Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 65

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Industrial plants
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Zainteresowanie wpływem działalności rolniczej na środowisko rodzi potrzebę poszerzenia zakresu ujawnień na temat bioróżnorodności w sprawozdaniu finansowym. Dodatkowo odmienność działalności rolniczej utrudnia odzwierciedlenie zdarzeń gospodarczych przedsięwzięć rolniczych w księgach rachunkowych, a zwłaszcza określenie wartości bioróżnorodności. W pierwszej części opracowania przedstawiono potrzebę wyodrębnienia informacji na temat bioróżnorodności wynikających z obowiązujących regulacji prawnych. W drugiej części opisano metodę badawczą zastosowaną w realizacji celu artykułu. Natomiast w ostatniej opisano wyniki badań.(abstrakt oryginalny)
Celem badań była ocena zmian, jakie zaszły w produkcji buraka cukrowego w woj. Wielkopolskim w latach 2002-2011 oraz wskazanie ich przyczyn. W tym celu wykorzystano dane Banku Danych Lokalnych GUS oraz wyniki powszechnych spisów rolnych w 2002 i 2010 r. Na podstawie danych z 2010 r. dla powiatów i gmin przedstawiono liczbę gospodarstw, w których prowadzono uprawę buraka cukrowego oraz wyliczono średnią wielkość plantacji, którą porównano z średnią dla woj. i całego kraju. W latach 2002-2011 powierzchnia uprawy buraka cukrowego w woj. wielkopolskim zmniejszyła się o 21,4%, plony zwiększyły się o 33,8%, a zbiory wzrosły o 1,5%. Od 2002 do 2010 r. areał buraka cukrowego w 2 powiatach został ograniczony o 10,0%, w 10 powiatach o 10,1-20,0%, w 8 powiatach o 20,1-30,0%, w 2 powiatach o 30,1-40,0%, w 3 powiatach o 50,1-60,0%, w jednym powiecie o 60,1-70,0%, w 2 powiatach o 70,1-80,0% i w jednym powiecie o 90,1-100,0%, a tylko w 5 powiatach wzrósł. Głównym powodem ograniczenia produkcji buraka cukrowego była reforma rynku cukru w Unii Europejskiej w latach 2006-2009. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Comparison of Stress Susceptibility Index of Silage Corn and Sorghum Crops
100%
Drought is an important factor that causes a decrease in yield and quality in regions where second crop silage plants are grown. One of the biggest problems in animal husbandry is feed. Especially silage feed production tends to decrease in areas with increasing water deficit and where water needs cannot be met. The high water requirement of the corn plant requires irrigation in arid and semi-arid regions. However, in order to continue the production of silage fodder in regions where water resources are insufficient with the increase of drought, it will be necessary to grow forage plants that can be an alternative to corn plant. In previous studies, it has been discussed whether the sorghum plant is an alternative to the corn plant. The aim of this study is to determine the drought sensitivity index based on the yield values of both plants in wet and dry conditions. Thus, it will be determined whether the sorghum plant will be an alternative to the corn plant in terms of drought. The identification and selection of drought-resistant cultivars and species is possible using various indices. In this study, second crop silage maize and sorghum crops were grown in Kahramanmaraş conditions for two years (2018 and 2019), dry and irrigated. Stress sensitivity index (SSI) was used to determine the drought tolerance of silage maize and sorghum crops. 'Colonia' variety was used for silage corn and 'Es Foehn' variety was used for sorghum. When the STI values are examined, the corn and sorghum values for 2018 were 0.55 and 0.53, respectively, while the d values for 2019 were found as 0.33 in corn and 0.54 in sorghum. these values are very close to the YSI values. While the 2018 values in both indices were not determinative in terms of drought resistance, the value of sorghum in 2019 was 64% higher than corn (this value was found to be 61% for YSI). This also showed that there is a direct correlation between YSI and STI indices. (original abstract)
