Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Medical errors
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Znowelizowana w dniu 25 marca 2011 r. ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta wprowadza nowy tryb dochodzenia przez pacjentów roszczeń z tytułu szkód na osobie, jeśli szkody te będą następstwem tzw. zdarzeń medycznych. Ustalaniem tych zdarzeń będą zajmować się specjalne wojewódzkie komisje, powoływane przez wojewodów. Jednocześnie ustawa o działalności leczniczej z dn. 18 marca br. nakłada na wszystkie podmioty lecznicze prowadzące szpitale obowiązek zawierania ubezpieczeń na rzecz pacjentów z tytułu szkód wynikłych ze zdarzeń medycznych; ubezpieczenie ma funkcjonować od dnia 1 stycznia 2012 r. Ustalenia wojewódzkich komisji ds. zdarzeń medycznych będą wiążące dla właściwego ubezpieczyciela, który będzie zobligowany do wypłaty odszkodowania poszkodowanym pacjentom; maksymalne kwoty odszkodowania, zadośćuczynienia oraz ewentualnej renty przewidziane zostały w znowelizowanej ustawie o prawach pacjenta. Powyższe świadczenia wypłacane będą uprawnionym przez ubezpieczyciela, który zawarł z właściwym podmiotem leczniczym obowiązkowe ubezpieczenie na rzecz pacjentów z tytułu zdarzeń medycznych. Artykuł przedstawia charakterystykę wskazanego ubezpieczenia, przybliżając jego specyfikę i podnosząc liczne problemy i wątpliwości z tym związane. Pod tym względem przepisy wprowadzające ten nowy rodzaj ubezpieczenia są niedopracowane i rodzą wiele znaków za pytania. Na najważniejsze z nich stara się udzielić odpowiedzi autor artykułu.(abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Physicians' Liability for Medical Errors - Risk Factors and Possible Actions
100%
Lekarze podejmują decyzje dotyczące świadczenia usług medycznych z należytą starannością w oparciu o aktualną wiedzę medyczną i zasady etyki zawodowej. Czasami, mimo podejmowanych starań w konsekwencji realizowanych czynności występują błędy medyczne, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa pacjentów. Celem głównym artykułu jest analiza problematyki błędów medycznych w kontekście odpowiedzialności lekarzy za popełnione błędy. W tekście omówiono rodzaje odpowiedzialności lekarzy w związku z wykonywaną pracą zawodową oraz wskazano rodzaje błędów medycznych. Na podstawie badań własnych określono czynniki wpływające w największym stopniu na możliwość popełniania błędów przez lekarzy. W odniesieniu do zjawiska pandemii SARSCoV-2019 dokonano analizy sytuacji dotyczącej ochrony prawnej lekarzy przy zwalczaniu epidemii oraz przedstawiono najważniejsze zdaniem lekarzy czynniki wspierające ich pracę, wśród których kluczowym postulatem było zdjęcie odpowiedzialności karnej za popełnione błędy. W artykule zaprezentowano przykład systemu opartego na otwartym zgłaszaniu błędów i szukaniu rozwiązań ich eliminacji. Rozważanie teoretyczne uzupełniono wypowiedzią lekarza zatrudnionego w podmiocie leczniczym w Szwecji. Na podstawie analizy zaproponowano kluczowy wniosek do wdrożenia w publicznych jednostkach ochrony zdrowia w Polsce. W artykule dokonano przeglądu literatury, wykorzystano informacje statystyczne oraz wyniki przeprowadzonych badań w bieżącym roku. Poruszany temat jest interesujący i w odniesieniu do zjawiska pandemii w pełni aktualny, dlatego w pełni uzasadnione jest jego podjęcie i opracowanie.(abstrakt oryginalny)
Artykuł dotyczy zagadnień związanych z zaufaniem w ochronie zdrowia. Przedstawiono w nim korzyści, które odnosi zarówno pacjent, jak i świadczeniodawca przy wysokim poziomie zaufania pacjenta do świadczeniodawcy, m.in.: lepsze wyniki leczenia, przestrzeganie reżimu zaleconej terapii, większa motywacja do poszukiwania pomocy i korzystania z profilaktyki, poprawa komunikacji między lekarzem i pacjentem, mniejsza liczba konfliktów z personelem medycznym, redukcja kosztów i większa motywacja pacjenta do polecania świadczeniodawcy innym. Wskazano również zagrożenia wynikające ze zbyt wysokiego poziomu zaufania, m.in.: brak zaangażowania pacjenta w decyzje dotyczące jego leczenia, obniżenie jakości usług i zwiększone prawdopodobieństwo popełnienia błędu medycznego. (abstrakt oryginalny)
W wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu dotyczącym wyjaśnienia stanu faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia. W praktyce, zwłaszcza w sprawach dotyczących tzw. błędów medycznych, powstaje problem, jaki status oraz konsekwencje w postępowaniu sądowym będzie posiadać uznanie przez zakład ubezpieczeń roszczenia uprawnionego. W niniejszym tekście, w oparciu o konkretny stan faktyczny, zostanie ustalone jaki charakter prawny posiada takiego rodzaju uznanie, to jest, czy jest to uznanie właściwe czy niewłaściwe. Dodatkowo zostaną przeanalizowane konsekwencje materialnoprawne (m.in. przerwanie biegu przedawnienia, przejście roszczeń na spadkobierców) i procesowe (m.in. możliwość rozpatrzenia sprawy w postępowaniu odrębnym, odmienności w postępowaniu dowodowym) uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia.(abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest ukazanie ewolucji rozumienia pojęcia błędu medycznego, w tym pojawiających się wokół tej kwestii rozbieżności stanowisk i wątpliwości interpretacyjnych oraz ocena przydatności stosowania tego terminu dla ustalenia odpowiedzialności karnej lekarza za negatywne skutki dla życia i zdrowia pacjenta powstałe w procesie leczenia. Rozważania koncentrują się na dwóch kwestiach, a mianowicie na ukazaniu poglądów doktryny i orzecznictwa na temat błędu medycznego, a następnie na umiejscowieniu tego pojęcia w strukturze przestępstwa skutkowego charakteryzującego się nieumyślnością. Ocenie poddana jest w szczególności relacja między błędem medycznym a naruszeniem zasad postępowania z dobrem prawnym, na gruncie nieumyślności zwanych regułami ostrożności wymaganej w danych okolicznościach. W końcowej części rozważań zaprezentowane są argumenty przeciwko uznaniu błędu medycznego za odrębną przesłankę odpowiedzialności karnej za przestępstwa skutkowe popełnione w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, jak również fakty przemawiające za rezygnacją z posługiwania się tym terminem na rzecz szerszej kategorii, jaką jest naruszenie reguł ostrożności. (abstrakt oryginalny)
Narodowa Strategia Jakości i Bezpieczeństwa w Opiece Zdrowotnej na lata 2022-2031, sporządzona w listopadzie 2021 r. przez słoweńskie Ministerstwo Zdrowia, określa m.in. podstawy modelu kompensacji z tytułu błędów medycznych w systemie no-fault. Kompensacja no-fault jest nowym pojęciem w słoweńskim prawie deliktowym (medycznym). Celem artykułu jest określenie, czy reżim kompensacji no-fault wskazany w Strategii jest w ogóle konieczny i uzasadniony w świetle istniejącego systemu prawa deliktowego, a w szczególności czy taki reżim w istocie może poprawić pozycję pacjenta w stosunkach prawa deliktowego wynikających z błędów medycznych i ułatwić mu wybór. Zgodnie z naszymi obserwacjami Strategia nie podaje dostatecznie przekonującego uzasadnienia dla ingerencji w istniejący reżim odszkodowawczy. Słoweńskie orzecznictwo już ustaliło środki zrównoważenia naruszonej równości pozycji prawnej pacjenta i podmiotu opieki zdrowotnej przy ocenie błędów medycznych. (abstrakt oryginalny)
