Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  International humanitarian law
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Bezzałogowe statki powietrzne wykorzystywane są obecnie w praktycznie wszystkich konfliktach zbrojnych na świecie. Większość operacji z ich udziałem nakierowanych jest na zbieranie informacji wywiadowczych i rekonesans. W coraz większym stopniu wykorzystywane są również w misjach bojowych. Wraz z upowszechnieniem się maszyn bezzałogowych pojawił się problem legalności ich stosowania w świetle norm ius in bello. Jednym z zagadnień wzbudzających liczne kontrowersje jest status osób sterujących tego rodzaju samolotami. W pierwszej części opracowania krótko przedstawiona została najnowsza historia wykorzystania bezzałogowych statków powietrznych na polu walki. Następnie zaprezentowane zostały teoretyczne założenia związane z prawem konfliktów zbrojnych, w szczególności źródła prawa międzynarodowego oraz podstawowe definicje potrzebne do rozstrzygnięcia głównego problemu badawczego. W dalszej kolejności analizie poddane zostały możliwe scenariusze klasyfikacji operatorów statków bezzałogowych w świetle międzynarodowego prawa humanitarnego. Artykuł uzupełniono o wnioski końcowe i podkreślono możliwe rozwiązania. (abstrakt oryginalny)
Armed conflicts involve killing, injuring, devastating. The International Humanitarian Law (IHL) accepts this reality, but limits the categories of persons and objects which can be attacked, as well as the means and methods by which they can be attacked. The aim of this chapter is threefold. Firstly, it is to present arguments derived from the IHL norms against the existence of an obligation to use the least harmful method against legitimate targets in armed conflicts. Secondly, it is to assess the argumentation (also based on the IHL) in favour of the existence of an obligation to minimize force used against legitimate targets. In both cases, advantages and disadvantages of each of the solutions will be presented. Thirdly, it is to assess the possibility of using other regimes to solve the dispute between two above-mentioned approaches.(original abstract)
Truizmem byłoby twierdzenie, że konflikty zbrojne były, są i prawdopodobnie będą jednym z istotniejszych przyczyn rozwoju techniki czy wręcz cywilizacji. Mówiąc o wynalazkach w postaci materiałów wybuchowych, samolotu czy radaru, nie należy zapominać, że nawet jeśli nie zostały stworzone w celach ściśle wojskowych, to już na pewno cele militarne znacznie przyspieszyły ich rozwój oraz wprowadzenie do powszechnego użytku cywilnego. Można zaryzykować nawet twierdzenie, że stan taki trwał od zarania dziejów ludzkości. Człowiek bowiem od zawsze poszukiwał sposobów zgładzenia jak największej liczby nieprzyjaciół przy minimalnych kosztach i niebezpieczeństwie dla własnych sił. Inwencja rodzaju ludzkiego w tym zakresie nie miała początkowo żadnych ograniczeń, a te, które występowały w kolejnych okresach historycznych, dotyczyły raczej metod prowadzenia działań wojennych, a nie środków, jakimi te działania prowadzono. Ze względu na niezwykle istotną, wręcz wiodącą rolę religii i wierzeń pierwsze pojawiały się właśnie zakazy atakowania obiektów kultu religijnego i osób taki kult sprawujących Już w starożytności, np. w społeczeństwach perskim, sumeryjskim czy hinduskim, znane były reguły zakazujące zatruwania studni, niszczenia urządzeń nawadniających czy też atakowania osób wyłączonych z walki, takich jak ranni czy chorzy. Ograniczenia w stosunku do zakresu używanych środków walki były na tym etapie rozwoju ius in bello stosunkowo nieliczne i obejmowały choćby zakaz posługiwania się bronią zatrutą czy też, ale wyłącznie w stosunku do chrześcijańskich władców i rycerzy, kuszą. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest przedstawienie polityki USA wobec sytuacji na granicy Wenezueli i Kolumbii w ostatnich kilku latach. Głównym powodem zaangażowania USA był kryzys humanitarny na tym obszarze. Wśród przyczyn kryzysu migracyjnego wymienia się ograniczenie demokracji przez reżim Maduro, gwałtowny spadek cen ropy i popytu na rynkach międzynarodowych, które doprowadziły do niepokojów społecznych. Z perspektywy interesów Stanów Zjednoczonych i stabilności międzynarodowego systemu bezpieczeństwa w regionie jedną z najważniejszych konsekwencji zaistniałej kryzysowej sytuacji jest próba destabilizacji sytuacji w Kolumbii i podważenie jej roli w świecie międzyamerykańskim. Kolumbia jest tradycyjnym i lojalnym sojusznikiem USA w regionie. Poza względami humanitarnymi aktywność USA podyktowana jest względami ekonomicznymi, politycznymi i strategicznymi związanymi z bezpieczeństwem regionu. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny. Do jego napisania wykorzystano następujące metody badawcze: studium przypadku i krytykę źródeł. (abstrakt oryginalny)
