Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Krytyka polityki spójności z punktu widzenia teorii monetaryzmu

100%

Zapałowicz P.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2012

|

nr 269 Dziś i jutro polityki spójności w Unii Europejskiej

231-240

W artykule skoncentrowano się na różnicach między założeniami teorii monetaryzmu a podejściem Unii Europejskiej do polityki regionalnej na tle debaty dotyczącej jej przyszłości. Na podstawie analizy prac i wypowiedzi monetarystów, takich jak Milton Friedman, Krzysztof Rybiński czy Leszek Balcerowicz, spróbowano odpowiedzieć na pytanie, dlaczego, zgodnie z poglądami monetarystów, pomoc finansowa dla słabiej rozwiniętych regionów nie jest konieczna w Unii Europejskiej, a raczej stanowi czynnik hamujący łączny wzrost i rozwój gospodarczy jej terytoriów. Artykuł wskazuje na wysoką niezgodność teorii monetaryzmu i poglądów jego przedstawicieli z polityką spójności.(abstrakt oryginalny)

2

Koncepcje monetarne D.H. Robertsona i ich wykorzystanie do analizy ilościowej i dochodowej teorii pieniądza

100%

Jurek M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2012

|

nr 245 Ekonomia

139-147

W artykule podjęto próbę porównania równań wymiennych sformułowanych przez I. Fishera oraz A.C. Pigou oraz przeprowadzono ich analizę z użyciem koncepcji D.H. Robertsona dotyczących syntezy ilościowej i dochodowej teorii pieniądza, a także sposobu tworzenia się oszczędności w gospodarce. Przeprowadzona analiza pozwoliła dostrzec, że hipoteza o wprost proporcjonalnym wpływie zmian ilości pieniądza na poziom cen nie dała się zweryfikować ani w ilościowej, ani dochodowej wersji równania wymiennego ze względu na występowanie zjawiska tezauryzacji. Tezauryzacja zakłóca równowagę między oszczędnościami społecznymi, powstającymi wskutek niezużycia, a zagregowanymi oszczędnościami indywidualnymi, a zarazem stanowi przyczynę fluktuacji gospodarczych oraz zmian ilości pieniądza w obiegu i wahań szybkości obiegu pieniężnego. (abstrakt oryginalny)

3

Analiza porównawcza polityki pieniężnej Polski i zasady monetary rule w latach 1995-2007

100%

Ryczkowski M.

Equilibrium

|

2008

|

1

|

nr 1-2

9-22

Artykuł ten przedstawia porównanie strategii bezpośredniego celu inflacyjnego i Friedmanowskiej zasady monetary rule. Analizie poddana zostaje Polska w latach 1995-2007. Celem artykułu jest odpowiedź, który sposób działania jest skuteczniejszy i czy istnieją elementy wspólne dla obu strategii prowadzenia polityki pieniężnej. (abstrakt oryginalny)

4

Krytyczne podejście do monetarystycznych modeli kursu walutowego

75%

Gawrońska-Nowak B., Walerysiak G.

Gospodarka w Praktyce i Teorii

|

2008

|

nr 3

19-29

Zaprezentowano obowiązujący w Polsce system płynnego kursu walutowego i jego konsekwencje. Przedstawiono teoretyczne podstawy modeli monetarystycznych z krytycznym komentarzem dotyczącym empirycznej weryfikacji modelu.

5

Ekspansywna polityka monetarna Bank of Japan (BoJ) w dobie Abenomiki - szansa czy zagrożenie dla Japonii?

75%

Bobowski S.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2016

|

nr 448 Wolny handel i szybki rozwój. Współczesne priorytety w gospodarce światowej

