Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez kierownika jednostki sektora finansów publicznych obowiązków w zakresie kontroli zarządczej w jednostce sektora finansów publicznych

100%

Bożek W.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2014

|

nr 65 Zarządzanie finansami w przedsiębiorstwach i jednostkach samorządu terytorialnego

37-48

Cel: ukazanie roli kierownika jednostki sektora finansów publicznych w systemie skutecznego funkcjonowania kontroli zarządczej w jednostce i zapewnienia ładu w jej finansach publicznych, a nadto ukazanie zasadności piętnowania przez ustawodawcę zachowań polegających na niewykonywaniu lub niewłaściwym wykonywaniu obowiązków w zakresie kontroli zarządczej. Metodologia badania - analiza tekstów aktów prawnych z odniesieniem się do doktryny oraz orzecznictwa Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Wynik - kontrola zarządcza z perspektywy zadań nałożonych na kierownika jednostki sektora finansów publicznych to przede wszystkim nakaz implementacji wysokich standardów zarządzania kierowaną jednostką, w tym związanych z systemem wyznaczania celów i zadań oraz monitorowania stopnia ich realizacji. Efektywność funkcjonowania kontroli zarządczej uzależniona jest od postawy kierownika danej jednostki, a nadto, wszystkich osób na stanowiskach kierowniczych, które biorą udział w zarządzaniu tą jednostką. Utrudnieniem w pociągnięciu kierownika do odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych jest ustalenie, co składa się na obowiązki kierownika w zakresie kontroli zarządczej. Obowiązujące w powyższym zakresie w polskim systemie finansowoprawnym uregulowania są niewystarczające. Oryginalność/wartość - podjęta problematyka dotyka ważkich i trudnych z merytorycznego punktu widzenia zagadnień praktycznych. Treści merytoryczne opracowania mają znaczenie dla nauki, jak i praktyki. Wynik może być wykorzystany przez innych badaczy w tej dziedzinie. (abstrakt oryginalny)

2

Bierne prawo wyborcze w wyborach wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) w aspekcie kary zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi

100%

Kołaczkowski B., Ratajczak M.

Samorząd Terytorialny

|

2010

|

nr 12

6-16

Regulacja zawarta w art. 32 ust. 3 ustawy z 17.12.2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych umożliwia osobie ukaranej zakazem pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi, w okresie obowiązywania orzeczonej kary, kandydowanie na wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Autorzy wskazują negatywne konsekwencje wspomnianej regulacji dla wspólnoty samorządowej i formułują postulat jej zmiany. (abstrakt oryginalny)

3

Realizacja zajęć edukacyjnych w świetle przestrzegania dyscypliny finansów publicznych w jednostce oświatowej

100%

Gorczyński A.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2014

|

t. 15, z. 9, cz. 3 Teoria stabilności finansowej. Test praktyki XXI wieku

117-128

W ocenie prawidłowości dokonywania operacji gospodarczych, tj. gospodarowania środkami pieniężnymi (środkami publicznymi) ma zastosowanie Ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Ma to bezpośredni związek z faktem, że zakres odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych dotyczy kierowników jednostek (budżetowych) sektora finansów publicznych (dysponentów trzeciego stopnia) oraz pracowników tych jednostek, którym powierzono obowiązki gospodarki finansowej zgodnie z przepisami prawa, a także osób gospodarujących środkami publicznymi przekazanymi jednostkom niezaliczanym do sektora finansów publicznych. Dysponenci trzeciego stopnia (dyrektorzy placówek oświatowych) podlegają restrykcyjnym przepisom ustawy, szczególnie, gdy dokonują wydatków ze środków publicznych bez upoważnienia lub z przekroczeniem jego zakresu. (fragment tekstu)

4

Kontrola zarządcza i audyt wewnętrzny instrumentami egzekwowania dyscypliny finansów publicznych

100%

Bożek W.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2015

|

nr 76 T.2 Efekty funkcjonowania audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej

375-386

Cel - analiza efektywności, skuteczności i adekwatności rozwiązań prawnych obowiązujących w zakresie ochrony finansów publicznych przed naruszeniami dyscypliny finansów publicznych związanymi z kontrolą zarządczą oraz audytem wewnętrznym. Metodologia badania - metoda prawnoporównawcza, empiryczna i analityczna zastosowana do podstawowych aktów prawnych regulujących omawianą tematykę, literatury przedmiotu oraz sprawozdań z działalności Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych i zbiorczych sprawozdań komisji orzekających w pierwszej instancji w wyżej wymienionych sprawach. Wynik - obecne rozwiązania prawne są niekompletne. Konieczne jest rozszerzenie zakresu przedmiotowego odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie audytu wewnętrznego (art. 18a ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych; u.o.n.d.f.p.), ale również uzupełnienie katalogu naruszeń z art. 18c u.o.n.d.f.p. Naruszenia z art. 18c u.o.n.d.f.p. zdarzają się rzadko w przeciwieństwie do naruszeń z art. 18a i 18b u.o.n.d.f.p. Oryginalność/wartość - artykuł opiera się na analizie materiału normatywnego, dorobku literatury przedmiotu i dokumentów publikowanych przez przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Stanowi oryginalne opracowanie własne i może być pomocny w dalszych pracach nad zmianami w systemie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. (abstrakt oryginalny)

5

Dyscyplina finansów publicznych oraz jej naruszenia w świetle działalności Komisji Orzekającej przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy

100%

Bartkowiak W.

Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu

|

2015

|

3

|

nr 3

33-50

Dyscyplina finansów publicznych oznacza obowiązek przestrzegania prawa w zakresie gospodarki finansowej przez pracowników sektora finansów publicznych i inne osoby dysponujące środkami publicznymi. Ustawodawstwo przewiduje kilkadziesiąt rodzajów naruszeń dyscypliny finansów publicznych. Opracowanie przedstawia procedurę postępowania i działalność orzeczniczą Regionalnej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Bydgoszczy oraz związane z tą działalnością zagadnienia prawne. (abstrakt oryginalny)

6

Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych - wybrane nieprawidłowości w zakresie gospodarowania środkami publicznymi w jednostkach sektora finansów publicznych

100%

Ciak J., Kucharska W.

Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu

|

2008

|

nr 7

347-369

Dyscyplina finansów publicznych oznacza obowiązek przestrzegania zasad gospodarki finansowej określonych w ustawie o finansach publicznych oraz innych aktach prawnych regulujących zasady gospodarowania środkami publicznymi. Naruszenie dyscypliny finansów publicznych nie musi wiązać się z powstaniem szkody w majątku. Jest nim samo naruszenie reguł funkcjonowania sektora publicznego. Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych jest odpowiedzialnością personalną i w szczególności ponoszą ją np. na szczeblu zdecentralizowanym kierownicy jednostek samorządu terytorialnego, pracownicy tych jednostek oraz osoby dysponujące środkami publicznymi. Za nieprzestrzeganie dyscypliny finansów publicznych osoby uznane za winne ponoszą kary. Karami tymi mogą być: upomnienie, nagana, kara pieniężna czy zakaz pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi. (oryginalne streszczenie)

7

Odstąpienie od wymierzenia kary oraz efektywność kar w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych

100%

Bożek W.

Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu

|

2015

|

3

|

nr 2

69-87

Odstąpienie od wymierzenia kary jest instytucją bardzo często stosowaną w praktyce orzeczniczej organów orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. W latach 2010-2014 liczba spraw, które kończą się odstąpieniem od wymierzenia kary, przekracza liczbę orzeczonych w danym roku kar. Kary za naruszenie dyscypliny finansów publicznych stanowią sankcję za popełnienie czynu, którego skutki naruszają ład w finansach publicznych. Omawiane kary: upomnienie, nagana, kara pieniężna i zakaz pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi, spełniają przede wszystkim funkcję represyjną i prewencyjną (prewencja ogólna i indywidualna). W opracowaniu dokonano analizy instytucji odstąpienia od wymierzenia kary oraz samych kar za naruszenie dyscypliny finansów publicznych z wykorzystaniem metody analitycznej, dogmatyczno-egzegetycznej i empirycznej, odnosząc się do wykładni przepisów ustawy z 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz do poglądów doktryny, a także orzecznictwa organów orzekających na podstawie ww. ustawy oraz sądów administracyjnych. Źródłem danych empirycznych są sprawozdania z działalności Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz zbiorcze sprawozdania z działalności komisji orzekających w pierwszej instancji w latach 2010-2014. W opracowaniu uwzględniono stan prawny na dzień 21 kwietnia 2015 r. (abstrakt oryginalny)

