Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 247

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Mięso wieprzowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
Producenci żywca wieprzowego oraz zakłady branży mięsnej są zasadniczymi ogniwami rynku mięsnego w Polsce. Przebiegi towarowe zwierząt rzeźnych, które stanowią pewien wycinek całego systemu organizacji rynku mięsnego oraz wynikające z nich relacje rolnik - zakład przedstawione zostaną na przykładzie ankietowanej zbiorowości zakładów przetwórstwa mięsnego oraz producentów trzody chlewnej. (oryg. streszcz.)
3
Content available remote Wpływ dodatku śliwek na wybrane właściwości burgerów wieprzowych
100%
Celem pracy było porównanie wpływu dodatku mrożonych śliwek (5 lub 10%) oraz kwasu askorbinowego (0,05%) na wybrane właściwości burgerów wieprzowych (wydajność, pH, zawartość wody i tłuszczu, wskaźnik TBARS oznaczany po 1 dniu i po 13 dniach przechowywania w opakowaniu próżniowym w temp. 3-7ºC). Dodawane śliwki zostały scharakteryzowane pod względem zawartości wybranych składników chemicznych (m.in. cukrów, kwasów ogółem, antocyjanów i polifenoli ogółem). Stwierdzono obecność w owocach substancji znanych ze swojej aktywności przeciwutleniającej. Właściwości przeciwutleniające śliwek zostały potwierdzone po ich wprowadzeniu do burgerów. Śliwki zmniejszały wskaźnik TBARS w burgerach o 69% lub 82% w porównaniu z próbą kontrolną, odpowiednio przy 5- i 10-procentowym dodatku, natomiast kwas askorbinowy obniżał ten wskaźnik o 90%. Pakowanie próżniowe produktów wyeliminowało w nich zmiany wskaźnika TBARS między 1 a 13 dniem przechowywania. Negatywnym skutkiem wprowadzenia śliwek do receptury burgerów wieprzowych było zmniejszenie ich wydajności po obróbce cieplnej.(abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest analiza przestrzennego zróżnicowania intensywności chowu trzody chlewnej i cen jej skupu oraz zmian, jakie wystąpiły w tym zakresie na przestrzeni lat 90.
Potrzeba spełnienia standardów unijnych postawiła przed zakładami przetwórstwa żywca wieprzowego poważne wyzwania. Wiązały się one z koniecznością wprowadzenia systemów bezpieczeństwa żywności, takich jak HACCP, czy sytemu klasyfikacji tusz wieprzowych EUROP. Miarą dostosowania zakładów mięsnych stała się kategoria nadawana przez wojewódzki inspektorat weterynarii (WIW). Efektem zachodzących przeobrażeń jest otwieranie się jednolitego rynku europejskiego dla coraz większej grupy przedsiębiorstw oraz możliwość dalszego działania na rynku krajowym czy lokalnym. Z drugiej jednak strony pogorszyła się sytuacja ekonomiczna wielu zakładów mięsnych, które zostały zmuszone do poniesienia często wysokich koszty związanych z dostosowaniem. (fragment tekstu)
Celem opracowania jest zbadanie powiązań cen wieprzowiny w Polsce z cenami w wybranych krajach europejskich, zarówno przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej jak i po wstąpieniu. (fragment tekstu)
Celem pracy jest zaprezentowanie potencjału konkurencyjnego producentów żywca wieprzowego woj. podkarpackiego na tle producentów krajowych. (fragment tekstu)
Podjęto próbę określenia struktury jakości żywca wieprzowego wyprodukowanego w 40 gospodarstwach z województwa podkarpackiego oraz wpływu skali produkcji, ilości zużytej paszy, końcowej masy ciała tucznika oraz średniego dziennego przyrostu masy ciała na mięsność tuszy. W oddawanych do zakładów mięsnych tuszach dominował surowiec z klasy E i U (55,5 i 23,9%), co odzwierciedliło wyniki osiągane w kraju i regionie południowo-wschodnim. (abstrakt oryginalny)