87-99

W artykule podjęto problematykę ekspansywnej polityki monetarnej banku centralnego Japonii - Bank of Japan (BoJ), jednej ze "strzał" Abenomiki, czyli polityki rewitalizacji gospodarczej Japonii realizowanej przez rządzącego aktualnie premiera Shinzo Abe. Licząca już blisko trzy lata Abenomika budzi duże emocje m.in. z uwagi na aktywne zaangażowanie władz monetarnych kraju w walkę z deflacją, a tym samym stagnacją gospodarki japońskiej, których źródeł upatrywać należy w tzw. straconej dekadzie lat 90. Autor przybliża uwarunkowania tak formułowanej polityki BoJ, dokonuje przeglądu ostatnich trzech lat aktywności japońskiego banku centralnego na rynku papierów dłużnych, wskazuje na kluczowe ryzyka związane z ekspansją monetarną, stawiając przy tym pytanie o tzw. strategię wyjścia BoJ w przypadku konieczności przeciwdziałania wzrostowi rentowności obligacji rządowych czy powstania baniek spekulacyjnych napędzanych "darmowym" niemal aktualnie pieniądzem. Autor stawia tezę, że BoJ gotów jest przyjąć na siebie ryzyko związane z nasileniem spekulacji na krajowym rynku aktywów, nie jest jednak w stanie przewidzieć następstw m.in. zaangażowania w japoński rynek rządowych papierów dłużnych międzynarodowych funduszy hedgingowych zainteresowanych potencjalnie obrotem spekulacyjnym otwartymi opcjami w ramach zewnętrznych rynków kapitałowych. Stawką polityki BoJ jest nie tylko utrzymanie zaufania elektoratu do premiera Abe, ale również wiarygodność Japonii na globalnej scenie gospodarczej i politycznej w kolejnych dekadach(abstrakt oryginalny)

6

Miltona Friedmana myśli o polityce i ekonomii

75%

Lityńska A.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

2001

|

nr 585

99-106

Autorka analizuje koncepcję neoliberalną reprezentanta tzw. szkoły chicagowskiej Miltona Friedmana, laureata Nagrody Nobla w 1976 r. w dziedzinie ekonomii. Omawia miejsce i funkcje pieniądza, a także opisuje zjawisko inflacji (teoria monetarna). Podkreśla także główne założenie koncepcji neoliberalizmu Friedmana - wolność jednostki, kiedy podstawą rozwoju cywilizacyjnego jest różnorodna i twórcza działalność jednostek.

7

Milton Friedman - prekursor monetaryzmu

75%

Styś K.

Studia Ekonomiczne, Prawne i Administracyjne

|

2015

|

nr 1

152-161

Jednym z najwybitniejszych ekonomistów dwudziestego wieku był Milton Friedman. Wniósł ogromny wkład w teorię ekonomii oraz w metodologię, za co został nagrodzony Nagrodą Nobla w 1976 roku. Na bazie teorii ilościowej pieniądza stworzył nową doktrynę ekonomiczną - monetaryzm. (abstrakt oryginalny)

8

Business Model and Its Dilemmas of Choice

75%

Komorowski J.

Copernican Journal of Finance & Accounting

|

2016

|

5

|

nr 2

109-123

Consideration of the article is focused on the phenomenon of diversity of enterprises management operating in similar conditions under the choice of business model. The article is an attempt to demonstrate the impact of business model for perception of reality, adaptation to changes and implementation of a strategy. There are presented arguments showing that the orientation of the business model to the capital market has a direct impact on the operational activity and strategic options of the company. In the longer term it affects the nature of business and opportunities of its development. This means that during the financial crisis and market distortions, the business model of the stock company may disturb operations and opportunities for its growth. This phenomenon is associated with "monetarist thinking" and acceptance of the processes of the "financialisation" of economy, which ignores real dimension of business. Business management focused on capital market may transmit negative signals not noticing the serious threats, the imbalance of economic structures, the collapse of economic equilibrium, lack of respect for the principles of the free market and the dominance of monopolistic structures, which falsify assumptions of market efficiency. In this connection, the question arises to what extent the enterprises performing the business model of the stock exchange operator are exposed to specific risks due to lack of stability of the financial markets. (original abstract)

9

Wybrane aspekty współczesnej polityki pieniężnej Stanów Zjednoczonych na tle teorii monetaryzmu

75%

Kozłowska M.

Studia Ekonomiczne / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

1998

|

nr 3 Wybrane zagadnienia ekonomiczne w teorii i praktyce : źródła współczesnej ekonomii

15-29

Reasumując należy stwierdzić, że polityka pieniężna jest złożonym problemem. Złożoność tę potwierdzają różne poglądy wśród ekonomistów na temat jej roli w stabilizacji gospodarki, a w konsekwencji i we wzroście gospodarczym. Skutkiem tego są odmienne zdania odnośnie do sposobu realizacji mającej temu służyć polityki pieniężnej. W Stanach Zjednoczonych zasadnicza dyskusja wokół tych problemów toczyła się między zwolennikami i przeciwnikami interwencjonizmu państwowego, a głównie między keynesistami i monetarystami. (fragment tekstu)

10

Milton Friedman - laureat Nagrody Nobla

75%

Markowska E.

