Prawo do pokoju zostało wyróżnione w doktrynie jako jedno z tzw. praw solidarnościowych (solidarity rights), obok prawa do rozwoju, prawa do środowiska, prawa do wspólnego dziedzictwa ludzkości. Wszystkie te prawa miały stanowić trzecią generację praw człowieka i być kolejnym naturalnym etapem rozwoju praw człowieka. Choć koncepcja generacji praw człowieka została szeroko skrytykowana w literaturze i w zasadzie odrzucona, to idea praw solidarnościowych nie zanikła. W ostatnich latach, przede wszystkim na forum Rady Praw Człowieka, zintensyfikowano wysiłki nad określeniem treści i statusu prawa do pokoju oraz sposobów jego wdrażania. Warto więc przyjrzeć się idei prawa do pokoju i spróbować dookreślić jego zakres, charakter oraz ocenić jego przydatność. Głównymi celami niniejszego artykułu jest po pierwsze, określić źródła prawa do pokoju, po drugie, wyznaczyć zakres tegoż prawa, po trzecie, wskazać miejsce prawa do pokoju w katalogu praw człowieka oraz ocenić możliwości jego implementacji. Powyższym zadaniom odpowiada struktura artykułu. Zrealizowanie powyższych celów pozwoli odpowiedzieć na zasadnicze pytanie, czy w istocie doszło do wyodrębniania prawa do pokoju jako prawa człowieka, czy jego wyróżnianie ma sens, i jakie prawa oraz obowiązki z jego realizacją się wiążą. Głównym źródłem badań są dokumenty takich organów ONZ, jak: Zgromadzenia Ogólnego, nieistniejącej już Komisji Praw Człowieka, Rady Praw Człowieka, a także ustalenia doktryny. (fragment tekstu)
Przedstawiono rozwój międzynarodowej regulacji ochrony praw człowieka oraz genezę koncepcji minimalnych standardów humanitarnych. Koncepcja ta została ogłoszona w formie projektu deklaracji i jest rozpowszechniana w ramach organizacji międzynarodowych: KBWE/OBWE, MCK (Międzynarodowy Czerwony Krzyż) i ONZ. W artykule omówiono szczegółowe tę deklarację.
Przedstawiono genezę powstania Rady Europy, jej cele, skład, organy, uchwały Parlamentu Europejskiego i Komitetu Ministrów, Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych oraz zakres działalności Rady Europy.
Przedstawiono założenia reformy dwóch organów kontrolnych praw człowieka tj. Europejskiej Komisji Praw Człowieka i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka działające w trybie sesyjnym. Na ich miejsce powstaje Europejski Trybunał Praw Człowieka jako organ stały.
Publikacja jest zbiorem stanowiącym rodzaj przewodnika po orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z lat 1991-1993. Składa się z syntetycznych omówień wyroków, ułożonych tematycznie, zgodnie z kolejnością wynikającą z Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Przedmiotem niniejszych rozważań są dwie sprawy rozpatrywane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu. Sprawy te wydają się niezwykle ciekawe, ponieważ dotyczą dwóch ukraińskich polityków - Jurija Łucenki i Julii Tymoszenko, przeciwko którym wszczęto na Ukrainie po kilka postępowań karnych. W kontekście ukraińskich prozachodnich aspiracji, warto jest zwrócić na nie szczególną uwagę. Stanowią one element obrazujący skalę i rodzaj problemów, z jakimi mierzy się nowo powstałe państwo. Przedmiotowe sprawy wydają się ciekawe i z tego względu, że okoliczności oskarżenia polityków są bardzo podobne. Po zakończeniu sprawowanej funkcji zostali oni oskarżeni przez opozycyjny obóz, który wygrał wybory, za nadużycie władzy. Ponadto, co warte podkreślenia, wielu krajowych i międzynarodowych obserwatorów, konkludowało, że pozbawienie wolności byłej premier i byłego ministra jest elementem politycznego działania. W obydwu sprawach, po ich rozpoznaniu, Trybunał stwierdził naruszenie art. 5 Europejskiej konwencji praw człowieka i podstawowych wolności.(fragment tekstu)
Jest to wystąpienie ministra spraw zagranicznych Bronisława Geremka w Stowarzyszeniu Euroatlantyckim 29 grudnia 1999 roku na temat suwerenności i praw człowieka. Zdaniem autora zagadnienie ochrony praw człowieka w kontekście ochrony suwerenności jest jednym z podstawowych czynników określających nowy porządek międzynarodowy.
