Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Industrial productivity
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote The New Industrial Revolution: Circular Economy in European Union
100%
Działalność przemysłowa i nawyki konsumpcyjne powodują korzystanie z zasobów naturalnych w nieproporcjonalny sposób. Tymczasem wytwarzanie odpadów rośnie zbyt szybko, powodując ciągłe gromadzenie się odpadów na składowiskach i zanieczyszczenie atmosfery. Oddzielenie wzrostu gospodarczego i rosnącego standardu życia od wytwarzania odpadów jest pilne dla naszego przetrwania. Celem tego artykułu jest przedstawienie przeglądu problemu środowiskowego, przed którym stoi Unia Europejska (UE), oraz tego, jak zmienić model biznesowy w branżach, aby prosperować w społeczeństwie bez szkody dla przyszłych pokoleń. W ten sposób w niniejszym dokumencie opisano kierunki działania mające na celu osiągnięcie zrównoważonych modeli ekonomicznych, a także niektóre przykłady nowych przedsiębiorstw w ramach gospodarki o obiegu zamkniętym oraz sposoby ich wdrażania w jednym z krajów członkowskich UE - Hiszpanii, w celu przyczynienia się do ogólnej poprawy. (abstrakt oryginalny)
W artykule podjęto próbę formalnego opisu zależności spójności stosowanych przy weryfikacji jakości pracy przy szacowaniu poszczególnych jednostek produktu. Dokonano klasyfikacji tych relacji, wyróżniając relacje proste i złożone oraz niektóre klasy w ramach obu typów. Wykazano, że określenie relacji zgodności jest niezbędne do określenia dokładnego charakteru zależności pomiędzy ogólną wadliwością (prawidłowością) produktu a wadami cząstkowymi (lub doskonałościami) charakteryzującymi jakość produktu pod względem poszczególnych cech użytkowych.
Porównano efektywność branż zajmujących się przetwórstwem rolno-spożywczym. W pierwszym etapie badań porównano tradycyjne wskaźniki, takie jak wydajność pracy i produktywność środków trwałych, a w kolejnej fazie przeanalizowano zmiany produktywności w oparciu o indeks Malmquista. Wyniki badań wskazały, że najwyższą poprawę produktywności w latach 2004-2013 odnotowało przetwórstwo i konserwowanie mięsa oraz produkcja wyrobów z mięsa, a także produkcja napojów. (abstrakt oryginalny)
Wydajność pracy traktowana jest jako determinanta wzrostu przedsiębiorstw, działalności przemysłowej i całej gospodarki. Ma kluczowe znaczenie dla rozwoju przemysłu danego kraju czy regionu, gdyż stanowi o stopniu ich konkurencyjności. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zmian w wydajności pracy w przemyśle w Polsce oraz prezentacja i ocena wyników wydajności pracy w poszczególnych jego sektorach w latach 2007-2013. Do przeprowadzenia badań wykorzystano ogólnodostępne materiały statystyczne i elementy statystyki opisowej. (abstrakt oryginalny)
Analiza wykorzystania potencjału produkcyjnego w makroskali jest niezwykle złożonym problemem. Duże agregaty gospodarcze jak branże, gałęzie czy działy gospodarki narodowej składają się z licznych podmiotów gospodarczych istotnie różniących się sposobem obliczania, a także stopniem wykorzystania zdolności produkcyjnej. Dodatkowym elementem utrudniającym wspólną ocenę są powiązania międzybranżowe i międzygałęziowe, a także układy strukturalne w ramach tych agregatów oraz ich zmiany w czasie. Powoduje to, że do oceny wykorzystania potencjału produkcyjnego w makroskali są nieprzydatne metody obliczania zdolności produkcyjnej stosowane w mikroskali. Pojawiają się więc opracowania teoretyczne i próby praktyczne opracowania metody obliczania wykorzystania zdolności produkcyjnej w makroskali. Jedną z takich nielicznych prób jest badanie wykonane w Głównym Urzędzie Statystycznym, w którym ocenę wykorzystania zdolności produkcyjnych polskiego przemysłu oparto o analizę zmian produktywności majątku trwałego. Równolegle z tymi badaniami w Instytucie Ekonomiki i Organizacji Produkcji Uniwersytetu Gdańskiego prowadzone były analizy wykorzystania potencjału produkcyjnego w makroskali w odniesieniu do przemysłu europejskich krajów RWPG. Opracowana została tutaj metoda, której podstawą są analizy zmian w czasie produktywności trzech czynników produkcji: majątku trwałego, zatrudnienia i przedmiotów pracy. Z tym, że ten ostatni czynnik wobec trudności w agregacji jakiejkolwiek miary został zastąpiony zużyciem energii elektrycznej i traktowany jest on jedynie jako symptom zużycia materiałowo-energetycznego. Przy formułowaniu założeń metody przyjęliśmy, że sama ocena produktywności majątku trwałego nie jest wystarczająca. Bowiem przykładowo: malejącej produktywności majątku trwałego nie można oceniać negatywnie, jeżeli związana jest ona z szybkim tempem wzrostu wydajności pracy lub (i) produktywności energii. Z kolei korzystne zmiany w produktywności, majątku mogą odbywać się równolegle ze zwiększającą się pracochłonnością produkcji. (fragment tekstu)
