Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 39

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Liability assignment
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote Cedent a pozostałe strony czynności cesji umowy w prawie włoskim
100%
Tematem artykułu są obowiązujące w prawodawstwie włoskim stosunki prawne cedenta łączące go z pozostałymi stronami czynności w związku z dokonaniem cesji umowy. Wraz z dokonaniem cesji umowy, dotychczasowy dłużnik przestaje być stroną umowy pierwotnej, a zatem również podmiotem zobowiązanym do świadczenia. Zaistniałe przekształcenie podmiotowe nie uwalnia go jednak od nowopowstałych - w związku z dokonaną cesją umowy - obowiązków wobec cesjonariusza i pierwotnego wierzyciela. Zgoda scedowanego wierzyciela może być bowiem opatrzona zastrzeżeniem o obarczeniu dłużnika subsydiarną odpowiedzialnością za niewykonanie zobowiązania przez cesjonariusza. Z kolei wobec nowego podmiotu cedent ponosi ex lege odpowiedzialność gwarancyjną za fakt istnienia stosunku pierwotnego. Dodatkowo, może on również przyjąć na siebie - w formie poręczenia - odpowiedzialność za spełnienie świadczenia przez wierzyciela. (abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono takie zagadnienia jak: problem dopuszczalności cesji wierzytelności wynikających z umów rachunku bankowego w sytuacji zawieszenia działalności banku, środki pieniężne na rachunkach wspólnych jako przedmiot gwarancji, problem cessio legis w ustawie o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.
Przedmiotem glosy jest krytyczna ocena uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.06.2022 r. (I OPS 1/22). W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że sama umowa cesji wierzytelności, której przedmiotem jest wierzytelność odszkodowawcza za odjęcie prawa własności nieruchomości w wyniku zdarzenia lub aktu ze sfery prawa publicznego, nie kreuje po stronie nabywcy wskazanej wierzytelności w sprawie o ustalenie odszkodowania, o którym mowa w art. 128 ust. 1 u.g.n., przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., zaś źródłem interesu prawnego, o którym mowa w wyżej wymienionej normie, jest norma prawa powszechnie obowiązującego, a nie skutki czynności prawnej dokona- nej przez podmiot prawa cywilnego. Konsekwencją tego jest w istocie niedopuszczalność - w rozumieniu składu orzekającego - nabycia wierzytelności odszkodowawczej, przysługującej na podstawie art. 128 ust. 1 u.g.n., w drodze sukcesji syngularnej. W ocenie autorów tezy te wymagają pogłębionej, krytycznej refleksji.(abstrakt oryginalny)
W przy­pad­ku śmier­ci dłuż­ni­ka, czę­sto bank ja­ko je­go wie­rzy­ciel znaj­du­je się w kło­po­tli­wej sy­tu­acji. Nie ma in­for­ma­cji na te­mat ma­jąt­ku zmar­łe­go dłuż­ni­ka, a co gor­sza mo­że też nie mieć in­for­ma­cji na te­mat osób od­po­wie­dzial­nych za je­go zo­bo­wią­za­nia. W ce­lu ich usta­le­nia mo­że wy­stą­pić do są­du ostat­nie­go miej­sca za­miesz­ka­nia zmar­łe­go dłuż­ni­ka z za­py­ta­niem, czy to­czy się przed tym są­dem lub to­czy­ło po­stę­po­wa­nie o stwier­dze­nie na­by­cia spad­ku po zmar­łym dłuż­ni­ku. Ta­ki wnio­sek nie jest sfor­ma­li­zo­wa­ny, nie pod­le­ga opła­cie są­do­wej, zaś usta­le­nie spadkobierców zmarłego dłużnika może być pierwszym krokiem do skutecznej egzekucji. (abstrakt oryginalny)
Nabywanie wierzytelności w celu ich egzekucji z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużników nie jest opodatkowane podatkiem VAT. Jest to usługa pośrednictwa finansowego, a nie faktoring. W wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej, w jednej ze spółek zajmujących się pośrednictwem finansowym, przedstawiciele urzędu skarbowego stwierdzili, że podatnik w ewidencji sprzedaży i deklaracji VAT-7 wykazał mylnie sprzedaż zwolnioną z podatku od towarów i usług. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza problemu formy wymaganej dla umowy o przejęcie praw i obowiązków jednej ze stron stosunku obligacyjnego przez podmiot trzeci, uznawanej w naszym systemie prawnym za umowę nienazwaną, znanej szerzej w obcych ustawodawstwach (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). Zagadnienie to rozważane jest z uwzględnieniem różnych możliwych konfiguracji podmiotowych tej umowy, a także różnej natury prawnej przejmowanych praw i obowiązków. Problem ten nie był dotąd przedmiotem pogłębionych rozważań w polskim piśmiennictwie. Zdaniem autora umowę przejęcia praw i obowiązków jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego należy zgodnie z teorią jedności kwalifikować jako jednorodną czynność prawną, nie zaś jako złożenie dwóch odrębnych (samodzielnych) czynności cesji wierzytelności (art. 509 k.c.) i przejęcia długu (teoria podziału). Wymaga ona zatem dochowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wymóg ten odnoszony do całej umowy wynika z art. 522 zd. 1 k.c., przy czym wyczerpuje zarazem łagodniejsze wymogi formalne przewidziane dla cesji wierzytelności (art. 511 k.c.). W artykule autor odnosi się również do zagadnienia, czy do formy analizowanej umowy znajduje zastosowanie art. 77 § 1 k.c. oraz pactum de forma odnosząca się do czynności zmian treści umowy (art. 76 zd. 1 k.c.). (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule jest kwestia charakteru prawnego uprawnienia z tzw. prawa pierwszeństwa (art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Przeanalizowana została treść tego uprawnienia, jego zakres przedmiotowy oraz skutki jego naruszenia. Przedstawiono również rozważania dotyczące dopuszczalności cesji roszczeń (uprawnień) przewidzianych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami, w tym rzeczonego uprawnienia z tytułu prawa pierwszeństwa. Kwestia ta nie była do tej pory przedmiotem szerszej analizy doktryny ani orzecznictwa sądowego.