Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 365

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 19 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Investment portfolio
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 19 next fast forward last
Znormalizowany względem czasu τ wskaźnik Calmara należy do wskaźników zysków i strat opartych na maksymalnym spadku stopy zwrotu. W porównaniu z prostymi wskaźnikami zysków i strat - Calmara, Sterlinga i Burke'a - umożliwia jednak porównanie i ocenę wyników portfeli inwestycyjnych: pochodzących z różnych okresów; gdy dane na temat wartości średniej i odchylenia standardowego stopy zwrotu analizowanych portfeli inwestycyjnych (lub ich wskaźniki Sharpe'a) zostały zannualizowane lub gdy klasyczne wskaźniki Calmara dla porównywanych portfeli inwestycyjnych zostały podane dla różnych okresów. W referacie przedstawiona została metoda obliczania znormalizowanego względem czasu wskaźnika Calmara wraz z empiryczną analizą efektywności inwestycji Otwartych Funduszy Emerytalnych w latach 2000-2011 z wykorzystaniem tego wskaźnika.(abstrakt oryginalny)
O atrakcyjności inwestycyjnej rynków kapitałowych, a więc o stopniu wyróżnienia się spomiędzy rynków regionalnych i globalnych, decydują możliwość dopasowywania się do zmieniających się warunków otoczenia oraz przejrzystość informacyjna. Efektywność informacyjna rynku, jako jeden z filarów rynku kapitałowego, opiera się na stabilności i przejrzystości zasad prawnych, które decydują o możliwościach zawierania transakcji. Przedmiotem artykułu jest analiza napływu inwestycji portfelowych w krajach islamskich ze szczególnym uwzględnieniem rynków Indonezji i Malezji. Silne zainteresowanie rynkami kapitałowymi państw islamskich, szczególnie po okresie kryzysu finansowego z 2008 r., powoduje dynamiczny rozwój tych rynków, a także zagrożenie odpływem tzw. gorącego kapitału. Przyczyny i skutki tych procesów nie są jeszcze w literaturze szczegółowo opisane.(abstrakt oryginalny)
Inwestycje portfelowe mają niewątpliwy wpływ na rozwój światowych rynków finansowych, szczególnie w przypadku krajów o rosnącym znaczeniu dla światowej gospodarki. Rosja jest jednym z krajów, których gospodarka jest bardzo silnie związana z wydobywaniem surowców naturalnych oraz ze źródłami energii nieodnawialnej, w związku z czym w okresie wahań na rynkach tych dóbr cała gospodarka staje się mniej przewidywalna dla inwestorów. Regulacje rynku finansowego Rosji dla inwestorów krajowych i zagranicznych powinny zostać przeformułowane w taki sposób, aby redukować efekty negatywnych zdarzeń na międzynarodowych rynkach finansowych i odbudować rynek wewnętrzny. Rosja posiada znaczące rezerwy kapitału, które można przeznaczyć na inwestycje, więc interesującą kwestią pozostaje kierunek przepływu inwestycji portfelowych z Rosji do innych krajów w czasie, kiedy rodzimy rynek nie stwarza zachęt do inwestycji na rynku finansowym. W zaprezentowanym artykule zawarto rozważania na wskazane tematy, wykorzystując bilans płatniczy Rosji i informacje o inwestycjach portfelowych w ujęciu napływu kapitału na ten rynek i jego odpływu wraz z analizą atrakcyjności inwestycyjnej tego kraju. Inwestycje portfelowe uważane za mniej znaczące dla gospodarki kraju przyjmującego i często krótkoterminowe są najbardziej podatne na okresy recesji, które powodują gwałtowne zmiany w przepływie tego rodzaju kapitału. Zjawisko to można wyraźnie zaobserwować w gospodarce Rosji. Silne zainteresowanie zagranicznych inwestorów gospodarką rosyjską w formie inwestycji bezpośrednich i portfelowych