Wprowadzone w 2010 roku dopłaty do roślin strączkowych skutkowały zwiększeniem ich powierzchni uprawy, w tym areału łubinu słodkiego i grochu pastewnego. Uprawa łubinu prowadzona jest na ogół na glebach kompleksu żytniego, analogicznie jak żyta ozimego, natomiast uprawa grochu - na glebach kompleksu pszennego, tak jak pszenicy ozimej. Ze względu na podobne wymagania glebowe rośliny strączkowe konkurują zatem ze zbożami o grunty orne. Jednak uprawa tych pierwszych często uważana jest za mało opłacalną, nawet po uwzględnieniu przysługujących do ich uprawy dopłat bezpośrednich. Celem pracy było określenie wyników produkcyjno-ekonomicznych z uprawy wspomnianych powyżej roślin strączkowych i zbożowych oraz porównanie opłacalności uprawy łubinu słodkiego w odniesieniu do żyta ozimego oraz grochu pastewnego w odniesieniu do pszenicy ozimej w wybranych gospodarstwach indywidualnych w Polsce w latach 2015-2017. Opłacalność uprawy rozpatrywanych roślin określono przede wszystkim przy wykorzystaniu wskaźnika opłacalności produkcji, będącego procentową relacją wartości produkcji ogółem (bez uwzględniania dopłat bezpośrednich) do kosztów ogółem. Miarą opłacalności był też dochód z działalności (bez dopłat, jak i po ich uwzględnieniu). W badaniach wykorzystano m.in. dane systemu AGROKOSZTY, systemu Polski FADN oraz GUS. Przeprowadzono pionową i poziomą analizę wyników. Wykazano, że przeciętnie w latach 2015-2017 w gospodarstwach uczestniczących w badaniach poszczególnych z rozpatrywanych roślin opłacalność uprawy łubinu, wyrażona wskaźnikiem opłacalności, była niższa niż żyta, a uprawy grochu - trochę wyższa niż pszenicy. Ponadto zarówno pierwsza kategoria dochodowa, którą jest nadwyżka bezpośrednia (różnica wartości produkcji ogółem i kosztów bezpośrednich), jak i jedna z ostatnich - dochód z działalności bez dopłat (różnica wartości produkcji ogółem i kosztów ogółem) okazały się w przypadku uprawy łubinu i grochu relatywnie niskie w porównaniu ze zbożami konkurujących z nimi o te same grunty rolne. Jednak po doliczeniu dopłat uprawa strączkowych była bardziej opłacalna niż uprawa zbóż. Zatem możliwość otrzymania dopłat do powierzchni uprawy roślin strączkowych była z pewnością zachętą do ich uprawy, a dodatkowo - możliwość spełnienia wymogu do uzyskania płatności z tytułu zazielenienia. (abstrakt oryginalny)
Rozwój energetyki odnawialnej opartej na biomasie wymaga przeprowadzenia szerokiego zakresu badań mających na celu opracowanie efektywnych agrotechnologii, odnoszących się do szerokiego asortymentu roślin energetycznych, które mogą być uprawiane w kraju. Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych kierunków badań dotyczących udoskonalania agrotechnologii produkcji biomasy i jej przetwarzania na bazie gatunków roślin energetycznych zgromadzonych w kolekcji ogrodu Centrum Transferu Technologii OŹE. (abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Ocena przydatności biomasy różnych roślin na cele energetyczne
75%
Energia biomasy jest obecnie najważniejszym i najmniej kapitałochłonnym źródłem energii odnawialnej (OZE). Jej udział w strukturze wykorzystania OZE przekracza 98%. Spalanie biomasy jest uważane za korzystniejsze dla środowiska niż spalanie paliw kopalnych, gdyż zawartość szkodliwych pierwiastków w biomasie jest niższa, a powstawanie w procesie spalania dwutlenku węgla jest zredukowane niedawnym pochłanianiem go przez rosnące rośliny. Obecnie, coraz częściej obok upraw roślin wieloletnich, wdrażane są gatunki o jednorocznym cyklu zbioru. Zaletą uprawy gatunków jednorocznych jest możliwość utrzymywania właściwego płodozmianu, łatwiejsze dostosowanie się do koniunktury rynkowej oraz wykorzystanie posiadanych maszyn, urządzeń i budynków, natomiast wadą - niższa efektywność energetyczna w porównaniu do upraw wieloletnich. Niniejszy artykuł stanowi syntezę danych dotyczących wartości energetycznej 17 różnych roślin, a zwłaszcza wielu gatunków należących do traw.(abstrakt oryginalny)
