Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Gwarancje Skarbu Państwa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Credit guarantee funds are treated by companies as a source of long-term capital. They are, however, not a standard source, since they are an indirect capital raising instrument. An institution granting a guarantee facilitates access to credits and bank loans by taking responsibility for the repayment in case of a borrower's insolvency. Guarantees are a convenient form of authenticating a contracting party without appropriate covering of its own. As we know, banks require potential borrowers to present specified security of repayment of both the credit and its covering. Many Polish companies are limited in their access to credit for financing both their operation and their investment, due to a lack of means to secure the repayment. Therefore, it is often worthwhile trying to obtain a guarantee from a credit guarantee fund, in order to improve company's credibility and increase access to external sources of capital. Guarantee funds reduce a risk of financing a company and help create a favourable credit history. Banking institutions gain access to information about the company, thus reducing the credit risk. That risk is shared between the credit-taker and the institution granting a guarantee. (fragment of text)
2
100%
Autor artykułu omawia instytucje poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa związane z zobowiązaniami wynikającymi z emisji obligacji, wskazując podstawy materialnoprawne tych instytucji, zasady udzielania wyżej wskazanych poręczeń i gwarancji oraz cele, które mają osiągać. Znaczna część opracowania została poświęcona analizie zagadnień dotyczących praktycznego stosowania omawianych instytucji. Autor dochodzi do wniosku, że omawiane poręczenia i gwarancje udzielane przez Skarbu Państwa są istotnym i stosowanym w praktyce narzędziem rozwoju gospodarczego państwa, przy czym główne obszary wspierane przez te rozwiązania prawne skoncentrowane są wokół rozwoju i utrzymania infrastruktury. Instytucje te nie mogą być nadużywane w polskim porządku prawnym, gdyż mogą powodować wzrost państwowego długu publicznego i podważać wiarygodność państwa. (abstrakt oryginalny)
The article outlines the issue of moral hazard related to implicit state guarantees for so-called "too big to fail" financial institutions in the context of Call-Put Parity. Shareholders of the involved entities and state decision makers are presented as counterparts of an implicit put option contract. By modifying the original parity equation, a formula is developed for quantifying the value to investors of a state bailout pledge. An empirical example is presented, based on data concerning the 2008 rescue of American International Group. The study finds that pledges of state support do not always yield value for equity holders. Furthermore, the price of the put option may become subject to significant variation over time. Finally, in the case of AIG, the underlying implicit contract significantly gained in value prior to disclosure of the company's distress. (original abstract)
W opracowaniu omówiono znaczenie poręczeń i gwarancji udzielanych przez SP oraz BGK w ramach rządowych programów poręczeniowo-gwarancyjnych obejmujących projekty realizowane z wykorzystaniem środków pochodzących z funduszy Unii Europejskiej. Celem opracowania jest ustalenie, czy ustawodawca dostosowuje przepisy aktualnie obowiązującej ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne do potrzeb gospodarczych państwa, w tym związanych z pozyskiwaniem środków z Unii Europejskiej na realizację przedsięwzięć i projektów. Przyjęto założenie, że analizowane poręczenia i gwarancje SP i BGK stanowią istotny i od kilkudziesięciu lat praktycznie stosowany instrument rozwoju gospodarczego państwa. We wnioskach końcowych autor stwierdza m.in., że omawiane rozwiązania uPiG sprzyjają wspieraniu działalności innowacyjnej, inwestycyjnej i rozwojowej w państwie. Jednakże jedynie poręczenia i gwarancje BGK stanowią efektywne narzędzie służące pozyskiwaniu środków z Unii Europejskiej, które są związane z rządowym programem poręczeniowo-gwarancyjnym. Autor wykorzystał dogmatyczną oraz analityczną metodę badawczą, opierając się na stanie prawnym obowiązującym 15 listopada 2019 r. O pewnych aspektach metody historycznej świadczą natomiast rozważania poświęcone ewolucji rozwiązań przyjmowanych w uPiG. (abstrakt oryginalny)
Żadne duże przedsiębiorstwo walczące o poważne rynki zbytu nie może liczyć na zapłatę za towary bądź usługi w dniu dostawy. Ubezpieczenie kredytu kupieckiego daje pewność uzyskania należności. Ponad 90 procent polskich firm prowadzi sprzedaż, wykorzystując kredyt kupiecki, czyli stosuje wobec swoich odbiorców tzw. odroczony termin płatności. Wzajemne kredytowanie się przedsiębiorstw jest stałą cechą gospodarki rynkowej. Polskie przedsiębiorstwa różnią się od zachodnich zarządzaniem ryzykiem wynikającym ze sprzedaży na kredyt. Polskie firmy ubezpieczają się jedynie 5 procent transakcji handlowych, podczas gdy spółki z Europy Zachodniej około 15-20 procent swojej sprzedaży.
Autor zaprezentował praktyczne i teoretyczne aspekty zabezpieczenia wzrostu wkładów emerytalnych w II filarze za pomocą gwarancji ubezpieczeniowych. Przedstawił strukturę gwarancji wzrostu wkładów członkowskich w otwartych funduszach emerytalnych, a w szczególności rodzaje podmiotów gwarantujących wzrost tych wkładów i sposób realizacji działań gwarancyjnych oraz funkcjonowanie tych gwarancji w latach 1999-2005.