rozpoczęło się w 2000 r. i trwało do 2006 r. W związku z trendami światowymi i kryzysem gospodarczym w pierwszej połowie 2008 r. na rynku kapitałowym w Rosji odnotowano znaczne spadki (w porównaniu z rokiem poprzednim wyniosły prawie 100%, co wskazuje na spadek zainteresowania inwestorów zagranicznych rosyjskim rynkiem papierów wartościowych). Rosyjska gospodarka od początku XXI wieku doświadczyła znacznego napływu kapitału zagranicznego, w tym w formie inwestycji portfelowych. Jednak w porównaniu z możliwościami rozwoju potencjału gospodarczego Rosji jest to nadal niewielka liczba. (abstrakt oryginalny)
Fundusze managed futures zdobywają w ostatnich latach rosnącą popularność. Dobrowolność raportowania ich wyników do baz danych powoduje powstanie szeregu obciążeń, które zniekształcają obraz. Niniejszy artykuł składa się z dwóch części: przeglądu i charakterystyki różnego rodzaju obciążeń, które wpływają na informacje płynące z baz danych, oraz symulacji zasadności wykorzystania funduszy managed futures w optymalizacji portfela inwestycyjnego przy różnych poziomach wpływu obciążeń danych. Przeprowadzone analizy skłaniają do wniosków, że obciążenia indeksów i baz danych mogą istotnie rzutować na zasadność wykorzystania funduszy managed futures w budowie portfela, i powinny być traktowane jako przyczynek do dalszych badań.(abstrakt oryginalny)
W artykule rozpatrzono dwie strategie doboru struktury wartościowej portfela (składającego się z akcji) z narzuconymi ograniczeniami na jego dryf:- minimalizację prawdopodobieństwa przekroczenia przez VaR z góry zadanej wartości,- minimalizację wartości VaR przy zadanym poziomie ufności.Dobierając strukturę wartościową portfela z użyciem pierwszej strategii, otrzymywano najmniejsze prawdopodobieństwo zdarzenia, w którym wartość portfela byłaby mniejsza od wartości ustalonej przez inwestora. Korzystając z drugiej strategii, dobierano taki skład portfela, w którym - przy ustalonym przez inwestora prawdopodobieństwie α- wartość, poniżej której nie spadnie wartość portfela (z prawdopodobieństwem l-α) była jak najwyższa. W obu przypadkach można było żądać, aby dryf portfela był nie mniejszy niż wcześniej założony.W dalszej części pracy przyjęto założenie, że wartość początkowa portfela jest większa od zera, a dynamika cen akcji opisana jest geometrycznym ruchem Browna. (fragment tekstu)
W pracy ograniczymy naszą uwagę tylko do idei powiązania jednowskaźnikowego równania Sharpe'a-Lintnera-Mossina z klasycznym optymalizacyjnym modelem wyboru portfela inwestycyjnego H. Markovitza. Model ten należny do modeli typu wariancyjne ryzyko - oczekiwany dochód. (fragment tekstu)
Historycznie rzecz ujmując, występowaniu epidemii zarówno o zasięgu globalnym, jak i regionalnym towarzyszą najczęściej badania oraz empiryczne analizy jej wpływu na gospodarkę i zachowania ludzi. Wprowadzane w okresie pandemii różne ograniczenia, obostrzenia i reżimy sanitarne rozpraszają uwagę decydentów, a podejmowane przez nich decyzje często są motywowane innymi czynnikami (czynnikami emocjonalnymi) zamiast racjonalnością. Wybuch pandemii bywa szokiem dla światowej gospodarki, jednak jej konsekwencje ekonomiczne są mocno zróżnicowane, a niektóre branże stają się finansowymi beneficjentami. Rozprzestrzeniająca się od 2020 r. w świecie pandemia koronawirusa jest postrzegana globalnie jako realne zagrożenie dla gospodarki światowej, rynków finansowych oraz rynków surowcowych. Z powodu pandemii COVID-19 niektóre międzynarodowe instytucje, takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) czy Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), dokonały radykalnego obniżenia prognozy globalnego wzrostu gospodarczego [Khatatbeh, Bani Hani, Abu-Alfoul, 2020]. Badania 30 krajów przeprowadzone przez Fernandeza [2020] pokazały, że w 2020 r. możliwy będzie spadek PKB średnio o 2,8%. Wpływ pandemii COVID-19 na gospodarki i rynki finansowe został zauważony już w pierwszych miesiącach rozprzestrzeniania się wirusa w świecie. (fragment tekstu)
