Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 98

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Niepodległość
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
W artykule autorka stara się odpowiedzieć na główne pytania: "Jakie są główne przyczyny chęci odłączenia się Szkocji od Zjednoczonego Królestwa i jak zmieniały się na przestrzeni lat?", "Na jakich filarach Szkocja opiera swój rozwój gospodarczy i jakie główne wyzwania w sferze ekonomicznej stoją przed Szkocją w aspekcie potencjalnego odłączenia się od Zjednoczonego Królestwa?", "Czy obecne uwarunkowania sprzyjają dążeniom Szkotów do uzyskania niepodległości i przystąpienia do UE?". Pytania mają celowo ogólny charakter, aby w złożoności i wielowymiarowości problematyki wyeksponować najważniejsze zagadnienia. Podporządkowano im strukturę artykułu. W części pierwszej przedstawiono dotychczasowe działania Szkocji na rzecz uniezależnienia się od Wielkiej Brytanii. Kontekst historyczny jest potrzebny do zrozumienia obecnej sytuacji. Część druga odnosi się do referendum ws. dalszego członkostwa Zjednoczonego Królestwa w Unii Europejskiej, z uwzględnieniem reakcji Szkocji na jego wyniki oraz reakcji Anglii na działania Szkocji ws. niepodległości. W części trzeciej zidentyfikowano główne wyzwania dla Szkocji w sferze ekonomicznej w warunkach ewentualnego odłączenia się od Zjednoczonego Królestwa. Dla Szkocji kwestie ekonomiczne są podstawą jej starań w drodze do niepodległości. Były już przedmiotem analiz przed pierwszym referendum niepodległościowym w Szkocji w 2014 r., ale umiejscowione w innym niż obecnie czasie i kontekście.(fragment tekstu)
Od pewnego czasu można zaobserwować wzmożone zainteresowanie dziejami ziemiaństwa, które przejawia się m.in. w organizowaniu cyklicznych konferencji poświęconych dziejom tej warstwy. Niemałe zasługi mają w tym zakresie ośrodki w Kielcach, Kozłówce, Dobrzycy czy Ciechanowie1. Od 2004 r. referentów na sympozjach poświęconych wspomnianej tematyce gości także Muzeum Regionalne w Siedlcach2. Pokłosiem ósmej już sesji naukowej dotykającej problematyki szlachecko-ziemiańskiej organizowanej przez wspomniane muzeum jest publikacja pt. Udział ziemian w odzyskaniu niepodległości Polski w 1918 roku.(fragment tekstu)
3
Content available remote Modelling nonlinear dynamics of oil futures market
80%
Due to the fact that oil prices had a falling outlook after the global crisis, modeling oil market prices has been a topic of interest among researchers. The goals of this study are to investigate the recession or growth periods of oil futures markets using Markov switching autoregressive models, and to analyze the models' durations and probabilities to provide information to the investors who invest in these markets. The study ndings indicate that oil prices have a nonlinear pattern with three regimes. The model that best describes the oil futures markets is MSIH(3)-AR(0) with three regimes.(original abstract)
Celem opracowania jest ocena najważniejszych wyzwań dla agrobiznesu Ukrainy, jako głównego sektora gospodarki, po uzyskaniu niepodległości w 1991 roku, ze szczególnym uwzględnieniem inwazji rosyjskiej na pełną skalę. Dokonano usystematyzowania głównych kierunków przezwyciężania konsekwencji rosyjskiej agresji. W procesie przetwarzania materiałów informacyjnych zastosowano dialektyczne podejście do badania zjawisk społeczno-ekonomicznych, w połączeniu z różnymi metodami: indukcji, analizy i syntezy, systematyzacji i predykcji naukowej, statystycznymi i obliczeniowo- konstrukcyjnymi. Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę lokomotywą gospodarki był agrobiznes. Główne szkody wyrządzane ukraińskiemu agrobiznesowi przez rosyjskich najeźdźców, to: bezpośrednie niszczenie gruntów rolnych, ich skażenie, ograniczony dostęp do nich, zakłócenia logistyki, blokowanie portów, niszczenie obiektów produkcyjnych, zbiorów i zwierząt, kradzież produktów rolnych, wzrost kosztów produkcji. Bezpośrednie straty sektora rolnego w wyniku wojny wyniosły ponad 6 miliardów USD, a łączne straty - ponad 30 miliardów USD. Kluczowe kierunki, na które należy zwrócić uwagę podczas odbudowy sektora rolno-przemysłowego, to infrastruktura magazynowa, logistyczna i transportowa, a także rozwój nauki, który nie tylko pozwoli na odbudowanie ukraińskiego agrobiznesu, ale umożliwi innowacyjny rozwój gospodarki.(abstrakt oryginalny)
When there fell a country that used to play a significant role in European policy since the memorable battle of Grunwald (1410) till the victorious battle of Vienna (1683), the state of affairs, as such, must have provoked reflection. The arguments and discussions must have been fierce and, I should add, despite years of research, some issues have not been clarified yet. Nevertheless, I do not lay claim to elaborate on all those problems, which have not been appropriately discussed by Polish historiographers - the length of the present text makes it impossible to do so. It is a fact, however, that we speak relatively little of those who went into exile to St. Petersburg after the partitions. Obviously, not all of them renounced their Polishness, thus taking care only of their private careers.1 That was the conduct of the Polish gentry from the southern Ukraine - they wanted to become a part of the Russian Empire at least since mid-18th century. The core of the Polish intelligentsia who, led by Prince Adam Czartoryski, found themselves by the Neva River had a general idea maybe not of regaining independence but definitely of rescuing Polishness. I shall only mention that Czartoryski imagined Poland consisting of the lands from all the partitions but constituting a part of the Russian Empire on federal principles. We can only speculate to what extent that vision was feasible because it was the time when Europe was immersed in the Napoleonic Wars. (fragment of text)
W drugiej dekadzie XXI w. powstanie i terytorialna ekspansja Islamic State (IS) w sposób bezprecedensowy implikowały intensyfikację aspiracji niepodległościowych irackich (referendum niepodległościowe) i syryjskich Kurdów (autonomia regionu Rożawy). Czynnikiem temu sprzyjającym, była walka zbrojna, którą Kurdowie podjęli przeciwko tak zwanemu Państwu Islamskiemu, oraz sukcesy, które w niej odnosili. Nie bez znaczenia było przy tym wsparcie, które uzyskali ze strony Stanów Zjednoczonych. Działania militarne kurdyjskich bojowników w znacznym stopniu przyczyniły się zatem do upadku IS, a równocześnie stały się katalizatorem zmian w ich otoczeniu geopolitycznym. W drugiej dekadzie XXI w. Kurdystan utracił status regionu zapomnianego, co jednak zrodziło pytania o jego przyszłość, w tym możliwość powstania niepodległego państwa, czemu przeciwni są zarówno Ankara (interwencja zbrojna w Afrin i w północnym Iraku), jak i Bagdad.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem niniejszej analizy są dążenia niepodległościowe Kurdów irackich. Rozważaniom zostały poddane kwestie dotyczące rozwiązań prawnych związanych z wykorzystaniem przez Kurdów instytucji referendum. W artykule przeanalizowano problemy utrudniające współpracę między rządem Regionu Irackiego Kurdystanu a rządem federalnym Republiki Iraku. Uwypuklono także wyjątkowość tego regionu z perspektywy rozwiązań konstytucyjnych przyjętych w Iraku w 2005 r. W artykule postawiono tezę, że zorganizowanie głosowania ludowego w 2017 r. przez Kurdów było działaniem zbyt pochopnym. Odwołano się w nim także do międzynarodowej opinii, w tym europejskiej, będącej reakcją na dążenia niepodległościowe irackich Kurdów.