Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Zróżnicowanie polityki rozwoju na przykładzie powiatów janowskiego i miechowskiego

100%

Bil M.

Biuletyn Polska Akademia Nauk. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju

|

2017

|

nr 268

150-166

Nowy paradygmat polityki rozwoju znacznie przedefiniował swój wymiar terytorialny w kierunku postrzegania wewnętrznej różnorodności regionów, zarządzania wielopoziomowego, tworząc zintegrowane programy poświęcone strategicznym obszarom interwencji (National Strategy for Regional Development, s. 15). W tym artykule analizuję politykę rozwoju w stosunku do terytoriów dwóch polskich powiatów - Janowa Lubelskiego i Miechowa. Chociaż oba obszary są podobne pod względem statystycznym, różnią się one znacznie pod względem polityki rozwoju. Wynika to z różnic w polityce władz regionalnych, a także samorządów lokalnych, zwłaszcza władz powiatowych. Różnice są widoczne zarówno przy porównywaniu dokumentów strategicznych obu powiatów, jak i wypowiedzi przedstawicieli obu jednostek zebranych podczas badań terenowych. Na podstawie analizy można stwierdzić, że władze lokalne niektórych jednostek są coraz bardziej świadome swoich działań w szerszym kontekście rozwoju. Ale wciąż istnieją miejsca, w których polityka rozwoju rozumiana jest jako pozyskiwanie środków zewnętrznych.(abstrakt oryginalny)

2

Przygotowanie Polski do negocjacji z Unią Europejską o wysokość środków pomocowych w ramach polityki spójności 2014-2020

75%

Pawlicki R.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2014

|

t. 15, z. 8, cz. 3 Finansowe i ekonomiczne uwarunkowania funkcjonowania podmiotów gospodarczych

135-145

Podstawą do negocjacji z UE są dwa obszerne dokumenty. Jeden z nich to Strategia rozwoju kraju 2020. Jest to rozbudowany i najważniejszy dokument w perspektywie średniookresowej. Zawarte są w nim podstawowe cele strategiczne rozwoju państwa do 2020 roku. Opisuje on szczegółowo trzy podstawowe obszary strategiczne: sprawne i efektywne państwo, konkurencyjną gospodarkę, spójność społeczną i przestrzenną. Zostały w nim zawarte strategiczne zadania państwa i priorytety rozwojowe oraz niezbędne do ich wdrożenia środki finansowe. Drugim dokumentem jest umowa partnerstwa - programowanie perspektywy finansowej 2014-2020. Umowa składa się z pięciu sekcji problemowych oraz jedenastu celów tematycznych, do których przyporządkowane są odpowiednie priorytety ich realizacji. Umowa ujmuje również strategię wykorzystywania środków europejskich dla realizacji celów rozwojowych kraju, a także całkowitą alokację środków dla Polski w ramach polityki spójności, w ujęciu ogólnym i z podziałem na województwa. Ciekawym elementem Umowy partnerstwa jest kontrakt terytorialny. Ważne znaczenie tych dokumentów uzasadnia celowość syntetycznego ich omówienia. (fragment tekstu)

3

Strategiczne kierunki polityki regionalnej w projekcie ministerialnym Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego

75%

Zaleski J.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2010

|

nr 143 Spójność w rozwoju regionalnym w Polsce obecnie i w przyszłości

39-48

Projekt Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego (KSRR) został 12 marca 2010 r. przedstawiony jako propozycja polityki rozwoju regionalnego na lata 2010-2020. Referat przedstawia ewaluację tego dokumentu, w której przedstawiono umiejscowienie KSRR w systemie dokumentów strategicznego programowania rozwoju kraju. Główna część referatu poświęcona jest strategicznym problemom i związanym z tym dylematom w zakresie proponowanych rozwiązań. Przeanalizowano takie zagadnienia Jak: klasyczne i nowoczesne podejście do rozwoju regionalnego w KSRR, zastosowanie polityki zorientowanej terytorialnie (placed based policies) do mniejszych obszarów niż administracyjne regiony, dalszą decentralizację zadań i finansów publicznych, a także wzmocnienie pozycji ministra rozwoju regionalnego w strukturach administracji centralnej. Istotnej krytyce poddano system wskaźników monitorowania oraz ubogi system instrumentów wdrażania proponowanej strategii. Ogólna ewaluacja projektu dokumentu jest jednak pozytywna, jako wyjściowego do dalszych dyskusji z resortami sektorowymi przed ostatecznym przyjęciem go przez Radę Ministrów. (abstrakt oryginalny)