W artykule opisane zostały zasady wykonywania zawodu lekarza, które nie tylko opierają się na przestrzeganiu przepisów prawa, lecz także mają swoje umocowanie w deontologii zawodowej. Należy przyjąć, że jedną z najważniejszych zasad, o jakiej lekarz nigdy nie może zapominać na każdym etapie swojego profesjonalnego działania, jest zasada zachowania należytej staranności. Kwestia należytej staranności lekarza podlega ocenie zarówno sądów lekarskich, jak i sądów cywilnych. W opracowaniu wskazano prawne i faktyczne możliwości wykorzystania dowodów z postępowania przed sądem lekarskim w cywilnym procesie o błąd medyczny. Analizie poddano następujące dowody: dokumentację medyczną, opinię biegłego i orzeczenia wydane przez inne sądy. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule podjęto próbę naświetlenia cywilno-prawnych aspektów odpowiedzialności placówek służby zdrowia wobec pacjenta za nienależyte wykonanie usługi medycznej oraz zasygnalizowanie zagrożeń związanych z bardzo dynamicznym rozwojem działalności leczniczej pod kątem naruszania praw pacjenta. (fragment tekstu)
Organizacyjny błąd medyczny stanowi wciąż niedoceniany element oceny ryzyka w procesie zarządzania jednostkami ochrony zdrowia w Polsce, podczas gdy w krajach Europy Zachodniej dane dotyczące tego zjawiska są praktycznie wykorzystywane w celu wyeliminowania negatywnych skutków funkcjonowania podmiotów medycznych. Na ocenę prawidłowości funkcjonowania systemu udzielania świadczeń medycznych składa się jednostkowa ocena poszczególnych czynników, takich jak wzrost świadomości pacjentów, komunikacja zdrowotna, ergonomia medyczna czy procedury badania jakości udzielanych świadczeń. Celem niniejszego artykułu jest podkreślenie znaczenia wskazanych elementów, mających istotne znaczenie dla ukształtowania modelowego systemu udzielania świadczeń medycznych - wolnego od zjawiska organizacyjnych błędów medycznych. Wnioski pochodzące z analizy prawnych konsekwencji zjawiska błędów medycznych pozwalają na konkluzję, że kwestie organizacji służby zdrowia mają fundamentalne znaczenie dla optymalnej realizacji zadań wszystkich jednostek zaangażowanych w udzielanie świadczeń medycznych(abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Pojęcie błędu medycznego i zdarzenia medycznego
84%
Celem artykułu jest zatem uporządkowanie terminologii dotyczącej błędu medycznego i zdarzenia medycznego. W artykule zostaną zaprezentowane podstawowe definicje z zakresu błędu i zdarzenia medycznego oraz zostaną przedstawione własne propozycje tych pojęć. Artykuł napisany jest w oparciu o zebraną literaturę, źródła internetowe oraz o zdobyte doświadczenie w badaniu akt sądowych dotyczących błędów medycznych. (fragment tekstu)
Prowadzenie działalności leczniczej z uwagi na przedmiot, jakim jest udzielanie świadczeń zdrowotnych staje się obecnie szczególnie ryzykowne. Wzrasta liczba zagrożeń i coraz to poważniejszych szkód, które mogą pojawić się w związku z leczeniem. Spory te niejednokrotnie kończą się na drodze sądowej, co w przypadku podmiotu leczniczego również z sektora finansów publicznych wiąże się z długotrwałym procesem oraz z wysokimi kosztami. Nie bez znaczenia jest fakt, że podmiot leczniczy uwikłany w spór sądowy jest postrzegany przez pacjentów, jako podmiot mało wiarygodny. Należy, zatem rozważać inne alternatywne metody rozwiązywania sporów między pacjentem a podmiotem leczniczym. W artykule zostały przedstawione wady i zalety rozpoznawania spraw dotyczących błędu medycznego przez sąd cywilny, komisję do spraw zdarzeń medycznych oraz w drodze mediacji.(abstrakt oryginalny)
Alternatywny system dochodzenia roszczeń pacjentów z tytułu zdarzeń medycznych funkcjonuje w Polsce już od 8 lat. Z jego wprowadzeniem wiązały się wysokie oczekiwania, m.in. w zakresie zwiększenia skuteczności i szybkości dochodzenia roszczeń przez pacjentów oraz odciążenia sądownictwa. W niniejszym artykule, w celu skonfrontowania założeń z rzeczywistością, analizie poddane zostały dane dotyczące funkcjonowania systemu od początku jego istnienia. Wyniki analizy wskazują, że system nie funkcjonuje na satysfakcjonującym poziomie i nie spełnia założeń jego implementacji.(abstrakt oryginalny)
