Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Keynesowska teoria zatrudnienia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote A Misinterpretation of Keynes's Concept of Involuntary Unemployment
100%
Research background: One of the principal contributions of Maynard Keynes's General Theory was identification of the phenomenon of involuntary unemployment, due (on account of adverse expectations and confidence on the part of potential buyers) to a want of demand for the quantity of output which a fully-employed labour force was capable of producing. Such unemployment, he insisted - contrary to conventional opinion - was not due to workers pricing themselves out of work by demanding wages higher than employers could afford. Far from unemployed workers being themselves responsible for their plight, they were, in reality, victims of circumstances beyond their control. Keynes's understanding was, for many years, widely accepted by academics, policy-makers and the general public. In recent times, however, mainstream macroeconomic theory has shown a regrettable tendency to return to old modes of thinking. Blame for unemployment is again put on the workforce, whose alleged misunderstanding or slow response to change are said to imply seeking employment on unrealistic terms. A more extreme view is that worklessness may reflect a deliberate choice of leisure. To anyone sceptical of the validity of such analyses there is a clear need to recover the Keynesian understanding of the possibility not just of frictional or voluntary, but also of involuntary unemployment.Purpose of the article: Ezra Davar, recognising that it is important not to lose sight of the idea of involuntary unemployment, has recently attempted in this Journal to explain Keynes's concept. Unfortunately, however, he fails to recognise that Keynes accounted for involuntary unemployment as resulting from deficiency of aggregate demand for output, not as the consequence of any supply-side factor. In attributing involuntary unemployment to a peculiarity in the labour supply function Davar quite misses Keynes's point, and in fact identifies as involuntary unemployment a situation of what Keynes would have described as "voluntary" employment. The objective of the present note is to clear up this misunderstanding. (original abstract)
In February 1936 John Maynard Keynes gave birth to modern macroeconomics when he published The General Theory of Employment, Interest and Money. In some ways Oskar Lange seemed also very critical of mainstream neoclassical thinking although known as a working marginalist for the greater part of his life. In this paper we try to identify what Lange might have had to say of Keynesian nature especially in an important contribution from 1938 where he gave his interpretative review of The General Theory. (original abstract)
W obliczu ogromnego zróżnicowania poglądów współczesnych keynesistów (neokeynesistów) posługiwanie się pojęciami "bezrobocie keynesowskie" i "polityka keynesowska" przestaje nieść ze sobą konkretną treść. Program badawczy keynesistów na przestrzeni ponad 70 lat swego istnienia podlegał nieustannej ewolucji i wewnętrznemu różnicowaniu. Na heterogeniczność neokeynesizmu złożyły się trzy zasadnicze przyczyny. Po pierwsze - wielokierunkowość interpretacji Ogólnej teorii Keynesa. Po drugie - nowe zjawiska gospodarcze (np. szoki podażowe, inflacja, stagflacja), wymagające poszerzania programu badawczego o nieznane dotąd obszary. Po trzecie - silny wpływ szkół znajdujących się w tradycji klasycznej (monetaryzm, nowa klasyczna makroekonomia, szkoła realnego cyklu koniunkturalnego), których coraz silniejsza pozycja była impulsem do powstania i rozwoju neokeynesizmu. W obliczu historycznie zdeterminowanej niejednorodności myśli keynesowskiej, wzmocnionej przenikaniem do jej programu poglądów i konstrukcji neoliberalnych, w ramach neokeynesizmu pojawiają się różnorodne definicje bezrobocia oraz propozycje działań z zakresu polityki gospodarczej. Wiele teorii neokeynesowskich dowodzi dominacji raczej bezrobocia dobrowolnego niż przymusowego, a te, które podkreślają niedobrowolność zjawiska bezrobocia, kwestionują długookresową efektywność polityki kierowania popytem. Przykładem konstrukcji neokeynesowskich, w których bezrobocie i wnioski praktyczne wykazują wiele cech neoklasycznych, jest choćby teoria poszukiwań, niejawnych kontraktów, NAIRU i histerezy, neokeynesowskiej krzywej Phillipsa. "Podręcznikowe" hasła, mówiące o bezrobociu keynesowskim i polityce keynesowskiej, stawiające znak równości między Keynesem, postkeynesistami i neokeynesistami, okazują się zatem zwodnicze. Nie oddają one złożoności rozważań neokeynesistów, które przeczą naiwnemu poglądowi o możliwości opisania skomplikowanego systemu gospodarczego jednym prostym, uniwersalnym modelem, łatwym do zidentyfikowania i wyodrębnienia w strukturze myśli ekonomicznej.