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego krótkiego artykułu jest pokazanie, że stosunki między Ukrainą a Rosją są niezwykle złożone, ponieważ zbudowane są na wspólnej historii, religii, języku i kulturze i nie należy ich oceniać według zachodnich standardów. Oceniając obecną sytuację z szerszej perspektywy, należy podkreślić istotną rolę Ukrainy w polityce zagranicznej Rosji. Ukraina jest uważana za kluczowe państwo poradzieckie, znaczący kraj "bliskiej zagranicy", którego pozycja, potencjał i położenie geopolityczne mają kluczowe znaczenie dla równowagi sił zarówno w Europie Wschodniej, jak i na całym kontynencie. W tekście podjęto próbę syntetycznego spojrzenia na obecną wojnę rosyjsko-ukraińską z punktu widzenia walki Ukrainy o pełną niepodległość, pamięć i tożsamość. Czy wojna bratnich narodów zniweczy wieloletnią politykę Rosji wobec Ukrainy? Czy konflikt zrujnuje rosyjskie plany reintegracji przestrzeni poradzieckiej, których osią jest Ukraina? Czy wojna pobudzi Ukrainę do zajęcia się kwestią swojej tożsamości, postsowieckiej spuścizny i zbiorowej pamięci? (abstrakt oryginalny)
Organizacja Narodów i Ludów Niereprezentowanych (UNPO), reprezentuje narody i ludy bez państw lub walczące o własną niezależność. Prowadzi szereg akcji na rzecz praw człowieka, samostanowienia i ochrony środowiska.(abstrakt oryginalny)
Ważnym aspektem badania myśli politycznej jest rozpoznawanie jej kreatywności, wyrażającej się w zdolności do krytycznej oceny przeszłości oraz formułowania prekursorskich idei w momentach radykalnych zmian społecznych i politycznych. Niewątpliwie ten przymiot miała myśl polityczna Adolfa Bocheńskiego obecna w tekstach opublikowanych w czasie II wojny światowej. Idee sformułowane przez Bocheńskiego stanowiły ważne źródło inspiracji dla programu paryskiej "Kultury", będącej najbardziej wpływowym ośrodkiem polskiej emigracji politycznej po 1945 r. Prekursorska myśl polityczna Bocheńskiego inspirowała krytyczne podejście pisma Jerzego Giedroycia do układu społecznego Drugiej Rzeczypospolitej i wolę wsparcia przemian na rzecz uobywatelnienia grup społecznych wykluczonych dotąd z aktywnego udziału w życiu wspólnoty narodowej. Jeszcze większe znaczenie inspirujące miały koncepcje neofederalistyczne Bocheńskiego. Był on bez wątpienia prekursorem koncepcji polityki wschodniej paryskiej "Kultury". Projektując powojenną politykę polskiej emigracji, postulował związanie sprawy polskiej z walką o niepodległość państwową narodów ujarzmionych przez Związek Radziecki, w sposób szczególny zaś z ideą niepodległości Ukrainy. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Scottish Independence Vote in 2014 and Its Nationalist Dimension
61%
Artykuł dotyczy jednego z najważniejszych referendów w historii Zjednoczonego Królestwa - głosowania nad niepodległością Szkocji, które odbędzie się w 2014 r., które jest wynikiem wygranych przez Szkocką Partię Narodową (SNP) wyborów do Parlamentu w Edynburgu w 2011 r. Referendum może przesądzić o początku rozpadu Zjednoczonego Królestwa, może jednak zapoczątkować merytoryczną debatę na temat statusu prawnopolitycznego Szkocji w brytyjskich strukturach władzy. Przede wszystkim jednak artykuł porusza problem natury szkockiego nacjonalizmu oraz dalszych szans ruchu nacjonalistycznego na scenie politycznej. Dotychczasowe reformy zwiększające zakres autonomii Szkocji, w tym ustanowienie parlamentu w Edynburgu w 1999 r., nie zadowoliły szkockiego elektoratu. Artykuł stara się odpowiedzieć na pytanie czy zwycięstwo partii narodowej wynika ze zmęczenia Szkotów tradycyjnymi rozwiązaniami politycznymi i zbyt dużą zależnością Edynburga od Westminsteru, czy też rzeczywistym krystalizowaniem się poglądów Szkotów i przekonaniem, iż ich kraj może zyskać gospodarczo i politycznie, pozostając niezależnym od władz Westminsteru.