Niniejszy artykuł porusza skomplikowaną tematykę odpowiedzialności cywilnej za błędy medyczne zarówno w kontekście tendencji odszkodowawczych, jak i relacji formalno-prawnych zaangażowanych w ów proces podmiotów w warunkach aktualnie obowiązującego stanu prawnego. Przedmiotem analizy zawartej w publikacji jest hipotetyczny przykład tzw. szkody medycznej w kontekście interpretacji zapisów prawa, będących podstawą odpowiedzialności cywilnej personelu medycznego oraz placówki medycznej za zawinione działanie lub zaniechanie. Analizując stanowisko doktryny oraz orzecznictwa, uwypuklono kluczową rolę w procesie ustalania odpowiedzialności cywilnej placówki medycznej za "podwykonawcę - lekarza" relacji panujących pomiędzy wykonującym czynności medyczne a zatrudniającą go jednostką. Relacje te wynikają zarówno z zapisów zawartej pomiędzy stronami umowy, jak również z faktycznych zasad współpracy w danej placówce. (abstrakt oryginalny)
W dniu 28 kwietnia 2011 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych; wejdzie ona w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. Ustawa ta stanowi przełom w regulacjach dotyczących odpowiedzialności za tzw. "błędy medyczne". Dlatego też - jednakże w ograniczonych ramach niniejszego artykułu - warto przybliżyć nowe regulacje oraz podjąć próbę ich pierwszej oceny. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (dalej: ustawa) wprowadzono blok regulacji dotyczących zasad i trybu ustalania odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku tzw. zdarzeń medycznych (które to czynności powierzono Wojewódzkiej Komisji do Spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych). Mają one stanowić - w zamierzeniu - alternatywny do sądowego tryb dochodzenia roszczeń. (fragment tekstu)
Artykuł przedstawia krótką analizę wybranej literatury międzynarodowej dokonanej pod kątem relacji jakie występują pomiędzy takimi pojęciami jak: błąd medyczny, zdarzenie niepożądane i choroba jatrogenna. Są to pojęcia często stosowane zamiennie, dlatego istotnym staje się wskazanie różnic jakie pomiędzy nimi występują aby wyeliminować ewentualne błędy interpretacyjne. Autorka próbuje również zwrócić uwagę na ogromną liczbę powstających co roku publikacji poruszających problematykę tych pojęć, co ma stanowić potwierdzenie na aktualność tej problematyki, która jest poruszana przez różne środowiska, lekarzy, prawników, etyków, ubezpieczycieli i wielu innych. (abstrakt oryginalny)
Errors in medical and administrative activities in public hospitals, along with the analysis of the sources of such errors, support the implementation of organisational innovation. The objective of this article is to compare the answers of hospital managerial staff and nursing staff with regard to identifying the reasons for the occurrence of errors as well as the improvements made in medical and non-medical activity. Empirical research seeks to provide insight on the perception of sources of errors in medical and administrative activities and the types of organisational improvements. The questionnaire was addressed to public hospital directors and nurses employed in healthcare institutions over the period of 2017-2018. It provides empirical evidence of slight differences in identification of the error sources from the hospital directors' and nurses' perspectives. The study demonstrates a connection between error occurrence and the implementation of organisational innovations and points to the factors which may facilitate the implementation process of organisational innovations. Last but not least, the findings suggest that it is essential to take into consideration the views of the staff employed by an organisation, in this case - the nurses' opinions. (original abstract)
