Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  J.M. Keynes monetary theory
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Przedstawiono poglądy przedstawicieli szkoły austriackiej na temat teorii cyklu koniunkturalnego, w której zawarte są postulaty samoregulacji procesów rynkowych i roli przedsiębiorców w kształtowaniu wielkości makroekonomicznych wpływających na przebieg koniunktury gospodarczej. (fragment tekstu)
Generally, an economic crisis is a complicated sequence of mutually related circumstances which have causes and effects. The financial crisis which had appeared in the USA in 2008 converted itself into the largest economic crisis and spread to most of developed states. The goal of the paper is examination of effects of the financial crisis and undertaken anti-crisis activities, exemplified by the Federal Republic of Germany and based on the theory of the Keynes and the theory of monetarism. The author tries to prove that the measures undertook by the Germans to overcome the crisis were different from the measures undertook in the United States of America and moreover, that they were more effective. (original abstract)
Monetaryzm, do którego najbardziej znanych przedstawicieli zaliczani są Milton Friedman, Allan Meltzer, Karl Brunner, David Laidler i Philip Cagan, już w latach sześćdziesiątych XX wieku zakwestionował "keynesistowską" politykę gospodarczą, w tym zwłaszcza pieniężną. Przeciwstawił jej swoją bardzo wyrazistą koncepcję całokształtu polityki pieniężnej, wyrastającą z własnej, aczkolwiek głęboko historycznie zakorzenionej, teorii pieniądza. Monetarystyczna teoria pieniądza (zwana też teorią pieniądza szkoły z Chicago) mieści się w nurcie od dawna rozwijanej w nauce ekonomii ilościowej teorii pieniądza. Jej najgłośniejszym reprezentantem jest oczywiście sam Milton Friedman (1912-2006). W jego ujęciu "teoria ilościowa jest przede wszystkim teorią popytu na pieniądz. Nie jest teorią produkcji, czy dochodu pieniężnego, czy też poziomu cen" (Friedman 1968: 68; cyt. za Fedorowicz 1999: 73). Czyżby więc Friedman porzucił silnie obecny w tradycji klasycznej i neoklasycznej dogmat o monokauzalnym wzroście ogólnego poziomu cen w zależności od wzrostu podaży pieniądza, na rzecz ujęcia popytowego uzależniającego wzrost masy pieniądza od faktycznych potrzeb rozwojowych gospodarki? Na pierwszy rzut oka tak by się wydawało. Głębszy jednak wgląd w tę materię przekonuje, że konkluzja o domniemanym zerwaniu przez Friedmana z odnośną tradycją ortodoksji ekonomicznej byłaby niesłuszna. (fragment tekstu)
Teorii pieniądza i współzależnościom między sferą pieniężną a sferą realną gospodarki poświęcono w literaturze ekonomicznej wiele miejsca. Jednym z głównych czynników decydujących o podziale na różne szkoły ekonomiczne jest zróżnicowane podejście do powiązań między tymi sferami. Celem niniejszego artykułu jest wyprowadzenie funkcji popytu na pieniądz z równania ilościowej teorii pieniądza, przy uchyleniu neoklasycznego założenia produkcji kształtującej się na poziomie potencjalnym. Założenia przyjęte przy modelowaniu funkcji popytu na pieniądz wynikają z eklektycznego podejścia do teorii neoklasycznej i keynesistowskiej. Funkcje popytu na pieniądz ujmowane są zazwyczaj w literaturze przedmiotu jako funkcje behawioralne. Jest to rezultatem dominującego w teorii ekonomii podejścia opartego na keynesowskiej teorii preferencji płynności (liquidity preference of money). (fragment tekstu)
5
Content available remote John Maynard Keynes: Is that you knocking on the door?
