Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Modele zadłużenia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Contracting debt carries two effects. Debt affects the return on equity ratio. Such effect is known as financial leverage. The second result is connected with a risk of losing continuity of operation due to problems with repayment of incurred credits and loans. This other result is a subject of constant debate in the economic literature. Nevertheless, in spite of an immense intellectual effort, the science still cannot provide precise instructions on what level of indebtedness is best for a particular company. We have no exact answers as to what proportion between debt and capital and reserves is optimal. Still, the practice proves that different levels of indebtedness result in different consequences. How then do we decide about the ways of controlling the level of debt? At what level of indebtedness can we be sure that there is a danger to continuity of company's operation? How, using simple tools, can we assess the influence of indebtedness upon the possibility of losing continuity? What factors should we take into account when deciding about incurring debt? (fragment of text)
2
Content available remote Indywidualny wskaźnik zadłużenia JST - ocena krytyczna i propozycje zmian
84%
Artykuł prezentuje krytyczną ocenę indywidualnego wskaźnika zadłużenia jednostek samorządów terytorialnych, który będzie obowiązywał od 2014 roku. Autorzy dokonali analizy symulacyjnej proponowanych wariantów zmian konstrukcji powyższego wskaźnika oraz zaprezentowali postulaty dotyczące jego rekonstrukcji. (abstrakt oryginalny)
Deficyty budżetowe oraz długi publiczne należą do kluczowych problemów rozważnych w nauce ekonomii, zarówno z normatywnego jak i pozytywnego punktu widzenia. Prezentowane w niniejszym opracowaniu polityczno - instytucjonalne modele zadłużenia publicznego bazują na preferencjach polityków oraz wyborców, manifestujących się w zasadzie niezależnie od kształtu instytucji politycznych oraz budżetowych, w których realizowana jest polityka fiskalna. Do grupy tej zaliczamy modele odwołujące się do "iluzji fiskalnej" oraz asymetrycznych polityk stabilizacyjnych, model "wyborczego cyklu budżetowego", model cyklu partyjnego, modele odwołujące się do redystrybucji międzygeneracyjnej, model długu publicznego jako zmiennej strategicznej, łączącej obecny rząd z następnymi. Zarówno model iluzji fiskalnej i asymetrycznych polityk stabilizacyjnych, jak też pierwotna wersja modelu "wyborczego cyklu budżetowego" bazują na założeniu o uleganiu przez wyborców myopii oraz adaptacyjnym charakterze ich oczekiwań. Model "wyborczego cyklu budżetowego" da się również utrzymać, nawet gdy wyborcy nie ulegają miopii lecz są nie w pełni poinformowani. Zgodnie z modelem cyklu partyjnego politycy opierają swoje decyzje wyłącznie na preferencjach swoich partii oraz wyborców wspierających je, a nie preferencjach wszystkich obywateli. Model cyklu partyjnego implikuje zatem, iż deficyty budżetowe będą wyższe w okresach rządów lewicy, a niższe gdy władzę sprawuje prawica. Modele odwołujące się do redystrybucji międzygeneracyjnej wskazują, iż egoistyczna generacja może głosować za polityką zwiększającą obciążenia podatkowe przyszłych generacji. Sprawia to postawa biedniejszych obywateli opowiadających się za generowaniem deficytu budżetowego, poprzez który mogą oni pośrednio pożyczać środki od przyszłych pokoleń. Jako że społeczeństwo w większości składa się z biednych, wybory publiczne prowadzą do akumulacji zadłużenia państw demokratycznych. Modele zastosowania długu publicznego jako zmiennej strategicznej, łączącej obecny rząd z następnymi wskazuje, iż polityka długu publicznego realizowana przez obecny rząd narzuca ograniczenia na wybory dokonywane przez następny gabinet. Nabiera to szczególnego znaczenia, jeśli obecny oraz przyszły rząd mają zdecydowanie odmienne preferencje w zakresie wielkości, bądź struktury wydatków publicznych. Wszystkie omówione modele wniosły istotny wkład w rozwój ekonomiki zadłużenia publicznego. W większości przypadków trudno jednak o w pełni wiarygodne empiryczne potwierdzenie ich poprawności. Wynika to po części z obiektywnych trudności z adekwatnym pomiarem analizowanych zjawisk (preferencji politycznych, czy nastawienia ideologicznego). Wydaje się, iż nie rezygnując z poszukiwań innych polityczno - instytucjonalnych modeli kształtowania się długu publicznego (modele odwołujące się do instytucji politycznych oraz instytucji budżetowych) należy również w dalszym ciągu podejmować próby weryfikacji empirycznej modeli prezentowanych w niniejszym artykule. (fragment tekstu)
Celem pracy jest próba odpowiedzi na pytanie: jaki powinien być poziom redukcji zadłużenia zagranicznego, aby gospodarka zadłużona mogła wywiązać się z finansowych zobowiązań wobec wierzycieli w przyjętym horyzoncie czasu i jak w takim procesie przebiega rozwój głównych zmiennych makroekonomicznych. W tym celu autor konstruuje symulacyjny model wzrostu gospodarki polskiej przy założeniu, że gospodarka zadłużona korzysta z częściowej redukcji długu.
