Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 117

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  International conflicts
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Podstawowym celem artykułu jest określenie, w jaki sposób na łamach tygodnika "Polityka" przedstawiano, między lutym a sierpniem 2022 r., wydarzenia bezpośrednio i pośrednio związane z konfliktem rosyjsko-ukraińskim: jakie zagadnienia najczęściej poruszano, jaki miały one wydźwięk, w jakim stopniu orientacja polityczna tego tytułu wpływała na przekazywanie informacji. Metody badań: skorzystano z metody analizy zawartości prasy, metody analizy i krytyki piśmiennictwa, metody statystycznej i częściowo historycznej. Posłużono się następującymi kategoriami: Ukraina, Rosja, wojna rosyjsko-ukraińska, Unia Europejska, kraje Unii Europejskiej, sankcje, uchodźcy, NATO. Wyniki i wnioski: przeprowadzone badania pozwoliły odpowiedzieć na postawione we wstępie pytania badawcze i wykazać różnorodność poruszanych zagadnień związanych bezpośrednio i pośrednio z omawianym konfliktem. Stwierdzono, że w większości podejmowanych tematów autorzy magazynu zachowali obiektywizm. Wyjątkiem były przekazy związane z oceną działań władzy w Polsce w kontekście wojny. Informacje na ten temat miały wyraźnie krytyczny wydźwięk.(abstrakt oryginalny)
30 lat po tragicznych wydarzeniach w Vukovarze tamtejsi Serbowie i Chorwaci żyją obok siebie, jedni i drudzy kultywują wspomnienia o własnej tragedii i ofiarach. Pokojowa reintegracja, którą szczyci się strona chorwacka, nie idzie w parze z atmosferą pojednania. Nic więc dziwnego, że Vukovar uważany jest za modelowy przykład miasta podzielonego, gdzie podziały mentalne i bariery psychologiczne wpływają na życie codzienne. Wydaje się, że taka sytuacja jest na rękę politykom w Belgradzie i Zagrzebiu. Trudno nie odnieść wrażenia, że podobnie jak w 1991 r., Vukovar staje się ofiarą wielkiej polityki i ścierania się serbskiego i chorwackiego nacjonalizmu.(abstrakt oryginalny)
Rozpad Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii sprzed trzech dekad wciąż ma istotne przełożenie na funkcjonowanie państw powstałych w miejsce jugosłowiańskiej federacji. Mając na uwadze, że rozpadowi towarzyszył kilkuletni konflikt zbrojny m.in. w Chorwacji, tym bardziej odbudowanie zwłaszcza stosunków serbsko-chorwackich jawi się jako kwestia wciąż wysoce problematyczna. Poważnym wyzwaniem w tym aspekcie jest osądzenie osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne czy też zbrodnie przeciwko ludzkości. W tym też względzie został powołany Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii. Jedną z najgłośniejszych spraw karnych toczących się przed obliczem haskiego Trybunału była sprawa Ante Gotoviny - chorwackiego generała, dowodzącego w operacji militarnej "Oluja", w trakcie której miały miejsce akty najcięższych zbrodni. Rola Gotoviny w tym wydarzeniu prima facie była oczywista, co też stało się przedmiotem aktu oskarżenia Prokuratury, a później wyroku Izby Orzekającej MTKJ. Niemniej jednak wymierzona kara 24 lat nie została wykonana w następstwie skutecznej apelacji Gotoviny. Co więcej, Izba Apelacyjna nie tylko nie podtrzymała wyroku Izby Orzekającej ze względu na poważny błąd prawny, ale też wydała wyrok uniewinniający. Kwestia ta stała się kolejnym zarzewiem sporu serbsko-chorwackiego w kontekście odpowiedzialności najważniejszych person za zbrodnie dokonane w latach 1991-1995. (abstrakt oryginalny)
Współczesny świat stworzył system reguł, który został oficjalnie zaakceptowany przez wszystkie państwa. Niestety, naruszanie praw człowieka i demokratycznych standardów nieustannie zdarzają się w różnych częściach świata. Niektóre państwa atakują inne, łamiąc podpisane umowy o przyjaźni. W takiej sytuacji oczekuje się, że świat powstrzyma agresora. Nie zawsze jednak tak się dzieje. Ten artykuł ukazuje analizę ostatniego konfliktu na Ukrainie oraz międzynarodową odpowiedź na niego. Międzynarodowa społeczność zadecydowała nie interweniować militarnie, lecz wstrzymać rosyjską agresję próbując zostawić Rosję bez źródeł do kontynuacji wojny. Efektywność tej polityki oraz inne możliwości rozwiązania konfliktu będą pokazane w artykule. Z punktu widzenia autora, demokratyczne państwa świata nie były dość szybkie i efektywne, próbując zmusić Rosję do zakończenia swojej nieogłoszonej wojny przeciw Ukrainie. W niniejszym artykule zostaną wykorzystane nowe naukowe opracowania, aby ukazać propozycje możliwych rozwiązań tej sytuacji w sposób bardziej efektywny.(abstrakt oryginalny)
