Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 72

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Kompetencje władz gminnych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
W artykule omówiono kompetencje rad gminy oraz wójta (burmistrza i prezydenta miasta) na etapie opracowywania i uchwalania budżetu oraz na etapie wykonywania budżetu gminy.
Artykuł stanowi charakterystykę ekonomiki amerykańskich miast.
Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków modyfikuje przewidziane w ustawie o samorządzie gminnym zasady i skutki postępowania nadzorczego prowadzonego w stosunku do uchwał rady gminy dotyczących taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Autor podkreśla, że kryterium legalności, na podstawie którego wojewoda weryfikuje przedmiotowe uchwały, zostały objęte elementy stricte ekonomiczne, zaś poszczególne decyzje organu nadzoru bezpośrednio determinują albo wejście taryf w życie, albo konieczność ponowienia całej procedury taryfowej. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia portret radnego gminnego wybranego w 2006 roku. Wykorzystuje dane ogólnopolskie PKW oraz wyniki ankiety przeprowadzonej z 330 radnymi w gminach powyżej 10 tyś. mieszkańców w ramach międzynarodowego programu MAELC. Prezentowany portret składa się z kilku elementów: (1) profil demograficzny, (2) poglądy polityczne i związek z ogólnopolskimi partiami politycznymi, (3) ścieżki kariery (od jak dawna piastuje swoje stanowisko i co zamierza po zakończeniu kadencji), (4) rodzaj aktywności w charakterze radnego, (5) poglądy na temat polityki lokalnej (ocena rzeczywistego wpływu różnych aktorów na podejmowanie decyzji, poglądy na temat roli rady i zadań samorządu). Wyróżniającymi cechami przedstawianego portretu jest wzrastająca stabilizacja lokalnych elit politycznych, a także utrzymująca się - wyjątkowa w skali europejskiej - apartyjność polskich radnych. Profil demograficzny typowego radnego ulega bardzo powolnym zmianom - wzrasta przeciętny poziom wykształcenia, bardzo powoli wzrasta odsetek kobiet. (abstrakt oryginalny)
Artykuł omawia kwestię statusu prawnego klubów radnych gminnych. Choć zostały wprowadzone w 1995 r., przez długi czas ich status prawny, w szczególności proces powstawania, nie był dostatecznie dobrze uregulowany. Ma to dodatkowe znaczenie wobec bezpośredniego powiązania z klubami radnych działalności obligatoryjnych komisji rewizyjnych, a na skutek niedawnych zmian w prawie - także komisji skarg, wniosków i petycji. Brak definicji skargi, wniosku i petycji w ustawie samorządowej rodzi konieczność odwoływania się do innych aktów prawnych, a nawet sięgania poza literalną wykładnię niektórych przepisów w celu uniknięcia konfliktu z normami wyrażonymi chociażby w Kodeksie postępowania administracyjnego. Wątpliwości budzi także nadmierne przyznawanie kompetencji przewodniczącemu komisji kosztem rady gminy. Innym rodzajem wprowadzonych zmian jest przyznanie klubom ograniczonej inicjatywy uchwałodawczej. Kwestią szczególnie sporną jest relacja pomiędzy dyscypliną klubową a mandatem wolnym radnego. Wydaje się, że nowe rozwiązania zwiększają zależność radnego od ugrupowania politycznego, nieraz kosztem więzi z wyborcami. Jest to szczególnie niepokojące w sytuacji, w której wybory samorządowe cieszą się wśród społeczeństwa reputacją najmniej "upolitycznionych", co przekłada się na podejmowanie bardziej świadomych i przemyślanych decyzji w okresie wyborczym. (abstrakt oryginalny)
Właściwe wywiązywanie się z obowiązków związanych z zagospodarowaniem odpadów komunalnych wymaga stworzenia odpowiednich instrumentów weryfi kujących. Zdaniem autora w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach realizacji tego celu służą uprawnienia kontrolne przysługujące organom wykonawczym gminy oraz organom Inspekcji Ochrony Środowiska, które mają charakter komplementarny, a nie konkurencyjny. Organy wykonawcze będą bowiem kontrolować wytwórców odpadów komunalnych oraz podmioty zajmujące się ich odbieraniem, organy inspekcji zaś powinny się koncentrować na kontroli podmiotów zajmujących się ich dalszym unieszkodliwianiem oraz gmin w zakresie wywiązywania się z ich obowiązków. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono krytyczną glosę do wyroku NSA w sprawie uchwały rady gminy ustalającej wysokość miesięcznych diet radnych, uznanej, rozstrzygnięciem nadzorczym wojewody, za nieważną.