8

Odpowiedzialność z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych w świetle zasady nullum crimen sine lege

100%

Pawłowska M.

Samorząd Terytorialny

|

2019

|

nr 9

41-48

Z zasady nullum crimen sine lege wyprowadza się trzy postulaty - typizacji czynów zabronionych tylko przez ustawę, maksymalnej określoności tworzonych typów, zakazu stosowania analogii i wykładni rozszerzającej na niekorzyść sprawcy. Postulaty te powinny stanowić wzorzec według którego konstruuje się wszystkie reżimy odpowiedzialności o charakterze penalnym, w tym również odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. W niniejszym opracowaniu nakreślę problematykę zasady określoności czynu w odniesieniu do odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych i zbadam, czy zasada ta została przełożona na treść poszczególnych norm, czy też pozostała jedynie niewcieloną w życie deklaracją wartości. (abstrakt oryginalny)

9

Naruszenia dyscypliny finansów publicznych w jednostce samorządu terytorialnego przedmiotem audytu wewnętrznego

84%

Sołtyk P.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia

|

2015

|

nr 76 T.2 Efekty funkcjonowania audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej

133-141

Cel - zasadniczym celem artykułu było wskazanie roli i zadań współczesnego audytu wewnętrznego jako instrumentu działającego prewencyjnie i niezależnie zapobiegając czynnikom materializacji poważnego ryzyka naruszenia dyscypliny finansów publicznych w jednostce samorządu terytorialnego. Metodologia badania - dla tak założonego celu artykułu przyjęta została metoda badawcza, która koncentrowała się na krytycznej analizie literatury specjalistycznej, a także uregulowań prawnych. Wykorzystano również bogate orzecznictwo sądów administracyjnych i Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych. Wynik - przeprowadzone badania pozwoliły wskazać użyteczną i niepodważalną rolę audytu wewnętrznego w bieżącym wspomaganiu kierownika jednostki w procesie zarządzania organizacją publiczną, ograniczając w ten sposób możliwość naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Oryginalność/wartość - wzbogacenie walorów teoretycznych w przedmiocie funkcjonowania audytu i kontroli zarządczej na płaszczyźnie samorządu terytorialnego, natomiast w ujęciu pragmatycznym wskazanie propozycji rozwiązań pozwalających podejmować działania naprawcze w ustanowionych mechanizmach kontroli, zapobiegając przez to materializacji ryzyka dyscypliny budżetowej. (abstrakt oryginalny)

10

Gminy wobec dyrektywy o sygnalistach

84%

Przybylska J., Kańduła S.