Studia Ekonomiczne, Prawne i Administracyjne

|

2016

|

nr 3

95-103

Współcześnie uznaje się, iż jednym z najwybitniejszych ekonomistów dwudziestego wieku był Milton Friedman. Stworzył on jedną z najważniejszych doktryn ekonomicznych - monetaryzm. Dorobek Friedmana stanowi ważny wkład w teorię ekonomii oraz w metodologię. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie postaci Miltona Friedmana, będącego jednym z laureatów nagrody Nobla z ekonomii oraz omówienie jego zasadniczych osiągnięć naukowych w dziedzinie ekonomii. (abstrakt oryginalny)

11

Problem obecności monetaryzmu w polskiej polityce pieniężnej

75%

Jasiński L. J.

Bank i Kredyt

|

2005

|

nr 4

38-43

Przedstawiono główne cechy monetaryzmu. Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: czy polska polityka ekonomiczna lat dziewięćdziesiątych i początku XXI wieku była monetarystyczna?

12

Modelowanie i prognozowanie kursu walutowego złoty/euro

75%

Wdowiński P.

Prace i Materiały Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego

|

2007

|

nr 5

183-212

Przedstawiono empiryczną weryfikację modelu monetarnego kursu złoty/euro dla danych kwartalnych w okresie 1995-2006. Kurs ten stanowi jedną z najważniejszych zmiennych makroekonomicznych. Do estymacji modelu zastosowano metodę kointegracji Johansena. Przeprowadzono analizę błędów prognoz ex post i zaproponowano prognozy łączne.

13

Czy doktryna monetaryzmu może się sprawdzić w warunkach globalizacji?

63%

Mazur M.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2001

|

Dokonania współczesnej myśli ekonomicznej - teorie ekonomiczne a polityka gospodarcza państwa

103-112

14

Poglądy Jamesa Buchanana na politykę monetarną

63%

Ptak P.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2010

|

Dokonania współczesnej myśli ekonomicznej - znaczenie kategorii wyboru w teoriach ekonomicznych i praktyce gospodarczej

310-322

W podsumowaniu należy stwierdzić, że James Buchanan stawia mocny argument za konstytucyjnymi ograniczeniami nałożonymi na władzę monetarną i jej prawo do emisji waluty. Presja polityków, pragnących zaspokoić żądania swojego elektoratu, na wzrost wydatków państwowych oraz posunięcia obliczone na pozyskiwanie nowych głosów wyborców mogą prowadzić do psucia pieniądza. Finansowanie nowych wydatków państwowych przez podwyżkę podatków nie jest popularne politycznie. Znacznie łatwiej jest wymusić na banku centralnym obniżenie stóp procentowych, co sprawi, że kredyt stanie się tani i bardziej dostępny. Jednak nadmierna emisja pieniądza prowadzi najczęściej do inflacji z wszystkimi jej konsekwencjami. Przede wszystkim jej rezultatem jest zazwyczaj ciągła redystrybucja środków od społeczeństwa na rzecz państwa, ponieważ w większości państw stawki podatkowe nie są indeksowane wraz ze wzrostem cen, w związku z czym podatnicy poddani są nasilającej się presji fiskalnej. Ponadto, skutki inflacji wywierają bardzo zróżnicowany i często nierównomierny wpływ na poszczególne grupy społeczne. Osoby, które mają znaczny majątek w postaci różnych form własności lub np. papierów wartościowych, są zazwyczaj w stanie się obronić, ale osoby uzależnione od stałych dochodów są bezsilne i w rezultacie większość obywateli czerpiąca swoje dochody z pracy zarobkowej skazana jest na nieustanny konflikt z pracodawcami. Dłużnicy są nagradzani (w tym państwo), a oszczędzający karani. W gospodarce inflacyjnej społeczeństwo traktuje państwo jako jedyną siłę zdolną uchronić je od zła, którego głównym sprawcą jest to właśnie państwo. (fragment tekstu)