W obecnej sytuacji polityczno-prawnej pozycja starosty jest efektem przemian ustrojowych administracji publicznej, dokonanych w drugim etapie budowania odrodzonego samorządu terytorialnego i wykazuje złożony dychotomiczny charakter. Jednym z tego przejawów jest przyznanie staroście, który co do zasady jest organem administracji ogólnej o konotacji samorządowej, zwierzchnictwa nad zhierarchizowaną terenową administracją specjalną. Mając na uwadze powyższe stwierdzenie, w zestawieniu z faktem, że zwierzchnie uprawnienia starosty wobec powiatowych inspekcji i straży są nie tylko istotne dla funkcjonowania wspólnoty samorządowej, ale także dla sprawnego funkcjonowania aparatu administracji publicznej na obszarze całego kraju, należy podjąć rozważania nad tym zagadnieniem. (fragment tekstu)
Otoczenie przedsiębiorstw staje się coraz bardziej ewolucyjne, wymuszając na nich realizację programów i projektów adaptacyjnych do tych zmian. Takim przedsiębiorstwem wielobranżowym jest również gmina. To na władzach samorządowych , po przekazaniu gminom (powiatom) nie tylko obowiązków realizacji bieżących potrzeb społecznych, ale również prawa decydowania o kierunkach lokalnego rozwoju gospodarczego, spoczywa obowiązek właściwego zaprogramowania i realizacji lokalnych projektów rozwojowych. Każde nasze działanie jest zagrożone ryzykiem niepowodzenia. Prawdopodobieństwo takiego ryzyka jest jeszcze większe w przypadku projektów, których celem, z definicji, jest utworzenie czegoś nowego. Realizacja lokalnych projektów rozwojowych, oprócz ryzyka związanego z przekroczeniem kosztów, czasu wykonania i złej jakości wytworzonego produktu, obarczona jest dodatkowym ryzykiem utraty zaufania mieszkańców gminy i braku przez nich akceptacji planowanych projektów. Może również wpływać na możliwości inwestycyjne gminy w przyszłości, gdyż często dokończenie projektu inwestycyjnego wymaga zaciągnięcia przez gminę dodatkowego, nieprzewidzianego wcześniej kredytu. (fragment tekstu)
Przedmiotem niniejszej analizy jest dopuszczalność zajmowania przez komandytariusza spółki komandytowej stanowiska wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w świetle ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. Artykuł nawiązuje do sprawy, któa rzeczywiście miała miejsce oraz była rozstrzygana przez sądy. Autor stwierdza, że na gruncie obowiązujących przepisów prawa niedopuszczalne jest zajmowanie przez komandytariusza spółki komandytowej stanowiska wójta (burmistrza, prezydenta miasta), potwierdzając to stwierdzenie odpowiednimi argumentami.