The paper addresses the issue of challenges to the protection of civilians in the contemporary armed conflict, and, in particular, in defensive operations. The challenges are identified in the text and analysed through the prism of how they affect the effectiveness and efficiency of IHL, its legitimacy, contents, individual provisions, scope, applicability as well as enforcement, at various stages of both the armed conflicts and the IHL itself. Special attention is given to the new challenges, originating from the newly changed security environment and nature of an armed conflict, the landscape of conflict parties as well as the strategies they use. (original abstract)
Artykuł poświęcony jest problemowi najemnictwa, który występuje odkąd na świecie dochodzi do konfliktów zbrojnych. Autor dokonuje porównania przyjętych przez społeczność międzynarodową aktów prawnych w zakresie walki z najemnictwem. Analiza przepisów uwypukla mocne i słabe strony przyjętych rozwiązań oraz wskazuje na postulaty de lege ferenda. (abstrakt oryginalny)
Asymetryczne operacje wojskowe stają się coraz częściej źródłem wielu złożonych dylematów dla międzynarodowego prawa humanitarnego. Przebieg działań wojennych w Iraku oraz Afganistanie dobitnie uwypuklił, iż do najważniejszych wyzwań współczesnych konfliktów zbrojnych należy zaliczyć zacieranie się granicy między legalnymi celami wojskowymi a obiektami cywilnymi, które to często wykorzystywane są przez walczących do osiągnięcia krótkotrwałej przewagi nad przeciwnikiem. Analizowany problem stał się szczególnie widoczny podczas prowadzania walk w terenie zurbanizowanym, gdzie zabudowania sakralne częstokroć wykorzystywane były do celów składowania broni i amunicji, czy też przeprowadzania działań taktycznych. Zadaniem niniejszej pracy jest ocena, czy dalsze restrykcyjne postrzeganie zasady nienaruszalności miejsc kultu religijnego podczas formułowania zasad użycia siły, możliwe jest do efektywnego pogodzenia z wyzwaniami płynącymi z asymetrycznego charakteru współczesnego pola walki. W tym celu analizie, w pryzmacie uregulowań prawa humanitarnego oraz orzecznictwa międzynarodowego, poddano szereg wyselekcjonowanych przypadków. (abstrakt oryginalny)
Professor Karol Wolfke was an expert in many areas of public international law, including the sources of law, and in particular international custom. His flagship publication in this field was recognized and quoted internationally. Therefore it was not surprising that the International Committee of the Red Cross (hereinafter referred to as the ICRC) invited Professor Karol Wolfke to contribute to the completion of the Study on Customary International Humanitarian Law, the purpose of which was to identify customary rules of international humanitarian law applicable in international and non-international armed conflicts. He reviewed some parts of the Study and also advised during experts' meetings convened in Geneva by the ICRC. Therefore it seems very appropriate to reflect in Professor Wolfke's commemorative book on a topic proving the important role of customary law in filling gaps in international treaties. The topic that has been chosen - siege warfare - unfortunately belongs to very hot issues in today's international relations and law. In recent years Aleppo in Syria has become a symbolic example of political and legal controversies about siege tactics in contemporary armed conflicts. (original abstract)
Artykuł przedstawia stan normatywny w przedmiocie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania, z uwzględnieniem amerykańskich zobowiązań prawnomiędzynarodowych. Istotny element stanowi debata, która odbyła się po atakach z 11 września 2001 roku odnośnie do możliwości zalegalizowania lub uzasadnienia stosowania tortur. Na tle stanu prawnego autorka przedstawia amerykańską praktykę stosowania tortur na przykładzie zatrzymanych w Guantanamo. (abstrakt oryginalny)
The subject of review here is the multi-author publication Investigating War Crimes and Human Rights Violations Committed in the Hawaiian Kingdom, edited by Dr. David Keanu Sai, Head of the Hawaiian Royal Commission of Inquiry, published in 2020. The book is divided into three parts, i.e. Part 1 Investigating war crimes and human rights violations committed in the Hawaiian Kingdom; Part 2 The prolonged occupation of the Hawaiian Kingdom; and Part 3 Hawaiian law, treaties with foreign states and international humanitarian law. This final part represents a collection of source documents in such fields as Hawaiian law, but also international-law treaties with foreign states (in fact 18 including the USA) - dating back to the 19th century. A selection of treaties from the sphere of international humanitarian law has also been made and included. (fragment of text)
11
75%
Opracowanie poświęcono pojęciu okupacji w prawie międzynarodowym, które jest używane w kilku znaczeniach. Szczególną uwagę zwrócono na pojęcie okupacji wojennej. Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o zasadność stosowania reżimu okupacji oraz o zakres tego zastosowania.