The main aim of this paper is to present how the security interests of Greece have evolved within the North Atlantic Treaty Organization (NATO) in the changing international environment. During the Cold War, at the point when Greece became a member of the Alliance (1952), it perceived the Balkan Communist countries as the main threat. NATO was to guarantee security from a possible attack from the north. The Cyprus Crisis of 1974, however, changed Turkey into the main potential enemy. At that time, the United States (US) and NATO began to act to prevent any possible military conflict between Greece and Turkey. Despite Greece's changing international environment, the disintegration of the Eastern Bloc has not led to any change in the perception of Turkey as a major threat. Of course, new threats appeared on the Balkan Peninsula, but these were dealt with by NATO, which bolstered the rationale behind Greece's membership of the Alliance. Further threats to Greek security, stemming from the unstable situation in North Africa and the Middle East, are offset by the involvement of the US and NATO. For Greece, Turkey is still the biggest threat, given its aggressive policy in the Aegean Sea and towards Cyprus.(original abstract)
W ostatnich latach mamy do czynienia z szerokim spektrum form konfliktów zbrojnych, różniących się m.in. skalą, intensywnością, złożonością i czasem trwania oraz zacieraniem się granic między wojną a pokojem. Te i inne uwarunkowania były powodem podjęcia badań, których celem było zidentyfikowanie scenariuszy rozwoju sytuacji bezpieczeństwa międzynarodowego i scenariuszy użycia Sił Zbrojnych RP w odniesieniu do zagrożeń o charakterze militarnym w sąsiedztwie naszego kraju, w regionie oraz na świecie. Mając powyższe na uwadze, prowadząc badania nad wyżej wymienioną problematyką w artykule skupiono uwagę na problemie badawczym, który przyjął formę pytania: Jak rozwój zagrożeń militarnych oraz potencjalne konflikty zbrojne, w tym na Ukrainie, wpływają na kształtowanie bezpieczeństwa państwa? Hipoteza przyjęła natomiast formę założenia, że: zagrożenia o charakterze militarnym, a w konsekwencji konflikty zbrojne, stanowią jeden z głównych determinantów kształtowania bezpieczeństwa państwa. Państwa, które w obliczu zagrożenia wystąpienia konfliktu zbrojnego podejmują działania zmierzające do zapewnienia swojego bezpieczeństwa, są to zwłaszcza działania o charakterze politycznym, organizacyjnym, modernizacyjnym, a przede wszystkim zmierzające do zwiększenia swojego potencjału obronnego w obliczu wojny. Badania prowadzono w uczelniach wojskowych, a populacja generalna (N) objęła kadrę naukowo-dydaktyczną. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety zamieszczony na platformie internetowej MS Teams, wykorzystywanej również w kształceniu studentów uczelni wojskowych. (abstrakt oryginalny)
Polish-German relations in the first half of 2014 were dominated by the Ukraine crisis. This study is an attempt to answer the question of how Polish and German press assessed the cooperation of both countries in resolving the conflict in Ukraine; to what extent the most widely read magazines associated themselves with the decisions of their politicians and the feelings of their own societies and how much understanding they showed for the arguments of their EU partner. The analysis focuses on the unprecedented mission of the Weimar Triangle foreign ministers to Ukraine in February 2014, which led to an agreement between the Ukrainian opposition and President Viktor Yanukovych. A turning point was the visit paid by Radoslaw Sikorski and Frank-Walter Steinmeier to St. Petersburg in June 2014. The next meetings agreed on by EU partners were held without inviting the Polish partner. In view of the speed of events in the selected time interval, the articles subjected to analysis were taken from the most widely read online editions of national daily newspapers in Poland and Germany.(original abstract)
8
Content available remote Ukraine 2014 - the End of the Second European Belle Époque
75%
This article is devoted to the roots of the developments that have taken place in Ukraine since Autumn 2013 and up to the Russian invasion. It stresses the historical differences between Ukraine and Russia, presents the international milieu of Ukrainian independence in the years 1991-2013, and ends with a description of the nature of the Maidan revolution and the pan-European challenge created by the Russian aggression against Ukraine. The main thesis is that the struggle for Ukraine ends the post-Cold War epoch marked with an illusion of eternal peace in Europe and with the groundless hope for Russian imperialism to expire.(original abstract)