Autor analizuje związki pomiędzy zadłużeniem zagranicznym a wzrostem gospodarczym w długim okresie wykorzystując do tego celu dwa modele: Model dwóch luk (luka oszczędnościowa a luka dewizowa); model cyklu zadłużenia zagranicznego (przedstawienie graficzne i algebraiczne).
Strukturę kapitału najczęściej mierzy się za pomocą stopy zadłużenia, która zazwyczaj przyjmuje wartości z przedziału (0; 1). Sprawia to, że liniowy model stopy zadłużenia jest liniowym modelem prawdopodobieństwa. Podstawową wadą takiego modelu jest to, iż obliczone na jego podstawie wartości teoretyczne zmiennej objaśnianej mogą być ujemne, co jest niezgodne z definicją stopy zadłużenia. Tylko nieliczni autorzy zwracali uwagę na tę wadę. Proponowane przez nich rozwiązania (model tobitowy, obcięcie lub zastąpienie danych ekstremalnych) nie usuwają jednak w pełni wad liniowego modelu prawdopodobieństwa. Właściwe rozwiązanie problemu, polegające na transformacji logitowej zmiennej objaśnianej, zaproponowała Magri (2010). Jej praca pozostała jednak niezauważona przez badaczy, którzy nadal stosowali metody właściwe dla modeli liniowych, ze zmienną objaśnianą o dowolnych wartościach. A przecież na podstawie źle oszacowanych modeli trudno o prawidłowe wnioski. Z tego względu celem pracy jest zwrócenie uwagi prowadzących badania na niewłaściwość stosowania liniowych modeli prawdopodobieństwa stopy zadłużenia, a także szersze zaprezentowanie możliwości zastosowania transformacji logitowej (znanej od lat 40. ubiegłego wieku) oraz modelowania logitowego (znanego od lat 60.) do rozwiązania problemu ujemnych wartości teoretycznych zmiennej objaśnianej. W pracy do określenia czynników determinujących strukturę kapitału mierzoną stopą zadłużenia zaproponowano logitowe modele panelowe ze stałymi i losowymi efektami specyficznymi oraz logitowy dynamiczny model panelowy. Wyniki tak oszacowanych modeli porównano z oszacowaniami panelowych liniowych modeli prawdopodobieństwa ze stałymi i losowymi efektami specyficznymi oraz panelowego modelu dynamicznego stopy zadłużenia. Do zilustrowania zaproponowanej metody wykorzystano dane spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W tym celu skonstruowano panel niezbilansowany. Weszły do niego spółki krajowe, z wyłączeniem banków, które na koniec 2019 r. wchodziły w skład indeksów WIG20, mWIG40 i sWIG80 i były notowane przynajmniej przez 3 lata. Zdecydowano, że dane będą sięgać 1998 r. Dla spółek, które weszły na GPW przed tym rokiem, zgromadzono więc dane począwszy od 1998 r. Dla spółek, które weszły na GPW w 1998 r. lub później, wykorzystano dane od roku ich debiutu giełdowego. Bazę tworzy 112 spółek z 1509 obserwacjami. Jako zmienne objaśniające przyjęto rentowność mierzoną stopą zwrotu z aktywów, możliwości wzrostu spółki mierzone stopą wzrostu aktywów, ryzyko mierzone ilorazem różnicy między ceną maksymalną i minimalną do ceny maksymalnej w ciągu roku oraz skłonność do wypłat dywidend w poprzednich