Medycyna estetyczna ma na celu poprawę wyglądu zewnętrznego pacjenta. Świadczenie lekarza medycyny estetycznej traktuje się jako zobowiązanie starannego działania. Pomimo tego, że zabiegi są wykonywane przez specjalistów z zakresu medycyny estetycznej, to również i oni popełniają błędy w sztuce lekarskiej. W przypadku uszczerbku na zdrowiu, uszkodzenia ciała, krwotoku, infekcji bakteryjnej, czy też nadmiernej blizny itd., mamy do czynienia ze szkodą materialną u pokrzywdzonego, co wiąże się z odpowiedzialnością karną lekarza medycyny estetycznej Wówczas pokrzywdzony ma prawo dochodzić swoich praw przed sądem karnym ze względu na popełnione przestępstwo (najczęściej zakwalifikowane jako czyn zabroniony z art. 160 k.k.). Zgodnie z obowiązującymi przepisami lekarz medycyny estetycznej ma obowiązek działać zgodnie: ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, z zasadami etyki zawodowej z należytą starannością. - a w przypadku naruszenia tych reguł podlega odpowiedzialności zawodowej przed samorządem lekarskim jak i odpowiedzialności karnej oraz cywilnej. (abstrakt oryginalny)
Niniejsze opracowanie dotyczy powiązań pomiędzy offshoringiem usług medycznych a zarządzaniem ryzykiem. We współczesnej gospodarce globalnej coraz więcej firm bierze pod uwagę rozwój działalności, przenosząc je zagranicę w celu zwiększenia ogólnej konkurencyjności rożnych usług, w tym turystyki medycznej. W ostatnich latach notuje się poważny wzrost turystyki medycznej z krajów o wysokich kosztach usług medycznych takich jak: USA, Kanada, Wielka Brytania, Niemcy do krajów, w których koszt usług jest dużo niższy, jak: Indie, Tajlandia, Singapur, Malezja, Meksyk, Kuba, Kostaryka, Brazylia, Republika Południowej Afryki, Węgry i Polska. Wzrost offshoringu usług medycznych połączony jest z rosnącą jakością technologii medycznych na całym świecie oraz z obniżeniem kosztów procedur leczenia i operacji przy spadających kosztach komunikacji i transportu. Ponadto wiele krajów, do których przyjeżdżają turyści medyczni zapewnia w coraz większym stopniu przyjazne środowisko i atrakcje turystyczne. Offshoring usług medycznych występuje w formach oddziałów własnych klinik lub szpitali zagranicą (inwestycji zagranicznych), bądź w formie specjalnych akredytacji szpitali. Dochodowa i efektywna turystyka medyczna powinna zawsze brać pod uwagę jakieś ryzyko, w szczególności ryzyko wynikające z błędów sztuki medycznej. Zarządzanie ryzykiem turystyki medycznej może rozwiązać dylemat oferowanych usług poprzez analizę: przepisów wewnętrznych klinik i szpitali, planów opieki dla pacjentów, analiz wyników raportów medycznych i kontroli jakości. (abstrakt oryginalny)
W artykule podjęto próbę przedstawienia i uporządkowania zagadnienia odpowiedzialności karnej, która może być poniesiona za błąd powstały w związku ze współdziałaniem kilku osób w procesie leczenia pacjenta. Złożoność procesu leczenia wymaga często współdziałania, przez co przy ewentualnym błędzie może dojść do kolizji odpowiedzialności za skutek. Niezwykle ważne jest, by przypisując konkretnej osobie odpowiedzialność karną, wziąć pod uwagę zakres jej obowiązków przy konkretnym pacjencie. Stosując metodę teoretyczno-prawną, przeanalizowano literaturę omawiającą zagadnienie, przedstawiono zjawisko współdziałania i dokonano analizy problematyki przypisania odpowiedzialności karnej w przypadku współdziałania wielu osób w procesie leczenia pacjenta. (abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Mediation in Health Services
67%
Artykuł jest próbą zaakcentowania nowego podejścia do rozwiązywania sporów w obszarze funkcjonowania służby zdrowia. Zawiera podstawowe informacje dotyczące mediacji i ukazuje korzystny wpływ tej metody w relacjach między skonfliktowanymi stronami. W szczególności zwrócono uwagę na przydatność oraz wykorzystanie mediacji w sporach pomiędzy lekarzem a pacjentem, zwłaszcza w przypadkach wystąpienia tak zwanego błędu w sztuce medycznej.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.