"Za sporem o realną treść domniemania zadań gminy stoi (...) podstawowy spor aksjologiczny - i ideologiczny - o istotę władzy publicznej w demokratycznym państwie prawnym: czy jej podstawą jest demokracja rozumiana jako samoorganizacja społeczeństwa, czy też traktowanie państwa jako podstawowego elementu organizacji społeczeństwa (etatyzm - Statism); prawniczy spor o rozumienie zasady legalizmu w odniesieniu do zadań własnych gminy jest jedynie zewnętrznym wyrazem tego głębszego sporu ideologicznego." (abstrakt oryginalny)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 14.11.2019 r., II SA/Ol 785/19, przyjął, że wotum zaufania dla wójta nie jest wyłącznie instrumentem politycznym. Zdaniem Sądu rada gminy musi także uzasadnić uchwałę nieudzielającą wójtowi wotum zaufania, ponieważ sąd administracyjny może badać przyczyny jej podjęcia. Ze stanowiskiem tym nie sposób się zgodzić. W przepisach brak kryteriów, którymi ma obowiązek kierować się rada gminy, rozstrzygając w sprawie wotum zaufania dla wójta, a funkcje uchwały w tej sprawie lokują ją w sferze uznania politycznego organu stanowiącego. Z tych powodów trudno wyprowadzić ze względów ogólnosystemowych lub funkcjonalnych obowiązek uzasadnienia uchwały w sprawie nieudzielenia wotum zaufania. Nie będzie ono bowiem odzwierciedlało procesu stosowania prawa, tylko polityczne motywacje radnych. Ich kontrola przez sąd administracyjny stanowiłaby naruszenie zasady trójpodziału władzy. Wotum zaufania nie może być przy tym wiązane wyłącznie z aktualną obsadą personalną organu wykonawczego gminy. Obejmuje ono bowiem nie tylko wyrażenie politycznego poparcia dla aktualnego jego piastuna, ale przede wszystkim skwitowanie działalności tego organu w poprzednim roku.(abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Podatki i opłaty lokalne jako instrumenty zasilania budżetów gmin
75%
Główny ciężar zaspokajania potrzeb społeczności lokalnej należy do gmin. Muszą one jednak dysponować odpowiednim poziomem środków publicznych. Jednym z instrumentów oddziaływania przez gminy na wielkość dochodów są podatki i opłaty lokalne. Celem artykułu jest wskazanie roli podatków i opłat lokalnych w zasilaniu budżetów gmin w Polsce. W szczególności chodzi o przedstawienie ich wydajności fiskalnej oraz konsekwencji wykorzystania przez te jednostki władztwa podatkowego. W pierwszej części artykułu przedstawiono kompetencje organów gmin w kształtowaniu konstrukcji podatków i opłat lokalnych. W drugiej części zaprezentowano rolę podatków lokalnych w budżetach gmin oraz skutki przyznania preferencji podatkowych. (abstrakt oryginalny)
W związku z wejściem w życie ustawy z 25.01.2013 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach od 1.07.2013 r. wiele rad gminy podjęło uchwały na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym upoważniające - najczęściej - spółki komunalne do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej dotyczących gospodarowania odpadami komunalnymi. W ostatnim czasie w orzecznictwie sądów administracyjnych zaczęły się jednak pojawiać rozbieżności dotyczące dopuszczalności przekazywania na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym kompetencji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) do określenia w drodze decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. (abstrakt oryginalny)
Artykuł dotyczy problemu uwarunkowań rehabilitacji osób niepełnosprawnych na szczeblu gminy w kontekście reformy administracyjnej. Podstawowym założeniem jest rehabiltacja kompleksowa, polegajaca na prowadzeniu chorego od chwili powstania kalectwa do momentu pełnej jego integracji ze społeczeństwem. Jej realizacja wymaga ścisłej współpracy niepełnosprawnego i jego rodziny ze świadczącymi pomoc placówkami oraz całą społecznością lokalną. Zadaniem gminy ma być promowanie, organizowanie i koordynowanie działań w tym zakresie.
Autor polemizuje z zasadnością jednoszczeblowego samorządu lokalnego. Jego zdaniem konieczne są samorządy "ponadlokalne", gdyż w przypadku wielu małych gmin szereg zadań własnych będzie wykraczało poza ich możliwości organizacyjne, techniczne i finansowe.
