Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Współpraca cywilno-wojskowa w NATO - zasady i zadania

100%

Groszek Z.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 11, cz. 1 Zarządzanie bezpieczeństwem - aktualne wyzwania

157-169

Today, NATO, apart from the continuation of tasks related to the collective defense of the Alliance member states, takes active part in crisis response operations in many regions of the world, contributing to the strengthening and stabilization of international security. NATO's crisis response operations carried out outside the Member States, in areas lacking fully operational institutions and effective infrastructure, force close cooperation between civil and military authorities and institutions. For civil-military cooperation to be effective, it must be implemented in accordance with the principles and tasks set out in the normative documents that facilitate this cooperation and ensure the commanders of NATO and civil institutions the conditions necessary to achieve the objectives of the operations. The principles and tasks of civil-military cooperation have evolved with the change of normative documents in NATO after 1991. Therefore, the basic question arises: how have changed and what are the rules and tasks of civil-military cooperation (CIMIC) in NATO at present? This article is an attempt to answer this rather complex question, based on the analysis of available publications and normative documents as well as own reflections on this subject.(original abstract)

2

Współpraca cywilno-wojskowa w NATO - struktury i ich funkcjonowanie

100%

Groszek Z.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 11, cz. 1 Zarządzanie bezpieczeństwem - aktualne wyzwania

171-185

NATO, apart from the basic function of the collective defense of the member states, since the early 1990s has been conducting crisis response operations - military and humanitarian - in many regions of the world, saving lives and property of people, as well as contributing to strengthening and stabilizing international security. Both the collective defense of the Alliance member states and crisis response operations, usually conducted outside these countries, in areas often lacking fully functioning institutions and efficient infrastructure, enforce close cooperation between civil and military bodies and institutions. For civil-military cooperation to be effective, it must be implemented in accordance with the principles and tasks specified in the normative documents, through well-prepared and equipped CIMIC structures (forces and necessary resources) that facilitate this cooperation and ensure commanders of NATO and civilian institutions to achieve the objectives of the operations. The structures of civil-military cooperation differed depending on the type, nature and location of operations conducted by NATO. Thus, the basic question arises: how were organized and how the civil-military cooperation structures (CIMIC) functioned in selected NATO crisis response operations? This article is an attempt to answer this rather complex question, based on the analysis of available publications and normative documents as well as own reflections on this subject.(original abstract)

3

Zasłużeni dla Francji, zasłużeni dla Polski. Francuscy oficerowie w polskich uczelniach wojskowych, czyli prowadzenie wojny na sposób francuski

100%

Maliszewski L.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

nr 2 Stosunki szczególne? Zbieżność francusko-polskich interesów od czasów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce do wizyty Charles'a de Gaulle'a w 1967 roku = A Privileged Partnership? The Convergence of Franco-Polish Interests since the Time of the French Military Mission in Poland until the Visit of Charles de Gaulle in 1967

57-67

Wkład oficerów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce w organizację i rozwój Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie jest niewystarczająco rozpoznany wskutek słabnącej znajomości języka francuskiego wśród polskich badaczy i trudności w dostępie do archiwów wojskowych we Francji. Od założenia jesienią 1919 r. do 1928 r., gdy ostatni oficerowie francuscy zakończyli swą misję szkoleniową, w WSWoj pracowało ok. 50. Francuzów. Ich stosunek do polskich słuchaczy był z reguły poprawny lub dobry, a w przypadku niektórych zdecydowanie propolski. Wyższa Szkoła Wojenna w ciągu dziesięciu lat obecności instruktorów francuskich jako najważniejsza uczelnia wojskowa w odrodzonej Polsce i kolebka polskiej myśli wojskowej wypromowała około połowy wszystkich polskich oficerów sztabowych czynnych w Wojsku Polskim. (abstrakt oryginalny)

4

Rola i znaczenie CIMIC - wybrane zagadnienia

100%

Krawczyk A.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2017

|

t. 18, z. 5, cz. 3 Bezpieczeństwo i zarządzanie kryzysowe : bezpieczeństwo społeczności lokalnych

327-340

Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest przybliżenie roli i znaczenia CIMIC (Civil Military Cooperation) we współczesnym świecie, odwołując się również do przykładów współpracy podczas misji zagranicznych. Praktycznie po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej polscy żołnierze brali udział w misjach zagranicznych o charakterze pokojowym i stabilizacyjnym na tak dużą skalę. (fragment tekstu)

5

Włosi i Brytyjczycy wobec żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych i polskiej emigracji wojskowej

100%

Żak J.