Szczególna forma działalności oraz ustawowe mechanizmy zapewnienia bezpieczeństwa Banku Gospodarstwa Krajowego czynią, w ocenie autora, możliwość nowelizacji wyżej wymienionych aktów prawnych. Powyższe zmiany nie kolidowałby z Prawem Wspólnotowym oraz nie naruszałyby zasad uczciwej konkurencji w stosunku do prowadzących działalność banków komercyjnych. Przykłady zagranicznych rozwiązań legislacyjnych w stosunku do publicznych banków rozwoju czynią, z poruszanego w niniejszej publikacji, wątku (tj. odmiennego podejścia do kwestii rozliczeń publicznoprawnych publicznych banków rozwoju), dość powszechną regułę, a nie wyjątek. Przyjęcie zaproponowanych przez autora rozwiązań nie spowodowałby zagrożenia zarówno znacznego ubytku dochodów publicznych, jak również bezpieczeństwa funkcjonowania Banku, mogłoby natomiast zaowocować zwiększeniem rzeczowej i finansowej efektywności jego działania. (fragment tekstu)
W państwach transformujących gospodarkę, istnieje silny bankowy kanał kredytowy - banki są tam praktycznie jedynymi pośrednikami na rynku kredytów, a struktura bilansów banków jest słaba. W warunkach restrykcyjnej polityki pieniężnej, banki prywatne napotykają ograniczenia w mobilizowaniu alternatywnych funduszy; ograniczenia te zależą od struktury ich bilansów. Z drugiej strony, w związku z gwarancjami depozytowymi explicite i imlicite, przywilejami regulacyjnymi oraz faktem, iż banki państwowe mogą kierować się innymi motywami niż zysk, mogą one kontynuować akcję kredytową mimo restrykcyjnej polityki pieniężnej.
Zmiany zachodzące w ekonomice Republiki Federalnej Niemiec są śledzone w naszym kraju ze szczególną uwagą. Zainteresowanie to wynika nie tylko ze specyfiki stosunków polsko-niemieckich, ale także z wagi problemu w zespole głównych czynników, determinujących układ warunków i tendencji rozwoju gospodarki światowej oraz tworzących generalne przesłanki dla układu sił politycznych zarówno wewnątrz systemu kapitalistycznego, jak i w przekroju międzynarodowym. Przesuwanie w coraz większym zakresie procesu rywalizacji i konfrontacji na wszystkich płaszczyznach, między Wschodem i Zachodem na obszar państw Trzeciego Świata spowodowało, że relacje ekonomiczne zachodzące między RFN, a krajami rozwijającymi się (zwłaszcza w odniesieniu do przepływów kapitałowych) nabrały jeszcze większego znaczenia. Brak w polskiej literaturze ekonomicznej opracowania poświęconego Rządowemu programowi popierania i ochrony inwestycji kapitałowych RFN w krajach rozwijających się skłoniły autora do napisania niniejszego artykułu. Składa się on z dwóch części: w pierwszej omówiono motywy działania rządu, natomiast w drugiej środki i narzędzia działania, obejmujące gwarancje państwowe, ulgi podatkowe i działalność Zachodnioniemieckiego Towarzystwa Rozwoju (Deutsche Entwicklungsgesellschaft). W artykule skoncentrowano się na przedstawieniu programu w okresie 1969-1974, powracając jednak dla pełniejszego zanalizowania rozpatrywanych zagadnień do lat sprzed 1969 roku. W latach 1969-1974 nastąpiły bardzo istotne zmiany w funkcjonowaniu programu, w większości wprowadzone z inicjatywy rządu socjalliberalnego Brandta/Scheela, które przyczaiły się do podwojenia zachodnioniemieckich lokat kapitałowych w omawianym okresie i pozwoliły do 1979 roku utrzymać na w miarę ustabilizowanym poziomie, udział lokat kapitałowych RFN w krajach rozwijających się w globalnym wywozie zachodnioniemieckiego kapitału za granicę. (fragment tekstu)
Stan finansów publicznych w Polsce w warunkach pandemii COVID-19 ulega dynamicznym zmianom. Analiza danych statystycznych dotyczących zadłużenia publicznego (jak i jego części składowych), a także związanych ze zobowiązaniami niewymagalnymi pozwala wskazać możliwe obszary zagrożenia stabilności i bezpieczeństwa sektora finansów publicznych. W badaniach wykorzystano przede wszystkim dwie metody badawcze, tzn. metodę dogmatycznoprawną oraz metodę analityczną. Założeniem autora było podkreślenie znaczenia podstaw aksjologicznych prawa finansów publicznych w procesie stanowienia i stosowania tego prawa, ukazanie obowiązujących rozwiązań finansowoprawnych służących kontroli stanu zadłużenia publicznego w Polsce, a także ich istoty dla utrzymania stabilności finansów publicznych. Przeanalizowano w związku z powyższym nie tylko obowiązujący stan prawny, ale także dane dotyczące kwoty państwowego długu publicznego, długu Skarbu Państwa i niewymagalnych zobowiązań Skarbu Państwa i jednostek sektora finansów publicznych z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji w latach 2016-2020. Ze względu na dostrzeżone różnice za potrzebne uznano również omówienie metodologii liczenia długu publicznego w prawie polskim i unijnym. W tym zakresie można bowiem dostrzec istotne zmiany, zwłaszcza w okresie pandemii COVID-19.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.