10
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł przedstawia problematykę praw człowieka we współczesnym świecie ze szczególnym uwzględnieniem respektowania tych praw przez kraje, które przechodzą lub niedawno przeszły transformację ustrojową. (abstrakt oryginalny)
The article discusses the work of Frida Vigdorova, a Moscow teacher, journalist and publicist who took the minutes of the court hearing during the trial of Joseph Brodsky and then publicised them without official censorship. The publication in the second circulation of a direct transcript of the court hearing become an example to follow for later such texts. The dissident circles in the USSR regarded free access to information as one of the fundamental human and citizen rights. The document created by Frida Vigdorova became known all over the world. It was also published in the Western press and it became a symbolic evidence of breaking the right to a fair trial in the USSR.(original abstract)
13
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule zostało opisane narastanie konfliktów między Federacją Rosyjską a Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Proces ten skutkował ostatecznie wdrożeniem przez Rosję instrumentów prawnych, pozwalających na niewykonywanie wybranych orzeczeń ETPC pod zarzutem ich niezgodności z rosyjską konstytucją. Główna rola w tym względzie przypadła rosyjskiemu Sądowi Konstytucyjnemu (SK). SK, na wniosek organu władzy wykonawczej, na gruncie obowiązujących przepisów może orzec o niezgodności orzeczenia ETPC z konstytucją FR, co w praktyce uniemożliwia skuteczną egzekucję takiego orzeczenia. Przyjęcie takiego rozwiązania jest niespotykane na gruncie prawodawstwa innych państw członkowskich Rady Europy oraz stanowi istotne pogwałcenie umów międzynarodowych, których Rosja jest stroną. (abstrakt oryginalny)
14
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł prezentuje doniosłość i aktualność wizji praw człowieka pojmowanych jako uprawnienia ius w ujęciu wybitnego myśliciela M.A. Krąpca. Mają one swój naturalny fundament w osobowej strukturze bytowej człowieka i jej wrodzonych inklinacjach (prawie naturalnym w wersji klasycznej - Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu), a obiektywne źródło tych praw determinuje ich uniwersalny charakter. Natomiast postpozytywizm, który za podstawę rozstrzygnięć porządku prawnego przyjmuje zasady wykreowane przez konwencje i odwołuje się do danych socjologii deskryptywnej, nie może formułować norm i praw powszechnie wiążących. (abstrakt oryginalny)
15
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Purpose: The purpose of this article is to analyze some of the most significant ethical and human rights impacts of the COVID-19 pandemic. The analysis aims to demonstrate the failures of many political decision that lead to restriction and limitation of human rights. Design/methodology/approach: We analyze various documents, reports and news articles that provide essential information about the different governmental restrictions that may lead to controversial human rights issues. We also use some philosophical texts to support our theoretical basis for the defence of human rights. Overall, we aim to find some of the groups that were vulnerable during COVID-19 pandemic and describe some of the human rights concerns and ethical issues. Social implications: We hope that our article will impact political regulations and restrictions that can have severe human rights implications. We also hope to inspire citizens, scientists and politicians to uphold and protect human rights and dignity during COVID-19 pandemic. Findings: In our article, we have found that many countries had problems with creating rules, restriction and regulations that are upholding and protecting human rights or did not have ethical implications. We have also found that many vulnerable groups were disadvantaged because regulations did not take into account their precarious position. Originality/value: We have analyzed the ongoing ethical and human rights problems with the COVID-19 pandemic because we believe that they present some of the most fundamental challenges to our society. Our analysis tries to demonstrate some of the most fundamental human rights issues and proposes to address these issues to avoid any future failures.(original abstract)
16
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Na początku artykułu wymieniono podstawowe dokumenty określające zakres działania praw człowieka oraz omówiono tzw. I, II i III generację tych praw. Następnie przedstawiono problemy związane z procesem globalizacji: jej rola cywilizacyjno-kulturowa, pojawiające się zderzenie kultur, przyzwyczajeń, oraz coraz częściej spotykaną negację Praw Człowieka.