(abstrakt oryginalny)
W artykule poruszono kwestię dopuszczalności zmian na liście wierzytelności w postępowaniu upadłościowym. W praktyce coraz częściej można spotkać się z tego typu działaniami. Autor przedstawił prawne aspekty zmiany wierzyciela oraz obszerny komentarz i wyjaśnienie omawianego zagadnienia.
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorka oparła swoje wnioski o literaturę i orzecznictwo w zakresie cesji wierzytelności oraz cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Przedstawiono hipotetyczną sytuację, w której powód w procesie o zapłatę ceduje na osobę trzecią roszczenie objęte pozwem po wdaniu się w spór. Nabywca wierzytelności jest uprawniony do wstąpienia do procesu na podstawie art. 192 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego za zgodą strony przeciwnej (pozwanego). W praktyce judykatura rozszerza interpretację tego przepisu o zgodę obu stron procesu. Problem pojawia się w sytuacji, w której powód nie wyrazi zgody na wstąpienie w jego miejsce nabywcy wierzytelności. Ten ostatni może zostać przez to pozbawiony drogi sądowej nie ze swojej winy. Dodatkowo dotychczasowy powód nie ma już interesu w tym, aby dalej toczyć proces i może cofnąć powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Skutkiem zrzeczenia się roszczenia będzie niejako zwolnienie z długu pozwanego, a tym samym znaturalizowanie nabytej przez osobę trzecią wierzytelności. Przedstawione powyżej działanie powoda, zbywcy wierzytelności w procesie, wywoła szkodę po stronie nabywcy wierzytelności do wysokości cofniętego powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Artykuł wskazuje na możliwość szerszego spojrzenia na zmiany podmiotowe w procesie oraz skutki materialnoprawne posunięć formalnych strony. (abstrakt oryginalny)
Zagadnienie cesji wierzytelności w obrocie ubezpieczeniowym ze względów teoretycznych, ale także praktycznych stanowi istotną kwestię, której w relatywnie ograniczonym zakresie poświęcono uwagę w polskiej literaturze. Jest to szczególnie widoczne w odniesieniu do specyficznej instytucji cessio legis z art. 828 k.c. Należy podkreślić, iż na to zagadnienie zwrócono także uwagę w ramach Principles of European Insurance Contract Law (tzw. PEICL), przygotowanych przez tzw. Insurance Restatement Group.2Potrzeba takiej analizy na gruncie rodzimego prawa jest też wynikiem obserwacji praktyki, w której (także ze względu na wzrost kultury prawnej i świadomości autonomii materialno prawnej) ubezpieczający (ew. ubezpieczeni) w umowach ze swoimi kontrahentami stosują umowny zakaz przelewu wierzytelności wynikających z tych umów. W przeciwieństwie do niniejszego, na polskim rynku ubezpieczeniowym brak powszechności stosowania umownych wyłączeń uprawnienia ubezpieczyciela, przysługującego mu na mocy art. 828 k.c., co jest częstokroć odzwierciedlone przez treść OWU danego ubezpieczyciela, gdzie explicite powszechnie cytuje się treść art. 828 k.c. (nic nie mówiąc o ewentualnych ograniczeniach tego uprawnienia czy też jego całkowitym wyłączeniu). W konsekwencji, w związku z faktem, iż art. 828 § 1 k.c. jest jedną z postaci cessio legis przewidzianą w art. 518 § 1 pkt. 4 k.c., do której to powszechnie stosuje się per analogia przepisy o umownej cesji wierzytelności (art. 509 i nast. k.c.), powstają pytania fundamentalnej natury. Otóż, (po pierwsze) jaka jest relacja art. 509 § 1 k.c. do cessio legis z art. 828 k.c. oraz w konsekwencji, czy do cesji zwrotnej między ubezpieczającym a ubezpieczycielem, dotyczącej wierzytelności wobec sprawcy szkody objętej umownym zakazem cesji, będzie już miał zastosowanie zakaz cesji, wprowadzony do umowy między kontrahentem (sprawcą szkody) a ubezpieczającym. Ranga powyżej postawionych kwestii uzasadnia analizę istoty regulacji odnoszącej się do statusu ubezpieczyciela w razie wypłaty odszkodowania uprawnionemu.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem opracowania jest zagadnienie obrotu wierzytelnościami w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem zasad i sposobów funkcjonowania zajmujących się tym instytucji. Do podstawowych instytucji zajmujących się obrotem wierzytelności należą: agencje obrotu wierzytelnościami, domy aukcyjne wierzytelności, wywiadownie gospodarcze, agencje detektywistyczne i giełdy obrotu wierzytelnościami.
Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z utrzymywaniem kontaktów gospodarczych z innymi podmiotami lub osobami fi zycznymi podczas sprzedaży dóbr lub usług, wyrażanych najczęściej w pieniądzu. Płatność za te dobra odbywa się gotówką lub też w drodze odroczonej płatności. Przedsiębiorcy, którzy decydują się na sprzedaż swoich dóbr w drodze odroczonej płatności, muszą się liczyć z ewentualnymi zatorami płatniczymi, co powoduje dodatkowe obciążenie fi nansowe w postaci zaciągania kredytu lub sprzedaży takich wierzytelności, które są trudno ściągalne. W przypadku dokonywania sprzedaży wierzytelności wraz z tą transakcją odbywa się jej przekazanie na nowy podmiot poprzez cesję. Cesja jest umową cywilnoprawną pomiędzy wierzycielem/cedentem a nabywcą wierzytelności/cesjonariuszem. Dokonywanie tego typu zmian zazwyczaj nie wymaga zgody dłużnika. W niektórych przypadkach strony dokonują zapisu w umowie, zgodnie z którym wierzytelność nie może być zbywana na podmiot trzeci bez zgody i wiedzy dłużnika. Umowy cesji zawierane są zarówno przez osoby prywatne (na przykład z polis ubezpieczeniowych, kredytów), jak też i przez przedsiębiorstwa (przykładowo kredyty, factoring). W obecnych realiach gospodarczych częstą praktyką jest sprzedaż wierzytelności, poprzez cesję, fi rmom windykacyjnym. To te właśnie podmioty tworzą Fundusze Sekurytyzacyjne, aby nabywać wierzytelności zazwyczaj na rynku hurtowym (od fi rm telekomunikacyjnych, banków i innych)(fragment tekstu)
W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania specjalistycznej firmy świadczącej profesjonalny i kompleksowy outsourcing zarządzania wierzytelnościami. Przytoczono argumenty za i przeciw outsourcingu zarządzania wierzytelnościami z punktu widzenia przedsiębiorcy i przy uwzględnieniu jego personalnych potrzeb i oczekiwań.