Studia Społeczne

|

2013

|

nr 2 (9)

55-64

W okresie II wojny światowej i po jej zakończeniu żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie stacjonowali w wielu krajach europejskich, azjatyckich i afrykańskich, nawiązując stosunki z lokalnymi społecznościami. II Korpus Polski od stycznia 1944 do grudnia 1946 r. przebywał we Włoszech, a następnie został przetransportowany do Wielkiej Brytanii. W czasie pobytu na Półwyspie Apenińskim żołnierzy Korpusu początkowo witano z entuzjazmem i radością jako wyzwolicieli, a zachowanie Polaków i życzliwy stosunek do zubożałej wojną ludności wpływały na pozytywne relacje. Po zakończeniu walk przedłużający się pobyt żołnierzy polskich na ziemi włoskiej zaczął wywoływać u Włochów zniechęcenie i wrogość, a część społeczeństwa, inspirowana głównie przez środowiska lewicowe, zaczęła domagać się przeniesienia II Korpusu Polskiego do Wielkiej Brytanii. Ostatnie oddziały polskie opuściły Włochy w grudniu 1946 r. Pobyt na Wyspach Brytyjskich około 230 tys. żołnierzy PSZ i widmo pozostania dużej liczby z nich spowodowały znaczny opór ze strony Brytyjczyków, obawiających się przede wszystkim konkurencji na rynku pracy, a w konsekwencji bezrobocia. Kampanię przeciwko osiedlaniu się żołnierzy polskich w Wielkiej Brytanii prowadziły przede wszystkim związki zawodowe, a społeczeństwo brytyjskie wielokrotnie dawało wyraz niezadowolenia z napływu obcych. Ostatecznie ponad połowa żołnierzy PSZ zdecydowała się pozostać na Zachodzie, z czego większość na Wyspach Brytyjskich. (abstrakt oryginalny)

6

L'engagement militaire français dans la guerre polono-bolchévique et le moment polonais dans la trajectoire de Charles de Gaulle

75%

Guelton F.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

nr 2 Stosunki szczególne? Zbieżność francusko-polskich interesów od czasów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce do wizyty Charles'a de Gaulle'a w 1967 roku = A Privileged Partnership? The Convergence of Franco-Polish Interests since the Time of the French Military Mission in Poland until the Visit of Charles de Gaulle in 1967

69-85

Udział francuski w wojnie bolszewickiej jest przedstawiany dwojako, albo minimalizując jego znaczenie, albo czyniąc go przesądzającym o zwycięstwie. Początkowe kontakty oficerów polskich i francuskich cechowała wzajemna uprzejma nieufność, wyraz różnic kultury wojskowej i interesów politycznych. Zasadnicze zaangażowanie w tworzenie szkolnictwa wojskowego w Polsce, a następnie czynny udział żołnierzy francuskich w walce wpłynęło na przełamanie dystansu. Polska waleczność i francuska metodyczność dały wspólne zwycięstwo. Jednak nieprzebadana pozostaje nadal prawdziwa skala francuskiego uczestnictwa w działaniach wymagająca dalszych badań archiwalnych. (abstrakt oryginalny)

7

Główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych Republiki Białorusi.

75%

Szczęśniak D.