The aim of this paper is to present the main ideas that could form the core of the Post-Keynesian approach to the analysis of labour demand at both micro- and macroeconomic levels. Specifically, this paper first reviews the essential elements characterising the Post-Keynesian approach to microeconomic analysis of labour demand. To do this, the "traditional view" is first presented, associated with the concept of the firm characterised by the presence of fixed technical coefficients and capacity reserves, and then the essential features of an alternative and more innovative view are described, based on the concept of the firm that emanates from the competence-based theories of organisation. Subsequently, the core of the Post-Keynesian contributions at the macroeconomic level is presented, organising them into two sections: first, those contributions that break away from the "second classical postulate" and second, those that additionally steer away from the "first classical postulate". Finally, the paper summarizes the main ideas that could be the core of the post-Keynesian approach to the analysis of labour demand, both in micro- and macroeconomic fields. (original abstract)
Myśl keynesowska istnieje od ponad 70 lat, ewoluując w wielu - często odległych od siebie - kierunkach i obejmując coraz to nowe obszary badań. Na przestrzeni tych lat keynesizm wielokrotnie zmieniał swe oblicze, ulegając nierzadko bardzo poważnym modyfikacjom. Systematycznie porzucano idee kwestionowane przez rozwój teorii i doświadczenia praktyczne, adaptowano najbardziej nośne dokonania szkół alternatywnych, poszerzano program o kolejne problemy badawcze. Równocześnie jednak w toku tego naturalnego procesu ewolucji zaprzepaszczono wiele cennych osiągnięć myśli keynesowskiej. Jednym z nich było niewątpliwie wypracowane przez Keynesa, a następnie kontynuowane przez keynesizm równowagi i modele racjonowania podejście, zgodnie z którym problem bezrobocia i jego zwalczania należało rozpatrywać z perspektywy równowagi ogólnej. (fragment tekstu)
The manufacturing sector is one of the backbones of the South African economy, and yet is one of the economic sectors facing challenges in job creation. This study analysed the long-run and short-run effects of aggregate expenditure components on job creation in the South African manufacturing sector. A Vector Autoregressive (VAR) with Johansen co-integration approach was used to analyse quarterly data from 1994 to 2015. The findings are that there is a long-run relationship between aggregate expenditure and job creation in the South African manufacturing sector, with government and investment spending being the major components of aggregate expenditure that create jobs in the South African manufacturing sector. Conversely, consumption spending destroys jobs in the manufacturing sector, while net exports have no significant effect on job creation. The short-run relationship between variables was not significant. Recommendations are that more effort should be put into investment spending, and government should spend more on investment than on consumption spending - in order to increase job creation in the manufacturing sector.(original abstract)
Celem niniejszego opracowania jest ukazanie roli Johna Maynarda Keynesa w konstruowaniu międzynarodowego sytemu z "Bretton Woods" i jego implikacji dla współczesnej gospodarki światowej. Szczególny nacisk położono na funkcjonowanie dwóch organizacji, powołanych na mocy niniejszego układu, zwanych potocznie: "siostrami z Bretton Woods". Są to: Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy. (...) Świat zmienił się radykalnie od czasów tryumfu ekonomii (1940-197) Keynesa. System Bretton Woods był systemem jednobiegunowego świata. Obecnie nastąpiło wyzwolenie pieniądza spod państwowych ograniczeń (maklerzy taksujący wartość walut według rozmaitych możliwości ich lokowania ustalaj kursy miedzy sobą) . Powstały regionalne unie walutowe. Narodziła się unia gospodarcza i walutowa w toku ewolucji ugrupowaniu integracyjnego (plan Wernera) zwanego Unią Europejską (Traktat z Maastricht). Dzięki globalnej wolności doszło do prawdziwej eksplozji światowego sektora finansowego. Światowe rynki finansowe w dobie globalizacji z ogromną prędkością przemieszczają wielkie sumy pieniędzy z jednego miejsca świata w inne. Zatem polityka monetarna musi być dostosowana do ich dyktatów - a nie krajowych potrzeb gospodarki. (fragment tekstu)