Lata 1991-1994 to okres dostosowywania się gospodarki żywnościowej do reguł wolnego handlu. Wiąże się to m.in. ze zmianą postaw i zachowań zarówno producentów, jak i odbiorców produktów rolnych. Cechą rynku mięsa wieprzowego w badanym okresie jest brak stabilności oraz spadek wielkości produkcji i wielkości skupu mięsa wieprzowego.Główną przyczynę destabilizacji tego rynku dostrzega się w silnym oddziaływaniu czynników naturalnych na wielkość pogłowia trzody chlewnej, a przede wszystkim wielkości zbiorów i plonów ziemiopłodów stosowanych jako podstawowe pasze (powstawanie tzw. "cyklu świńskiego"). Niewątpliwie duży wpływ na kształtowanie podaży żywca wieprzowego wywierają obecnie także czynniki ekonomiczne: relacje cen skupu trzody chlewnej do cen podstawowych pasz (jako pochodna wielkości zbiorów i wysokości plonów podstawowych roślin paszowych) - co decyduje w największym stopniu o opłacalności chowu trzody chlewnej - a także polityka gospodarcza państwa w stosunku do całego kompleksu żywnościowego (w ramach której można wyróżnić tak ważne elementy, jak: interwencja na rynku wewnętrznym i powiązana z nią jego ochrona, polityka kredytowa, rozwój infrastruktury rynkowej oraz stan rozwoju i kondycja ekonomiczna przetwórstwa). (fragment tekstu)
Analizowano wpływ płci tuczników oraz masy i otłuszczenia tusz na wielkość ubytków ich masy w czasie poubojowego wychładzania. Stwierdzono, że wielkość ubytków chłodniczych ujemnie korelowała z masą tusz tuczników, a w przypadku tusz wieprzków również z ich otłuszczeniem. Wyraźną tendencję do zmniejszania strat masy obserwowano w grupie tusz o masie ciepłej powyżej 80 kg. Nie stwierdzono istotnych zależności między płcią tuczników a wielkością ubytków chłodniczych masy tusz. (abstrakt oryginalny)
Producenci żywca wieprzowego oraz zakłady branży mięsnej są zasadniczymi ogniwami rynku mięsnego w Polsce. Autor skupił uwagę na przedstawieniu zależności pomiędzy producentami żywca wieprzowego a zakładami przetwórstwa mięsnego oraz na przedstawieniu form zaopatrzenia badanych zakładów mięsnych w żywiec wieprzowy. W ostatnim rozdziale autor scharakteryzował sposoby sprzedaży żywca wieprzowego w badanych gospodarstwach domowych.
Celem niniejszej pracy była analiza wybranych cech umięśnienia i otłuszczenia tusz oraz jakości mięsa tuczników pogłowia masowego, zróżnicowanych zawartością mięsa w tuszy. Badania przeprowadzono na 146 losowo wybranych tucznikach pogłowia masowego. We wszystkich analizowanych tuszach oszacowano procentową zawartość mięsa z wykorzystaniem aparatu ultradźwiękowego Ultra-FOM 100. Dokonano pomiaru wartości następujących parametrów: stopnia zakwaszenia tkanki mięśniowej (pH35, pH120, pH24), przewodności elektrycznej tkanki mięśniowej (EC35, EC120 i EC24), wskaźnika przemian energetycznych R1 (IMP/ATP); barwy mięsa w systemie L*a*b*, zdolności utrzymywania wody własnej (WHC) oraz wycieku naturalnego z tkanki mięśniowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono nieznaczne tendencje pogarszania się jakości mięsa wraz ze wzrostem mięsności tusz wieprzowych, bez względu na ich masę. Niekorzystne zmiany dotyczyły głównie barwy mięsa i wycieku naturalnego z tkanki mięśniowej. (abstrakt oryginalny)