4

Próba oceny dostosowania polityki regionalnej Polski do wymogów stawianych przez Unię Europejską

63%

Turyńska A.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2002

|

Systemy gospodarcze i ich ewolucja. Model polskiej gospodarki w kontekście przyszłego członkostwa w Unii Europejskiej

273-297

Dokonano oceny przygotowania Polski do członkostwa w UE w zakresie polityki regionalnej w sferach: prawnej, programowania (Wstępny Narodowy Plan Rozwoju oraz Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego), instytucjonalnej, edukacji, monitoringu i kontroli oraz finansowej.

5

Wzrost konkurencyjności regionów w Projekcie Narodowej Strategii Rozwoju regionalnego na lata 2007-2013

51%

Huczek M.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie i Marketing

|

2006

|

nr 1

9-16

W artykule przedstawiono sposoby zwiększenia konkurencyjności regionów określone przez NSRR na lata 2007-2013. Procesy rozwoju regionalnego są procesami długotrwałymi, zachodzącymi w ciągu wielu lat. Rozwój regionalny, to zarówno rozwój całego kraju uwzględniającego jego regionalne zróżnicowania, jak i rozwój poszczególnych regionów. W obydwu tych płaszczyznach występują regionalne - władze samorządu wojewódzkiego, które z przypisanymi im uprawnieniami prowadzą własną politykę rozwoju, wchodząc w interakcje z organami państwa na szczeblu centralnym - rządem, który prowadzi politykę regionalną państwa - oraz z podmiotami samorządu lokalnego odpowiedzialnymi za politykę rozwoju lokalnego. Cele i instrumenty regionalnego rozwoju odnoszą się więc do określonego, wyodrębnionego obszaru i są realizowane przez wyraźnie określony podmiot władzy publicznej. Cele te dotyczą głównie procesów społecznych i ekonomicznych, co określa również instrumentarium, za pomocą którego podmiot realizujący te cele stara się je osiągnąć. (abstrakt oryginalny)

6

Problemy zatrudnienia w polityce Unii Europejskiej

51%

Flieger M.

Zeszyty Studiów Doktoranckich / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu. Wydział Ekonomii

|

2007

|

nr 35

29-49

Tworzenie i realizowanie odpowiedniej polityki regionalnej jest jednym z kluczowych elementów oddziałujących na skuteczne funkcjonowanie Unii Europejskiej. Pozwala ona na kształtowanie pożądanej sytuacji gospodarczej1 oraz społecznej poszczególnych regionów, a w rezultacie na rozwój Wspólnoty jako całości. Jednym z najistotniejszych działań w ramach unijnej polityki regionalnej jest opracowanie oraz realizowanie polityki rynku pracy, a w jej ramach wpływanie na wzrost zatrudnienia. Troska o stworzenie skutecznych metod walki z bezrobociem przejawia się w wielu dokumentach, określających cele, strategie i metody skutecznych działań na rynku pracy. Poszczególne kraje członkowskie rozwijają i wprowadzają w życie powyższe koncepcje, tworząc ramy prawne umożliwiające skuteczne działanie zarówno na szczeblu ogólnokrajowym, jak i regionalnym. Na tle istoty i głównych zasad polityki regionalnej, celów i instrumentów pozwalających na jej skuteczną realizację w opracowaniu zaprezentowane zostaną najważniejsze dokumenty, zarówno na poziomie unijnym, jak i krajowym, ich powiązania oraz sposoby i zakres uregulowań odnoszących się do działań na rynku pracy. Znajomość tych uwarunkowań pozwoli na lepsze prowadzenie skutecznych inicjatyw na rzecz zwiększania zatrudnienia. (fragment tekstu)

7

Strategie rozwoju województw jako podstawa regionalnych programów operacyjnych na lata 2007 - 2013

51%

Pancer-Cybulska E.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2009

|

Polityka gospodarcza w Polsce i Unii Europejskiej na początku XXI w.