8
80%
Celem artykułu jest zaprezentowanie nowej dwukryterialnej koncepcji optymalizacji portfela akcji na rynku kapitałowym. Przez dwukryterialność należy rozumieć zastosowanie kryterium maksymalizacji dochodu z portfela przy możliwie najmniejszym ryzyku rozpatrywanym w układzie dynamicznym, tj. zmieniającym się w czasie. Zaproponowana koncepcja ma charakter sprzężenia zwrotnego między kategoriami: dochód - ryzyko. Nowym elementem jest zastosowanie elementów teorii niezawodności na etapie wstępnego wyboru instrumentów finansowych (akcji). Do rozwiązania wykorzystano ponadto dotychczas niestosowaną metodę programowania dynamicznego, która pozwala wyznaczać optymalne decyzje, a więc rozwiązywać modele niezależnie od charakteru parametrów modelu. Inne metody pozwalają znajdować rozwiązania optymalne, ale ich stosowanie uzależnione jest od charakteru parametrów modelu [Sadowski 1969, s. 281]. (fragment tekstu)
Praca zawiera analizę portfela wieloskładnikowego pod kątem ryzyka nieprecyzyjności. Nieprecyzyjność przesłanek decyzyjnych jest modelowana nieprecyzyjnym określeniem wartości bieżącej instrumentów składowych portfela podanej subiektywnie przez inwestora w postaci trapezoidalnej liczby rozmytej. Dla poszczególnych składników oraz skonstruowanego z nich portfela określone są miary obarczającej je nieprecyzyjności, badanej na podstawie rozmytych czynników dyskontujących. Analizowany model teoretyczny, oprócz przesłanek racjonalnych, uwzględnia czynniki behawioralne oraz techniczne i technologiczne wpływające na decydenta. Oceny ryzyka nieprecyzyjności rozważanego portfela dokonano przy pomocy miar energii i entropii. Przedstawiono również studium przypadku prezentujące sposób działania modelu i metody obliczania miar nieprecyzyjności. Na podstawie przeprowadzonych badań sformułowano wnioski dotyczące postaci i zachowania ryzyka nieprecyzyjności portfela.(abstrakt oryginalny)
W artykule zostanie zaprezentowana konstrukcja optymalnego portfela inwestycyjnego, będzie skonstruowana tzw. strategia replikująca, odgrywająca dużą rolę, ponieważ zapewnia inwestorom gwarantowany poziom kapitału w przyszłości oraz zabezpiecza transakcje finansowe. Do konstrukcji portfela replikującego zostanie wykorzystana pochodna Mallawina zmiennej losowej i procesu stochastycznego, jak również formuła Clarka - Ocone'a - Haussmanna. W modelowym opisie kształtowania się wartości zainwestowanego kapitału należy uwzględnić ograniczoną stabilność tych procesów, co prowadzi do modelu stochastycznego. (fragment tekstu)
W niniejszej pracy omówiono model decyzyjny wyboru portfela inwestycyjnego zakładający płacenie za istotną dla inwestora informację. Uściślając, pieniądze wydane na zakup informacji dają w zamian lepsze oszacowanie parametrów losowego wektora stóp zwrotu, co owocuje w postaci zredukowania ryzyka inwestycyjnego. Jednocześnie więcej pieniędzy wydanych na informacje oznacza mniej pieniędzy inwestowanych bezpośrednio w akcje. Dlatego też celem inwestora jest znalezienie optymalnego podziału kapitału na zakup informacji i inwestowanie w same akcje. Można to rozważać jako problem operacyjny, lub, jak w niniejszej pracy, jako