Finanse Komunalne

|

2022

|

nr 6

60-73

W dniu 17.12.2021 r. w Polsce, tak jak we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej, powinna była wejść w życie dyrektywa unijna dotycząca sygnalistów. Polska jest zobowiązana do implementacji wytycznych dyrektywy do przepisów krajowych. Pierwszy projekt ustawy o ochronie sygnalistów przedstawiono w październiku 2021 r., ale nadal ten akt prawny nie został uchwalony. Określone w dyrektywie unijnej podmioty, w tym z sektora finansów publicznych, są zobowiązane do opracowania i wdrożenia zasad zgłaszania nieprawidłowości w organizacji i odpowiedniej ochrony sygnalistów. Przeprowadzone wśród jednostek samorządu terytorialnego szczebla gminnego badania wykazały, że w roku poprzedzającym wdrożenie dyrektywy niemal połowa gmin nie miała wiedzy na temat unijnej dyrektywy o sygnalistach (dowiedziała się o niej z przeprowadzonego badania). Jedynie co czwarta gmina rozpoczęła wdrażanie systemu dla sygnalistów lub jego elementów. Jednocześnie główną przesłanką wdrożenia systemu dla sygnalistów jest lub będzie w przyszłości obowiązek prawny nałożony na gminy do jego wprowadzenia, a nie przekonanie, że system ten stanowi skuteczne narzędzie zapobiegania występowaniu nieprawidłowości. Gotowość urzędów gmin do stosowania dyrektywy o sygnalistach różni się. Wdrażanie i przestrzeganie tej dyrektywy powiązane są z typem i wielkością gminy oraz z dochodami per capita i liczbą pracowników urzędu gminy. Miasta na prawach powiatu i gminy miejskie częściej stosowały elementy systemu dla sygnalistów. Gminy z większymi dochodami i zatrudniające w urzędzie gminy więcej osób częściej wdrażały elementy systemu dla sygnalistów.(abstrakt oryginalny)

11

Analiza wybranych orzeczeń w sprawie naruszenia dyscypliny finansów publicznych w dziedzinie zamówień publicznych a możliwość naruszenia norm prawa karnego

84%

Falenta P.

Finanse Komunalne

|

2020

|

nr 3

71-80

W artykule omówiono kwestie związane z obowiązkami publikacyjnymi wynikającymi z Prawa zamówień publicznych w kontekście naruszenia dyscypliny finansów publicznych oraz wybranych przepisów prawa karnego. Analizie poddano dwa orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej (z 29.03.2018 r., BDF1.4800.8.2018 oraz z 18.03.2019 r., BDF1.4800.8.2019) ze zwróceniem uwagi na wykładnię prawa, poglądy doktryny, analizę stanów faktycznych, możliwość przypisania odpowiedzialności karnej. W części końcowej zawarto analizę autorską i syntetyczne wnioski. (abstrakt oryginalny)

12

Zaniechanie prowadzenia audytu wewnętrznego w świetle naruszenia dyscypliny finansów publicznych

84%

Kamedulska A.

Finanse Komunalne

|

2020

|

nr 3

56-70

Instytucja audytu wewnętrznego została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w celu wzmocnienia ochrony wydatkowania środków Unii Europejskiej. Uznana za doniosłą dla utrzymania ładu finansów publicznych, objęta została reżimem odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Czyn określony przez ustawodawcę polega na zaniechaniu prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostce sektora finansów publicznych do tego zobowiązanej. Wydaje się, że znamiona tego czynu są jasne i czytelne, jednak w praktyce niejednokrotnie budzą wątpliowści interpretacyjne. Odpowiedzi na wiele pytań związanych z tą problematyką przynosi orzecznictwo, w szczególności Głównej Komisji Orzekającej. Artykuł jest próbą wskazania kierunków możliwego rozstrzygania w tym zakresie przez organy orzekające w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. (abstrakt oryginalny)

13

Stopniowanie szkodliwości naruszenia dyscypliny finansów publicznych

84%

Kołakowski I.

Finanse Komunalne

|

2022

|

nr 1

21-30

W artykule poruszono tematykę szkodliwości naruszenia dyscypliny finansów publicznych oraz konieczności stopniowania tej szkodliwości przez organy orzekające. Objęcie określonego rodzaju zachowań odpowiedzialnością za naruszenie dyscypliny finansów publicznych powoduje konieczność oceny, czy dane dobro prawnie chronione doznaje uszczerbku lub jest zagrożone w wyniku działań osób naruszających obowiązujące normy prawne. Ma to związek z funkcją ochronną wyrażonych prawem wartości, których istnienie składa się na porządek prawny w obszarze finansów publicznych. Reakcją na naruszenie tego porządku jest ukaranie osoby odpowiedzialnej i tym samym potwierdzenie nielegalności jej zachowań. Przy tej ocenie nie można pominąć stopnia szkodliwości naruszenia i analizy jego oddziaływania na ład finansów publicznych.(abstrakt oryginalny)

14

Przesłanki i warunki stosowania kar pieniężnych w naruszeniu dyscypliny finansów publicznych

84%

Sekuła A.