Opracowanie stanowi kontynuację analizy wybranych instrumentów prawnych służących restrukturyzacji wierzytelności w ramach procesu zarządzania przedsiębiorstwem. W części drugiej opracowania skoncentrowano się na charakterystyce instytucji dyskonta weksli i cesji wierzytelności.(abstrakt oryginalny)
W Prawie restrukturyzacyjnym, w przeciwieństwie do Prawa upadłościowego nie ma regulacji, która bezpośrednio odnosiłaby się do cesji wierzytelności przyszłych. W żadnej z powyższych ustaw nie uregulowano także wprost wpływu otwarcia postępowania upadłościowego czy restrukturyzacyjnego na cesję wierzytelności przyszłych, których celem jest przeniesienie wierzytelności na zabezpieczenie wierzytelności cesjonariusza. Powoduje to wiele wątpliwości praktycznych, ponieważ w obrocie gospodarczym bardzo często wykorzystuje się instytucję przelewu wierzytelności przyszłych właśnie jako zabezpieczenie zawieranych transakcji. W szczególności ta praktyka jest często stosowana w branży bankowej jako zabezpieczenie udzielanych kredytów. W niniejszym artykule omówiono, jaki skutek ma otwarcie postępowania upadłościowego i restrukturyzacyjnego na cesje wierzytelności przyszłych na zabezpieczenie i ustalenie, czy cel przeniesienia ma wpływ na status cesjonariusza w postępowaniu upadłościowym i restrukturyzacyjnym. (abstrakt oryginalny)
Autorzy przedstawiają bieżącą sprawę ENERGOTT rozstrzyganą przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-643/20), w której we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym są kwestionowane trzy zasady podatku VAT: równoważności, skuteczności i neutralności. Przedmiotem wniosku jest zwrot podatku VAT odnoszący się do wierzytelności, które stały się ostatecznie nieściągalne. Trybunał został poproszony o określenie momentu, który państwa członkowskie mogą uznać za początek biegu terminu przedawnienia zwrotu podatku VAT przysługującego za takie wierzytelności oraz o ustalenie, czy warunki ustanowione przez państwo członkowskie w odniesieniu do zwrotu podatku VAT podlegają wyłączeniu w myśl europejskiego orzecznictwa i europejskich zasad. Sprawa ta jest ważna z punktu widzenia podatników w Unii Europejskiej, ponieważ wyrok, który zapadnie, może w pewnych okolicznościach dać im prawo kwestionować przepisy krajowe w zakresie terminu przedawnienia.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest prawna analiza istotnego dla praktyki zagadnienia przenoszenia wierzytelności z umowy ubezpieczenia majątkowego. W tym zakresie autor szczególną uwagę poświęca analizie treści przepisów art. 823 k.c. oraz 306-310 k.m. dotyczących przeniesienia praw z umowy ubezpieczenia w razie zbycia przedmiotu ubezpieczenia, a także wyjaśnieniu stosunku tych przepisów do ogólnej regulacji odnoszącej się do instytucji cesji. W dalszej części rozważań autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim zakresie jest dopuszczalne przeniesienie wierzytelności wynikającej z umowy ubezpieczenia na podmiot, który nie nabył wcześniej przedmiotu ubezpieczenia, a także na taki podmiot, któremu nie przysługuje żaden inny interes majątkowy w stosunku do ubezpieczonego dobra.(abstrakt oryginalny)
18
Content available remote Wierzytelność jako przedmiot obrotu - ujęcie księgowe i podatkowe
63%
Obrót wierzytelnościami staje się coraz częstym elementem obrotu gospodarczego. Szczególny charakter prawny wierzytelności powoduje, iż obrót nimi rodzi problemy z prawidłową ewidencją rachunkową i podatkową. Przedsiębiorcom nie pomagają istotne rozbieżności w interpretacjach organów skarbowych oraz brak spójnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Właściwe rozpoznanie konsekwencji bilansowych i podatkowych zależy od charakteru transakcji, okoliczności z nimi związanych oraz atrybutów uczestniczących w nich stron. Celem artykułu jest przedstawienie księgowego ujęcia operacji obrotu wierzytelnościami oraz analiza ich wpływu na obowiązki podatkowe podmiotów uczestniczących w tym obrocie. Praktyczną ilustrację rozważań stanowi badanie, jakim objęto przedsiębiorstwo, które dokonało nabycia wierzytelności w celu jej potrącenia ze swoim zobowiązaniem. (abstrakt oryginalny)
Artykuł dotyczy sekurytyzacji jako środka służącego pozyskaniu kapitału bez ryzyka - przez sprzedaż wierzytelności. Tego rodzaju działalność wciąż jest często praktykowana w Europie, natomiast w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej mocno straciła na popularności. W Polsce na przeszkodzie rozwojowi tej działalności stoi niedostateczne uregulowanie prawne oraz brak odpowiedniej liczby doświadczonych specjalistów w tej dziedzinie, jak również przesadna formalizacja samego procesu.
Węgierski Kodeks cywilny wprowadził modyfikacje w zakresie zmiany stron. W artykule wykazano, że prawo porównawcze pomogło węgierskiemu ustawodawcy wprowadzić nowe przepisy odpowiadające na istotne potrzeby rynku. Autor wskazuje, jak uproszczenie systemu przeniesienia wierzytelności otworzyło przed stronami nowe możliwości oraz jak zmieniło się traktowanie klauzul o zakazie cesji w świetle zmian legislacyjnych w kilku państwach europejskich. Twierdzi się, że nowy węgierski Kodeks cywilny zapewnił właściwą równowagę pomiędzy interesami dłużnika i cedenta. W drugiej części artykułu wyjaśniono, że nowy Kodeks cywilny wprowadził istotną zmianę za pośrednictwem przepisu o swobodzie przenoszenia praw. W trzeciej części przedstawiono, jak nowy Kodeks cywilny wprowadził przepisy o przenoszeniu umów, wzorując się na rozwiązaniach kilku państw europejskich i na międzynarodowych instrumentach unifikacyjnych, a także omówiono wyzwania wynikające z tych przepisów. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.