problem planistyczny. W pracy pokazano także, jak zredukować model planistyczny do pewnego problemu programowania nieliniowego, który rozwiązano efektywnie. Podano również dwa przykłady numeryczne (z wykresami pokazującymi geometrię zbioru efektywnego). (abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy pokażemy sposób włączenia jednowskaźnikowego modelu rynku kapitałowego Sharpe'a do modelu wyboru portfela inwestycyjnego Markowitza poprzez warunki ograniczające (restrykcje). Warunkami ograniczającymi w modelu Markowitza są zazwyczaj ograniczenia nałożone na udziały składników portfela oraz stopę zwrotu z portfela lub stopy zwrotu poszczególnych składników portfela. Wykorzystanie modelu Sharpe'a w restrykcjach modelu wyboru portfela Markowitza będzie dotyczyło prognozowania stóp zwrotu z portfela lub poszczególnych jego składników. (fragment tekstu)
Warunkowe wielowartościowe dominacje stochastyczne są narzędziem analitycznym pozwalającym na określenie warunków w jakich inwestor z awersją do ryzyka, posiadający portfel inwestycyjny jest skłonny do zwiększenia udziałów wybranej ryzykownej opcji inwestycyjnej w miejsce innej dotychczas posiadanej ryzykownej opcji inwestycyjnej. Warunkowe wielowartościowe dominacje stochastyczne pozwalają ponadto odpowiedzieć na pytanie czy taka zamiana jest interesująca dla inwestora z awersją do ryzyka, pomimo korelacji rozważanych opcji inwestycyjnych. Kryteria formułowane w prowadzonej analizie z wykorzystaniem warunkowych wielowartościowych dominacji stochastycznych wyrażane są za pomocą rozkładów porównywanych opcji inwestycyjnych. Część aplikacyjna pokazuje proponowaną metodę jako jednokryterialny oraz wielokryterialny problem inwestycyjny. (fragment tekstu)
Model analizy portfela inwestycyjnego zaprezentowany w 1957 roku przez H. Markowitza znalazł stałe miejsce w teorii finansów. Natomiast niewiele poświęca się w teorii inwestowania weryfikacji empirycznej i badaniu stabilności wyników modelu Markowitza. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy składu optymalnego portfela inwestycyjnego w normalnych warunkach rynkowych i warunkach kryzysu finansowego. W praktyce okazuje się, że wyniki analizy optymalizacyjnej, czyli skład portfela, podatne są na wahania podstawowych parametrów wykorzystywanych w kalkulacjach: stóp dochodu i ryzyka poszczególnych instrumentów oraz powiązania poszczególnych stóp dochodu instrumentów w portfelu. W konsekwencji struktura portfeli Markowitza - generowane przez model Markowitza udziały poszczególnych akacji w portfelu - charakteryzuję się znaczną zmiennością w czasie, szczególnie w warunkach obserwowanego kryzysu finansowego. (abstrakt oryginalny)
Podstawą konstrukcji portfela inwestycji finansowych jest określenie udziałów poszczególnych aktywów (instrumentów inwestycyjnych). Z matematycznego punktu widzenia zagadnienie to sprowadza się do optymalizacji struktury aktywów portfela w warunkach ryzyka. Jest to problem optymalizacyjny typowo rozwiązywany za pomocą metody Markowitza, która maksymalizuje średnią stopę zwrotu przy minimalizacji miary ryzyka. Praca przedstawia koncepcję rozkładu najgorszego przypadku stóp zwrotu aktywów finansowych, który wykorzystany w modelu Markowitza pozwala poza próbą otrzymać wyniki nie gorsze niż w próbie w sensie rozważanych wskaźników jakości. Rozkład najgorszego przypadku jest definiowany w oparciu o relację dominacji stochastycznej pierwszego rzędu. W pracy posłużono się metodą kopuł. Proponowane podejście zostanie zilustrowane wynikami analizy eksperymentalnej dla wybranych akcji notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.(abstrakt oryginalny)
