W gospodarce opartej na wiedzy siłę napędową stanowi wytwarzanie, nabywanie, dystrybucja, gromadzenie oraz wykorzystywanie wiedzy. Dostęp do wiedzy oraz informacji, ich jakość oraz aktualność stają się w dobie gospodarki opartej na wiedzy jednymi z najistotniejszych czynników decydujących o konkurencyjności przedsiębiorstwa oraz mającymi zdolność do kreowania wartości tego przedsiębiorstwa. Kapitał intelektualny jest z jednej strony bardzo istotnym czynnikiem rozwoju przedsiębiorstwa, z drugiej zaś strony jest pojęciem bardzo ulotnym. W literaturze przedmiotu już od ponad dekady toczy się dyskusja nad zasadnością włączenia informacji o kapitale intelektualnym do sprawozdania finansowego przedsiębiorstwa albo raportowania w inny sposób o tym ważnym atrybucie firmy, często bardzo istotnym z punktu widzenia interesariuszy. Trzeba podkreślić, że relewantność i wystarczalność informacyjna tradycyjnej rachunkowości finansowej w ostatnim czasie jest coraz bardziej ograniczona i traci na znaczeniu. Wiarygodna, obiektywna i rzetelna informacja o kapitale intelektualnym byłaby z pewnością cenna z punktu widzenia zarządzających organizacją, jej właścicieli oraz interesariuszy zewnętrznych. Kwantyfikacja zasobów niematerialnych jest niewątpliwie trudniejsza w porównaniu do zasobów materialnych, ale rola którą pełnią we współczesnym zarządzaniu przedsiębiorstwem działają-cym w gospodarce opartej na wiedzy jest coraz bardziej znacząca. Obowiązujące prawo bilansowe nie daje podstaw do rozpoznawania i ujmowania w bilansie przedsiębiorstwa aktywów kompetencyjnych ale uniwersalne zasady rachunkowości (zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu, kompletności oraz istotności) nakazują wprowadzenie do praktyk rachunkowości finansowej i zarządczej nowych koncepcji umożliwiających dostarczanie informacji o tych składnikach majątku. Celem artykułu jest przedstawienie istoty kapitału intelektualnego i jego znaczenia w kreowaniu wartości przedsiębiorstwa oraz istniejącego paradoksu - pominięcia przez tradycyjną rachunkowość finansową, w dobie gospodarki opartej na wiedzy ewidencji kapitału intelektualnego. Wypełnienie tej istniejącej luki w ewidencjonowaniu i raportowaniu o zasobach przedsiębiorstwa jest wyzwaniem informacyjnej funkcji rachunkowości. (abstrakt oryginalny)