Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Druga dekada euro i perspektywy przezwyciężenia kryzysu w eurolandzie

100%

Gostomski E.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2013

|

nr 57

185-198

Euro jest drugą najważniejszą walutą międzynarodową na świecie. Pierwsza dekada jego funkcjonowania była pomyślna dla gospodarek krajów eurolandu, lecz na początku drugiej dekady zostały obnażone błędy konstrukcyjne strefy euro (brak wspólnej polityki finansowej i wspólnego budżetu). Dotknął ją głęboki kryzys gospodarczy i zadłużeniowy, ale zasadniczo nie zaszkodziło to międzynarodowej pozycji euro. Działania ratunkowe EBC i nowe rozwiązania instytucjonalne w strefie euro zaczynają już przynosić pozytywne efekty. Można oczekiwać dalszego wzrostu roli euro na rynkach międzynarodowych. (abstrakt oryginalny)

2

Wybrane konsekwencje kryzysu zadłużeniowego w Unii Europejskiej w obszarze długu publicznego

100%

Piątkowski P.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2014

|

nr 346 Finanse publiczne

166-180

Celem opracowania jest ocena skutków kryzysu zadłużeniowego w aspekcie długu publicznego. Analiza problemu została rozpoczęta od przedstawienia pojęcia długu publicznego z punktu widzenia prawa polskiego i unijnego, jak również teorii finansów publicznych. Następnie ocenie poddano zmiany poziomu deficytów budżetowych i długu publicznego w latach 2007-2013. Ostatnia część artykułu poświęcona została analizie zmian jakościowych w zakresie polityki zadłużenia publicznego, które są konsekwencją kryzysów gospodarczego i zadłużeniowego.(abstrakt oryginalny)

3

Polityka zapobiegania kryzysowi walutowemu. Przypadek Chile

100%

Ząbkowicz A.

Bank i Kredyt

|

2001

|

nr 6

30-34

Międzynarodowy kryzys zadłużenia w latach 80. wymusił w wielu krajach wysoko zadłużonych politykę polegania na własnych oszczędnościach. W Chile strategia ta została utrzymana w latach 90. Przypadek Chile pokazuje, że istotne jest zarządzanie przepływem kapitału. Chile uniknęło kryzysu finansowego między innymi dlatego, że - przy zdrowych fundamentach (zdrowy budżet, wysokie stopy krajowych oszczędności i inwestycji) - rząd prowadził zróżnicowaną politykę wobec napływu kapitału i zniechęcał do kumulacji krótkoterminowych długów. Bardzo liberalne przepisy o bezpośrednich inwestycjach zagranicznych przyciągały bezpośrednie inwestycje zagraniczne w skali umożliwiającej niemal całkowite pokrycie deficytu obrotów bieżących. Ograniczanie napływu kapitału krótkoterminowego w Chile okazało się skuteczne i niełatwe do obejścia.

4

Koszty bankructwa państwa

75%

Gajda-Kantorowska M.

Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy

|

2017

|

z. nr 50

131-143

Celem opracowania jest przedstawienie najważniejszych teorii oraz wybranych wyników badań empirycznych dotyczących kosztów bankructwa państwa. Oszacowanie potencjalnych kosztów bankructwa państwa stanowi niezbędną wiedzę dla rządów w celu podjęcia decyzji, w jak dużym stopniu w warunkach kryzysu zadłużenia opłacalne jest unikanie niewypłacalności w porównaniu z kosztami i korzyściami wywiązywania się ze zobowiązań. Z przeprowadzonej w opracowaniu analizy wynika, że w zależności od przyjętej metody ekonometrycznej oraz badanej próby krajów nadal występują olbrzymie rozbieżności odnośnie do wpływu bankructwa państwa na tempo wzrostu gospodarczego. Przykładowo koszty w krótkim okresie mogą wynosić od 0 do 10,5%, z kolei w średnim okresie od 0 do 10%. Podobnie znaczne rozbieżności dotyczą wpływu bankructwa na dostęp do międzynarodowych rynków kapitałowych i rozmiary handlu międzynarodowego. Najważniejszym potencjalnym kosztem ekonomicznym bankructwa państwa skłaniającym rządy do spłacania swoich zobowiązań jest negatywny wpływ bankructwa na sytuację krajowych firm, w tym głównie banków, co pośrednio wpływa na stan całej gospodarki kraju. Pogorszenie warunków funkcjonowania przedsiębiorstw prowadzi do ograniczenia prywatnych inwestycji, w tym szczególnie ważnych dla rozwoju współczesnych gospodarek inwestycji w kapitał ludzki, co zwrotnie obniża efektywność gospodarki, tempo wzrostu PKB i poprzez działanie automatycznych stabilizatorów pogłębia problemy fiskalne (głębokość i czas trwania kryzysu zadłużenia). Kolejnym ważnym kosztem motywującym rządy do unikania niewypłacalności są koszty polityczne, które są zazwyczaj długotrwałe i znaczne. Reasumując, należy podkreślić, że wyniki badań empirycznych wykazują skrajne rozbieżności, co utrudnia wykorzystanie ich przez rządy do podejmowaniu decyzji w warunkach kryzysów zadłużenia. (abstrakt oryginalny)

