Duszpasterstwo parafialne jest częścią duszpasterstwa kościelnego rozumianego jako "zorganizowana działalność zbawcza Kościoła urzeczywistniająca w służbie człowieka zbawcze dzieło Chrystusa poprzez głoszenie słowa Bożego, liturgię, posługę pasterską i świadectwo życia chrześcijańskiego". Realizowane jest ono na terenie parafii, będącej "określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym". Adresowane jest ono do wszystkich członków parafii, będącej jej członkami. Działalność pastoralna skierowana jest ponadto do osób znajdujących się poza wspólnota pastoralną - parafia jest wspólnotą misyjną, ukierunkowaną na głoszenie orędzia zbawczego wszystkim ludziom. Duszpasterstwo parafialne obejmuje zatem wszystkich ludzi znajdujących się w jego zasięgu, bez względu na ich cechy. Adresowane jest ono także do osób starszych, z uwzględnieniem ich uwarunkowań życiowych oraz specyfiki wieku i wynikających z niej potrzeb. Wydłużająca się średnia długość życia ludzi w społeczeństwach europejskich, w tym w Polsce, a także starzenie się tych społeczeństw wskutek zmniejszającej się liczby urodzeń, skłania do refleksji nad miejscem i rolą osób starszych w życiu społecznym oraz w Kościele. W związku ze zmieniającą się sytuacją seniorów w społeczeństwie polskim podejmowane są różnorakie inicjatywy adresowane do nich, zarówno pozytywne, jak i budzące sprzeciw. Podobnie, nowa pozycja tych osób we wspólnocie kościelnej skłania do rewizji dotychczasowej troski pastoralnej o nich i podejmowania nowych inicjatyw. W ostatnich dziesięcioleciach zauważalne są zwłaszcza inicjatywy o charakterze ponadparafialnym, należące głównie do zakresu duszpasterstwa nadzwyczajnego. Należy jednak zauważyć, że dowartościowania wymagają wysiłki pastoralne kierowane do osób starszych na terenie parafii. Jest ona bowiem naturalnym środowiskiem życia i działania tych osób, miejscem realizacji ich powołania i posłannictwa danego przez Boga. Mimo pewnych niedoskonałości parafia nadal "utrzymuje kontakt z rodzinami i z życiem ludu", ponieważ jest "formą obecności Kościoła na terytorium, jest środowiskiem słuchania Słowa, wzrostu życia chrześcijańskiego, dialogu, przepowiadania, ofiarnej miłości, adoracji i celebracji". Jest więc podstawowym miejscem pastoralnej troski o ludzi starszych. (fragment tekstu)