Zmiany, aktualnie zachodzące w funkcjonowaniu gospodarki narodowej jako całości i jej poszczególnych podmiotów gospodarczych, jakimi są przedsiębiorstwa i organizacje produkcyjne, dotyczą także spraw związanych z gospodarowaniem zasobami pracy. Ogólnie rzecz biorąc, zmierzają one do racjonalizacji procesów zatrudnienia i poprawy efektywności gospodarowania siłą roboczą. Dążenie do przywracania ogólnej równowagi gospodarczej jest nierozerwalnie połączone z unormowaniem rynku pracy, na którym w ostatnich latach ujawnił się znaczny deficyt rąk do pracy, tak pozorny jak i realny. Zagadnienia rynku pracy odnoszą się przede wszystkim do efektów działalności specjalistycznych instrumentów kierowania rynkiem pracy, takich jak: pośrednictwo pracy (prowadzone przez terenowe organa administracji państwowej do spraw zatrudnienia), werbunek siły roboczej (prowadzony m.in. przez przedsiębiorstwa wydobywcze, budowlane i stocznie) oraz system zatrudniania absolwentów szkół różnych typów i stopni. Mechanizm działania tych instrumentów winien być ukierunkowany na optymalizację alokacji aktualnie wolnych zasobów pracy, a więc do miejsc pracy zapewniających ich najlepsze wykorzystanie. Jak wykazuje praktyka zadanie to nie jest w pełni realizowane. Przyczyną było nagłe powstanie braków siły roboczej, które wyzwoliły nadmierny na nią popyt. Jest to charakterystyczne zachowanie podmiotów gospodarczych w warunkach braku ogólnej równowagi ekonomicznej, gdzie przedsiębiorstwa starają się zgromadzić możliwie największy zapas wszystkich czynników pracy, nie wyłączając również siły roboczej. Prowadzi to do zgłaszania na rynku pracy nadmiernych potrzeb na siłę roboczą, dezorganizując jednocześnie jego działania. Prócz tego ograniczająco na zachowania rynkowe wpływają czynniki pozaekonomiczne, w szczególności wynikające z ustawodawstwa pracy, czy też z ustalania partykularnych dodatkowych przywilejów, np. karta górnika, hutnika itp., w istotny sposób hamując swobodę i efektywną alokację zasobów pracy. W ramach tak funkcjonującego powszechnego rynku pracy występują również działania w sferze zatrudnienia mające charakter lokalny i zamknięty, z reguły ograniczone do terytorium lub zawodu (np.: nauczyciele, marynarze, artyści), czy też funkcji społecznej (np.: pracownicy administracji państwowej). Jednakże procesy tu zachodzące nie wywierają ani natychmiastowego, ani znacznego jakiegoś wpływu na kształtowanie się ogólnej sytuacji w dziedzinie zatrudnienia. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.