Zeszyty Naukowe Collegium Witelona

|

2022

|

nr 42

49-61

Zasadniczym założeniem w kontekście potencjalnych trendów rozwojowych Sił Zbrojnych Republiki Białorusi są ich bliskie relacje i daleko idąca współpraca z Siłami Zbrojnymi Federacji Rosyjskiej. W związku z tym w artykule przedstawiono relacje i zależności białorusko-rosyjskie, jakie mają miejsce w ramach postępującej integracji wojskowej obu państw. Wskazano między innymi zmiany strukturalno-funkcjonalne zachodzące w białoruskiej armii. Białorusko-rosyjska współpraca wojskowa, między innymi poprzez cykliczne manewry pod kryptonimem "Zachód", służy zgraniu bojowemu obu armii, a docelowo zmierza do inkorporacji SZ Białorusi. Białoruskie programy modernizacyjne w rzeczywistości wynikają z określonych dążeń integracyjnych i służą realizacji celów rosyjskiej polityki bezpieczeństwa. Modernizacja, dostawy sprzętu i uzbrojenia w znacznej mierze opierają się na rodzimej produkcji, będącej kontynuacją rozwiązań radzieckiej myśli technicznej, i mają na celu dostosowanie SZ RB do potrzeb określonych przez Federację Rosyjską. Przedstawione kierunki rozwoju oraz wachlarz możliwości SZ RB w sprzyjających z punktu widzenia Moskwy warunkach będą służyły przejściu od presji militarnej do potencjalnych realnych białorusko-rosyjskich działań zbrojnych na zachodnim kierunku operacyjnym. (abstrakt oryginalny)

8

Zagraniczne bazy wojskowe Federacji Rosyjskiej elementem dominacji i zagrożenia

75%

Brążkiewicz D., Siewruk N.

Studia Społeczne

|

2022

|

nr 3 (38)

145-158

Federacja Rosyjska realizując odbudowę swojej międzynarodowej pozycji w sposób konsekwentny utrzymuje bazy wojskowe, które pozostały jej po rozpadzie Związku Radzieckiego oraz tworzy nowe bazy pozwalające jej na odgrywanie kluczowej roli w danym regionie. Przedmiotem badań niniejszej pracy jest rola baz wojskowych Federacji Rosyjskiej i ich wpływ oraz dominacja w poszczególnych regionach świata. Celem pracy jest przedstawienie umacniania posiadanych zagranicznych baz wojskowych Federacji Rosyjskiej oraz tworzenie nowych i ich wpływ na mocarstwową rolę tego kraju. W związku z przedmiotem badań i celem badań, powstał główny problem badawczy, który został wyrażony w postaci następujące pytania: jakie znaczenie mają zagraniczne rosyjskie bazy wojskowe dla międzynarodowej polityki i jaki jest ich wpływ na zwiększenie mocarstwowej roli Federacji Rosyjskiej w świecie? Poszukiwanie naukowych rozstrzygnięć, w odniesieniu do określonego, głównego problemu badawczego, wymagało przyjęcia i rozwiązania szczegółowych problemów badawczych: 1) Jak uwarunkowania geopolityczne Federacji Rosyjskiej miały wpływ na realizację utrzymania i rozbudowy zagranicznych baz wojskowych? 2) Jak Federacja Rosyjska wykorzystuje posiadane bazy do realizacji swojej polityki międzynarodowej? 3) Jakie są plany Federacji Rosyjskiej dotyczące rozbudowy zagranicznych baz wojskowych? Przeprowadzone badania wstępne, określony cel badań i problemy badawcze zdeterminowały przyjętą na potrzeby badań hipotezę główną: Posiadane i planowane zagraniczne bazy wojskowe są sprawnym narzędziem militarnym Federacji Rosyjskiej w realizacji swoich międzynarodowych celów strategicznych, politycznych, wojskowych i gospodarczych. Weryfikacji dostępnych materiałów dokonano poprzez analizę i krytykę dostępnej literatury przedmiotu oraz faktów z najnowszych informacji prasowych(abstrakt oryginalny)

9

Mobilność wojsk w Unii Europejskiej

75%

Czekaj A., Usewicz T.