84%
This paper provides an overview of the evolution of macroeconomic thought from 1936, the year John Maynard Keynes published his general theory of employment, interest and money to the year 2010. It explores the reasons for the extension of the business cycle during the postwar period. The paper details the decline in the popularity of the Keynesian theory and the return to classical economic principles. The recent crisis necessitates a shift in the way economists understand, theorize, teach and implement macroeconomic policies. The paper suggests some new elements needed in order to mitigate the next inevitable economic and financial crisis.(original abstract)
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest porównanie podejścia do polityki pieniężnej dwóch najwybitniejszych ekonomistów XX w.: Miltona Friedmana i Johna Maynarda Keynesa. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule wykorzystano metodę analizy prac obu ekonomistów, metodę porównawczą oraz prostą metodę opisową. Oparto się na oryginalnych pracach Keynesa i Friedmana oraz publikacjach innych współczesnych autorów. PROCES WYWODU: Friedman był liberałem, wierzącym w sprawne funkcjonowanie mechanizmu rynkowego; Keynes zwolennikiem interwencjonizmu państwowego. Argumentacja obu ekonomistów w zakresie polityki monetarnej była wynikiem priorytetów, jakie stawiali przed polityką gospodarczą. Dla Keynesa najważniejsza była walka z bezrobociem, dla Friedmana - z inflacją. Dlatego Keynes preferował politykę fiskalną, jako skuteczniejszą w wyprowadzaniu gospodarki z kryzysu, Friedman zaś politykę monetarną nastawioną na przeciwdziałanie inflacji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Stanowisko obu ekonomistów do polityki monetarnej było różne. Podkreślono aktualność podejścia keynesowskiego w latach ostatniego kryzysu finansowego. Po jego zakończeniu wrócono jednak do bardziej liberalnej polityki pieniężnej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Artykuł stanowi przyczynek do badań nad współczesną teorią monetarną i wynikającą z niej polityką, prezentując dwie różne koncepcje. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego opracowania jest ukazanie roli Johna Maynarda Keynesa w konstruowaniu międzynarodowego sytemu z "Bretton Woods" i jego implikacji dla współczesnej gospodarki światowej. Szczególny nacisk położono na funkcjonowanie dwóch organizacji, powołanych na mocy niniejszego układu, zwanych potocznie: "siostrami z Bretton Woods". Są to: Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy. (...) Świat zmienił się radykalnie od czasów tryumfu ekonomii (1940-197) Keynesa. System Bretton Woods był systemem jednobiegunowego świata. Obecnie nastąpiło wyzwolenie pieniądza spod państwowych ograniczeń (maklerzy taksujący wartość walut według rozmaitych możliwości ich lokowania ustalaj kursy miedzy sobą) . Powstały regionalne unie walutowe. Narodziła się unia gospodarcza i walutowa w toku ewolucji ugrupowaniu integracyjnego (plan Wernera) zwanego Unią Europejską (Traktat z Maastricht). Dzięki globalnej wolności doszło do prawdziwej eksplozji światowego sektora finansowego. Światowe rynki finansowe w dobie globalizacji z ogromną prędkością przemieszczają wielkie sumy pieniędzy z jednego miejsca świata w inne. Zatem polityka monetarna musi być dostosowana do ich dyktatów - a nie krajowych potrzeb gospodarki. (fragment tekstu)
W opracowaniu starano się odpowiedzieć na pytanie, na ile aktualny jest keynesizm w początkach XXI wieku? W ramach odpowiedzi zawarto uwagi związane z próbą oceny aktualnej kondycji tej doktryny i przyszłych jej losów, w perspektywie sięgającej drugiej połowy naszego stulecia. Przyjęto najprostszy schemat rozważań - od analizy przez diagnozę do prognozy zakładając, że będzie to potrzebne także w programowym wykładzie historii myśli ekonomicznej. (...) Cały okres istnienia tej doktryny wypełniła walka z wyzwaniami generowanymi przez niespokojne dzieje polityczne i społeczno-gospodarcze. Mimo utraty szansy (w latach siedemdziesiątych) na utrzymanie pozycji lidera w powszechnej myśli ekonomicznej, keynesizm zachował kondycję zdolną do utrzymania się co najmniej w czołówce nurtu heterodoksyjnego. Z powodzeniem wyszedł z opłotków makroekonomii, aby z różnym powodzeniem dokonać wielkiej syntezy na miarę nurtu głównego współczesnej ekonomii. Stawiał dość trafne hipotezy na temat rozwoju społeczno-gospodarczego, uwikłanego w procesy rynkowe, rodzące sprzeczności i konflikty. Wydaje się jednak, że raczej przegrywał w zdobywaniu konkretnych pozycji w ośrodkach naukowych i polityce. Coraz silniej występuje także tendencja do pełnej "amerykanizacji". (fragment tekstu)