15

Fuzje i przejęcia w warunkach liberalnej gospodarki

63%

Mika T., Frejtag-Mika E.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2012

|

nr 51

811-821

Liberalizm przejawia się w wielu wersjach. W swojej najbardziej radykalnej formie, głoszonej przez F. Hayeka, zawiera sprzeciw przeciw jakiejkolwiek formie ingerencji państwa w życie gospodarcze, jako sprzeczne z naczelną zasadą wolności człowieka. Ważnym nurtem liberalizmu pozostaje monetaryzm, reprezentowany najpełniej przez M. Friedmana. Podobnie, jak po okresie Wielkiej Depresji, gdy metodą przezwyciężenia kryzysu było odejście od liberalizmu na rzecz keynesizmu, tak i teraz, gdy gospodarka światowa ciągle jeszcze nie uporała się ze skutkami kryzysu finansowego lat 2008-2010, antyliberalne idee kreowania popytu za pomocą ekspansji fiskalnej i poluzowania polityki monetarnej (programy stymulowania gospodarki i quantitative easing) stają się na powrót atrakcyjne. Potencjalne próby wprowadzenia antyliberalnych koncepcji do polskiej gospodarki nie zahamowały przepływu kapitału. Dynamiczny wzrost konkurencji zagranicznej powoduje, że stale zwiększa się rywalizacja między przedsiębiorstwami o miejsce na rynku. Rozwija się również dynamicznie rynek kontroli, w ramach którego ma miejsce transfer własności przez fuzje i przejęcia. W roku 2011 zanotowano w Polsce rekordową wartość wszystkich transakcji fuzji i przejęć, wynoszącą łącznie 48,5 mld zł. W Polsce rynek stoi przed dalszymi wyzwaniami dla fuzji i przejęć, chociaż istnieją trudności w ocenie poszczególnych zagadnień oraz w prawidłowym formułowaniu dokumentów transakcyjnych ze względu na udział zagranicznych podmiotów gospodarczych, często wywodzących się z grup kapitałowych, mających swoje korzenie w systemach common law. Prowadzi to do przyjmowania akceptowanych przez nie rozwiązań, co wiąże się z wprowadzeniem do polskiej praktyki prawniczej instrumentów prawnych zaczerpniętych z obcych systemów prawnych. (abstrakt oryginalny)

16

Model konsumpcji permanentnej M. Friedmana a keynesowskie funkcje konsumpcji - empiryczna weryfikacja wybranych teorii na przykładzie Polski

63%

Kulpaka P.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2014

|

nr 347 Ekonomia

303-313

Celem artykułu jest porównanie keynesowskich funkcji konsumpcji z modelem konsumpcji permanentnej M. Friedmana na przykładzie danych charakteryzujących dochody rozporządzalne i konsumpcję gospodarstw domowych w Polsce w latach 1997-2011. Posługując się metodą najmniejszych kwadratów, dokonano estymacji keynesowskich funkcji konsumpcji z wyrazem wolnym oraz bez wyrazu wolnego, a następnie trzech funkcji konsumpcji szacowanych na podstawie teorii dochodu permanentnego M. Friedmana. Pozwoliło to na obiektywną empiryczną weryfikację stopnia dopasowania obu analizowanych teorii na przykładzie Polski.(abstrakt oryginalny)

17

Groźba recesji a monetarystyczna ortodoksja w ekonomii i polityce gospodarczej

63%

Goryszewski R.

Zarządzanie. Teoria i Praktyka / Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie

|

2014

|

nr 1 (9)

59-66

Monetaryzm, do którego najbardziej znanych przedstawicieli zaliczani są Milton Friedman, Allan Meltzer, Karl Brunner, David Laidler i Philip Cagan, już w latach sześćdziesiątych XX wieku zakwestionował "keynesistowską" politykę gospodarczą, w tym zwłaszcza pieniężną. Przeciwstawił jej swoją bardzo wyrazistą koncepcję całokształtu polityki pieniężnej, wyrastającą z własnej, aczkolwiek głęboko historycznie zakorzenionej, teorii pieniądza. Monetarystyczna teoria pieniądza (zwana też teorią pieniądza szkoły z Chicago) mieści się w nurcie od dawna rozwijanej w nauce ekonomii ilościowej teorii pieniądza. Jej najgłośniejszym reprezentantem jest oczywiście sam Milton Friedman (1912-2006). W jego ujęciu "teoria ilościowa jest przede wszystkim teorią popytu na pieniądz. Nie jest teorią produkcji, czy dochodu pieniężnego, czy też poziomu cen" (Friedman 1968: 68; cyt. za Fedorowicz 1999: 73). Czyżby więc Friedman porzucił silnie obecny w tradycji klasycznej i neoklasycznej dogmat o monokauzalnym wzroście ogólnego poziomu cen w zależności od wzrostu podaży pieniądza, na rzecz ujęcia popytowego uzależniającego wzrost masy pieniądza od faktycznych potrzeb rozwojowych gospodarki? Na pierwszy rzut oka tak by się wydawało. Głębszy jednak wgląd w tę materię przekonuje, że konkluzja o domniemanym zerwaniu przez Friedmana z odnośną tradycją ortodoksji ekonomicznej byłaby niesłuszna. (fragment tekstu)

18

Monetaryzm a walka ze światowym kryzysem finansowym

63%

Komorowski J.