Celem pracy jest empiryczne oszacowanie jednostkowej mocy efektywnej, odniesionej do masy mokrej i suchej substancji, potrzebnej do cięcia pędów wybranych rodzajów roślin energetycznych przeznaczonych na fermentację beztlenową do produkcji biogazu. W badaniach wykorzystano materiał roślinny topinambura, rdestowca sachalińskiego, ślazowca pensylwańskiego, palczatki Gerarda, miskanta olbrzymiego, prosa rózgowatego i spartiny preriowej. Pędy roślin rozdrabniano w sieczkarni wyposażonej w czujniki do pomiaru prędkości obrotowej i momentu obrotowego na WOM ciągnika oraz ciśnienia i natężenia przepływu oleju w układzie hydraulicznym napędu adaptera i zespołu walców wciągająco-zgniatających. Rozdrobniony materiał scharakteryzowano przez podanie wilgotności (70,70-85,07%) i średniej geometrycznej wymiaru cząstek (5,08-10,40 mm), które były statystycznie istotnie zróżnicowane, mimo że rośliny zbierano w tym samym czasie (koniec czerwca) i rozdrabniano w porównywalnych warunkach funkcjonalnych sieczkarni. Stwierdzono, że jednostkowa moc efektywna, odniesiona do masy mokrej i suchej substancji, potrzebna do cięcia materiału była zależna od gatunku rośliny i wilgotności. Najmniejsza jednostkowa moc efektywna była potrzebna do cięcia topinambura (2,69 kJ*kg-1). Charakteryzowała się ona również najmniejszą dyspersją, co pozwala na zastosowanie ciągnika o najmniejszym zapasie mocy silnika. Podczas cięcia spartiny preriowej zapotrzebowanie na moc tego rodzaju było niemal dwukrotnie większe (4,80 kJ*kg-1).(abstrakt oryginalny)
Hodowla glonów, z uwagi na ich właściwości i sposób wykorzystania, od wielu lat wpisuje się strategię zapewnienia zrównoważonego rozwoju. Związane to jest z tym, że biomasa glonów coraz częściej uważana jest za potencjalny surowiec mogący stanowić alternatywne źródła energii odnawialnej, a w szczególności służyć do produkcji biopaliw oraz energii elektrycznej czy cieplnej. Dodatkowo algi zawierają całe bogactwo substancji odżywczych, mogą więc stanowić źródło pożywienia dla ludzi i zwierząt hodowlanych. Ich właściwości biosorpcyjne sprawiają, że działają oczyszczająco na organizm i dlatego są przyjmowane w celu detoksykacji lub jako suplementy zróżnicowanej diety. Hodowla alg nie wymaga dużych powierzchni, a ponadto wskaźnik produkcji ich biomasy jest dużo wyższy niż roślin naczyniowych. Wymaga to jednak prowadzenie jej w ściśle określonych warunkach procesowych, których zakres zmian określa się na drodze doświadczalnej. Celem eksperymentu opisanego w artykule było skonstruowanie stanowiska badawczego pozwalającego na wyprodukowanie jak największej ilości biomasy alg Chlorella vulgaris. Uwzględniając konieczność ustalenia odpowiednich warunków procesowych dla ściśle określonych rodzajów mikroalg, w pracy dokonano przeglądu literatury z zakresu warunków hodowli mikroglonów z gatunku Chlorella oraz przedstawiono wyniki badań własnych przeprowadzonych w fotobioreaktorze laboratoryjnym. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono efekty jakie uzyskano oświetlając pieprzycę siewną dwoma rodzajami światła w zakresie 460-475nm oraz 610-630nm. Porównano uzyskane efekty z próbami kontrolnymi wystawionymi na działanie światła słonecznego. Do oświetlania roślin wykorzystano dwa rodzaje diod mocy firmy Helio: diody czerwone HSHP-E3LR o mocy 3W i widmie z zakresu 610-630 nm, diody niebieskie HSHP-E3LB o mocy 3W oraz zakresie widma 460-475nm. Sterowanie czasami włączenia i wyłączenia oświetlenia, oraz regulacja obrotów wentylatorów odbywała się za pośrednictwem komputera PC pracującego wraz ze sterownikiem otwartego źródła Arduino UNO. Obserwowano zdolność kiełkowania oraz dynamikę wzrostu w pierwszych pięciu dniach. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że zastosowane światło czerwone (460-475nm) w dużym stopniu wpływa na zdolność kiełkowania oraz wzrost roślin. W przypadku oświetlania światłem niebieskim zaobserwowano, że wzrost roślin jest podobny jak w próbie kontrolnej oświetlanej światłem słonecznym. Ponadto światło niebieskie powodowało widoczne uszkodzenia korzeni oraz żółknięcie krawędzi liści.(abstrakt oryginalny)
