celem zarządzania zorientowanego na aktywa jest zwiększenie możliwości wspólnoty poprzez mobilizację jej własnych zasobów i przekształcenie ich w aktywa rozwojowe. Autorzy identyfikują różne typy aktywów i dokonują ich podziału na materialne i niematerialne. Proponują także koncepcję zarządzania aktywami wspólnoty terytorialnej, obejmującą etapy zarządzania, jego cel, podmioty i przedmioty zarządzania oraz wzajemne powiązania.(abstrakt oryginalny)
Kierunki działań na rzecz podnoszenia konkurencyjności regionów ukazują, że obok poczynań służących poprawie ich image'u, eksponowania walorów, niemal wszędzie potrzebne są duże przedsięwzięcia inwestycyjne, czyli modernizacja i rozbudowa infrastruktury, poprawa bazy materialnej ośrodków edukacji i innowacji, urządzeń ochrony środowiska. Reforma systemu administracyjnego i podziału państwa stworzyła instytucjonalne warunki upodmiotowienia regionów w prowadzeniu polityki intraregionalnej. Sprawą otwartą pozostały kwestie finansowych podstaw działań samorządu w tej dziedzinie i niezbędnej instrumentacji. Przy obecnych rozwiązaniach systemowych realne możliwości podejmowania poważniejszych inwestycji mają tylko miasta i gminy zamożne, dysponujące odpowiednimi źródłami dochodów własnych. Ograniczenia budżetowe ograniczają w sposób drastyczny możliwości podej-mowania publicznych inwestycji centralnych w obszarze rozbudowy urządzeń infrastruktury o zasięgu krajowym i regionalnym, a rozbudowa ta jest niezbędnym warunkiem ulepszania poziomu cywilizacyjnego wielu obszarów. Ograniczenia budżetowe blokują rozwój regionalny, prowadzą także do pogarszania się sytuacji, ochrony zdrowia, nauki, kultury i komunikacji. Powstaje w ten sposób zespół sprzężeń zwrotnych hamujących rozwój ekonomiczny - ogra-niczenia rozbudowy sektora publicznego, a zwłaszcza urządzeń infrastruktury, uszczuplają świadczenia "korzyści zewnętrznych" na rzecz gospodarki; osłabiają rozwój sektora prywatnego oraz tworzenie przez ten sektor miejsc pracy i źródeł dochodu ludności. Powyższe ograniczenia budżetowe wpływają hamująco na rozwój i dlatego dany region, chcąc dalej funkcjonować, winien w jakimś stopniu sam finansować swój rozwój (przedsiębiorstwo - zysk). Częściowym rozwiązaniem może być emisja obligacji municypalnych (emisje te są jeszcze zbyt słabo stosowane są przez gminy. (fragment tekstu)
7
Content available remote Europe's Territorial Futures between Daydreams and Nightmares
75%
Europe is changing. The grand societal challenges which shape the European development have a considerable influence on our governance systems and the possible development paths in different parts of Europe, its regions and cities. Based on the results of the FP7 research project FLAGSHIP, this article discusses possible governance and territorial futures for Europe - constantly balancing between daydreams and nightmares. The end of this article contains a plea for shared territorial vision for Europe.(original abstract)
Ostatnia dekada przyniosła znaczne ożywienie dyskusji na temat reform podziału terytorialnego w licznych krajach europejskich. Dyskusje te znajdują także coraz wyraźniejsze odbicie w debatach prowadzonych w Polsce. W artykule autor omawia reformy przeprowadzone w ostatniej dekadzie w Gruzji, Danii, na Łotwie, w Holandii, Finlandii, Grecji, Irlandii i Albanii, głownie odnosząc się do reform szczebla gminnego. Na podstawie omawianych doświadczeń przeprowadza dyskusję warunków udanej reformy terytorialnej, w tym w szczególności warunków, jakie muszą być spełnione, aby reforma mogła być przeprowadzona we współpracy z samorządami, a nie wyłącznie za pomocą przymusu narzucającego zmianę społecznościom lokalnym. (abstrakt oryginalny)
Teoria efektów zewnętrznych rozwija się od ponad wieku. Pojęcie to oznacza wszelkie skutki pozytywne (korzyści) i negatywne (niekorzyści), jakie są tworzone przez wszelkie podmioty gospodarcze na rzecz swojego bliższego i dalszego otoczenia społecznego oraz gospodarczego. W obecnej praktyce gospodarczej, a zwłaszcza w polityce rozwoju regionalnego i lokalnego, niewystarczająco bierze się pod uwagę zastosowanie tego pojęcia i jego mechanizmów. Jednakże jest ono pożyteczne w polityce zarówno wspomagania rozwoju, jak i zagospodarowania przestrzennego. Szczególne znaczenie może mieć w pracach naukowych i planistycznych, dotyczących marketingu terytorialnego, w tym urbanistycznego. (abstrakt oryginalny)
Omówiono mechanizm konkurencji między jednostkami terytorialnymi oraz efekty różnych rodzajów konkurencji terytorialnej.