Materiał do badań stanowiły próby mięśnia najdłuższego lędźwi 60 tusz pochodzących od tuczników o masie przedubojowej około 105 kg, charakteryzujące się normalną jakością. Łącznie pobrano 120 prób, każda o masie około 500 g. Pierwsze 60 prób wycięto z półtusz lewych w stanie ciepłym po około 1 godz. od chwili uboju. Natomiast pozostałe 60 prób pobrano z półtusz prawych wychłodzonych w temp. 2°C przez 24 godziny. Następnie obie partie mięsa podzielono na dwie grupy. Pierwszą grupę przeznaczono do zamrażania przy użyciu ciekłego azotu, natomiast drugą w tradycyjnym tunelu owiewowym. Po 2- tygodniowym oraz 6-miesięcznym czasie zamrażalniczego przechowywania pobierano próby do analiz laboratoryjnych. Stwierdzono, że zmiany właściwości technologicznych mięsa wieprzowego zależały od czasu rozpoczęcia zamrażania od uboju, metody mrożenia i czasu zamrażalniczego przechowywania. Mięso nieschłodzone mrożone przy użyciu ciekłego azotu po 2-tygodniach zamrażalniczego przechowywania charakteryzowało się wyższą wartością pH, ciemniejszą barwą oraz lepszą wodóchłonnością w porównaniu do nieschłodzonego i schłodzonego mięsa mrożonego metodą owiewową. W czasie 6- miesięcznego zamrażalniczego przechowywania wzrastała stopniowo kwasowość, pojaśniała barwa oraz obniżała się wodochłonność mięsa co prowadziło do mniej wyczuwalnych różnic w jakości mięsa, niezależnie od badanych metod mrożenia. (abstrakt oryginalny)
Produkcja wieprzowiny w Polsce stanowi ok. 10% ogólnej produkcji krajów UE. Pod względem liczebności pogłowia trzody chlewnej Polska zajmuje III miejsce wśród krajów UE, po Niemczech i Hiszpanii. Stan jakościowy polskich stad hodowlanych świń w zakresie umięśnienia nie odbiega od wyników uzyskiwanych w analogicznych grupach genetycznych świń krajów UE o wysokiej kulturze hodowlanej, z wyjątkiem Belgii i Danii. Dostosowanie krajowej produkcji wieprzowiny do standardów UE jest możliwe poprzez systematyczne doskonalenie jakości surowca wieprzowego pogłowia masowego, zwiększanie roli dużych zakładów mięsnych w doskonaleniu stanu jakościowego surowca wieprzowego celem zachowania wysokiej jego konkurencyjności na rynku światowym oraz stworzenie sprzyjających warunków polityki rolnej dla hodowców i producentów wysokiej jakości wieprzowiny. (abstrakt oryginalny)
Badaniami objęto 180 tusz tuczników (90 tusz loszek i 90 tusz wieprzków) o średniej masie tuszy 82,1 kg, zbliżonych pokrojem do rasy wielkiej białej polskiej (wbp) i polskiej białej zwisłouchej (pbz) Oszacowano mięsność przy zastosowaniu metody dysekcji tusz stosowanej w SKURTCh i zbadano jak kształtują się współzależności między mięsnością oszacowaną tą metodą oraz masą tusz a procentowym udziałem w nich elementów cennych, biorąc pod uwagę stopień otłuszczenia tych elementów, z jednoczesnym uwzględnieniem płci tuczników. Stwierdzono, że wzrost mięsności tusz związany był w największym stopniu ze spadkiem otłuszczenia polędwicy, karkówki i szynki z. golonką oraz ze wzrostem zawartości, mięsa w szynce z golonką i w polędwicy,, przy jednoczesnym spadku udziału karkówki i wzroście udziału szynki z golonką w ogólnej masie elementów cennych bez skóry i słoniny, przy czym nie odnotowano wyraźnego wpływu płci tuczników na wielkość współczynników korelacji prostej między mięsnością tusz a udziałem w nich elementów cennych i ich stopniem otłuszczenia. Wzrost masy tuszy związany był przede wszystkim ze wzrostem otłuszczenia poszczególnych elementów, przy czym związek otłuszczenia z masą tuszy okazał się bardziej ścisły w przypadku loszek niż wieprzków. (abstrakt oryginalny)