Artykuł dotyczy konwergencji międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa międzynarodowego praw człowieka w konfliktach zbrojnych. Międzynarodowe prawo humanitarne i prawo praw człowieka zbliżają się oraz wzajemnie przenikają, ponieważ u podstaw obu tych dyscyplin prawa międzynarodowego publicznego znajduje się prawo naturalne. Jakkolwiek międzynarodowe prawo humanitarne stanowi lex specialis, to jednak reguły ogólne dotyczące interpretacji traktatów wyraźnie wskazują, że prawo międzynarodowe praw człowieka musi być interpretowane w kontekście innych reguł prawa międzynarodowego, a jego ewentualne derogacje muszą być kompatybilne z innymi zobowiązaniami międzynarodowymi państwa, w tym z prawem humanitarnym. W przypadku konfliktu między międzynarodowym prawem humanitarnym i prawem międzynarodowym praw człowieka mechanizm rozwiązywania sprzeczności między normami został przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości uzupełniony interpretacją w oparciu o zasadę integracji systemowej, co skutkuje "humanizacją" międzynarodowego prawa humanitarnego. W przypadku stosowania instrumentów uniwersalnych i regionalnych prawa międzynarodowego praw człowieka mamy do czynienia z "humanitaryzacją" tych praw. Dlatego w praktyce coraz częściej zwraca się uwagę na komplementarność międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa międzynarodowego praw człowieka, co znajduje potwierdzenie w dyskusjach i rezolucjach dotyczących sytuacji w konfliktach zbrojnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Tradicionnye cennosti vmeždunarodnom prave
63%
W artykule autor rozpatruje jeden z najbardziej palących problemów naszych czasów, związany z odbywającą się obecnie rewidowaniem znaczenia podstawowych wartości tradycyjnych, zwłaszcza rodziny tradycyjnej. Problem sprowadza się do tego, że nigdy przed XX wiekiem nie podejmowano próby wyrównania na poziomie legislacyjnym "nietradycyjnych relacji" (związków osób tej samej płci, etc.) z tradycyjnymi, przedstawiając je w postaci takiej samej normy. Istnienie tej tendencji współcześnie jest potwierdzone dokumentami uniwersalnych i regionalnych organizacji międzynarodowych, a także ustawodawstwem narodowym oraz praktykami sądowymi w wielu krajach zachodnich. W celu określenia skutków tej tendencji, zarówno dla poszczególnych państw jak i wspólnoty międzynarodowej jako całości, autor analizuje znaczenie wartości tradycyjnych w prawie międzynarodowym, powołując się na opinię odnośnie istnienia zasad moralnych w prawie międzynarodowym Hugo Grotiusa, założyciela prawa międzynarodowego, i Fiodora Martensa, znanego rosyjskiego prawnika międzynarodowego i dyplomaty, autora "klauzuli Martensa", która przetrwała do naszych czasów jako niekwestionowany rdzeń międzynarodowego prawa humanistycznego. Przyjmując, że podstawą prawa międzynarodowego od początku były wartości chrześcijańskie, autor rozpatruje znaczenie danych wartości na przykładzie chrześcijańskiego pojmowania rodziny dla całej ludzkości. Pokazuje prawdziwe znaczenie urządzenia rodziny chrześcijańskiej, polemizując z tymi, kto celowo wypacza sens wartości chrześcijańskich. Taka zamiana pojęć i odejście od tradycyjnych wartości ludzkich podważają zasady moralne u młodszego pokolenia, co z kolei prowadzi do różnego rodzaju "relacji nietradycyjnych. W konkluzji autor stwierdza, że apel niektórych państw zachodnich odnośnie zrewidowania i odrzucenia tradycyjnych wartości - przede wszystkim, tradycyjnej rodziny jako jedynej normy, będącej podstawą istnienia całej ludzkości - podważa fundament prawa międzynarodowego, które zostało ukształtowane na podstawie wartości chrześcijańskich, a opiera się na zasadach moralności i sprawiedliwości. (abstrakt oryginalny)