Unia Europejska.pl

|

2018

|

nr 2 (249)

44-48

Artykuł dotyczy działań Unii Europejskiej zmierzających do zwiększenia transgranicznej mobilności wojsk państw członkowskich na terenie Unii. Prace nad usprawnieniem procesu przerzutu personelu i sprzętu wojskowego w celu zwiększenia ich zdolności do szybkiego reagowania zostały włączone, jako jeden z projektów, do Stałej Współpracy Strukturalnej (PESCO) Unii Europejskiej. W marcu 2018 r. przedstawiono plan działania w przedmiotowej kwestii. W artykule wskazano potencjalne korzyści i ryzyka wynikające z wdrożenia tego projektu.(abstrakt oryginalny)

10

Permanent Structured Cooperation (PESCO) : Expanding Defense Cooperation between European Union Countries

75%

Potocki Ł.

Barometr Regionalny

|

2022

|

18

|

nr 2

33-48

Głównym celem niniejszego opracowania jest analiza polityki obronnej Unii Europejskiej na przykładzie Stałej Współpracy Strukturalnej (PESCO). Jest to możliwe dzięki kompleksowej analizie poszczególnych projektów PESCO, państw w nich uczestniczących, determinantów i perspektyw rozwoju polityki obronnej. Główną hipotezą artykułu jest to, że choć najsilniejsze militarnie państwa Unii Europejskiej, opierając się na PESCO, dążą do rozszerzenia współpracy obronnej, to współpraca ta nie ma widocznego wpływu na zwiększenie potencjału ich sił zbrojnych. Artykuł zawiera informacje na temat genezy m.in. Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej oraz podstaw prawnych Stałej Współpracy Strukturalnej, a także szczegółowy wykaz wszystkich projektów PESCO oraz listę państw w nich uczestniczących. Analiza realizacji projektów PESCO wskazuje, że są one uzależnione od czynników zewnętrznych. Niniejsze opracowanie wykorzystuje metody właściwe dla nauki o stosunkach międzynarodowych. Do jej narzędzi badawczych należą m.in. analiza literatury przedmiotu, dokumentów oraz danych statystycznych. (abstrakt oryginalny)

11

Szkolenie personelu lotniczego w latach 1918-1920

75%

Bogusz D.

Studia Społeczne

|

2023

|

nr 3 (42)

45-58

Lotnictwo wojskowe miało swój udział w walkach o utrzymanie świeżo odzyskanej niepodległości w roku 1918, a działania lotnictwa bojowego na frontach wojen z Ukrainą i z bolszewikami zdecydowały o losach Polski i Europy. Artykuł opisuje początki organizacji szkolenia lotniczego w Polsce. W odpowiedzi na duże zapotrzebowanie kadrowe i pojawiające się zagrożenia dla państwa polskiego budowa szkolnictwa lotniczego odbywała się dynamicznie. Sytuacja polityczno-wojskowa znalazła odbicie w kształtującym się systemie szkolenia lotniczego. Celem artykułu jest identyfikacja szkolenia lotniczego w początkach lotnictwa wojskowego w Polsce oraz jego roli w konflikcie z bolszewikami. Artykuł podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, które jest jednocześnie problemem badawczym: w jakim stopniu szkolnictwo lotnicze przyczyniło się do zwycięstwa w wojnach toczonych przez Polskę w latach 1918-1920? Autor stawia hipotezę, że szkolenie kadr lotniczych było pomocne w szybkim budowaniu wojsk lotniczych i umożliwiło skuteczną obronę granic i niepodległości w wojnie z bolszewikami. Było jednym z elementów, które stanowiło o przetrwaniu II Rzeczypospolitej, oraz fundamentem wartości i tradycji lotniczych kultywowanych przez pilotów wojskowych do dziś. Do rozwiązania problemu badawczego zastosowano metody teoretyczne: analizę, syntezę i uogólnianie(abstrakt oryginalny)

12

Konferencja komitetu wojskowego NATO w Warszawie: wyzwania organizacyjne, przygotowanie, przebieg, wnioski

75%

Dziedzic J.