Celem podjętych badań była ocena jakości mięsa pozyskanego z tuczników 3 różnych grup genetycznych tj. I - wbp♂ x puławska♀ (n = 15), II - pietram♂ x wbp♀ (n = 8) i III - pietram♂ x pbz♀ (n = 15). Po 24-godz. wychłodzeniu półtusz, w trakcie rozbioru poubojowego pobierano próbki mięśnia najdłuższego longissimus odcinka lędźwiowego (musculus longissimus lumborum) i półbłoniastego (semimembranosus) do oznaczeń właściwości fizycznych i składu chemicznego mięsa. Za pomocą aparatu PQM I-KOMBI firmy INTEK GmbH oznaczano odczyn - pH i przewodność elektryczną właściwą - EC (mS/cm). Pomiary wykonywano po 45 min oraz po upływie 24 godz. od uboju. Po 48 godz. post mortem oznaczano również wodochłonność - zawartość wody wolnej oraz wyciek naturalny i termiczny. Barwę mięsa (w systemie L* a* b*), po 30 min ekspozycji, oceniano za pomocą miernika nasycenia barwy Minolta CR-310. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono istotny wpływ grupy genetycznej na wyróżniki jakości fizykochemicznej mięsa wieprzowego, chociaż trudno wnioskować o jednoznacznym wpływie określonego genotypu na wszystkie parametry jakości mięsa. Najlepszymi cechami jakościowymi, a szczególnie wodochłonnością, charakteryzowało się mięso mieszańców z grupy I (wbp♂ x puławska ♀). Prawdopodobnie wynikało to z korzystnego wpływu rasy puławskiej. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było określenie wartości rzeźnej oraz kształtowania się jakości mięsa pochodzącego z mięśnia najdłuższego (odcinek lędźwiowy) tuczników o różnej grubości słoniny. Badaniami objęto 109 tuczników, pochodzących z chowu masowego w regionie środkowo-wschodniej Polski. Określono masę tuszy ciepłej, mięsność, pH, przewodność elektryczną właściwą, temperaturę i barwę mięsa oraz jego podstawowy skład chemiczny i profil kwasów tłuszczowych. Porównując tusze o zróżnicowanym otłuszczeniu podskórnym stwierdzono, że tusze mniej otłuszczone charakteryzowały się większą wartością rzeźną (wyższa mięsność), dostarczając więcej mięsa o lepszej jakości (wyższy udział białka, optymalny tłuszczu i korzystny profil kwasów tłuszczowych). (abstrakt oryginalny)
Badania przeprowadzono na 120 tucznikach, w tuszach których po uboju oznaczano genotyp RYR1 i MYF4. Tusze poddano dysekcji wg SKURTCh, określono jakość mięsa oraz częstość występowania mięsa normalnego i wadliwego. U tuczników o genotypie TT względem RYR1 stwierdzono wyższą mięsność tusz i częstość występowania mięsa wadliwego typu PSE w stosunku do tuczników o genotypie CC. U tuczników o genotypie heterozygotycznym (CT) stwierdzono najwięcej tusz z mięsem normalnym przy niższym udziale tusz z mięsem częściowo PSE i PSE. Tuczniki o genotypie AA względem MYF4 cechowały się lepszą jakością mięsa w stosunku do tuczników o genotypie AB na podstawie zawartości białka rozpuszczalnego i dominującej długości fali. W analizowanym materiale, w odniesieniu do większości cech jakości mięsa oraz mięsności nie stwierdzono współdziałania genotypów RYR1 x MYF4. (abstrakt oryginalny)
19
Content available remote The Issue of Stability of Revenue in Pig Production in Poland
75%