Artykuł omawia rolę odegraną przez inteligencję w dziejach Polski XX wieku. Czyni to na przykładzie historii rodziny Kapiszewskich, szczególnie Henryka (1899-1964) i Andrzeja (1948-2007). Przedstawia krzepnięcie inteligencji jako warstwy i przejmowanie przez nią narodowego przywództwa. Śledzi inteligencką misję, w tym działania zmierzające do odbudowania niepodległości Polski i umocnienia suwerenności w latach 1918-1939. Wskazuje na podobieństwo postaw przed 1918 r. i po 1945 r., w czym ważną rolę odegrały tradycje rodzinne. (abstrakt oryginalny)
Głównym problemem badawczym niniejszych rozważań jest odpowiedź na pytanie, jaką rolę odegrał Basajew podczas dwóch wojen czeczeńskich na przełomie XX i XXI w. Zasadniczą hipotezą natomiast jest założenie, że poprzez swoje działania doprowadził on do zwrócenia uwagi międzynarodowej opinii publicznej na problemy Czeczenii. Prowadząc walkę o niepodległość tego kraju, stosował jednak metody terrorystyczne, które doprowadziły do śmierci setek niewinnych osób.(fragment tekstu)
Z chwilą odzyskania niepodległości państwo polskie stało się właścicielem wielu obiektów przemysłowych i socjalnych, które wcześniej były własnością państw zaborczych!. Wśród instytucji i przedsiębiorstw odziedziczonych po zaborcach pierwszoplanowe miejsce zajmowały te obiekty, które przed odzyskaniem niepodległości funkcjonowały na obszarze wszystkich zaborów. Do tej grupy należały trzy największe instytucje gospodarcze - koleje żelazne, poczta i lasy państwowe. Jednocześnie z powodu słabości polskiego kapitału prywatnego, państwo polskie przejęło część fabryk porzuconych przez zagranicznych właścicieli. Bierność polskich sfer przemysłowych w pierwszym okresie powojennym
W okresie zaborów na ziemiach polskich obowiązywały systemy ubezpieczeń społecznych państw zaborczych. W chwili odzyskania przez Polskę niepodległości ubezpieczenia społeczne najsłabiej były rozwinięte na terenie byłego zaboru rosyjskiego, lepiej w Galicji, a najpełniej w zaborze pruskim. W Wielkopolsce, na Śląsku i Pomorzu już przed wojną funkcjonowały ubezpieczenia na wypadek choroby, od wypadków, inwalidzkie i na starość, które uwzględniały interesy nie tylko pracowników, ale także i ich rodzin. W Galicji istniały ubezpieczenia na wypadek choroby, wypadkowe i inwalidzkie, przy czym znacznie lepiej była tam zorganizowana ochrona ubezpieczeniowa górników niż przedstawicieli innych zawodów. W zaborze austriackim nie istniało też ubezpieczenie emerytalne.(abstrakt oryginalny)
Początek gospodarowania po odzyskaniu niepodległości odbywał się w niezwykle trudnych warunkach. Odrodzone państwo polskie stanęło wobec konieczności zjednoczenia pod względem gospodarczym, prawnym i społecznym ziem, które przez długie lata należały do obcych organizmów państwowych. Poziom zagospodarowania tych ziem był niezmiernie niski, a jednocześnie wykazywał wielkie różnice zarówno ilościowe, jak i strukturalne. Obszar byłej Galicji stanowił teren o niskim poziomie gospodarczym. Odmiennie przedstawiała się sytuacja byłego zaboru pruskiego i częściowo byłego zaboru rosyjskiego (obszar Królestwa Kongresowego). W granicach II Rzeczpospolitej znalazły się ziemie o rozwiniętym wielkokapitalistycznym przemyśle (Śląsk, Łódź, Warszawa) i kapitalistycznym rolnictwie (poznańskie, Pomorze), jak też tereny, na których utrzymywała się gospodarka niemal naturalna - Polesie. Między zaborami brak było powiązań komunikacyjnych i handlowych. Obok różnic w poziomie rozwoju gospodarczego występowały poważne różnice(abstrakt oryginalny)
Na początku artykułu opisano sytuację Polski po 1918 r., kiedy to przywracano byt państwa polskiego. Następnie omówiono instytucję stanu nadzwyczajnego w świetle dekretów Naczelnika Państwa oraz problem ustawodawstwa stanów nadzwyczajnych stanowionego przez sejm ustawodawczy. Na koniec opisano regulacje stanów nadzwyczajnych przyjmowane przez radę obrony państwa oraz instytucję stanu nadzwyczajnego w Konstytucji Marcowej.