5

Niemcy wobec kryzysu zadłużenia w strefie euro

75%

Ulatowski R.

Stosunki Międzynarodowe

|

2012

|

45

|

nr 1

135-155

Wybuch kryzysu zadłużenia w strefie euro datowany jest na przełom 2009 i 2010 r. Jego bezpośrednią przyczyną jest pomoc, jakiej rządy państw europejskich udzieliły pogrążonym w kryzysie bankom, po bankructwie banku Lehman Brothers. Wysiłki skierowane na zapobieżenie załamaniu się systemu finansowego strefy euro w latach 2008-2009 zakończyły się sukcesem. Jednak w konsekwencji tych działań wzrosło zadłużenie państw, którego rozmiary zaczęły budzić wątpliwości co do wypłacalności poszczególnych krajów. Nie należy jednak zapominać, iż już przed wybuchem kryzysu większość państw strefy euro miała wysoki poziom długu publicznego, a ich gospodarki charakteryzował brak równowagi. Strefa euro stanęła przed największym wyzwaniem w swojej historii. Zarządzanie kryzysowe nie było traktatowo przewidziane. Wynikało to z silnego przekonania twórców wspólnej waluty europejskiej, iż byłoby ono nie tylko zbędne, ale nawet kontrproduktywne, gdyż budziłoby niepotrzebne obawy, iż kłopoty gospodarcze w strefie euro są możliwe. Zwłaszcza Niemcy, główne mocarstwo gospodarcze na kontynencie europejskim, dążyły do redukcji unii monetarnej do jej fiskalnego, w formie kryteriów konwergencji, i monetarnego "kręgosłupa", w przekonaniu, iż możliwe jest osiągnięcie stabilnej sytuacji budżetowej i ekonomicznej poprzez zespół reguł. W strefie euro wprowadzono również zasadę, iż każde państwo jest odpowiedzialne jedynie za własne długi, jest to zasada no bailout. (fragment tekstu)

6

Kryzys gospodarczy i zadłużeniowy a zróżnicowanie integracji w Unii Europejskiej

75%

Kubin T.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2012

|

nr 3

71-91

Skutki kryzysu gospodarczego i finansowego m.in. uwidoczniły słabości Unii Gospodarczej i Walutowej, w przypadku której mamy do czynienia, mówiąc najogólniej, z wyraźną różnicą między poziomem integracji w sferze walutowej (wspólna waluta i polityka pieniężna) i w płaszczyźnie gospodarczej (tylko koordynacja w niektórych dziedzinach polityk gospodarczych). Takie swoiste "niedokończenie" projektu unii walutowej w warunkach kryzysu wymusiło szereg działań (wskazanych wcześniej), które w istocie także pogłębiły integrację gospodarczą i polityczną. Jednakże innym skutkiem tych działań było to, że podział państw członkowskich UE ze względu na przynależność do UGiW, bardzo ważny i wyraźny już przed kryzysem gospodarczym i zadłużeniowym, od jego początku stał się jeszcze wyraźniejszy i głębszy. Zróżnicowanie to zostało ugruntowane szeregiem przyjętych uregulowań prawnych oraz praktyką działania instytucji UE. Przejawami pogłębienia i utrwalenia zróżnicowania państw UE pod względem formalnoprawnym są przede wszystkim tzw. sześciopak oraz "pakt fiskalny". Dwa wchodzące w skład "sześciopaku" rozporządzenia dotyczą tylko państw strefy euro, natomiast "pakt fiskalny" może pociągać za sobą również znacznie bardziej skomplikowane konsekwencje. (fragment tekstu)

7

Reguły fiskalne a kryzys zadłużeniowy w krajach Unii Europejskiej

75%

Maciocha K.