Systemy Logistyczne Wojsk

|

2019

|

z. 50

33-63

W artykule przedstawiono problematykę związaną z przygotowaniem i przeprowadzaniem wyjazdowego posiedzenia Komitetu Wojskowego NATO. Wskazano na wymagania organizacyjne, które należy spełnić w sprawnym przygotowaniu tego typu zamierzenia. W podsumowaniu wskazano na główne obszary prac zespołu zadaniowego organizatora oraz sformułowano wnioski końcowe.(abstrakt oryginalny)

13

Główne kierunki polsko-ukraińskiej współpracy wojskowej po 1991 roku

75%

Sławiński A.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2020

|

nr 2

130-144

Analizując polsko-ukraińskie stosunki w aspekcie bezpieczeństwa regionalnego, warto zwrócić przede wszystkim uwagę na współpracę wojskową między obu państwami. Współpraca ta rozpoczęła się w momencie rozpadu systemu bipolarnego i odzyskania przez Ukrainę niepodległości. W artykule dokonano oceny polsko-ukraińskiej współpracy wojskowej w czterech wyodrębnionych chronologicznie okresach obejmujących jej początki, działania podejmowane w trakcie udziału obu państw w programie Partnerstwa dla Pokoju, współpracę od momentu wejścia Polski do NATO do agresji rosyjskiej na Ukrainę, a także okres po 2014 r. W artykule przedstawiono uwarunkowania polsko-ukraińskiej współpracy wojskowej po 1991 r., ocenę jej najistotniejszych elementów w ostatnich trzech dekadach oraz prognozę rozwoju tej współpracy w najbliższej przyszłości.(abstrakt oryginalny)

14

Rola tajnych służb w rozpoznaniu zagrożenia bezpieczeństwa Polski. O efektach działalności wywiadowczej berlińskiej placówki "In 3"

75%

Ćwięk H.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2020

|

nr 1

24-34

W 1918 r. Polska odzyskała niepodległość. Bezpieczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej było jednak oparte na kruchych podstawach. Wynikało to z dużego zagrożenia ze strony wschodniego i zachodniego sąsiada. Niemcy i Rosja nie pogodziły się z ustaleniami traktatu wersalskiego, dążyły do jego rewizji i wojny z Polską. Współpraca wojskowa obu groźnych sąsiadów była wymierzona przeciwko Polsce. Rozpoznanie wywiadowcze dotyczące rozbudowy potencjału militarnego oraz zamiarów obu przeciwników miało wyjątkowe znaczenie. Rotmistrz, a później major Jerzy Sosnowski w latach 1926-1934 kierował berlińską placówką wywiadowczą oznaczoną kryptonimem "In 3". Przekazywał on do centrali Oddziału II SG wiele cennych informacji dotyczących rozwoju niemieckich sił zbrojnych, współpracy Reichswehry z Armią Czerwoną oraz przygotowań do wojny. Kierownictwo polskiego wywiadu otrzymywało podobne wiadomości z innych źródeł. Wiele z nich przyjmowano z niedowierzaniem i nie wykorzystano we właściwy sposób.(abstrakt oryginalny)

15

Współpraca militarna państw Europy Słowiańskiej

75%

Topolski I.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2013

|

R. 11, z. 2

71-84

W ramach współpracy militarnej państw Europy Słowiańskiej dominuje kooperacja dwustronna, przede wszystkim rosyjsko-ukraińska i rosyjsko-białoruska. Stopniowo rozwija się również współdziałanie ukraińsko-białoruskie. Zasadniczy problem dotyczy szerszej współpracy całej "trójki słowiańskiej", która w praktyce nie funkcjonuje. Po pierwsze, kooperacja militarna Ukrainy i Białorusi z Federacją Rosyjską (dalej: Federacja, Rosja) w bardzo dużym stopniu odzwierciedla kierunek polityki zagranicznej tych państw. Po drugie, Rosja traktuje współpracę militarną jako jeden ze środków zachowania wpływów na Ukrainie i Białorusi. Poziom i charakter współpracy militarnej państw Europy Słowiańskiej w znacznym stopniu wynika z ich interesów narodowych. Podstawę rosyjsko-białoruskiej kooperacji wojskowej stanowi podpisane 20 lipca 1992 roku Porozumienie o koordynacji działalności w sferze wojskowej, zaś rosyjsko-ukraińskiej Porozumienie o współpracy wojskowo-technicznej z 26 maja 1993 roku. W drugim dokumencie zawarto kwestie dotyczące zapewnienia i rozwoju powiązań kooperacyjnych związanych z opracowywaniem i produkcją techniki wojskowej, realizacji wzajemnych dostaw produkcji wojskowej, świadczenia usług o charakterze militarnym. W niniejszym artykule scharakteryzowane zostaną tylko najważniejsze kwestie dotyczące współpracy militarnej pomiędzy Rosją, Ukrainą i Białorusią. Zalicza się do nich: uwarunkowania współpracy militarnej, budowę wspólnej przestrzeni bezpieczeństwa i obecności wojskowej oraz współpracę wojskowo-techniczną. Trzeci punkt w szerszym kontekście obejmuje kooperację przedsiębiorstw kompleksu wojskowo-przemysłowego (WPK), transfer techniki wojskowej i manewry wojskowe. (fragment tekstu)