W opracowaniu starano się odpowiedzieć na pytanie, na ile aktualny jest keynesizm w początkach XXI wieku? W ramach odpowiedzi zawarto uwagi związane z próbą oceny aktualnej kondycji tej doktryny i przyszłych jej losów, w perspektywie sięgającej drugiej połowy naszego stulecia. Przyjęto najprostszy schemat rozważań - od analizy przez diagnozę do prognozy zakładając, że będzie to potrzebne także w programowym wykładzie historii myśli ekonomicznej. (...) Cały okres istnienia tej doktryny wypełniła walka z wyzwaniami generowanymi przez niespokojne dzieje polityczne i społeczno-gospodarcze. Mimo utraty szansy (w latach siedemdziesiątych) na utrzymanie pozycji lidera w powszechnej myśli ekonomicznej, keynesizm zachował kondycję zdolną do utrzymania się co najmniej w czołówce nurtu heterodoksyjnego. Z powodzeniem wyszedł z opłotków makroekonomii, aby z różnym powodzeniem dokonać wielkiej syntezy na miarę nurtu głównego współczesnej ekonomii. Stawiał dość trafne hipotezy na temat rozwoju społeczno-gospodarczego, uwikłanego w procesy rynkowe, rodzące sprzeczności i konflikty. Wydaje się jednak, że raczej przegrywał w zdobywaniu konkretnych pozycji w ośrodkach naukowych i polityce. Coraz silniej występuje także tendencja do pełnej "amerykanizacji". (fragment tekstu)
Konstruowanie świata nie jest zjawiskiem przypadkowym, ale też nie należy zbytnio się łudzić, że sprawujemy nad nim kontrolę. Ekonomiści lubią postrzegać świat jako logiczny, poddający się zarządzaniu organizm, bo wtedy mają wrażenie, iż rozumieją, co się w nim dzieje. Mają też skłonność do przeceniania albo roli rynku, albo państwa. W każdej z tych postaw jest sporo racji. Jednak należy rozpoznać dokładnie skutki działań jednej i drugiej instytucji, i to skutki długookresowe. Stojąc obecnie w obliczu wielu problemów cywilizacyjnych, opierając się na doświadczeniach ostatnich kilkudziesięciu lat widzimy, do jakich skutków społecznych i gospodarczych doprowadziły zaprojektowane działania ludzkie, którym patronowały określone idee, a jednocześnie stwierdzamy, jak niewiele jeszcze ciągle rozumiemy z otaczającej nas rzeczywistości. (fragment tekstu)
Proces ewolucji poglądów, szczególnie tych o rewolucyjnym charakterze, jest nieunikniony i konieczny. Bodźce do ciągłych przemian i modyfikacji pochodzą z wielu stron, obejmując sobą przede wszystkim najnowsze dokonania z zakresu teorii ekonomii, jak również zmiany zachodzące w otoczeniu gospodarczym. W efekcie jednak dochodzi do coraz większego zacierania się związków z pierwowzorem, co wywołuje uzasadnioną wątpliwość, czy tak diametralne zmiany pozwalają na dalsze odwołania do "mistrza" i jego dzieła. Ilustracją takiej sytuacji jest ewolucja teorii Keynesa, która przebiegała (i przebiega nadal) w wielu kierunkach, obejmujących niezwykle szerokie spektrum poglądów. Stąd mianem keynesistów są często określani ekonomiści, których idee wydają się nader odległe od stanowiska Keynesa. (fragment tekstu)
Doktryna J.M. Keynesa jest kolejnym etapem polemiki między zwolennikami wolnego rynku a zwolennikami państwa w gospodarce. W historii myśli ekonomicznej można ów dyskurs zilustrować przywołując poglądy merkantylistów, fizjokratów, klasyków, marksistów czy przedstawicieli szkoły historycznej. Można z dużą dozą zasadności uznać, że jednym z podstawowych (jeśli nie najważniejszym) kryteriów klasyfikujących poglądy poszczególnych szkół ekonomicznych jest właśnie ich spojrzenie na rolę państwa i rolę rynku w gospodarce. W minionym stuleciu doktryna Keynesa była największym (obok marksizmu) wyzwaniem ze strony zwolenników ingerencji państwa wobec podejścia liberalnego. Analizując rozwój myśli ekonomicznej i gospodarki w minionym siedemdziesięcioleciu warto podjąć próbę oceny zarówno samej doktryny keynesowskiej, jak i polityki inspirowanej keynesizmem. Warto również zastanowić się nad aktualnością poglądów tejże szkoły. (fragment tekstu)
W artykule podjęto próbę zaprezentowania najważniejszych teorii ekonomicznych dotyczących bezrobocia. Skoncentrowano się głównie na dwóch koncepcjach: ekonomii keynesizmu i klasycyzmu. Artykuł zawiera również graficzne interpretacje tego zagadnienia w aspekcie rozważanych teorii.