17
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu jest międzynarodowym organem sądowym ustanowionym przez Europejską Konwencję Praw Człowieka. W artykule prezentowany jest skład członkowski i status sędziów. W skład Trybunału wchodzi 47 sędziów wybieranych przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, z listy trzech kandydatów przedstawionych przez każde państwo-stronę, które ratyfikowało Konwencję Europejską. Na podstawie obecnego tekstu Konwencji, sędziowie wybierani są na 6 lat z możliwością reelekcji. Co jest bardzo ważne, sędziowie są zupełnie niezależni. Zgodnie z wymogami sprawowania urzędu, sędziowie powinni być ludźmi o najwyższym poziomie moralnym i muszą albo posiadać kwalifikacje wymagane do sprawowania wysokiego urzędu sędziowskiego, albo być prawnikami o uznanej kompetencji. (abstrakt oryginalny)
Międzyamerykański system ochrony praw człowieka ukształtował się w ramach Organizacji Państw Amerykańskich. Statut organizacji, zwany Kartą OPA lub Kartą z Bogoty, został przyjęty na IX Międzyamerykańskiej Konferencji w Bogocie w 1948 r., podczas której została uchwalona także Amerykańska Deklaracja Praw i Obowiązków Człowieka. Na straży przestrzegania norm, praw i wolności na terytorium obu Ameryk stoją Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka oraz Międzyamerykański Trybunał Praw Człowieka, które stanowią główne instytucje międzyamerykańskiego systemu ochrony praw człowieka. Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka powstała w 1959 r. na mocy rezolucji przyjętej na V Konferencji Konsultacyjnej Ministrów Spraw Zagranicznych. Pierwszy statut Komisji, nadany w 1960 r., przyznawał jej szerokie kompetencje, które zostały od tego czasu jeszcze uzupełnione, a pozycja Komisji uległa wzmocnieniu wraz z wejściem w życie Amerykańskiej Konwencji Praw Człowieka. Głównym zadaniem Komisji jest upowszechnianie przestrzegania i ochrony praw człowieka oraz pełnienie funkcji konsultacyjnej w tym zakresie. Jej główną kompetencją jest natomiast możliwość przyjmowania petycji składanych przez osoby indywidualne, grupy osób lub każdą organizację pozarządową uznaną chociaż w jednym państwie członkowskim OPA. Komisja posiada ponad- to prawo kierowania spraw do Międzyamerykańskiego Trybunału Praw Człowieka.(abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy przedstawione zostały mechanizmy ochrony praw człowieka stanowiące formę dostępnych procedur zapobiegania przed złamaniem zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego, poniżającego traktowania lub karania. Celem pracy jest przybliżenie pojęcia tortur oraz prawnych aspektów reglamentacji ich zakazu w świetle Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1984 roku. Praca skupia się na przedstawieniu genezy Konwencji, pojęcia tortur w świetle jej postanowień, określonych zobowiązań państw-stron oraz formalnoprawnych postanowień tego aktu prawnego. Ponadto zaprezentowano postanowienia Protokołu Fakultatywnego do Konwencji. (abstrakt oryginalny)
20
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The United Nations and the North Atlantic Treaty Organization undoubtedly play a significant role in the forming of international relations. The dynamic character of the works, which are taken within the framework of these organization forced its members to create permanent diplomatic missions. Its main function is to make the participation of the member states as effective as possible. Being a member of both of above mentioned organizations, Poland had created its own permanent missions to them. This paper introduces the currect diplomatic stuff of the missions and their prerogatives. Another important issue of this article is to present and successes and losses of the permanent missions works. (original abstract)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.