16

Znaczenie rozmieszczenia baz i instalacji wojsk armii amerykańskiej w Europie w XXI w. dla wzrostu bezpieczeństwa europejskiego na przykładzie Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec

75%

Stankiewicz J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

nr 2 Świat - Europa - Niemcy : historyczne i współczesne problemy stosunków międzynarodowych. Część 2, Europa - Niemcy

149-170

Celem artykułu jest wyjaśnienie uwarunkowań mających wpływ na zainteresowanie rozmieszczeniem baz wojskowych USA w Polsce przez rządy obu tych państw. Autor koncentruje swoją analizę na polityce wewnętrznej rządu polskiego oraz przyczynach zaangażowania w realizację tego typu projektów podawanych przez administracje USA. Istotne w artykule jest również wykazanie napięć na tym tle, występujących w stosunkach bilateralnych między Polską a Republiką Federalną Niemiec. Rozważania dotyczą okresu sprawowania urzędu prezydenta w USA przez Baracka Obamę i Donalda Trumpa. Jest to zabieg zasadny z uwagi na ich odmienne stanowiska w przedmiotowej kwestii. Autor oparł analizę na dostępnych dokumentach, publikacjach naukowych i publicystycznych, komunikatach rządowych, umowach międzynarodowych i artykułach naukowych. (abstrakt oryginalny)

17

The Evolution of the German Concepts of Military Cooperation in Europe

75%

Żurek M.

Przegląd Europejski

|

2019

|

nr 4

11-29

Współpraca wojskowa Niemiec z partnerami europejskimi podejmowana jest albo w ramach Unii Europejskiej, albo poza jej strukturami. Współpraca w ramach Unii Europejskiej odbywa się głównie na dwóch poziomach: międzyrządowym i ponadnarodowym. Z kolei współpraca poza UE skoncentrowana jest także na dwóch poziomach: bilateralnym i multilateralnym. Zamiarem Autora jest zidentyfikowanie kierunku ewolucji niemieckich koncepcji współpracy wojskowej w Europie w okresie rządów kanclerz Angeli Merkel z jednoczesnym wykorzystaniem wielopoziomowego podejścia. Koncepcje współtworzone bądź współrealizowane przez Niemcy zakładają, że silna i zjednoczona Europa może odeprzeć zagrożenia zewnętrzne, gdy będzie rozwijała własny komponent wojskowy.Wyraźnie widać asymetrię koncepcyjną, dlatego jest więcej koncepcji międzyrządowych (misje wojskowe, PESCO, wzmocniona WPBiO, EI2) niż koncepcji ponadnarodowych, z których można mówić właściwie o jednej, czyli o koncepcji armii europejskiej. Wpływ na ewolucję koncepcji niemieckich może mieć integralny federalizm, jakiemu to państwo hołduje, i który implementował po drugiej wojnie światowej do ustroju politycznego i administracyjnego, czyli oparty o wielopoziomowość i współdziałanie władz system, który się sprawdził, przynosi efekty, więc także może przynieść efekty w wielopoziomowej współpracy wojskowej w UE.(abstrakt oryginalny)

18

Udział Polskiego Kontyngentu Wojskowego w misji "Icelandic Air Policing"

75%

Bogusz D., Piwoński R.

