Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Mankiw-Romer-Weil model
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Celem opracowania jest próba teoretycznej analizy determinantów wzrostu gospodarczego oraz optymalnej struktury stóp inwestycji w kapitał rzeczowy i ludzki. Podstawą tej analizy jest neoklasyczny model wzrostu gospodarczego N.G.Mankiwa, D. Romera i D.N.Weila [1992], będący rozszerzeniem podstawowego, neoklasycznego modelu wzrostu R.M.Solowa [1956].
Celem artykułu jest identyfikacja i ocena zależności przestrzennych w zakresie uwarunkowań gospodarczych dla regionów państw Europy Środkowo-Wschodniej (według metodologii Eurostatu odpowiada to poziomowi NUTS-2) z wykorzystaniem konstrukcji rozszerzonego, neoklasycznego modelu wzrostu Mankiwa, Romera, Weila. Badaniem objęto trzy lata: 2000, 2005 i 2010. Uzyskane wyniki potwierdziły istotność zależności przestrzennych w opisie wpływu czynników wzrostu na poziom rozwoju gospodarczego. Przy czym statystycznie istotny wpływ udało się uzyskać jedynie dla czynnika obrazującego kapitał ludzki.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszej pracy jest dokonanie analizy wpływu zmian kilku makroekonomicznych parametrów na położenie punktów równowagi modelu Solowa oraz modelu Mankiwa-Romera-Weila. Analiza ta zostanie przeprowadzona za pomocą symulacji ruchu punktu stacjonarnego tych modeli, dokonanych przy ustalonych scenariuszach zmian więcej niż jednej wielkości istotnej w opisie modelu. (fragm. tekstu)
4
Content available remote Kapitał ludzki a tempo wzrostu polskiej gospodarki
84%
W artykule przedstawiono różne definicje kapitału ludzkiego oraz jego komponenty. Następnie omówiono miejsce kapitału ludzkiego w modelach wzrostu gospodarczego oraz jego wpływ na proces wzrostu. Ukazano również próby szacowania wartości kapitału ludzkiego w Polsce. Na koniec zaprezentowano model Mankiwa-Romera-Weila.
5
Content available remote Instytucjonalne determinanty wzrostu gospodarczego
84%
Tradycyjny model wzrostu (Solowa) oraz jego rozszerzenie (model Mankiwa-Romera-Weila) są wciąż punktem wyjścia wielu analiz. Oba skupiają się na bezpośrednich (proximate) czynnikach wzrostu. W opracowaniu przedstawiono krytykę obu modeli oraz płynące z niej implikacje dla badań nad nadrzędnymi (fundamental) determinantami wzrostu. W części empirycznej zaprezentowany zostanie model panelowy dla lat 1980-2005, w którym podjęto próbę oszacowania wpływu czynników instytucjonalnych na tempo wzrostu gospodarczego. (fragment tekstu)
Przedmiotem artykułu jest próba analizy długookresowego wpływu wybranych czynników podażowych na wzrost gospodarczy. W dużej mierze rozważania dotyczą wpływu inwestycji dokonywanych w gospodarce na tempo wzrostu gospodarczego, rozumiane jako tempo wzrostu produktu krajowego brutto w przeliczeniu na pracującego. W części teoretycznej zaprezentowano dwa wybrane modele wzrostu. Szczegółowo omówiono model Mankiwa-Romera-Weila. W drugiej części artykułu prezentowane są wybrane metody ekonometryczne, które umożliwiają jak najdokładniejsze zmierzenie wpływu analizowanych czynników podażowych na wzrost gospodarczy.(abstrakt oryginalny)
7
84%
This paper presents a critical description of the most influential New-Keynesian models with nominal rigidities. The study aims to elucidate the concept of long-term contracts, small menu costs, and near-rationality. Since this approach avoids the formulation of market clearing price, the early New-Keynesian models are incomparable to those developed by New Classical Economy. Hence, the New Keynesian economics, contrary to the common interpretation, is unable to challenge its adversaries. (original abstract)
8
84%
W literaturze ekonomicznej, skupiającej się na relacjach między wzrostem gospodarczym a czynnikami na niego wpływającymi, panuje duża zgodność co do najważniejszych determinant wzrostu. Wymienia się tu m.in. akumulację kapitału rzeczowego, akumulację kapitału ludzkiego, oszczędności czy wiedzę naukowo-techniczną. Stosunkowo niedawno w analizach wzrostu gospodarczego zaczęto zwracać uwagę na rolę geografii i czynniki z nią związane, takie jak: klimat, położenie, obszar badanego regionu itp. Celem przeprowadzonego badania jest zaprezentowanie pewnych możliwości wykorzystania metod ekonometrii przestrzennej w przedmiotowym zakresie. Proponowane podejście metodyczne związane jest z niezaprzeczalnym wpływem zmian zachodzących w jednych regionach na inne. Dlatego w badaniu duży nacisk został położony na identyfikację zależności przestrzennych, a w kwestii kwantyfikacji tych zależności na konstrukcję i wybór odpowiedniej macierzy sąsiedztwa. Badaniem zostały objęte wybrane regiony europejskie(abstrakt oryginalny)
Główne rezultaty dotyczące postawionych celów artykułu wynikają z analizy zbieżności procesów konwergencji kapitału fizycznego i ludzkiego oraz zasobów pracy. Cele te, w odwołaniu do endogenicznego modelu Mankiwa, kształtują zasadniczą część rozważań i nawiązują do spójności gospodarczej i społecznej różnych grup krajów. Istotna część artykułu koncentruje się na prezentacji zjawiska konwergencji wplecionego w określone, kontrowersyjne pod względem metodycznym pomiary, wynikające ze sposobu ujęcia szacowania PKB per capita, ale głównie ukazuje dodatkową zmienną, jaką jest kapitał wiedzy. Badania dotyczące konwergencji państw Unii Europejskiej są szeroko komentowane w literaturze, z tego względu nie poświęcono tej tematyce zbyt wiele uwagi. Zasadnicza część artykułu odnosi się do tła gospodarczego i politycznego współczesnego świata z istotną podstawą, jaką stanowią kapitał wiedzy i jego pomiar.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza nierówności regionalnych w Polsce na podstawie neoklasycznych modeli wzrostu Solowa-Swana. (fragment tekstu)
11
67%
Celem niniejszego opracowania jest analiza własności i dynamiki modelu wzrostu gospodarczego z endogeniczną stopą oszczędności. Punktem wyjścia do rozważań są dyskretne wersje neoklasycznego modelu wzrostu Solowa oraz rozszerzonego modelu Solowa. Okazuje się, że modyfikacja w postaci zmiennych stóp oszczędności zależnych od parametru o charakterze behawioralnym ma znaczny wpływ na dynamikę układu, czyniąc ją bardziej różnorodną. Pojawiają się rozwiązania okresowe, quasi-okresowe oraz chaos deterministyczny. Prognozowanie w długim okresie staje się mocno ograniczone.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.