Rosyjska agresja na Ukrainę w 2014 r. wywołała kryzys międzynarodowy i skutkowała sankcjami Unii Europejskiej przeciw Federacji Rosyjskiej. 18.03.2014 r. w Moskwie podpisano układ o włączeniu Republiki Krym (wraz z miastem Sewastopol) do Rosji. Tego dnia prezydent Władimir Putin wygłosił przemówienie, w którym uzasadniał aneksję fragmentu terytorium Ukrainy. Odniósł się w nim także do międzynarodowej pozycji Rosji po upadku Związku Radzieckiego po kryzys ukraiński. Wydarzenia ostatnich kilku dekad Rosji wypełniły dużą część przemówienia prezydenta. Punktem odniesienia do ich interpretacji zdaje się być teza Putina z 2005 r. o upadku ZSRR jako "największej geopolitycznej tragedii XX w.". Jego zdaniem od 1991 r. narastał konflikt państw Zachodu z Rosją, spowodowany ekspansją polityczną państw NATO (głównie USA) na Wschód. Rosja nie może zaś dać się zepchnąć na margines stosunków międzynarodowych. Celem rosyjskiej polityki zagranicznej jest zatem odzyskanie miejsca, jakie w relacjach z Zachodem zajmował niegdyś Związek Radziecki.(abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Stosunki turecko-ormiańskie w świetle opinii tureckiej
75%
Turcy i Ormianie winni działać na rzecz odbudowy swojej historycznej przyjaźni, nie zapominając jednocześnie o trudnych okresach swojej wspólnej przeszłości. Nie można uważać za normalną sytuacji, w której zarówno teraźniejszość, jak i przyszłość dwóch sąsiedzkich i bliskich sobie narodów są w takim stopniu zakładnikami wydarzenia sprzed ponad stu lat. Obecnie tylko nieliczni pamiętają, że Ormian i Turków łączyły bardzo bliskie więzi społeczne aż do momentu dokonanych przez ormiańskie organizacje terrorystyczne zamachów na życie tureckich dyplomatów i rozpętania w ślad za tymi zamachami propagandy ludobójstwa.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest analiza wykorzystania e-technologii (głównie Internetu) w wojnie informacyjnej w konflikcie ukraińsko-rosyjskim w Donbasie, rozpoczętym w 2014 roku, przez władze państwowe w kontekście manipulowania społeczeństwem i wywierania wpływu na ukraińską, rosyjską i międzynarodową opinię społeczną. Zakres tematyczny dotyczy przestrzeni terytorialno-czasowej, jaką jest niepodległa Ukraina i Federacja Rosyjska. Autorka, dokonując badań powyższej problematyki, stosuje interdyscyplinarne podejście badawcze, integrujące w sobie metody charakterystyczne dla nauk politycznych (np. metoda komparatystyczna, analiza systemowa), stosunków międzynarodowych czy nauk o zarządzaniu. (fragment tekstu)
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jakie konsekwencje prawne oraz polityczne wywarła oraz wywrze decyzja 45. prezydenta Donalda Trumpa o uznaniu Jerozolimy stolicą Państwa Izrael, nie tylko w kontekście statusu podzielonego miasta, lecz także konfliktu bliskowschodniego oraz sytuacji w regionie. Jako iż instytucja uznania (oraz nieuznania) jest jedną z najciekawszych koncepcji prawa międzynarodowego, to jej zostanie poświęcona druga - po wprowadzeniu - część artykuły. Dyskusja nad temat uznania Jerozolimy jest niemożliwa bez analizy statusu miasta w świetle prawa międzynarodowego. I choć nie rozpoczęła się ona w momencie ogłoszenia przez Organizację Narodów Zjednoczonych Planu Podziału w 1947 r., to przez wzgląd na ograniczenia związane z charakterem publikacji, rok ten będzie cezurą dla dalszej analizy. W części czwartej prześledzona zostanie polityka Stanów Zjednoczonych względem Jerozolimy ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu konfliktu bliskowschodniego. Część piąta - ostatnia, będzie dotyczyć proklamacji prezydenckiej z 6.12.2017 r. i jej skutków politycznych oraz prawnych. Praca łączy w sobie rozważania teoretyczne (analiza uznania w świetle prawa międzynarodowego oraz prawa amerykańskiego) wraz ze studium przypadku działań administracji amerykańskiej (przede wszystkim za czasów prezydenta Donalda Trumpa) względem Jerozolimy.(abstrakt oryginalny)
Głównym celem artykułu jest przedstawienie, jak spór grecko-macedoński w sprawie nazwy państwa wpłynął na problem realizacji tożsamości międzynarodowej Macedonii.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest przedstawienie oraz poddanie analizie historyczno-politycz-nych przyczyn i następstw konfliktu pomiędzy dwoma aspirującymi regionalnymi potęgami. (fragment tekstu)
Artykuł ma na celu naszkicować historię sentymentu antyamerykańskiego oraz odpowiedzieć na pytanie, czy chociaż część oskarżeń wysuwanych względem Stanów Zjednoczonych ma pokrycie w rzeczywistości. (fragment tekstu)
16
Content available remote The "Culture War" Will Continue - because It Isnt't a War
75%