Celem badań było określenie wpływu zmian powierzchni zasiewów roślin przeznaczonych na biopaliwa na różnorodność struktury zasiewów. Przedstawiono analizę struktury zasiewów w latach 2002-2012. Dynamikę i tendencje zmian w strukturze zasiewów analizowano w przekroju województw. Na podstawie badań stwierdzono duże zróżnicowanie terytorialne struktury upraw. Do określenia wpływu zmian powierzchni zasiewów poszczególnych upraw na różnorodność struktury zasiewów zastosowano wskaźnik Shannona-Wienera. Przeprowadzona analiza nie potwierdziła tezy, że produkcja surowców na cele paliwowe będzie zubażać strukturę zasiewów. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Oczyszczanie masy nasiennej komosy ryżowej z zastosowaniem skaryfikatora
75%
Celem pracy było określenie skuteczności skaryfikacji mechanicznej, jako procesu wstępnej obróbki oczyszczania nasion komosy ryżowej odmiany Faro. Skaryfikację mechaniczną prowadzono dwoma sposobami (I sposób - skaryfikacja, przesiewanie; II sposób - przesiewanie, skaryfikacja, przesiewanie) z zastosowaniem dwóch typów skaryfikatorów: bębnowego i talerzowego. Badano efektywność oczyszczania nasion w zależności od zastosowanego sposobu oczyszczania, rodzaju skaryfikatora, czasu skaryfikacji mierzonego liczbą obrotów części roboczej skaryfikatorów (odpowiednio bębna lub talerza) oraz gradacji ścierniwa. Bez względu na typ zastosowanego skaryfikatora zaobserwowano, że zastosowanie wstępnego przesiewania przed skaryfikacją pozwala na uzyskanie lepszych efektów oczyszczania nasion (około 92%) w porównaniu do metody bez wstępnego przesiewania (około 81%). Ilość wydzielonych zanieczyszczeń była zauważalnie większa w przypadku skaryfikatora talerzowego. Zastosowanie tego rodzaju skaryfikatora wpłynęło jednak niekorzystnie na stan okrywy nasiennej, co zostało wykazane za pomocą zdjęć mikroskopowych.(abstrakt oryginalny)
Celem badań było m.in. określenie wpływu zawartości fusów kawy na ciepło spalania ich mieszaniny z innymi materiałami biologicznymi. Badania ciepła spalania i obliczenia wartości opałowej przeprowadzono za pomocą kalorymetru KL-12Mn zgodnie ze specyfikacją techniczną i normami PN-81/G-04513 i PN-ISO 1928:2002. Do badań wykorzystano fusy kawy, fusy herbaty, drewno sosnowe oraz słomę pszenną żółtą. Określono ciepło spalania poszczególnych substratów, a następnie przygotowano ich mieszaniny z fusami kawy w stosunku: 75% substratu - 25% fusów kawy, 50% substratu - 50% fusów kawy, 25% substratu - 75% fusów kawy. Wartość opałowa poszczególnych substratów wzrastała wraz z ilością dodawanych fusów kawy. Największy ich wpływ odnotowano w mieszaninie 50%/50% fusów kawy i słomy pszennej, a najmniejszy w przypadku fusów kawy i drewna ze względu na zbliżoną wartość opałową obu substratów.(abstrakt oryginalny)
