Celem artykułu jest analiza efektywności orientacji wspólnotowej (kolektywnej) w organizacji. Kolektywizm - przekonanie, że dobro grupy społecznej jest ważniejsze od dobra indywidualnego, w organizacji przejawia się orientacją na cele grupowe, nawet wbrew interesom jednostek, a preferowanymi postawami są: konformizm i współpraca. Z punktu widzenia zarządzania wydawałoby się, że praca w zespole, a więc orientacja na zespół i wspólnotowość powinny dawać większą efektywność, wynikającą ze współpracy wielu osób. Jednak kontrargumenty wypływają, z jednej strony, z psychologii społecznej (szeroko przedstawiany przez autora syndrom decyzji grupowych oraz grupowe myślenie, a także problem próżniactwa społecznego), z drugiej zaś z badań nad kulturą. Analizie tej ostatniej inspiracji towarzyszy przeprowadzone przez autora międzynarodowe badania porównawcze w pięciu krajach (Polska, Ukraina, Niemcy, USA, Rosja), które reprezentują bardzo zróżnicowane spektrum kulturowe. Minimalna próba liczyła około 100 jednostek, maksymalna ponad 800 (Polska). Próba badanych jednostek, którą stanowią w znacznej większości pracujący studenci kierunków ekonomicznych, jest dość homogeniczna pod względem wykształcenia, wieku i rodzaju pracy. Są to osoby zatrudnione w różnych przedsiębiorstwach, co likwiduje możliwość badania kultur kilku niereprezentatywnych organizacji, zamiast kultur wielu organizacji w jednym społeczeństwie. Polska kultura organizacyjna, zgodnie z wynikami tego badania porównawczego, wykazuje najwyższy wskaźnik wspólnotowości spośród badanych krajów. Częściej w organizacjach polskich wspólnotowość przejawia się utożsamianiem się pracowników z określoną wewnętrzną grupą niż z całą organizacją. Zdaniem autora ten kolektywizm organizacyjny będzie sprzyjał występowaniu negatywnych efektów orientacji zespołowej. Organizacjom działającym w Polsce zagraża syndrom próżniactwa społecznego i złudzenia grupowego myślenia. Dlatego niezbędne jest wdrażanie mechanizmów równoważących orientację wspólnotową. Konkludując autor rekomenduje łączenie podejścia indywidualistycznego z zespołowym. Wymaga to jednak podjęcia działań z obszarów zarządzania zasobami ludzkimi, strategii, struktury oraz kultury organizacyjnej. Potrzebna jest świadomość zagrożeń płynących z orientacji wspólnotowej, związanych zarówno z psychologią społeczną grupy, jak i efektami kulturowymi solidarności społecznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.