Celem autora było ukazanie losów Zbigniewa, syna Władysława Hermana, wyłaniających się z przekazu Galla Anonima. Czyni to, szukając, zgodnie z propozycją J. Banaszkiewicza, odpowiedzi na pytanie, czym była "kronikarska rzeczywistość i jak została zbudowana", abstrahując tym samym od "wydarzeniowego" kontekstu przekazu. Jego zdaniem, Anonim dołożył wszelkich starań, by konflikt między Bolesławem Krzywoustym i Zbigniewem przedstawić w odpowiednim świetle. Udowodnienie racji młodszego z braci pociągało za sobą przedstawienie Zbigniewa w niekorzystnym świetle, ukazując zarazem, że nie stał się on człowiekiem występnym dopiero w czasach konfliktu z Bolesławem. By jego przekaz był wystarczająco jasny, kronikarz ukazał starszego z Władysławowiców jako niewdzięcznego, zdradzieckiego i nieskorego do prawdziwej skruchy syna. Złe cechy charakteru Zbigniewa, zdaniem Galla, niejako predystynowały go do odgrywania negatywnej roli w dziejach dynastii. Pewnym usprawiedliwieniem była rola, jaką odgrywali źli doradcy skupieni wokół księcia, ale nawet ich podszepty nie były w stanie zdjąć odpowiedzialności ze Zbigniewa. Autor twierdzi również, że najpoważniejszymi zarzutami stawianymi przez Galla księciu nie były zdrady i krzywoprzysięstwa, których się dopuszczał, ale pycha i brak prawdziwej skruchy. Stawia hipotezę, że Anonim piszący o drugim powrocie Zbigniewa do Polski mógł się posłużyć biblijną przypowieścią o synu marnotrawnym, odwracając jedynie jej morał. (abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.