Finanse Komunalne

|

2018

|

nr 5

13-19

Artykuł prezentuje zagadnienia związane z karą pieniężną wymierzaną za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, która, zgodnie z danymi statystycznymi, orzekana jest coraz częściej. Celem publikacji jest analiza przesłanek, zasad i warunków stosowania kary pieniężnej w przypadku naruszenia dyscypliny finansów publicznych. W części teoretycznej przybliżono tematykę dyscypliny finansów publicznych oraz scharakteryzowano ogólną koncepcję, założenia, wymiar i warunki stosowania tej sankcji. Przytoczono i skomentowano treść artykułów zawartych w ustawie o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, które się do niej odnoszą. W części praktycznej omówiono trzy przypadki naruszeń dyscypliny finansów publicznych ukaranych karą pieniężną, orzeczoną zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji. (abstrakt oryginalny)

15

Znaczenie regionalnych komisji orzekających w systemie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

84%

Sołtyk P.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2018

|

nr 1 (973)

175-192

Zagadnienia prezentowane w artykule dotyczą działalności regionalnych komisji orzekających (RKO) w systemie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Przeprowadzono analizę aktywności RKO w Polsce, biorąc pod uwagę przypisane czyny naruszeń dyscypliny finansów publicznych, złożone wnioski o ukaranie, odstępstwa od wymierzenia kary, orzeczenia o uniewinnieniu, a także werdykty o ukaraniu obwinionego. Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów działalności RKO. Osiągnięcie tak sformułowanego celu wymagało przeprowadzenia studiów literatury przedmiotu, regulacji prawnych, a także analizy sprawozdań Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych. Badaniem objęto lata 2011-2016. Wyniki pozwoliły ukazać zróżnicowaną aktywność poszczególnych RKO w Polsce.(abstrakt oryginalny)

16

Zamówienia publiczne w świetle dyscypliny finansów publicznych

84%

Barszczak P.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2005

|

z. 64

31-40

Wyjaśniono na czym polega kontrola prawidłowości udzielania zamówień publicznych oraz co stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych w świetle ustawy prawo zamówień publicznych. Przedstawiono zasady postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

17

Pojęcie i zasady ponoszenia odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

84%

Babczuk A.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

2002

|

nr 946 Polityka fiskalna a deficyt budżetu państwa i budżetów samorządowych

112-122

W artykule przedstawiono odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych jako szczególną formę odpowiedzialności związanej z dysponowaniem środkami publicznymi. Autor przedstawił pojęcie dyscypliny finansów publicznych, jak też zasady postępowania w przypadku jej naruszenia.

18

Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

84%

Kościńska-Paszkowska A.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2005/2006

|

52/53

71-86

1 lipca 2005 r. weszła w życie ustawa o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Zastąpiła ona dotychczasowe uregulowania zawarte w ustawie o finansach publicznych i wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych. Celem artykułu jest przedstawienie zasadniczych uregulowań dotyczących dochodzenia odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, zawartych w obowiązującej już kilka miesięcy ustawie. Analiza dotyczy przede wszystkim podmiotowego zakresu i zasad odpowiedzialności oraz postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny, a także kar i organów uprawnionych do orzekania o jej naruszeniu. Stanowi również próbę wskazania niektórych różnic w uregulowaniach zawartych w ustawie o odpowiedzialności w stosunku do przepisów ustawy o finansach. (fragment tekstu)

19

Ochrona prawidłowości gospodarowania środkami publicznymi w samorządzie na przykładzie działalności Regionalnej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Krakowie

84%

Winiarz M.