13
Content available remote Rejoinder to Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics by Jerzy Osiatyński
51%
The aforementioned article by Jerzy Osiatyński provides the readers with an insight into the achievements of Michał Kalecki, one of the most outstanding Polish economists, whose work appears to be as up to date now as it was in the 1930s, when the Keynesian revolution was planting the roots of modern macroeconomics. Osiatyński focuses mainly on Kalecki's contribution to macroeconomic studies in the cyclical fluctuations and economic dynamics of the capitalist economy, recalling the impact that these have had on the evolution of heterodox Keynesianism. It is visible scepticism regarding the influence of Kalecki's works on the developments of Keynesian theory. (fragment of text)
Keynesiści to przedstawiciele jednej z wiodących szkół makroekonomicznych XX wieku. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poglądów tej grupy na temat zatrudnienia i bezrobocia. Należy podkreślić, że keynesiści analizowali wyłącznie krótkie okresy, w których siły dezorganizujące dominują nad siłami równoważącymi gospodarkę. (fragment tekstu)
15
Content available remote Kalecki - a Pioneer of Modern Macroeconomics
51%
The purpose of this study is to vindicate the position of Michał Kalecki as a pioneer of modern macroeconomics whose numerous papers in 1929-1933 laid foundations for what is presently known as the macroeconomic stock-flow consistent approach in examining the economic dynamics of a capitalist economy. Comparative economic analysis is used to define the critical differences between Kalecki's microassumption and his macro-analysis and policy recommendations against those of his contemporary, and the present-day mainstream economics. Following a concise intellectual biography note, Kalecki's mechanism of business fluctuations, and then his theory of distribution of national income are examined. Next his theory of profits is discussed, and his theory of effective demand which follows from it. This discussion culminates in outlining his theory of economic dynamics of a capitalist economy. In conclusion the present day relevance of Kalecki's macroeconomics and its limitations are examined. (original abstract)
W okresie życia trzech pokoleń, w drugiej połowie XIX wieku, zmienił się kształt świata. Główne potęgi europejskie, ale także Belgia czy Portugalia, powiększyły znacznie swój stan posiadania poza kontynentem. Rozpoczął się imperialny wyścig o panowanie nad światem, który przyniósł narodziny totalitaryzmów, liczne konflikty wojenne lokalne, dwie wojny światowe, Wielki Kryzys Gospodarczy, konfrontację dwóch przeciwstawnych systemów i podział świata na trzy czy cztery światy. Zdawało się, że po zwycięstwie kapitalizmu w świecie i rozpadzie ZSRR oraz systemu "realnego socjalizmu" wyścig się zakończy, ale tak się nie stało. Imperializm przerósł bowiem w swe wyższe stadium, czyli w globalizm, jego składową zaś jest globalizm ekonomiczny. W 1902 roku ukazała się praca autora, który mówił o sobie, że jest wytworem "[...] średniej warstwy klasy średniej ze średniej wielkości miasta położonego w środkowej części kraju", a którego zaliczono do grona "heretyków" ekonomicznych, tu zaś sądzi się, że należy zaliczyć go do grona prekursorów keynesizmu. Mowa tu o pracy Johna A. Hobsona Imperialism: A Study, w której autor bardzo celnie zidentyfikował źródła narodzin procesu, który nazwano imperializmem. (fragment tekstu)