Nauki o Finansach / Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

|

2017

|

nr 1 (30)

42-53

Celem niniejszego artykułu jest analiza realizacji reguł fiskalnych w krajach Unii Europejskiej. W latach 2008-2015 stan finansów publicznych większości krajów europejskich, zwłaszcza krajów strefy euro, pogorszył się w drastyczny sposób. W okresie tym średni poziom deficytu sektora finansów publicznych w Unii Europejskiej wyniósł prawie 7% PKB, a dług publiczny w 2014 r. kształtował się na poziomie ponad 85% PKB (dla krajów strefy euro wskaźnik ten wynosił 92% PKB). Wartości te znacznie przekraczają obowiązujące kryteria zadłużeniowe zawarte w traktacie z Maastricht, co wskazuje na brak dyscypliny fiskalnej wśród państw członkowskich Unii Europejskiej. Podstawową przyczyną naruszenia kryteriów zadłużeniowych był kryzys finansowy, którego początek datowany jest na 2008 rok. W warunkach recesji większość państw w celu ożywienia gospodarki zdecydowała się na poluzowanie polityki fiskalnej, co związane było bezpośrednio ze wzrostem wydatków publicznych. Sytuacja gospodarcza uległa pewnej poprawie, jednak działania te spowodowały wzrost deficytów budżetowych, co w konsekwencji przełożyło się na wzrost długu sektora finansów publicznych. Pracę oparto na analizie literatury przedmiotu, a także na analizie danych statystycznych pochodzących z Europejskiego Urzędu Statystycznego i Komisji Europejskiej.(abstrakt oryginalny)

8

The Eurozone Crisis: Short-Run versus Long-Run Solutions

75%

Pickert J., Narayanan V.

Horyzonty Polityki

|

2017

|

8

|

nr 24 Globalne dobra publiczne

215-235

CEL NAUKOWY: Głównym celem tego artykułu jest prezentacja wyniku porównania dostępnych krótko- i długoterminowych rozwiązań kryzysu strefy euro. Zasadniczą kwestię stanowi zbadanie, czy rozwiązania krótkoterminowe są wystarczające w porównaniu z długoterminowymi. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Polityka monetarna Europejskiej Unii Walutowej na początku kryzysu zostanie przeanalizowana w powiązaniu ze środkami zastosowanymi tuż po jego powstaniu, podobnie jak jej perspektywy na przyszłość. Badanie oparte jest na przeglądzie literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Polityka monetarna ukazała strukturalne problemy, które wskazują jasno, że strefa euro nie była gotowa, by sprostać temu kryzysowi. Pierwsze środki zaradcze podjęto kilka miesięcy po wystąpieniu kryzysu. Zastosowane rozwiązania krótkoterminowe nie spełniły wymogów polegających na odzyskaniu utraconego zaufania i determinacji. W rezultacie środki powzięte na krótką metę okazały się niewystarczające. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z jednej strony czyniono pewne wysiłki, by znaleźć rozwiązania krótkoterminowe; te jednak nie były w stanie rozwiązać kłopotów finansowych dotkniętych nimi krajów strefy euro. Z drugiej zaś strony, dyskutowano żywo o rozwiązaniach długoterminowych w literaturze, jednak nie zastosowano ich. Dlatego też jedynie unia polityczna i monetarna może rozwiązać strukturalne problemy strefy euro. W przewidywalnej przyszłości politycy muszą jednak włożyć więcej wysiłku w realizację tego celu. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Artykuł podkreśla potrzebę jedności politycznej i monetarnej. Na dłuższą metę pierwszy krok polegałby na wprowadzeniu Europejskiego Funduszu Monetarnego, a następnie obligacji monetarnych. (abstrakt oryginalny)

9

Analiza zjawiska upadłości banków i instytucji finansowych w kontekście światowego kryzysu i wydarzeń na rynkach kapitałowych

75%

Duraj A. N., Pastusiak R.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2009

|

nr 48 Zarządzanie finansami firm : teoria i praktyka

164-172

Zasadniczym celem artykułu była analiza zjawiska upadłości oraz fali bankructw banków i instytucji finansowych w kontekście wydarzeń na rynku kapitałowym od lipca 2007 roku do listopada 2008 roku. (fragment tekstu)

10

Insolvency Risk of a Country - the Case of Greece Implications for European Union Member States

75%

Pera J.