W artykule zamieszczono racjonalne zasady doskonalenia konstrukcji suszarni do suszenia lnianej masy omłotowej. W rezultacie przeprowadzonych badań ustalono, że najbardziej perspektywiczną, z punktu widzenia suszenia lnianej masy omłotowej, jest suszarnia karuzelowa SKM-1. Celem poprawy efektywności suszenia drobnej frakcji lnianej masy omłotowej proponuje się w suszarni SKM-1 montaż drugiego obrotowego kosza sitowego nad dotychczasowym (powyżej zasypywanej warstwy masy lnianej). W rezultacie czego przepracowany na dolnym sicie czynnik suszący wykorzystywany jest do wstępnego podgrzewania i usuwania wilgoci powierzchniowej, zasypywanego na górny kosz sitowy materiału. W celu zapewnienia równomiernego suszenia materiału zaleca się jego spulchnianie i mieszanie w procesie suszenia za pomocą spulchniacza wyrównywacza, ustawionego w postaci klinowej osłony na elemencie wyładowczym. Wstępne podgrzewanie lnianej masy omłotowej na górnym koszu sitowym istotnie przyspiesza jej dosuszanie, pozwala zwiększyć wydajność suszenia i ograniczyć nakłady energetyczne na dosuszanie. Prawidłowo dobrane parametry suszenia zapewniają dobre warunki dosuszania nasion lnu, ograniczając ich uszkadzanie, zwiększając ich właściwości siewne.(abstrakt oryginalny)
Upowszechnianie zrównoważonego rozwoju (sustainable development) w skali globalnej determinuje poszukiwanie uwarunkowań i możliwości wdrożenia tej koncepcji również w rolnictwie. Jedną z istotnych barier jej wdrożenia w rolnictwie są niższe wydajności jednostkowe (w przeliczeniu na hektar upraw rolnych i/lub od sztuki zwierząt gospodarskich) w systemach produkcji rolniczej, które zamykają się w ramach pojedynczego gospodarstwa naturalnym obiegiem zasobów, co jest podstawowym założeniem rolnictwa zrównoważonego, w szczególności nurtu ekologicznego. W opracowaniu przedstawiono wyniki doświadczeń polowych2 dotyczących produktywności upraw rolnych w różnych systemach produkcji rolniczej. Z badań wynika, że w określonych warunkach przyrodniczo-glebowych oraz produkcyjno- -organizacyjnych gospodarstwa rolne mogą osiągać zadowalające wyniki produkcyjne przy jednoczesnej redukcji lub nawet wyeliminowaniu przemysłowych środków produkcji (nawozów mineralnych i środków ochrony roślin) zwiększających wydajność gruntów (fragment tekstu)
Prezentowana praca przedstawia zmianę właściwości fizycznych sypkich, pylistych dodatków paszowych (glinokrzemianów) po wymieszaniu ich z olejem lub gliceryną. Mieszanie dodatków przeprowadzono w mieszarce łopatkowej z jednakowym czasem mieszania dla wszystkich prób wynoszącym 1 min. Wykonano próby z udziałem oleju lub gliceryny w następujących ilościach: 5%, 10%. Dla otrzymanych w ten sposób mieszanin dodatków z udziałem oleju lub gliceryny określono wybraną grupę właściwości fizycznych. Sposób określania cech fizycznych był taki sam dla wszystkich próbek tj. samych dodatków - bez udziału oleju i gliceryny, jak i mieszanin - z ich udziałem. Uzyskane wyniki badań i ich analiza jednoznacznie wskazują, iż dodanie określonej ilości oleju lub gliceryny do dodatków wpływa na poprawę wybranych właściwości fizycznych mieszanin.(abstrakt oryginalny)
16
75%
Przedstawiono zmiany w produkcji buraka cukrowego w Polsce na tle Unii Europejskiej w latach 2001/2002-2010/2011. W Polsce powierzchnia uprawy buraka zmniejszyła się o 38,4%, produkcja buraka o 10,6%, a liczba plantatorów o 61,6%. Jednocześnie wzrosły: plon korzeni o 45,2%, plon cukru o 41,5%, średnia powierzchnia plantacji o 59,4%, produkcja buraka przypadająca na 1 plantatora o 133,3% oraz produkcja cukru na 1 plantatora o 124,7%. W tym samym okresie powierzchnia uprawy buraka zmniejszyła się we Francji o 1,4%, a w Niemczech o 23,2%. Produkcja buraka w tych krajach uległa ograniczeniu odpowiednio o 3,3 i 9,3%, a liczba plantatorów o 13,9 i 37,4%. Plony korzeni we Francji nie zmieniły się, a w Niemczech wzrosły o 18,1%. Plony cukru zwiększyły się o 33,0% we Francji i o 22,0% w Niemczech. Średnia powierzchnia plantacji wzrosła odpowiednio o: 14,1 i 23,2%, produkcja buraka na 1 plantatora o 12,4 i 45,0%, a produkcja cukru na 1 plantatora o 51,7 i 50,4%. (abstrakt oryginalny)