Wizja, w której maszyny będą podejmowały decyzje o życiu lub śmierci na polu walki staje się coraz bardziej realna. Symptomatyczne w tym kontekście wydaje się użytkowanie bezzałogowych statków powietrznych w konfliktach ostatniej dekady: w Iraku, Afganistanie, Libii, Syrii czy na Ukrainie. Zwiększająca się robotyzacja pola walki wywołuje wiele kontrowersji, szczególnie wśród organizacji pozarządowych, włącznie z postulatami całkowitego zakazu rozwoju i użytkowania autonomicznych systemów bojowych. Trwająca debata publiczna wyraźnie się zaostrza, a przyszłościowe użytkowanie przedmiotowych systemów ma zarówno swoich zwolenników jak i przeciwników. Kluczowe w tym kontekście, wydają się aspekty prawne wykorzystania autonomicznych systemów bojowych na polu walki. Treści artykułu prezentują zasadnicze podejścia w definiowaniu autonomicznych systemów bojowych. Wskazano, że na gruncie prawa międzynarodowego brak jest jednoznacznej definicji tego rodzaju środka walki. Zwrócono uwagę na brak jednoznacznego rozgraniczenia pomiędzy systemami zautomatyzowanymi, a autonomicznymi. To z kolei powoduje problemy związane z właściwą interpretacją prawną użytkowania autonomicznych systemów bojowych. Zostały również opisane dylematy potencjalnego użytkowania autonomicznych systemów bojowych w odniesieniu do podstawowych zasad międzynarodowego prawa humanitarnego: rozróżniania, proporcjonalności oraz środków ostrożności. Zasadnicza konkluzja potwierdza tezę, że obecnie funkcjonujące normy prawa międzynarodowego nie wymagają zmian w kontekście użytkowania autonomicznych systemów bojowych. Jednocześnie, konieczna jest pogłębiona dyskusja mająca na celu rozstrzygnięcie pojawiających się wątpliwości. Wiążące ustalenia powinny zapaść na forum międzynarodowym przed rzeczywistym wprowadzeniem autonomicznych systemów bojowych do uzbrojenia sił zbrojnych. (abstrakt oryginalny)
15
Content available remote Problem ukrytej inwazji na gruncie prawa międzynarodowego publicznego
63%
Tematem artykułu jest problematyka związana z kwestią ukrytej inwazji, czyli działań zmierzających do opanowania przez państwo obszaru innego państwa w sposób podstępny, do końca kamuflując swój zamiar. Operacje tego typu miały już miejsce w przeszłości, jednak obecnie w związku z popularnością metod charakterystycznych dla tzw. wojen hybrydowych można się spodziewać częstszego ich wykorzystywania. W pracy przedstawiona została kwalifikacja prawna działań, które można uznać jako ukrytą inwazję. W kontekście tego wskazane zostały możliwości legalnej reakcji zbrojnej państwa- ofiary takiego ataku oraz konsekwencje nieskorzystania z tego aktu. Całość jest również poparta analizą historycznych przykładów tego typu operacji. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Zjawisko collateral damage w działaniach lotnictwa
63%
Konflikty zbrojne niosą ze sobą nieodłączne zagrożenie dla ludności cywilnej. Rozwój w obszarze strategii, sztuki operacyjnej, taktyki, sprzętu wojskowego, jak też środków bojowych potęgował ryzyko dla zwykłych ludzi. Chcąc zmniejszyć poziom strat wśród osób niezaangażowanych w działania sił zbrojnych, skodyfikowano międzynarodowe prawo humanitarne, chroniące cywili i obiekty z nimi związane. Prawo to jednakże nie gwarantuje całkowitej ochrony, dopuszczając pewien poziom strat, poniesionych na skutek działań, określanych terminem collateral damage. Określenie to budzi kontrowersje, gdyż postrzegane jest jako usprawiedliwienie zabijania ludzi, przy uwzględnieniu faktu, że ochrona ludności cywilnej nie zawsze była priorytetowym zadaniem dla walczących stron. Stąd w artykule zwrócono uwagę na sytuację oraz skalę zagrożenia dla cywili w kontekście działań lotnictwa wojskowego w wybranych konfliktach zbrojnych, od I wojny światowej począwszy. (abstrakt oryginalny)