201-210

W 1998 r. weszła w życie ustawa o samorządzie województwa, zgodnie z którą samorząd województwa jest podmiotem polityki regionalnej, to znaczy ma obowiązek ustalenia i realizacji strategii rozwoju województwa. Pierwsze koncepcje strategii nowo utworzonych województw, które powstały na przełomie lat 1999 i 2000 charakteryzowały się wieloma niedostatkami natury metodycznej i merytorycznej, a także formalnej. Nieuwzględnienie standardów spowodowało duże zróżnicowanie dokumentów strategicznych oraz poważnie utrudniało ich porównywanie. Do podstawowych różnic należały: horyzont czasowy strategii, zakres strategii oraz metoda ich opracowania. Strategie różniły się znacznie podejściem do integracji europejskiej i oceną absorpcji środków europejskich na poziomie regionu. W swoich strategiach rozwoju regionalnego samorządy województw nie podejmowały się rozstrzygania istotnych dylematów rozwojowych. Mimo stwierdzonych usterek były jednak podstawą wykorzystania funduszy europejskich w okresie przedakcesyjnym oraz w pierwszym okresie członkostwa Polski w UE. (fragment tekstu)

8

Fundusze unijne a rozwój regionalny w Polsce

51%

Tomaszewicz A.

Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego / Szkoła Główna Handlowa

|

2014

|

nr 94 Polityka gospodarcza jako gra w wyzwania i odpowiedzi rozwojowe

209-242

W opracowaniu przeanalizowano wpływ funduszy unijnych na rozwój regionalny w Polsce. Jego pierwsza część dotyczy polityki regionalnej i funduszy unijnych oraz ich rosnącej roli w budżecie unijnym. Następnie opisano proces dostosowania polskiej polityki regionalnej do wymogów przed i poakcesyjnych. Przedstawiono również efekty wykorzystania funduszy unijnych w rozwoju regionalnym Polski. Podkreślona została rola lokalnych czynników politycznych, ekonomicznych i instytucjonalnych, które mają największy wpływ na politykę regionalną. Fundusze unijne miały pełnić rolę narzędzia ułatwiającego realizację zaplanowanych programów operacyjnych, których celem był stabilny rozwój gospodarczy oraz zmniejszenie dywergencji między regionami.(abstrakt oryginalny)

9

Rozwój kapitału intelektualnego wyzwaniem modernizacji regionów Polski Wschodniej

45%

Wosiek M.

Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy

|

2012

|

z. nr 24

374-386

Poziom kapitału intelektualnego w Polsce znacznie odbiega od wartości uzyskiwanych w państwach rozwiniętych, a województwa wschodnie dodatkowo wykazują niedobór tego kapitału w relacji do średniej krajowej. Mimo obserwowanego w latach 2003-2009 wzrostu poziomu tego kapitału tak w całym kraju, jak i w poszczególnych regionach obawy budzi zbyt wolna (w stosunku do potrzeb) dynamika tych przekształceń w Polsce Wschodniej. Istotną barierę akumulacji, jak i spożytkowania nagromadzonego kapitału intelektualnego w Polsce Wschodniej stanowią niekorzystne relacje makroekonomiczne, charakteryzujące sferę realną gospodarek tych województw. Luka w zakresie kapitału intelektualnego nakłada się na tradycyjne linie podziału polskiej przestrzeni społeczno-gospodarczej i dodatkowo je wzmacnia. Utrwala także dotychczasową (tradycyjną) specjalizację wschodnich regionów. Tendencje te wzmacniać będzie przyjęty na lata 2010-2020 polaryzacyjno-dyfuzyjny model rozwoju regionalnego. (abstrakt oryginalny)