Trends in the World Economy

|

2015

|

7 Real Economy and Financial Sector in the Contemporary World

167-189

Zły stan finansów publicznych państw UE, niedoskonałości systemu instytucjonalnego oraz niewystarczające reformy strukturalne i ewidentny brak procedur dotyczących potencjalnej renegacji kraju nadmiernie zadłużonego z UE negatywnie wpływają na stabilność gospodarczą państw zjednoczonej Europy. Do najważniejszych źródeł generujących ryzyko utrwalenia długoterminowej stagnacji gospodarczej państw UE należy zaliczyć naruszanie kryteriów konwergencji oraz brak skutecznych mechanizmów regulacyjnych, między innymi w sferze przestrzegania dyscypliny fiskalnej, czego skutkiem jest narastające zadłużenie i niespłacalne przez niektóre kraje. Przypadek Grecji jest przykładem takiego zadłużenia. Problem nierównowagi fiskalnej można zaobserwować w analizowanych latach 2007-2015. W konsekwencji do Grecji, która od wielu lat zmaga się z nadmiernym zadłużeniem, wkrótce mogą dołączyć kolejne kraje UE. Ryzyko takiego scenariusza jest bardzo realne, zatem niezbędne jest wypracowanie przez UE procedury renegacji zadłużenia przez dany kraj. Zaprezentowane wyniki badań nad wykorzystaniem warunków procedury nierównowagi makroekonomicznej dla Grecji. (abstrakt oryginalny)

11

Międzynarodowy Fundusz Walutowy wobec kryzysu finansowego w Europie

75%

Wróblewski M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2012

|

nr 267, t. 2 Handel i inwestycje w semiglobalnym otoczeniu

307-317

Współczesny globalny kryzys finansowy spowodował w ostatnich latach wiele poważnych problemów ekonomicznych oraz społecznych w różnych regionach świata. Szczególnie niebezpieczne i dotkliwe implikacje kryzysu można jednak obserwować w wielu europejskich krajach, w tym głównie w obrębie UE. Z tego względu warto zwrócić szczególną uwagę na aktywność Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) w czasie analizowanych poważnych turbulencji finansowych w tym regionie świata. W konsekwencji celem tego syntetycznego opracowania jest próba zarysowania najważniejszych przejawów funkcjonalnego dostosowania MFW do globalnego kryzysu finansowego oraz jego uczestnictwa w procesach stabilizacji i sanacji finansowej w Europie. Należy bowiem zauważyć, że Fundusz - pomimo pojawiających się w ostatniej dekadzie licznych kontrowersji związanych z jego aktywnością operacyjną - jest nadal jedną z kluczowych organizacji międzynarodowych o globalnym zakresie działania i znaczącym potencjale.(abstrakt oryginalny)

12

Polityczne, ekonomiczne i behawioralne aspekty kryzysu w strefie euro

75%

Szyszka A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2012

|

nr 50

833-846

Artykuł zwraca uwagę na polityczne, makroekonomiczne i behawioralne aspekty kryzysu w strefie euro. Ukazuje zarówno zaszłości, które mogły przyczynić się do aktualnego stanu spraw w Europie, jak też porusza kwestie bieżące, związane z zarządzaniem kryzysem i poszukiwaniem skutecznych sposobów jego przezwyciężenia. (abstrakt oryginalny)

13

Polska w kryzysie zadłużeniowym

75%

Jachowicz P.

Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace / Szkoła Główna Handlowa

|

2011

|

nr 3

89-104

Po przejęciu władzy w 1970 r. ekipa Edwarda Gierka przyjęła program "dynamicznego rozwoju społeczno -gospodarczego kraju" i podniesienia standardu życia ludności. Nowe kierownictwo chciało osiągnąć te cele poprzez otwarcie na współpracę gospodarczą z zagranicą, a szczególnie z Zachodem. Planowano wzrost inwestycji i importu z wykorzystaniem kredytów zagranicznych. Zakup licencji służyć miał unowocześnieniu gospodarki. W pierwszej połowie lat 70. koncepcje te udało się częściowo zrealizować. Szybko rosły obroty handlu zagranicznego, a import z krajów kapitalistycznych finansowany był przede wszystkim kredytami. Szacuje się, że 55 % kredytów przeznaczono na inwestycje, głównie w przemyśle. Dalsze 30 % skierowano na import komponentów do bieżącej produkcji przemysłowej, a na import pasz i dóbr konsumpcyjnych przeznaczono kolejne 15 % kredytów. (fragment tekstu)