Konstruowanie świata nie jest zjawiskiem przypadkowym, ale też nie należy zbytnio się łudzić, że sprawujemy nad nim kontrolę. Ekonomiści lubią postrzegać świat jako logiczny, poddający się zarządzaniu organizm, bo wtedy mają wrażenie, iż rozumieją, co się w nim dzieje. Mają też skłonność do przeceniania albo roli rynku, albo państwa. W każdej z tych postaw jest sporo racji. Jednak należy rozpoznać dokładnie skutki działań jednej i drugiej instytucji, i to skutki długookresowe. Stojąc obecnie w obliczu wielu problemów cywilizacyjnych, opierając się na doświadczeniach ostatnich kilkudziesięciu lat widzimy, do jakich skutków społecznych i gospodarczych doprowadziły zaprojektowane działania ludzkie, którym patronowały określone idee, a jednocześnie stwierdzamy, jak niewiele jeszcze ciągle rozumiemy z otaczającej nas rzeczywistości. (fragment tekstu)
Proces ewolucji poglądów, szczególnie tych o rewolucyjnym charakterze, jest nieunikniony i konieczny. Bodźce do ciągłych przemian i modyfikacji pochodzą z wielu stron, obejmując sobą przede wszystkim najnowsze dokonania z zakresu teorii ekonomii, jak również zmiany zachodzące w otoczeniu gospodarczym. W efekcie jednak dochodzi do coraz większego zacierania się związków z pierwowzorem, co wywołuje uzasadnioną wątpliwość, czy tak diametralne zmiany pozwalają na dalsze odwołania do "mistrza" i jego dzieła. Ilustracją takiej sytuacji jest ewolucja teorii Keynesa, która przebiegała (i przebiega nadal) w wielu kierunkach, obejmujących niezwykle szerokie spektrum poglądów. Stąd mianem keynesistów są często określani ekonomiści, których idee wydają się nader odległe od stanowiska Keynesa. (fragment tekstu)
Doktryna J.M. Keynesa jest kolejnym etapem polemiki między zwolennikami wolnego rynku a zwolennikami państwa w gospodarce. W historii myśli ekonomicznej można ów dyskurs zilustrować przywołując poglądy merkantylistów, fizjokratów, klasyków, marksistów czy przedstawicieli szkoły historycznej. Można z dużą dozą zasadności uznać, że jednym z podstawowych (jeśli nie najważniejszym) kryteriów klasyfikujących poglądy poszczególnych szkół ekonomicznych jest właśnie ich spojrzenie na rolę państwa i rolę rynku w gospodarce. W minionym stuleciu doktryna Keynesa była największym (obok marksizmu) wyzwaniem ze strony zwolenników ingerencji państwa wobec podejścia liberalnego. Analizując rozwój myśli ekonomicznej i gospodarki w minionym siedemdziesięcioleciu warto podjąć próbę oceny zarówno samej doktryny keynesowskiej, jak i polityki inspirowanej keynesizmem. Warto również zastanowić się nad aktualnością poglądów tejże szkoły. (fragment tekstu)
Autor analizuje współczesne piśmiennictwo ekonomiczne zajmujące się interpretacją "Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza" J.M. Keynesa.
Autorka zwróciła uwagę na ewolucję oceny kształtowania aktywnej polityki pieniężnej w nowoczesnej makroekonomii nurtu neokeynesowskiego. Wskazała na elastyczność obecnego ujęcia tej szkoły, która zaadaptowała do swojej teorii te elementy z dorobku innych kierunków myśli ekonomicznej, które nie podważały jej sposobu interpretacji, świadcząc równocześnie o postępie w ramach keynesowskiego paradygmatu.
W ramach ekonomii subiektywno-marginalistycznej jej przedstawiciele żywo interesowali się problemem pieniądza i dlatego Irving Fisher (zaliczany do amerykańskiej ekonomii neoklasycznej) i Arthur Cecil Pigou (reprezentujący szkołę z Cambridge) sformułowali nowe wersje teorii ilościowej pieniądza. Fisher był autorem transakcyjnej wersji teorii ilościowej pieniądza, a Pigou zasobowej wersji teorii ilościowej pieniądza.Fisher w swojej wersji teorii ilościowej pieniądza doszedł do wniosku, że: "Poziom cen zmienia się bezpośrednio w stosunku do ilości pieniądza w obiegu (M) i szybkości jego obiegu (V) oraz odwrotnie do zmian wolumenu handlu (T)"63. Zatem ceny zmieniały się pod wpływem zmian w podaży pieniądza, co z kolei wpływało na szybkość obiegu pieniądza i liczbę zawieranych transakcji. Idąc dalej tym tokiem rozumowania Fisher stwierdził, że szybkość obiegu pieniądza (gotówkowego oraz w formie depozytów) i wielkość wymiany (ilość dóbr w obiegu) w krótkim okresie były stałe, gdyż zależały od postępu techniczno-organizacyjnego i od możliwości produkcyjnych gospodarki. Na tej podstawie doszedł do wniosku, że wzrost lub spadek podaży pieniądza wpływał bezpośrednio na poziom cen. Rosnąca lub malejąca podaż pieniądza przy stałości pozostałych wielkości przyczyniała się do wzrostu lub spadku cen. (fragment tekstu)