Bezzałogowe aparaty latające są jednym z przykładów wykorzystania nowoczesnych technologii we współczesnych konfliktach zbrojnych. Do niedawna używano ich przede wszystkim do działań z zakresu nadzoru i zbierania informacji wywiadowczych, lecz coraz częściej wykorzystywane są także do misji bojowych. W związku z powyższym pojawił się szereg pytań dotyczących etycznych, moralnych oraz prawnych aspektów stosowania tego rodzaju środków walki. W pierwszej części artykułu przedstawione zostały teoretyczne założenia związane z głównym problemem badawczym tj. aspekt definicyjny oraz obowiązujące normy prawa międzynarodowego odnoszące się do dronów. Następnie w odniesieniu do bezzałogowych aparatów latających analizie poddano dwie fundamentalne reguły prawa konfliktów zbrojnych w postaci zasady rozróżnienia i proporcjonalności. Artykuł uzupełniono o wnioski końcowe oraz wskazano perspektywy dalszych badań. (abstrakt oryginalny)
Niniejsza praca stanowi głos we współczesnej dyskusji na temat kary śmierci, skupiając się głównie na trzech aspektach poruszanej kwestii. Celem artykułu jest przedstawienie ogółu argumentów i kontrargumentów, które pojawiają się w obecnej debacie poświęconej wspomnianym aspektom. We wstępie artykułu zawarto krótkie omówienie najistotniejszych kwestii teoretycznych, po którym następuje analiza argumentów podnoszonych w rzeczonej dyskusji, ujęta w formie trzech osobnych rozdziałów opracowanych na podstawie trzech różnych zagadnień. Podział ten uzasadniony jest tym, że z uwagi na to, że abolicjoniści i retencjoniści zazwyczaj zabierają głos w dyskusji jednocześnie, dochodzi do wielu nieporozumień i błędów interpretacyjnych w kontekście argumentacji przedstawianej przez obydwie strony. Artykuł stanowi swego rodzaju omówienie trzech wybranych zagadnień związanych z kontrowersjami wokół kary śmierci (humanitarność, konieczność/kara śmierci vs dożywotnie więzienie, funkcja kary), potraktowanych osobno. Przedstawienie tematu w taki sposób może rzucić wyraźniejsze światło na poszczególne stanowiska w rzeczonej sprawie oraz przyczynić się do wzajemnego zrozumienia pomiędzy stronami sporu (choć niekoniecznie rozumianego jako konsensus). Mając na uwadze ograniczenia w zakresie objętości pracy oraz względy natury racjonalnej, w artykule pominięto pewne inne - choć także istotne - zagadnienia (np. efekt odstraszający, błędy wymiaru sprawiedliwości, aspekty finansowe i inne).(abstrakt oryginalny)
19
63%
Przedstawione w artykule uwagi dotyczą wybranych problemów związanych z nowelizacjami prawa karnego z lat 2015-2016, które w dużym stopniu zmieniły zasady związane z wymierzaniem kar oraz stosowaniem środków zabezpieczających. Nowele opierają się na różnorodnych założeniach, co niekiedy prowadzi do wzajemnego ograniczenia lub znoszenia wprowadzonych rozwiązań. Autorka dokonuje analiz, między innymi orzekania sekwencji kar (art. 37a kk), z perspektywy zasady humanitaryzmu. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o zakres podmiotowości niewolników w rzymskim prawie karnym publicznym. Zwłaszcza w przypadkach przestępstw popełnianych wobec niewolników zachodziła sytuacja, w której niewolnik jako ofiara przestępstwa uzyskiwał przymiot podmiotowości prawnej i podlegał jako człowiek (persona) ochronie prawnej ze strony państwa rzymskiego. Ochrona ta, obecna w wielu aspektach polityki karnej państwa rzymskiego, szczególnie widoczna była w regulacjach zakazujących zabijania niewolników, znęcania się nad nimi, przeznaczania do kastracji, walk gladiatorskich czy prostytucji. U podstaw ochrony prawnej nad niewolnikami, a tym samym ich upodmiotowienia w prawie karnym publicznym, leżała rzymska utilitas publica, ale także rodzące się tendencje humanitarne w prawie cesarskim. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.