Rozporządzeniem (WE) 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 5.07.2006 r. zostało wprowadzone Europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej (EUWT) jako nowy instrument służący wzmocnieniu współpracy terytorialnej. Wdrożenie tego rozporządzenia do polskiego porządku prawnego nastąpiło ustawą z 7.11.2008 r. o europejskim ugrupowaniu współpracy terytorialnej. Ustawa ta została ogłoszona 9.12.2008 r. i weszła w życie już 9.01.2009 r. Artykuł wskazuje, że - mimo pewnych wątpliwości - wdrożenie rozporządzenia należy uznać za udane. (abstrakt oryginalny)
12
Content available remote Wyzwania agendy terytorialnej Unii Europejskiej do roku 2030
75%
Celem tego opracowania jest określenie podstaw kształtowania polityki przestrzennej Unii Europejskiej po roku 2020. Służy temu analiza dotychczasowych doświadczeń tej polityki na poziomie europejskim, a także ocena konsekwencji dla modelowania polityki przestrzennej najważniejszych zmian, jakie dokonały się w skali świata i kontynentu w ostatnich latach. Towarzyszy temu ocena znaczenia polityki przestrzennej dla rozwoju społeczno- gospodarczego Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz identyfikacja najważniejszych wyzwań, jakie stoją przed kolejną generacją długookresowej i średniookresowej polityki makro-przestrzennej Unii Europejskiej. Zakłada się, że kolejna Agenda Terytorialna UE do roku 2030 zostanie przyjęta przez kraje członkowskie w 2020 r., w trakcie prezydencji Niemiec w Unii Europejskiej.(fragment tekstu)
W artykule omówiono doświadczenia polityki strukturalnej Unii Europejskiej, założenia dotyczące tej polityki w latach 2000-2006, przewidywane działania w tych latach dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz perspektywę dostosowań i transferów finansowych na rzecz Polski w świetle założeń dokumentu "Agenda 2000".
Autor omówił założenia polityki regionalnej oraz kluczowe przesłanki, które powinny określać instytucjonalną formułę oraz cele i zasady działania Funduszu Rozwoju Regionalnego w Polsce, w kontekście wymagań Unii Europejskiej.
Omówiono klasyfikację NUTS, która dotyczy regionalizacji krajów Unii Europejskiej. Klasyfikacja ta uwzględnia podziały instytucjonalne przestrzeni, specyficzne jednostki geograficzne oraz podział hierarchiczny: poziomy regionalne i szczeble lokalne. Rozpatrzono tę klasyfikację w odniesienie do celów regionalnych UE oraz propozycję wdrożenia jej do warunków polskich.
17
Content available remote Territorial Marketing as an Element Boosting the Development of a Commune
75%
Recently, it has become popular to streamline the way of managing territorial units by adapting the marketing approach to a territorial dimension. The majority of cities and communes in Poland have realized that, in order to achieve their set goals under conditions of fierce competition for limited resources, it is necessary to introduce territorial marketing as one of the key and significant own tasks to be implemented. The objective of the article is to develop principles of the effective use and management of the area of a commune by carrying out suitable marketing projects, based on an analysis of the social, economic and geopolitical situation of the commune, with particular emphasis placed on location factors. (original abstract)
Wprowadzenie do obiegu politycznego problematyki metropolitalnej wiązało się w Polsce z powstaniem Unii Metropolii Polskich w 1990 r., a jej działaniom od początku XXI w. zaczęła towarzyszyć szeroka dyskusja naukowa związana z rolą i znaczeniem metropolii w globalizującej się gospodarce. Zainteresowanie problematyką metropolitalną polskich elit politycznych nastąpiło w Polsce dość późno, niejako w efekcie działań Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komisji Europejskiej. Jednakże do dziś nie została podjęta przez władze centralne żadna próba systemowego uregulowania działalności administracji rządowej i samorządowej na obszarach metropolitalnych. Artykuł, przyjmując perspektywę, w tym rolę i aktywność Unii Metropolii Polskich, traktuje o początkach polityk publicznych i debat ustrojowych, które odnoszą się do metropolii we współczesnej Polsce. (abstrakt oryginalny)
W artykule dokonano analizy teoretycznej zagadnień związanych z pojęciem zarządzania rozwojem terytorialnym w kontekście koncepcji zrównoważonego rozwoju. W tym celu dokonano przeglądu definicyjnego pojęć: rozwój terytorialny, zrównoważony rozwój, zarządzanie rozwojem terytorialnym. Opracowany został model stylu zarządzania rozwojem terytorialnym. Artykuł ma charakter analizy teoretycznej. (abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Cultural Aspects of Multilevel Territorial Management - Poland
75%
In the course of the last 20 years, comprehensive changes and important reforms have taken place within the Polish system of government, at all levels: local, regional, national and supranational. The aim of this paper is to contribute to an understanding of the influence of cultural factors on the contemporary management of territorial organizations (or territorial units). The challenges posed by globalization, affecting all managerial levels, and Poland's accession to the European Union force the Polish public administration to overcome certain weaknesses crippling its potential. The paper presents the cultural nature of the conditionings of these restrictive factors. The author notes that the deepening of the public sector transformation in Poland is conditioned by common acceptance of such managerial patterns or practices as: public participation, transparency and confidence in the environment of networked, multi-level, public or private organizations. Thus, the identified cultural constraints must be seriously considered in the process of setting rules for governing a contemporary, democratic and complex society. (original abstract)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.