W pracy zamieszczono wyniki trzyletnich badań wpływu warunków glebowo-klimatycznych na plonowanie traw łąkowych i ich mieszanek. Celem badań było określenie wpływu deszczowania łąk na skład botaniczny runi łąkowej, strukturę i plonowanie koniczyny białoróżowej i mieszanek trawiastych z jej udziałem w warunkach północno-wschodniego rejonu Białorusi. Stwierdzono, że deszczowanie sprzyja zachowaniu w mieszankach cennych odmian traw, szczególnie roślin motylkowych. Skład mieszanek i nawadnianie wpływają istotnie na plonowanie. Średnie plonowanie mieszanek trawiastych na polu nie nawadnianym za okres trzech lat wynosiło 7,68-11,58 t·ha-1. Natomiast deszczowanie wpłynęło na wzrost plonowania łąki o 0,67-2,60 t·ha-1 w zależności od badanego wariantu. Najwyższe plonowanie stwierdzono w wariantach mieszanek trawiastych koniczyny białoróżowej z kostrzewą trzcinową i mozgą trzcinowatą.(abstrakt oryginalny)
Badano cechy fizyczne oraz właściwości mechaniczne owoców kumkwata i miechunki, przechowywanych w temperaturze 12ºC przez 3 dni, 8ºC przez 6 dni oraz 4ºC przez 9 dni. Wyznaczono masę i rozmiary owoców w trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach, obliczano gęstość i wilgotność. Przeprowadzono testy ściskania dla dwóch kierunków przyłożenia obciążenia do wyznaczenia jednostkowej pracy WP, pozornego współczynnika sprężystości EC, naprężenia σ oraz odkształcenia ε. W odniesieniu do owoców kumkwata stwierdzono wzrost nakładów pracy odkształcenia przy wydłużeniu czasu składowania, co wiąże się ze spadkiem umownej gęstości owoców. Stwierdzono obniżenie wartości naprężenia i współczynnika sprężystości owoców miechunki przy wyższych temperaturach składowania jako skutek zmiany kąta nachylenia krzywej zależności od przebiegu odkształcenia.(abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Słonecznik wierzbolistny Helianthus salicifolius A. Dietr. - na cele energetyczne
75%
W pracy zamieszczono ocenę przydatności biomasy słonecznika wierzbolistnego na cele energetyczne. Przedstawiono charakterystykę badanego gatunku pochodzącego z Ameryki Północnej. Wykazano, iż gatunek ten spełnia wymagania stawiane roślinom przeznaczonym do tzw. upraw energetycznych, tzn. charakteryzuje się wysokim plonem - 16,5 t*ha-1, odpornością na choroby i szkodniki oraz niewielkimi wymaganiami siedliskowymi. Określono podstawowe właściwości fizyczne biomasy, tj: wysokość pędów - 3,5 m, gęstość właściwą - 615,7 kg*m-3, wartość opałową 14,5 MJ*kg-1. W pracy przedstawiono również porównanie uzyskanych wyników badań z właściwościami wybranych roślin energetycznych. Właściwości biomasy słonecznika wierzbolistnego posiadają zadawalające wartości z energetycznego punktu widzenia.(abstrakt oryginalny)
Proces kompostowania odpadów biologicznych jest procesem naturalnym - w którym wydzielane jest ciepło. Odpady biologiczne powstające w typowych gospodarstwach domowych w Polsce - to przede wszystkim odpady kuchenne (Kitchen Waste) i odpady zielone z przydomowych ogródków (GGW - w przypadku ich posiadania). Z punktu widzenia ekologicznego - najkorzystniejszą metodą ich zagospodarowania jest ich utylizacja w miejscu powstawania. W pracy pokazano propozycję efektywnego zagospodarowania powstających bioodpadów poprzez ich kompostowanie - z jednoczesnym wykorzystaniem ciepła do ogrzewania szklarni jesienią. Ma to zachęcić mieszkańców do samodzielnego kompostowania bioodpadów - i zwiększyć wymagany do 2020 roku poziom recyklingu powstających w Polsce odpadów. Wykonano obliczenia dla szklarni - zgodnie z metodyką audytu energetycznego. Uzyskane wyniki bilansu cieplnego porównano z rzeczywistymi temperaturami panującymi w szklarni jesienią. Obliczenia te były podstawą do obliczenia ilości KW i GGW umożliwiającej efektywne dogrzanie szklarni jesienią tak - aby temperatura wewnątrz nie spadła poniżej 10ºC. Wyliczono, że 22 kg kompostowanych bioodpadów (KW i GGW) wystarczą do dogrzania szklarni w październiku o powierzchni 18 m2.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.