Celem artykułu jest analiza tak historyczna i polityczna, jak też dyskursu naukowego dotyczącego kierunku przemian dekomunizacyjnych od czasu uzyskania niepodległości przez Ukrainę. Główne pytanie badawcze dotyczy skuteczności procesu. Opisując dekomunizację przestrzeni publicznej na Ukrainie, należy podkreślić, że cechowała się ona zmiennym natężeniem i regionalnością. Proces można podzielić na dwie zasadnicze fazy: 1990-2014 oraz po 2015 r. Pierwszy okres determinowany był ogólną wizją polityki historycznej prowadzonej przez prezydentów Ukrainy. W okresie prezydentury Juszczenki wraz ze wzrostem zainteresowania polityka historyczną, a zwłaszcza tematyką Głodu 1932/1933, doprowadzono do usunięcia nazw i pomników ku czci osób odpowiedzialnych za te wydarzenia. Ostatnia faza dekomunizacji wiąże się z czterema ustawami, uchwalonymi w kwietniu 2015 r. Tempo i konsekwencja, z jakimi implementowano ustawy, zwłaszcza 317-VIII, dotyczącą symboliki komunistycznej, były związane z konfliktem ukraińsko-rosyjskim. Determinował on konieczność podjęcia radykalnych kroków w kierunku przejęcia kontroli przez państwo ukraińskie nad własną przestrzenią symboliczną. Sprzyjająca większość parlamentarna oraz atmosfera społeczna spowodowały, że implementacja ustaw okazała się skuteczna i dziś uznać można, że Ukraina zdekomunizowała przestrzeń publiczną. Nie dotyczy to oczywiście terenów okupowanych.(abstrakt oryginalny)
Jednym z ważniejszych pism polskiej emigracji niepodległościowej po 1945 r. był kwartalnik polityczny "Aneks" wydawany w latach 70. i 80. XX wieku przez grupę publicystów skupionych wokół Aleksandra Smolara złożoną głównie z emigrantów pomarcowych. Niniejszy artykuł jest próbą syntetycznego opisu genezy pisma i jego rozwoju ideowego, który prowadził od stanowiska postrewizjonistycznego, poprzez otwarte poparcie dla zachodnioeuropejskich koncepcji antytotalitarnych i środowisk krajowej opozycji demokratycznej, do afirmacji ruchu solidarnościowego oraz instytucji "społeczeństwa niezależnego" powstających w Polsce po 1981 r. Cechą charakterystyczną różnorodnej publicystyki "Aneksu" było umiejętne łączenie refleksji dotyczącej kwestii politycznych z rozważaniami związanymi z historią idei, antropologią, filozofią czy problematyką religijną. Najważniejsi autorzy pisma stali się po 1989 r. kluczowymi publicystami wpływającymi wydatnie na kształt dyskursu publicznego w III Rzeczypospolitej. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie charakterystycznych elementów kultury politycznej jednego z krajów tak zwanego Trzeciego Świata - Algierii. Państwo to uzyskało niepodległość po 132 latach francuskiej obecności w wyniku ośmioletniej wojny o niepodległość z lat 1954-1962. Dziedzictwo walki o niepodległość jest wciąż żywe w świadomości i pamięci historycznej Algierczyków, co ma przełożenie na kulturę polityczną w kraju. Artykuł rozpoczyna się od analizy pojęć "pamięć" i "historia" w perspektywie północnoafrykańskiej. Autor stawia tezę, iż to właśnie subiektywna pamięć społeczna jest głównym źródłem świadomości mieszkańców regionu. Opiera się ona w głównej mierze na symbolice historycznej lub słowach symbolach. Następnie autor analizuje państwowy dyskurs historyczny, poczynając od 1962 roku. Stwierdza, że państwo jest głównym kreatorem polityki historycznej i używa jej do bieżącej rywalizacji historycznej. Jednym z najważniejszych elementów legitymizujących reżim polityczny jest edukacja historyczna. Analizie poddane zostały również opozycyjne względem władz w Algierze dyskursy historyczne, tj. islamistyczny - reprezentowany przez ugrupowania fundamentalistyczne oraz berberyjski - reprezentowany przez ugrupowania laickie. Artykuł kończą wnioski, w których autor stwierdza, iż dziedzictwo wojny o niepodległość stanowi jeden z fundamentów kultury politycznej w Algierii. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.