14

Geneza, przebieg i konsekwencje kryzysu zadłużeniowego w Grecji

75%

Berlińska A.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

2013

|

48 nr 3 Kryzys finansowy a przyszłość Unii Europejskiej

189-208

Pierwsza dekada XXI w. zapisze się na kartach historii wybuchem rozległego kryzysu gospodarczego, którego symbolami stały się upadki gigantów finansowych oraz widma bankructw kolejnych państw. Jednym z negatywnych przykładów gwałtowności i głębokości obecnych zawirowań finansowo-gospodarczych jest katastrofalny stan greckiej gospodarki, stanowiący realne zagrożenie dla stabilności rynku europejskiego oraz punkt odniesienia dla debaty wokół mechanizmu kryzysu zadłużenia krajów strefy euro. Celem zatem niniejszego artykułu jest przybliżenie przyczyn i przebiegu kryzysu finansów publicznych w Grecji oraz jego konsekwencji dla struktur europejskich, w tym w szczególności dla strefy euro.(abstrakt oryginalny)

15

Obecny poziom spłaty polskiego zadłużenia wobec Klubu Paryskiego i Klubu Londyńskiego

75%

Jędraszka A.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2010

|

z. 103

45-53

Polskie zadłużenie zagraniczne wobec Klubu Paryskiego i Klubu Londyńskiego było dość znaczące. Mimo dosyć dużego poziomu tego zadłużenia sytuacja została opanowana. Zadłużenie spłacane jest terminowo i widoczny jest jego spadek, choć następuje przeniesienie zobowiązań z zadłużenia zagranicznego na zadłużenie wewnętrzne. Polska należy do grupy państw borykających się od lat z problemem rozwiązania zadłużenia zagranicznego. Wysokość zobowiązań wobec dłużników nie ukazuje w pełni problemu. Istotne jest powiązanie wysokości zadłużenia z innymi czynnikami, jak eksport czy wysokość rezerw walutowych. Potoczne bezwzględne rozumienie zadłużenia nie prowadzi do zrozumienia istoty zjawiska. W niniejszym artykule przedstawiono jedynie poziom spłaty zadłużenia wobec instytucji państw zrzeszonych w klubach, co jest tylko częścią składową polskiego zadłużenia. Należy oczekiwać, że w najbliższych latach nastąpią kolejne spłaty zadłużenia i ostatecznie problem ten zostanie rozwiązany.(fragment tekstu)

16

Programy skupu aktywów Europejskiego Banku Centralnego w dobie kryzysu zadłużeniowego w strefie euro

75%

Grabowski W., Stawasz E.

Ekonomia Międzynarodowa

|

2013

|

nr 4

5-21

Przedmiotem artykułu jest analiza skuteczności programów skupu aktywów, które Europejski Bank Centralny wprowadził w odpowiedzi na kryzys zadłużeniowy części gospodarek strefy euro - tj. programów Securities Markets Programme i Outright Monetary Transactions. W artykule badana jest trwałość efektów wprowadzenia tych dwóch programów, mierzonych zmianą rentowności obligacji skarbowych. Wykorzystując kryterium informacyjne Akaike, dochodzimy do wniosku, że oddziaływanie programu Outright Monetary Transactions było dłuższe niż programu Securities Markets Programme. (abstrakt oryginalny)

17

Kryzys zadłużeniowy w Unii Europejskiej : analiza wybranych działań antykryzysowych i stabilizacyjnych w latach 2010-2013 - panaceum czy początek nowego kryzysu

75%

Zimejko R.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2013

|

z. 134

29-40

Ostatni europejski kryzys zadłużeniowy, jakże często odmieniany we wszystkich przypadkach w mediach i pracach naukowych, zamierzałem przedstawić w dwóch odsłonach. Po pierwsze jako bolesne doświadczenie wielu państw, polegające na wyraźnym wyhamowaniu gospodarczym, pogorszeniu konkurencyjności oraz skokowym wzroście bezrobocia (rekordowo wysokie bezrobocie w Unii Europejskiej, najwyższe od 1995 r., czyli od daty, kiedy Eurostat zaczął publikować raporty z rynku pracy). Z drugiej zaś strony dążyłem do odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie, czy podjęte działania antykryzysowe i stabilizacyjne w latach 2010-2013 to panaceum czy początek nowego kryzysu. Tu nie chciałbym rozpocząć nowego tematu, ale niestety odpowiedź na to pytanie jest bardziej skomplikowana niż się wydaje, bo z pewnością wiele z tych opisanych, a wprowadzanych przez europejskie władze działań będzie skutkowało redukcją zadłużenia i ograniczeniem deficytów lokalnych, to niestety, konsekwencje tych inicjatyw najbardziej dotkliwe są, i w najbliższym czasie będą, dla samych obywateli. To oni tracą pracę - dziś w 27 krajach Unii Europejskiej jest już 26,5 mln osób bez pracy, w tym ok. 6 mln osób do 25. roku życia. Dlatego też uważam, że poszczególne rządy państw starego kontynentu nie powinny przestawać na - w dużym stopniu - wprowadzaniu tylko fiskalnych działań antykryzysowych, a powinni położyć nacisk na odchudzenie wydatków związanych z administracjami rządowymi i samorządowymi, zmniejszyć obciążenia podatkowe, co poprawi konkurencyjność względem innych regionów świata i przede wszystkim ograniczyć bezrobocie - bo to właśnie ten problem może eskalować do miana kolejnego europejskiego kryzysu - kryzysu socjalnego.(abstrakt oryginalny)