Ustawą z 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych do samorządowych ustaw ustrojowych wprowadzono przepisy ustanawiające nowe kompetencje przewodniczących organów stanowiących i kontrolnych jednostek samorządu terytorialnego. Dotyczą one wydawania przez przewodniczącego organu stanowiącego i kontrolnego jednostki samorządu terytorialnego poleceń służbowych pracownikom - odpowiednio - urzędu gminy, starostwa powiatowego i urzędu marszałkowskiego, wykonującym zadania organizacyjne, prawne oraz inne zadania związane z funkcjonowaniem rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa, ich komisji i radnych oraz ustanowienia podległości zwierzchnictwu służbowemu przewodniczącego tych pracowników. Przepisy ustalające przedmiotowe kompetencje, pomimo zasadności intencji związanych z ich wprowadzeniem, nastręczają jednak licznych wątpliwości interpretacyjnych odnoszących się do zakresu podmiotowego, zakresu przedmiotowego, jak również możliwych skutków ustanowionych uprawnień przewodniczącego organu stanowiącego i kontrolnego jednostki samorządu terytorialnego. (abstrakt oryginalny)
Artykuł podejmuje problematykę wpływu umiejscowienia kompetencji gmin w zakresie tworzenia form ochrony zabytków i ochrony przyrody na skuteczność ochrony wartości przyrodniczo-kulturowych. Szczególne wątpliwości dotyczą wpływu takiego rozdziału kompetencji na właściwą realizację ochrony interesu publicznego, z uwagi na jego wieloaspektowość. Zasada samodzielności gmin i zasada subsydiarności determinują przypisywanie kompetencji poszczególnym organom. Jednocześnie wielość przewidzianych prawem form ochrony prowadzi do nakładania się reżimów ochronnych, co w znacznej mierze powoduje zarówno niejasności w zakresie interpretacji przepisów, jak i wpływa na skuteczność tych form. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest pozycja prawna wójta w latach 1918-1939. Charakterystyczne dla tego okresu było sukcesywne centralizowanie terenowej administracji publicznej i ograniczanie praw samorządu terytorialnego, w tym zwłaszcza stopnia podstawowego - gminy. Na tle postępującego autorytaryzmu ustrojowego pozycja prawna wójta wzmacniała się w stosunku do kolegialnych organów samorządu - rady gminnej i zarządu gminnego. Miał on wiele kompetencji jako jednoosobowy zarząd gminny oraz rządowy organ administracji ogólnej. Ustawowe domniemanie właściwości wójta w sprawach niezastrzeżonych dla innych organów, 10-letnia kadencja wójta zawodowego w stosunku do 5-letniej kadencji rady gminnej, prawo weta wobec uchwał zarządu -te uprawnienia i wiele innych czyniły wójta podstawowym organem samorządu terytorialnego gminy wiejskiej II Rzeczypospolitej. (abstrakt oryginalny)
Wraz z biegiem czasu, rozwojem nauki, zmianami politycznymi, społecznymi i gospodarczymi, a wreszcie w zależności od ustroju państwa, rozumienie roli i czynnika obywatelskiego w sprawowaniu władzy było i jest różne. Różne jest zatem rozumienie zarówno demokracji, jak i praworządności. Z uwagi na ramy tematu nie ma możności przeprowadzenia szczegółowej paraleli w tym zakresie, konieczne zdaje się jednak jej dostrzeżenie. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że różnica między współczesnymi a antycznymi demokracjami polega na innych celach i wartościach, którym te systemy mają lub miały służyć [Sartori 1994, s. 343]. Pomimo zmian nomenklaturowych pozycja społeczeństwa oraz jego zadania co do zasady pozostały w demokracji (różnych jej odmian, teorii) te same. Niezmienne bowiem zdaje się, że fundamentalną zasadą demokracji (gdyż jedną z podstawowych), określanej mianem demokracji przedstawicielskiej, jest zasada demokracji bezpośredniej, realizowana poprzez podejmowanie decyzji w najistotniejszych sprawach przez samych wyborców. Demokrację bezpośrednią od demokracji pośredniej odróżnia udział ludu w sprawowaniu władzy. Demokracja bezpośrednia, jak uznawał Giovanni Sartori, pozwala na ciągły udział ludu w sprawowaniu władzy. Z kolei pośrednia sprowadza się do systemu kontroli i ograniczenia władzy [Sartori 1994, s. 343]. Przejawem udziału społeczeństwa w sprawowaniu władzy jest prawo wybieralności. Toteż przedstawiając pozycję i rolę mieszkańców jako władzy w gminie, zasadnym jest wyeksponowanie ich prawa do udziału w referendum stanowiącego przejaw wolności i wykonywania tej władzy. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.