Inwestorzy poszukują możliwości zabezpieczenia przed stratami swoich portfeli inwestycyjnych. Jedną z nich jest dywersyfikacja, która polega na uwzględnieniu w portfelu nowych klas aktywów, w tym m.in. złota. Celem artykułu jest ocena roli złota jako komponentu portfela inwestycyjnego. Analizowano efektywność portfeli w aspekcie wysokości stopy zwrotu i ryzyka w ujęciu Markowitza. Ocenie poddano sześć typów skonstruowanych portfeli trzyskładnikowych, tj. złota połączonego z czterema indeksami reprezentującymi analizowane klasy aktywów: akcje, surowce, nieruchomości i obligacje. Na podstawie danych historycznych notowań tych aktywów zbudowano dwuskładnikowe portfele inwestycyjne o minimalnej wariancji, a następnie odpowiednio portfele trzyskładnikowe z udziałem złota oraz portfele Sharpe'a. Badania wykazały, że efekt dywersyfikacji w postaci wzrostu oczekiwanej stopy zwrotu przy równoczesnej redukcji ryzyka, w porównaniu z portfelami dwuskładnikowymi, inwestorzy osiągnęli w przypadku 3 portfeli, natomiast 5 portfeli Sharpe'a charakteryzuje się wyższą efektywnością niż portfel rynkowy.(abstrakt oryginalny)
Strategie opisane w pracy pozwalają inwestorom w skonstruowanych przez nich portfelach zarządzać wartością narażoną na ryzyko. Symulowany portfel przedstawiony w pracy składał się z akcji dwóch różnych podmiotów. Ze względu na małą ilość stopni swobody tego portfela, nie można było skonstruować dodatkowych założeń (np. na dryf lub zmienność portfela). (fragment tekstu)
Istnienie korelacji pomiędzy różnymi walorami odgrywa kluczową rolę w teorii doboru najefektywniejszego portfela dóbr finansowych. Metody tworzenia taksonomii portfela inwestycyjnego wykorzystują informacje zawarte w szeregach czasowych dotyczących cen akcji, wskazując na stopień synchronizacji dynamiki obrotów akcjami na rynkach finansowych. W pracy zaprezentowano metody pozwalające otrzymać hierarchiczne i niehierarchiczne reprezentacje struktury portfela inwestycyjnego. (fragment tekstu)
Każde towarzystwo ubezpieczeniowe stara się prowadzić jak najlepszą politykę lokacyjną, bowiem od tego właśnie zależy wysokość przychodów jakie ono osiągnie z dobrze ulokowanych środków finansowych. Większość zakładów ubezpieczeń nie wykorzystuje wszystkich możliwości inwestycyjnych jakie daje ustawa. Towarzystwa ubezpieczeniowe w swoich portfelach inwestycyjnych posiadają najczęściej te same lokaty, tzn. obligacje, akcje, bony skarbowe, lokaty terminowe, lokaty w jednostkach zależnych i stowarzyszonych oraz właśnie nieruchomości. W niniejszym opracowaniu zostanie przedstawiony udział nieruchomości w portfelach inwestycyjnych zakładów ubezpieczeń w ostatnich latach. (fragment tekstu)
Przedstawione wyżej modele linearyzują problem zarządzania portfelem aktywów kapitałowych. Jest to rozwiązanie ograniczone do dziedziny aktywów kapitałowych pozbawionych ryzyka wartości przyszłej. Zbiory decyzji dopuszczalnych pokazanych tutaj zadań optymalizacyjnych można dodatkowo ograniczyć warunkami powstającymi znajdują przy rozważaniu problemu immunizacji portfela. Zaprezentowane modele mogą zostać wykorzystane przy zarządzaniu portfelem obligacji stałokuponowych. Znajdują także zastosowanie przy wyznaczaniu Linii Rynku Kapitałowego opartej na punkcie obrazującym instrument finansowy wolny od ryzyka. Reasumując, przedstawione wyniki mogą znaleźć zastosowanie w deterministycznych sektorach dowolnych rynków finansowych. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 19 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.