The article presents results of research covering a fourteen-year time period (2004- 2018) in which changes of the labour productivity level occurring in EU Member States were analysed. The results of the said research characterise progress of these countries in the business activity intensification process, i.e. improvement of applied technical and organisational methods, and the economic structure. Labour productivity was analysed in the paper from the macroeconomic perspective, i.e. measured with gross value added (GVA) per worker in the total economy, including three sectors: agricultural, industry and construction, and services. A scale of a labour productivity change as part of the Community and a group of 15 countries of the former EU, and a group of 12 new Member States and individual countries, were determined in this range. Tendencies of changes taking place in the years 2004-2018 with regard to the productivity diversity across 28 EU Member States and the development of cross-sectoral productivity relations, as well as changes in positions of respective countries as part of the Community in terms of the productivity level were determined. (original abstract)
W niniejszym artykule zbadane zostały determinanty całkowitej produktywności czynników produkcji (TFP) ukraińskich przedsiębiorstw w sektorze produkcji przemysłowej oraz sektorze usług na podstawie danych mikroekonomicznych w latach 2005 i 2013. Najpierw oszacowane zostały regresje dla połączonego zbioru danych dla sektora produkcji przemysłowej i usług, a następnie odrębnie dla każdego sektora. Nasze wyniki empiryczne wykazują pozytywny związek między całkowitą produktywnością czynników produkcji, wartościami niematerialnymi i prawnymi, kapitałochłonnością, wielkością firmy, konkurencją w branży, statusem własności, oraz umiędzynarodowieniem firmy (eksport i import). Ponadto okazuje się, że determinanty produktywności różnią się między sektorami oraz latami naszej próby. (abstrakt oryginalny)
Dla poprawnego sformułowania warunków racjonalnego wykorzystania majątku trwałego w niniejszym opracowaniu przyjmuje się, że "wykorzystanie środków trwałych to całokształt planowych, organizacyjnie uporządkowanych, wzajemnie powiązanych działań, zmierzających do zgodnego z przeznaczeniem zastosowania sprawnych obiektów środków trwałych, których celem jest wytworzenie dóbr i usług zdolnych do zaspokojenia określonych potrzeb społeczeństwa a także ich przemieszczenie i składowanie odbywające się przy częściowym zużyciu środków trwałych". Warunkami sprawnego przebiegu tych działań są: 1) jednoczesne współistnienie w określonym czasie sprawnych obiektów środków trwałych, pracowników obsługujących, przedmiotów pracy i zadania, 2) sformułowanie zasad współistnienia elementów systemu wykorzystania środków trwałych, 3) istnienie podmiotu kontrolującego i pobudzającego. Spełnienie tych warunków wiąże się z przestrzeganiem zasad organizacji procesu produkcyjnego. Elementem procesu produkcji (traktowanego jako podsystem przedsiębiorstwa) jest podsystem wykorzystania środków trwałych. Organizacja podsystemu (systemu) wykorzystania środków trwałych polega na właściwym doborze obiektów technicznych, obsługujących te obiekty pracowników i przedmiotów pracy, rozmieszczeniu ich w przestrzeni i w czasie, przydzieleniu do realizacji określonego celu lub wiązki celów. Ustalenie i zrealizowanie warunków organizacji systemu wykorzystania środków trwałych nie ma charakteru trwałego. Dynamizm i rozwój jego elementów wywołują konieczność ciągłego organizowania w dostosowaniu do zmieniającego się celu funkcjonowania tego systemu. Poprawna organizacja systemu wykorzystania środków trwałych powinna sprzyjać racjonalnemu wykorzystaniu środków trwałych. Racjonalne wykorzystanie środków trwałych polega na takim działaniu, aby przy danych ich zasobach otrzymać maksymalną wartość produkcji o wymaganej strukturze lub wymaganą wartość i strukturę produkcji otrzymać przy minimalnych kosztach wykorzystania środków trwałych. Pierwszy wariant racjonalnego wykorzystania środków trwałych polega na maksymalizowaniu produktywności zasobów środków trwałych. Drugi wariant sprowadza się do minimalizacji kosztów zastosowania tych zasobów. Na podstawie znajomości działania mechanizmu czynników determinujących wykorzystanie środków trwałych, możliwych środków i metod postępowania oraz przewidywanych ich skutków można wyznaczyć działania racjonalizujące wykorzystanie środków trwałych. (fragment tekstu)
Programowanie rozwoju współczesnego przemysłu wymaga coraz bardziej szczegółowej analizy jego wewnętrznej struktury i współzależności. Wybór strategicznych obszarów działania dotyczy już nie tylko układów gałęziowo-branżowych, ale grup produktowych i technologii. Można by sądzić, że dla podnoszenia efektywności gospodarowania należy zatem skoncentrować uwagę na przemianach zachodzących w obrębie przemysłu, gdyby nie fakt uwidaczniania się poważnych zmian w sektorowej strukturze gospodarki narodowej. 0 poziomie produktywności w obrębie przemysłu zaczynają decydować tzw. naukochłonne dziedziny produkcji, a w obrębie gospodarki nie można nie dostrzegać dynamicznie rosnącego udziału sektora usługowego. Tak więc przy pogłębianiu wiedzy o przemyśle nie należy tracić z pola widzenia strukturalnych międzysektorowych współzależności rozwoju. W roku 1970 w Polsce udział zatrudnienia w sferze wytwarzania usług poza produkcją materialną w zatrudnieniu ogółem wynosił 19,12%, a szacunkowa wartość dodana brutto 8,96% odpowiedniej wartości dodanej ogólnospołecznej. W roku 1980 liczby te wyniosły odpowiednio 21,8% oraz 10,95%. Przy założeniu stabilności działania mechanizmu zmian strukturalnych produkcji i zatrudnienia, prognozy wskazują na możliwość uzyskania w roku 1990 odpowiednich udziałów na poziomie 25% (zatrudnienie) i 11-13 (wartość dodana brutto). (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.