Pierwszym celem artykułu jest przybliżenie poglądów Ludwiga von Misesa na temat powstania pieniądza, jego funkcji i rodzajów oraz wskazanie zalet tego podejścia względem niektórych ujęć współczesnych. Do tych zalet zaliczyć należy ścisłe powiązanie genezy pieniądza z jego podstawową funkcją oraz logiczne wyodrębnienie funkcji pochodnych. Kolejno przedstawiono systematykę rodzajów pieniądza, typów kredytu oraz powiązanych z nim rodzajów aktywności bankowej. Przybliżono paradygmat Mengera-Misesa m.in. w odniesieniu do roli stopy procentowej jako mechanizmu koordynacyjnego oraz w postrzeganiu gospodarki jako systemu współzależnych cen, wrażliwego na sygnały płynące ze sfery pieniężnej. Przyjęcie perspektywy L. von Misesa pozwala dostrzec, że ekspansja monetarna jest formą zaburzania równowagi stricte rynkowej, co z kolei może stanowić interesujący paradygmat do bliższego zbadania przyczyn obecnego globalnego kryzysu gospodarczego, do którego powstania w znacznej mierze przyczyniła się ekspansja pieniądza i kredytu w ostatnich kilku dekadach. Ukazanie tej perspektywy stanowi drugi cel artykułu. Przedstawione wątki teoretyczne mogą stanowić podstawę do badań empirycznych dotyczących mechanizmów obecnego kryzysu gospodarczego, swego rodzaju alternatywę do podejść "głównego nurtu" makroekonomii.(abstrakt oryginalny)
17
67%
Cet article propose un modèle statique de la « nouvelle macroéconomie internationale » pour traiter des questions de mise en oeuvre de la politique monétaire en économie ouverte. Ce cadre permet d ' aborder simplement des questions standards de la macroéconomie ouverte telles que l ' efficacité de la politique économique en fonction du régime de change flexible ou flottant. Il est ensuite étendu pour analyser le cadre de la coordination des politiques monétaires et le fait que celle-ci peut s ' avérer neutre malgré un environnement économique caractérisé par de fortes interdépendances commerciales et financières.(abstrakt oryginalny)
W okresie życia trzech pokoleń, w drugiej połowie XIX wieku, zmienił się kształt świata. Główne potęgi europejskie, ale także Belgia czy Portugalia, powiększyły znacznie swój stan posiadania poza kontynentem. Rozpoczął się imperialny wyścig o panowanie nad światem, który przyniósł narodziny totalitaryzmów, liczne konflikty wojenne lokalne, dwie wojny światowe, Wielki Kryzys Gospodarczy, konfrontację dwóch przeciwstawnych systemów i podział świata na trzy czy cztery światy. Zdawało się, że po zwycięstwie kapitalizmu w świecie i rozpadzie ZSRR oraz systemu "realnego socjalizmu" wyścig się zakończy, ale tak się nie stało. Imperializm przerósł bowiem w swe wyższe stadium, czyli w globalizm, jego składową zaś jest globalizm ekonomiczny. W 1902 roku ukazała się praca autora, który mówił o sobie, że jest wytworem "[...] średniej warstwy klasy średniej ze średniej wielkości miasta położonego w środkowej części kraju", a którego zaliczono do grona "heretyków" ekonomicznych, tu zaś sądzi się, że należy zaliczyć go do grona prekursorów keynesizmu. Mowa tu o pracy Johna A. Hobsona Imperialism: A Study, w której autor bardzo celnie zidentyfikował źródła narodzin procesu, który nazwano imperializmem. (fragment tekstu)
John Maynard Keynes i Milton Friedman należą do tych ekonomistów, których dorobek teoretyczny oraz postulaty w zakresie polityki ekonomicznej państwa odegrały ważną rolę w rozwoju nauki ekonomii. Ich poglądy ukształtowane w różnych warunkach gospodarczych i społecznych były odpowiedzią na problemy, które niosła dana epoka i służyły ich rozwiązaniu. Teoretyczny i praktyczny charakter rozważań Keynesa i Friedmana stał się podstawą ożywionych dyskusji i polemik, a spory i kontrowersje wynikały z odmiennych postaw metodologicznych obu ekonomistów. Reprezentują oni różne szkoły nauki ekonomii. Nowatorski charakter koncepcji Keynesa, zakładającej aktywny udział państwa w życiu gospodarczym, spotkał się później z krytyką liberalnej koncepcji Friedmana. Keynes i Friedman doceniali znaczenie stabilizacji makroekonomicznej, postulowali ograniczenie inflacji, wzrost zatrudnienia, osiągnięcie wysokiej stopy wzrostu gospodarczego. Realizację tak postawionych celów ekonomicznych chcieli osiągnąć za pomocą odmiennych środków polityki ekonomicznej państwa. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.