Pieniądze i Więź

|

2015

|

nr 2(67)

51-60

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi, iż trwający kryzys ma wyraźne podstawy ideologiczne, zaś walka z kryzysem wymaga odpowiedzialności. Trwający obecnie światowy kryzys finansowy jest efektem doktryny monetaryzmu, a zarazem schyłkową fazą jego 30-letniej epoki. Stan gospodarki po sześciu latach od wybuchu kryzysu świadczy o nikłych efektach jego ograniczania i dalszym nasilaniu się czynników kryzysogennych. Powiększanie ilości pieniądza, niezależnie czy drogą deficytu, wydatków publicznych, luzowania polityki monetarnej, dokapitalizowania banków, czy rozrzucania gotówki z "helikoptera", przynosi efekty krótkookresowe, niewspółmierne wobec kosztów oddalanych w czasie, związanych z kumulacją długu, niewypłacalnością państw, brakiem pokrycia papierów skarbowych, deprecjacją funduszy emerytalnych, życiem na koszt przyszłych pokoleń i psuciem pieniądza. Kryzys finansowy w sumie nie naruszył piramidy finansowej, która powiększa się w zastraszającym tempie. Przerażające są możliwe skutki jej załamania, na skalę szerszą niż przypadek Grecji. Posiadacze walorów dłużnych uczestniczą w gigantycznej piramidzie finansowej, fundusze inwestycyjne i emerytalne, itd. póki co, korzystają z fikcyjnego bogactwa, które nie może być zmaterializowane. Niska ocena skuteczności walki z kryzysem prowadzi do wniosku, iż nie da się naprawić gospodarki monetarystycznymi metodami, które doprowadziły do wybuchu kryzysu. Koniec epoki monetaryzmu sygnalizuje potrzebę poszukiwania nowego jakościowo podejścia do gospodarowania, zmiany sposobu myślenia i systemowych rozwiązań, które pozwolą wyprowadzić gospodarkę Zachodu z recesji. (abstrakt oryginalny)

19

Monetaryzm - neoklasyczne korzenie i współczesne implikacje

63%

Próchnicki L.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Prace Katedry Makroekonomii

|

2006

|

nr 11

5-33

Mimo że są zastrzeżenia co do monetarystycznego spojrzenia na gospodarkę, to trzeba dostrzec i docenić wkład tej szkoły do makroekonomii. W tym zakresie trzeba odnotować zasługi w wyeksponowaniu roli polityki pieniężnej w kształtowaniu bieżącego poziomu GNP, a także w generowaniu inflacji w długim okresie. Monetaryści są prekursorami krytyki polityki stabilizacyjnej. Swą teorię opierają o model neoklasyczny; w nowej otoczce przytaczają argumenty za cudownie samoregulującym się sektorem prywatnym i tak jak klasycy i neoklasycy wołają o samoograniczenie się państwa. (fragment tekstu)

20

Determinanty współczynnika monetyzacji w świetle równania obiegu pieniądza

63%

Górka J., Zbyrowski R.

Ekonomista

|

2008

|

nr 4

521-534

Celem artykułu jest analiza współczynnika monetyzacji, który stanowi odwrotność dochodowej szybkości obiegu pieniądza z ilościowej tożsamości pieniężnej. Monetaryści uznają w krótkim okresie niezmienną szybkość rotacji pieniądza. W artykule podjęto próbę zbadania tej hipotezy na podstawie modelu panelowego dla 14 krajów UE pozostających poza strefą euro w latach 2000-04. Poziom współczynnika monetyzacji powiązano ze zmianami inflacji, realnego PKB per capita oraz nominalnej podaży pieniądza per capita mierzonej agregatem M1. Artykuł został podzielony na dwie części. W pierwszej nakreślono ramy rozważań wokół ilościowej teorii pieniądza, szybkości rotacji oraz popytu. Głównie zostały opisane podejścia Fishera, Keynesa, Pigou oraz Friedmana. Na przykładzie poglądów wymienionych ekonomistów przedstawiono ewolucję teorii pieniądza. W drugiej części artykułu znalazły się badania empiryczne oraz ekonometryczny model panelowy, do których dane zaczerpnięto z „Niebieskiej księgi" (Blue Book) Europejskiego Banku Centralnego marzec [2006]. (abstrakt oryginalny)