Zeszyty Naukowe / Polskie Towarzystwo Ekonomiczne

|

2011

|

nr 10

333-350

Prawidłowość gospodarowania środkami publicznymi jest fundamentem funkcjonowania sektora publicznego. Zarządzanie finansami publicznymi powierzane jest na wielu poziomach organizacyjnych ogromnej liczbie osób, stąd też kluczowe staje się wprowadzenie i stosowanie właściwych zasad gospodarowania środkami publicznymi, zarówno w sensie prawnym, jak i ekonomicznym. Jest to na tyle istotne dla finansów publicznych, że osoby podejmujące decyzje w tym zakresie narażone są na odpowiedzialność (w tym sanacyjną) za odstępstwa od ustalonych na drodze prawnej reguł. Do charakterystycznych cech tego rodzaju odpowiedzialności należy w szczególności wskazanie w ustawie tych zasad gospodarowania środkami publicznymi, które są na tyle istotne, że ich naruszenie zagrożone jest konkretną sankcją. Regionalna Komisja Orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w Krakowie, jako jedna z szesnastu komisji regionalnych, jest organem orzekającym w pierwszej instancji w tej materii. Jej działalność owocuje bogatym orzecznictwem odnoszącym się nie tylko do legalności, ale też skutków określonych działań lub zaniechań dla finansów, co sprzyja właściwemu rozumieniu przepisów dotyczących gospodarowania środkami publicznymi przez osoby odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki finansowej jednostek gromadzących i wydatkujących te środki. System dyscypliny finansów publicznych wpływa zatem na prawidłowość gospodarowania środkami publicznymi w dwóch podstawowych aspektach. Wymierza sankcje za nieprawidłowości oraz stanowi wyznacznik prawidłowego działania. Jest on tym bardziej skuteczny, że obok rygorów prawnych uwzględnia skutki ekonomiczne ocenianych czynności.

20

Przedawnienie karalności naruszenia dyscypliny finansów publicznych uwalniające sprawcę od odpowiedzialności

84%

Kowalczyk-Hyży E.

Finanse Komunalne

|

2019

|

nr 4

74-80

W artykule omówiono zagadnienie prawidłowego określenia czasu popełnienia czynu stanowiącego naruszenie dyscypliny finansów publicznych przez osoby odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki finansowej w jednostce samorządu terytorialnego. Na podstawie orzecznictwa, np. Głównej Komisji Orzekającej z 20.02.2014 r. nr BDF1/4900/82/87/RN-22/13/RWPD-83732, można pokusić się o stwierdzenie, że niestety w praktyce czasami dochodzi do błędnego wskazania czasu, ukaranie za czyn (działanie lub zaniechanie) stanowiący naruszenie dyscypliny finansów publicznych może bowiem nastąpić w przewidzianych przez ustawę ramach czasowych, a jeżeli organy powołane do egzekwowania odpowiedzialności nie ujawnią i nie osądzą w tym ustawowo określonym czasie sprawcy, następuje przedawnienie karalności naruszenia dyscypliny finansów publicznych, uwalniające od odpowiedzialności. Treść artykułu przybliża prawidłowy sposób określania momentu popełnienia naruszenia, tak by obwiniony został pociągnięty do odpowiedzialności z tytułu popełnionego czynu oraz został ukarany. Termin przedawnienia karalności liczony jest od daty popełnienia naruszenia. Naruszenie dyscypliny finansów publicznych uważa się za popełnione w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był zobowiązany. Dla naruszeń dyscypliny finansowej polegających na działaniu początkiem biegu terminu przedawnienia jest dzień, w którym doszło do karalnego działania (np. data podpisania umowy w sprawie udzielenia zamówienia publicznego - art. 17 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie finansów publicznych, data podpisania sprawozdania budżetowego, w którym wykazano dane niezgodne z danymi wynikającymi z ewidencji księgowej - art. 18 pkt 2 tej ustawy). Termin przedawnienia karalności naruszeń dyscypliny finansowej popełnionych przez zaniechanie rozpoczyna swój bieg od dnia następnego po dniu, w którym zgodnie z przepisami prawa należało dokonać zaniechanego działania.(abstrakt oryginalny)