W zakresie problematyki innowacji przez długi czas przedmiotem badań w obszarze nauk o zarządzaniu były przede wszystkim innowacje produktowe i procesowe (określane jako technologiczne) [Utterback, 1971]. Od stosunkowo niedawna dostrzega się także znaczenie innych rodzajów innowacji, najczęściej określanych mianem organizacyjnych [Rahimi, Damirchi i Seyyedi, 2011] lub nietechnologicznych [Mothe i Thi, 2010], bądź innowacji miękkich [Sundbo, Gallina, Serin i Davis, 2005], Ze studiów literaturowych wynika, że coraz żywsze jest zainteresowanie rolą innowacji zarządczych [Hamel, 2009], organizacyjnych [Wolfe, 1994], architektonicznych [Henderson i Clark, 1990], etnicznych [Foley iKerr, 2010], innowacji rozpraszających [Christensen, 1997] czy ekoinnowacji [Rennings, 2000], Chociaż innowacja zazwyczaj kojarzy się z czymś, co dzieje się poza społeczeństwem i dotyczy raczej techniki, technologii czy gospodarki, w latach 90. XX wieku zwrócono także uwagę na innowacje społeczne. Zainteresowanie tym tematem wynika z konieczności ciągłych poszukiwań nowych sposobów rozwiązywania problemów społecznych, albowiem tradycyjne formy działania wyczerpują się lub zawodzą. (fragment tekstu)