Autor dowodzi, że tzw. wojny kulturowe mają w istocie charakter zwykłych konfliktów na temat definiowania istoty i celów wspólnoty politycznej. Nie stanowią więc konfliktu, który wyróżniałby się na tle wielu podobnych konfliktów w amerykańskiej historii.(abstrakt oryginalny)
Formy aktywności gospodarczo-politycznej zarówno USA (prowadzonej samodzielnie, oraz za pośrednictwem instytucji ponadnarodowych), jak i Unii Europejskiej w odniesieniu do dawnej radzieckiej sfery wpływów zostały - w ostatnich kilku latach - ograniczone przez Federację Rosyjską przy wykorzystaniu tradycyjnego rosyjskiego instrumentarium. Użycie siły militarnej w celu zablokowania procesów samostanowienia Gruzji, presja militarna skierowana wobec Mołdawii oraz aneksja Krymu i rewolta na wschodzie Ukrainy stanowią przykład - niejako klasycznej - reakcji imperium rosyjskiego na próby naruszania jego strefy wpływów. Przy użyciu bardziej wyrafinowanych środków, o charakterze dyplomatyczno-gospodarczym, podobny cel osiągnięto w odniesieniu do państw Azji Środkowej, jednoznacznie niwelując możliwości ich wykorzystania w polityce Stanów Zjednoczonych. Obydwie formy mogą być wykorzystane przez Federację Rosyjską także na zachodnim kierunku oddziaływania, zwłaszcza w subregionie bałtyckim. Dlatego też, wskazując na możliwe formy aktywności rosyjskiej, uwzględnić należy wymienione powyżej i wykorzystane na przestrzeni lat 2008-2014 instrumenty oddziaływania, także w odniesieniu do stosowanych obecnie na Bałtyku incydentów granicznych.(fragment tekstu)
Kryzys ukraiński stał się zarzewiem konfliktu pomiędzy Rosją a Stanami Zjednoczonymi. Celem tej pracy będzie próba opisania i zrozumienia stanowiska Chińskiej Republiki Ludowej względem tego konfliktu. Przybliżę uwarunkowania, które determinują chińską strategię. Będą to: dotychczasowe relacje chińsko-rosyjskie i powiązania amerykańsko-rosyjskie, jak i czynniki wewnętrzne panujące w Państwie Środka, które mają wpływ na podejmowane przez nie działania. Opiszę również oficjalne reakcje chińskich władz na eskalację napięć na linii Moskwa-Waszyngton wraz z krótką analizą oficjalnych chińskich doniesień prasowych. Przybliżę również obszary współpracy chińsko-rosyjskiej, które zostały rozwinięte pod wpływem kryzysu rosyjsko-amerykańskiego. Na koniec postaram się odpowiedzieć na pytanie, czy Chiny są beneficjentem konfliktu amerykańsko- -rosyjskiego.(fragment tekstu)
Polish-Russian relations boast a centuries-old history, older than the modern Russian or Polish statehood. However, it seems fair to start this tale in the 18th century, that is, the era of partitions, which will also mark here the beginning of modern conflicts. Quite recent if approached from the perspective of history, yet simultaneously quite distant, when a contemporary human ponders upon them - those conflicts have been arousing emotions not only in experts. For 123 years, since 1795 till the end of World War I in 1918, Poles were deprived of their independent country. The agony was initiated with the First Partition in 1772 - that was the time when, as it seems, neither was there turning back, nor hope for securing the territory. However, it must be noted that the Republic had been ailing throughout the 18th century and the infirmities, in many cases, were induced by the patient herself. Therefore, the final fall of the country that coincided with the Third Partition should be understood in symbolic terms.(original abstract)
Professor Karol Wolfke was an expert in many areas of public international law, including the sources of law, and in particular international custom. His flagship publication in this field was recognized and quoted internationally. Therefore it was not surprising that the International Committee of the Red Cross (hereinafter referred to as the ICRC) invited Professor Karol Wolfke to contribute to the completion of the Study on Customary International Humanitarian Law, the purpose of which was to identify customary rules of international humanitarian law applicable in international and non-international armed conflicts. He reviewed some parts of the Study and also advised during experts' meetings convened in Geneva by the ICRC. Therefore it seems very appropriate to reflect in Professor Wolfke's commemorative book on a topic proving the important role of customary law in filling gaps in international treaties. The topic that has been chosen - siege warfare - unfortunately belongs to very hot issues in today's international relations and law. In recent years Aleppo in Syria has become a symbolic example of political and legal controversies about siege tactics in contemporary armed conflicts. (original abstract)
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.