18

Zamiana długów na udziały kapitałowe jako nowa metoda rozwiązywania kryzysu zadłużeniowego

75%

Przybylska K.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1991

|

nr 334 Prace z zakresu ekonomii politycznej i historii myśli ekonomicznej

9-21

W niniejszym artykule przedstawiono zadłużenie krajów rozwijających się w latach 1982-1988 oraz podstawowe wskaźniki zadłużenia. Omówiono mechanizm zamiany długów na udziały kapitałowe. Na koniec przedstawiono wielkość zamienionych długów i ich ceny rynkowe.

19

Obligacje Brady'ego sposobem na rozwiązanie kryzysu zadłużeniowego krajów rozwijających się

75%

Dynus M.

Toruńskie Studia Międzynarodowe

|

2010

|

nr 1 (3) Międzynarodowe stosunki ekonomiczne

39-54

Plan Brady'ego nie zlikwidował wprawdzie problemu ogromnego obciążenia krajów rozwijających się zagranicznymi długami, umożliwił jednak części z nich stopniowo odzyskać status wiarygodnego dłużnika, przyciągnąć inwestorów i zdynamizować wzrost gospodarczy, pozwalając tym samym na dalsze zwiększanie przepływów kapitału zarówno do krajów dłużników, jak i do krajów wierzycieli. Jednak konieczna jest dalsza restrukturyzacja zagranicznych długów krajów rozwijających się, zwłaszcza tych najbiedniejszych, zarówno z punktu widzenia dłużników, jak i wierzycieli, którzy przecież także mają interes w tym, by kraje rozwijające się przezwyciężały bieżące problemy gospodarcze i przeciwdziałały kryzysom. Niniejszy artykuł przybliża istotę obligacji Brady'ego jako głównego instrumentu, przy pomocy którego w latach 90. XX wieku dokonano restrukturyzacji zadłużenia zagranicznego największych dłużników wobec prywatnych banków. (abstrakt oryginalny)

20

The Franco-German Alliance and Its Role in the Process of European Monetary Integration, 1944-2010 : Lessons for Today

75%

Syrrakos D.

Olsztyn Economic Journal

|

2016

|

nr 11 (2)

119-135

Celem pracy jest ocena ewolucji sojuszu francusko-niemieckiego i prawdopodobnych kierunków jego rozwoju. Szczególnie omówiono kwestię, czy dobre stosunki między obydwoma państwami przetrwają, mimo obecnych trudności gospodarczych i politycznych. Nacisk położono na sprawdzenie, w jakim stopniu zawarcie sojuszu przyczyniło się utworzenia europejskiej unii walutowej. Pod tym kątem oceniono podpisanie traktatu rzymskiego, utworzenie europejskiego systemu walutowego, zawarcie jednolitego aktu europejskiego i traktatu z Maastricht. Podstawowym założeniem całej analizy jest to, że rozwój sojuszu oraz europejskiego systemu monetarnego będą iść w parze. Jeśli sojusz z powodzeniem nadal się będzie rozwijać, to proces europejskiej integracji gospodarczej będzie również postępował, jeżeli jednak stosunki między dwoma wspomnianymi krajami się pogorszą, to proces integracji gospodarczej w najlepszym razie ulegnie stagnacji. Główny wniosek jest taki, że w następstwie kryzysu zadłużenia strefy euro sojusz francusko-niemiecki zastąpiono "niemiecką hegemonią". To spowodowało, że główna siła napędowa Unii Europejskiej stała się nieskuteczna i jako taka osłabiła rozwój tej instytucji. (abstrakt oryginalny)