O sukcesach ekonomicznych i dobrobycie narodów decyduje wiele czynników, wśród których bez wątpienia znajduje się sposób wykorzystania kapitału społecznego. Fakt ten jest ciągle niedoceniany w takim kraju jak Polska, gdzie zaniedbania w dziedzinie oświaty, kultury, prawa są znaczne i nie ułatwiają niezbędnych zmian mentalnościowych. Jak wynika z doświadczeń innych krajów, to sposób zagospodarowania kapitału społecznego decyduje o sukcesie lub porażce podejmowanych działań społecznych zarówno w skali mikro, jak i makrospołecznej. Jeśli za Colemanem uznamy bowiem, że kapitał społeczny oznacza umiejętność współpracy międzyludzkiej w obrębie grup i organizacji, podejmowanej w celu realizacji wspólnych interesów, a zdolność, zwłaszcza do łączenia się w grupy, do realizacji wytyczonego celu jest szczególnie istotna nie tylko dla gospodarki, ale w innych społecznie ważnych aspektach działalności ludzkiej, to ranga problemu wydaje się być oczywista. Niniejsze opracowanie spośród ogromu problemów z tym związanych, zajmuje się kwestią umiejętności zarządzania konfliktem rozpatrywanym jako ważny element kapitału społecznego. Nie ulega bowiem wątpliwości, że stosunki społeczne naznaczone sprzecznością interesów, celów i wartości wywołują różne sposoby zachowań, których charakter często prowadzi do poważnych zakłóceń w relacjach międzyludzkich i ładzie społecznym. Celem poniższych rozważań jest wskazanie na rolę konfliktu społecznego, niezbędne zmiany mentalnościowe w sposobie traktowania tego zjawiska i nabywania kompetencji negocjacyjnych jako warunku rozstrzygania konfliktów, bez naruszania zasad społecznego consensusu, gdzie konflikt jest rozumiany jako sprzeczność ról, wartości, celów, interesów. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.