Produkcja trzody chlewnej podlega wahaniom wynikającym z cyklu świńskiego. Wahania te powodują, że podaż wieprzowiny jest bądź nadmiernie wysoka, bądź zbyt niska w stosunku do danego popytu przyjmowanego na zasadzie ceteris paribus. W pierwszym przypadku ceny wieprzowiny, a zwłaszcza żywca wieprzowego są wysokie, a w drugim niskie. W rezultacie zmieniają się odpowiednio przychody producentów rolnych. Można przyjąć, iż ujemne skutki przychodowe spadku cen skupu są kompensowane przez dodatnie z tytułu większej sprzedaży tuczników. Dlatego uznaje się, że zmienność przychodów powinna być mniejsza niż obu składowych. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja tego poglądu, co można uznać za hipotezę. W szczególności chodzi o odpowiedź na pytanie, czy na rynku trzody chlewnej mamy do czynienia ze zmiennością czy względną stabilnością przychodów. Kwestia ta jest istotna nie tylko dla samych producentów, ale także dla polityki rolnej. Posługując się prostymi metodami statystycznymi, dokonano oceny zmienności przychodów w latach 2005-2020, czyli po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Uznawszy, że nie był to okres jednorodny, przychody oceniono także w dwóch podokresach tych lat, czyli 2005-2012 i 2013-2020. Stwierdzono, że przyjęte założenie i hipoteza badawcza o względnej stabilności przychodów w związku z pewną przemiennością poziomu ceny i wielkości skupu znalazły jedynie dość niepełne potwierdzenie dla okresu lat 2005-2012. Dla okresu 2013-2020 analiza wykresów, współczynników zmienności oraz korelacji dała inne wyniki, które nie pozwalały na potwierdzenie założenia i hipotezy. (abstrakt oryginalny)
Obliczono współczynniki korelacji między masą polędwiczki i sadła oraz pH[ mięsa a masą i zawartością mięsa i tłuszczu w wyrębach podstawowych i w sumie wyrębów podstawowych oraz cechami charakteryzującymi jakość mięsa, tj. jasnością barwy i zawartością w mięsie białka rozpuszczalnego. Badaniami objęto 40 loszek mieszańców pochodzących z krzyżowania loch rasy wbp z knurami belgijskiej zwisłouchej utrzymywanych w ujednoliconych warunkach i ubijanych w 185. dniu życia przy masie ciała ok. 99 ± 5,6 kg. Szczegółową dysekcję poszczególnych wyrębów podstawowych oraz ocenę jakości mięsa przeprowadzono zgodnie z metodyką SKURTCh. Masa polędwiczki była skorelowana (P < 0,01 i P < 0,05) z masą mięsa i jego zawartością w poszczególnych wyrębach podstawowych (z wyjątkiem golonki), a także ujemnie z zawartością tłuszczu w tych wyrębach (z wyjątkiem żeberek). Największe wartości współczynników korelacji stwierdzono między masą polędwiczki a masą mięsa polędwicy i łączną masą mięsa w wyrębach podstawowych (r = 0,72) oraz masą mięsa szynki właściwej (r = 0,66). Stwierdzono statystycznie wysoko istotne wartości współczynników korelacji pomiędzy masą sadła a zawartością mięsa i tłuszczu w poszczególnych wyrębach podstawowych. Największe współzależności wykazano między masą sadła a zawartością tłuszczu w szynce właściwej i w sumie wyrębów podstawowych (r = 0,60). Kwasowość mięsa (pH1) wykazywała ujemne skorelowanie (P < 0,01) z badanymi cechami jakości mięsa. Masa polędwiczki i sadła może być przydatna do szacowania umięśnienia i otłuszczenia tusz wieprzowych, natomiast wartość pH^ mięsa jest wskaźnikiem cech jakości mięsa. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 13 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.