latach. We wszystkich liniowych modelach prawdopodobieństwa stopy zadłużenia wystąpiły jej ujemne wartości teoretyczne - 3 w modelu ze stałymi efektami, 6 w modelu z losowymi efektami, 18 w modelu dynamicznym i jedna w modelu tobitowym. Dobrze ilustruje to postawioną w pracy A number of capital structure models...495 tezę, iż powszechnie stosowane liniowe modele prawdopodobieństwa mogą dawać wyniki sprzeczne z istotą kategorii finansowych. Oczywiście w oszacowanych modelach logitowych nie było ujemnych teoretycznych wartości stopy zadłużenia. Znaki oszacowanych parametrów przy tych samych zmiennych w liniowych modelach prawdopodobieństwa i modelach logitowych były jednakowe. Nie pozwala to na całkowite dezawuowanie wyników uzyskanych w tak wielu badaniach, opublikowanych nawet w znanych światowych czasopismach. Jednak zdaniem autora właściwsze jest stosowanie modeli ze stopami zadłużenia przekształconymi za pomocą transformacji logitowej. Oczywiście omówiona metoda nie jest pozbawiona pewnych wad, które dotyczą przede wszystkim możliwości przyjmowania zerowych wartości stóp zadłużenia, zwłaszcza przez spółki o słabej kondycji, ale również przez niewielką grupę spółek o bardzo dobrej kondycji. Zerowe wartości nie podlegają transformacji logitowej i muszą być zastąpione innymi lub usunięte z panelu. W obu przypadkach obciąża to ostateczne wyniki. (abstrakt oryginalny)
W warunkach kryzysu finansowego hamulcem rozwoju przedsiębiorstw oraz często przyczyną ich bankructwa jest utrudniony dostęp do obcych źródeł finansowania, a więc zmianie ulega model zadłużenia podmiotów gospodarczych. Zdolność do terminowego regulowania zobowiązań bieżących oraz swoboda w kształtowaniu struktury kapitału stanowią warunki niezbędne do utrzymania się przedsiębiorstw na rynku. Podjęto więc wyzwanie określenia modelu zadłużenia małych i średnich przedsiębiorstw, z uwzględnieniem perspektywy dekoniunktury gospodarczej (kryzysu finansowego). (fragment tekstu)
Celem artykułu jest przedstawienie wybranych teoretycznych modeli zadłużenia i udzielenie na ich podstawie odpowiedzi na pytanie: w jakich warunkach wskaźnik zadłużenia w postaci relacji między sumą zadłużenia i wartością eksportu, pozwala oczekiwać poprawy sytuacji zadłużeniowej.
Nadmierne zliberalizowanie zasad ogłaszania upadłości konsumenckiej, ograniczenie możliwości wyboru komornika sądowego, wreszcie populistyczne ataki na instytucję bankowego tytułu egzekucyjnego to tylko niektóre z niedostatków nowych regulacji prawnych w tym przedmiocie zagadnień. A pamiętać zawsze należy o specyfice obrotu wierzytelnościami. Firma windykacyjna kupuje bowiem portfele z dużą przeceną, w związku z czym istnieje możliwość uzyskania zakładanych wyników nawet w postępowaniu upadłościowym. Twórcy projektu ustawy zapewniają jednak, iż nowe rozwiązania prawne korzystne będą tak dla wierzycieli, jak i budżetu państwa. (abstrakt autora)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.