Studia Społeczne

|

2023

|

nr 4 (43)

131-141

Autorzy niniejszej publikacji prezentują wyniki badań dotyczących partycypacji Sił Zbrojnych RP (SZ RP) w misji Icelandic Air Policing. Artykuł zawiera analizę i charakterystykę udziału Polskiego Kontyngentu Wojskowego (PKW) w Republice Islandii. Uzyskane wyniki badań wskazują na słuszność podejmowanych czynności przez SZ RP poprzez intensyfikację zaangażowania w przedsięwzięcia o charakterze wielonarodowym, wynikające z obowiązków wobec przynależności do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Rezultatami powyższego są implementacja adekwatnych rozwiązań w dążeniu do interoperacyjności z pozostałymi krajami NATO, weryfikacja zdolności poszczególnych komponentów SZ RP, a tym samym możliwość identyfikacji luk w systemach bezpieczeństwa. Autorzy niniejszego artykułu, prezentując wnioski z dotychczasowych doświadczeń żołnierzy PKW Islandia, wskazują możliwe kierunki rozwoju w zakresie realizacji analogicznych zadań w misjach Air Policing nad terytorium państw sojuszniczych. Celem artykułu jest identyfikacja uwarunkowań prawnych i zadań Sił Zbrojnych RP (SZ RP) w misji Icelandic Air Policing. Zwrócono uwagę na politykę bezpieczeństwa Islandii oraz genezę misji Icelandic Air Policing. Problem badawczy został wyrażony pytaniem: jak misja Icelandic Air Policing wpłynęła na budowanie zdolności w zakresie prowadzenia efektywnych operacji nadzoru przestrzeni powietrznej nad terytorium Polski i państw Sojuszu Północnoatlantyckiego? W artykule wykorzystano teoretyczne metody badań. Główną bazą do rozważań były dokumenty doktrynalne NATO, właściwe akty normatywne związane z realizacją zadań poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez SZ RP, literatura przedmiotu, jak również nieformalne wywiady z żołnierzami biorącymi udział w misji.(abstrakt oryginalny)

19

Interstate Reforms of Ukraine in the Context of Its Interaction with NATO

75%

Shvedun V.

Torun International Studies

|

2018

|

nr 1(11)

37-46

The present paper highlights the procedures of implementing Ukraine's interstate reforms in the context of its interaction with NATO. In particular, what was demonstrated was the appraisal of the methods of effectuating interstate reforms in the context of the above-stated interaction in 2016-2017. Furthermore, the paper presents the comparative analysis of the implementation of the said interstate programs related to Ukraine-NATO cooperation, as it unfolded in 2016, as compared to 2017. Finally, the present article purports to forecast a number of Ukraine's possible interstate programs pertinent to its interaction with NATO as well as the potential development of efficient mechanisms for the implementation thereof. (original abstract)

20

Połączona grupa wsparcia logistycznego gwarantem efektywnego wsparcia logistycznego sojuszniczej operacji połączonej

63%

Malinowski Z.

Gospodarka Materiałowa i Logistyka

|

2017

|

nr 12 (CD)

637-652

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie połączonej grupy wsparcia logistycznego jako organu, który może wpłynąć na poprawę efektywności wykorzystywania dostępnych zasobów i potencjału logistycznego na teatrze działań. Elementem wykonawczym dowódcy sił połączonych jest dowództwo połączonej grupy wsparcia logistycznego. Jest ono rozwijane na jego wniosek w celu integracja zdolności logistycznych na teatrze działań oraz wykorzystania efektu synergii dla zapewnienia ciągłości wsparcia logistycznego komponentom wykonującym zadania samodzielnie lub w ramach operacji połączonych. W celu oceny funkcjonowania połączonej grupy wsparcia logistycznego Kwatera Główna Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE - Supreme Headquarters Allied Powers Europe) wdrożył przedmiotową koncepcję w ramach operacji KFOR. (abstrakt oryginalny)