John Maynard Keynes i Milton Friedman należą do tych ekonomistów, których dorobek teoretyczny oraz postulaty w zakresie polityki ekonomicznej państwa odegrały ważną rolę w rozwoju nauki ekonomii. Ich poglądy ukształtowane w różnych warunkach gospodarczych i społecznych były odpowiedzią na problemy, które niosła dana epoka i służyły ich rozwiązaniu. Teoretyczny i praktyczny charakter rozważań Keynesa i Friedmana stał się podstawą ożywionych dyskusji i polemik, a spory i kontrowersje wynikały z odmiennych postaw metodologicznych obu ekonomistów. Reprezentują oni różne szkoły nauki ekonomii. Nowatorski charakter koncepcji Keynesa, zakładającej aktywny udział państwa w życiu gospodarczym, spotkał się później z krytyką liberalnej koncepcji Friedmana. Keynes i Friedman doceniali znaczenie stabilizacji makroekonomicznej, postulowali ograniczenie inflacji, wzrost zatrudnienia, osiągnięcie wysokiej stopy wzrostu gospodarczego. Realizację tak postawionych celów ekonomicznych chcieli osiągnąć za pomocą odmiennych środków polityki ekonomicznej państwa. (fragment tekstu)
Teoria ekonomiczna w okresie pomiędzy "rewolucjami" marginalistyczną a keynesowską interesowała się głównie tym, jak działanie racjonalnych aktorów o ustalonych preferencjach prowadzi do efektywnego wykorzystania danych zasobów, co dokonuje się w warunkach równowagi cząstkowej lub ogólnej. W teorii neoklasycznej w wersji Jevonsa, Marshalla, Wicksteeda, Clarka czy Walrasa i Parety mamy do czynienia z danymi zasobami i preferencjami. Jednostki podejmują decyzje tak, jakby miały pełną wiedzę nie tylko o sytuacji teraźniejszej, lecz i przyszłej, ich decyzje prowadzą do równowagi gospodarczej, w której w zasadzie nic się już nie zmienia. Zwieńczeniem tego typu modelowania gospodarki jest równowaga ogólna Arrowa-Debreu. Jednak kiedy przyszło opisać proces realnej konkurencji, wielu ekonomistów akceptujących w zasadzie neoklasyczną mikroekonomię, porzucało wizję równowagi i zdeterminowanych wypłat dla czynników produkcji na rzecz mało precyzyjnego, lecz dynamicznego opisu konkurencji jako procesu, w którym skłonni do ryzyka przedsiębiorcy odkrywają nieznane możliwości, stają wobec nadzwyczajnych niebezpieczeństw, dzięki odwadze, sprytowi oraz sprzyjającemu im szczęściu zdobywają zyski lub ponoszą straty. Taki obraz konkurencji znajdziemy u wielu ekonomistów czynnych w pierwszej połowie XX wieku - Schumpetera, Keynesa, Hayeka i Knighta. (fragment tekstu)
Od zaistnienia Kaleckiego i Keynesa na arenie ekonomicznej minęło już ponad 70 lat. Nadal jednak wielu historyków myśli ekonomicznej szuka argumentów przemawiających za tym, iż to Kaleckiego, a nie Keynesa powinno uważać się za pierwszego, który ogłosił "ogólną teorię" opartą na wspólnych dla obu teorii tezach. Kwestię tę poruszała w swoich publikacjach między innymi Joan Robinson: "Pierwszeństwo opublikowania tej teorii przez Michała Kaleckiego jest bezsporne. Z prawdziwą godnością naukowca (która się niestety dość rzadko wśród naukowców zdarza) nigdy nie wspomniał on o tym fakcie. Zaiste, nikogo, poza samymi autorami, nie interesuje specjalnie, który z nich jako pierwszy oddał pracę do druku. Interesującą rzeczą jest natomiast, że obaj badacze o całkowicie różnych postawach politycznych i wywodzących się z odmiennych szkół myślenia doszli do tego samego wniosku". (fragment tekstu)
Ekonomia keynesowska miała swój początek jeszcze przed wielkim kryzysem gospodarczym i szybko stała się dominującym nurtem w ekonomii. Jak zauważył Joseph Schumpeter, klimat intelektualny, jak i rządy lat trzydziestych dojrzały do przyjęcia takich poglądów, ponieważ rządy zawsze poszukują nowych źródeł finansowania i nowych sposobów wydatkowania. Pojawił się Keynes z Ogólną teorią..., w której wskazał, że państwo powinno prowadzić interwencjonistyczną politykę gospodarczą. Poglądy Keynesa przyjęli praktycznie wszyscy, a pozycja jego teorii wydawała się niezachwiana aż do 1973-1974 roku. Na przełomie tych lat nawet keynesiści zauważyli, że w tym solidnie wyglądającym modelu tkwiły jakieś błędy. Nie dla wszystkich jednak teoria Keynesa była "przewrotem kopernikańskim". Przedstawiciele szkoły austriackiej od początku polemizowali z teoriami Keynesa. W lat trzydziestych XX wieku na łamach "Economic Journal" ścierali jeśli kiedykolwiek miałyby się stać niebezpieczne, to znowu szybko przestawiłby opinię publiczną. Czy Keynes był bliski odwołania swoich poglądów trudno jednoznacznie ocenić. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.