Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 63

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Niezdolność do pracy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
W artykule została podjęta próba wykazania, że definicja długotrwałej niezdolności do pracy jest dotknięta błędem konstrukcyjnym. Polega on na sformułowaniu tej definicji w taki sposób, że jest ona przykładem tautologii. Autor skupia się jedynie na konstrukcji językowej terminu, nie wdając się w próby ustalenia treści normy prawnej. Celem artykułu nie jest dekodowanie zawartości tej regulacji. W przeddzień możliwej reformy polskiego systemu orzecznictwa o niezdolności do pracy i niepełnosprawności jest konieczne zwrócenie uwagi, by autorzy nowych regulacji ustrzegli się błędów swoich poprzedników. Być może jednym z możliwych rozwiązań jest zaprzestanie dokonywania cząstkowych reform na rzecz trudnego i długotrwałego procesu kodyfikacji prawa pracy i zabezpieczenia społecznego, którego efektem mógłby być kodeks zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Czynniki determinujące wysokość rent z tytułu niezdolności do pracy
100%
Renta z tytułu niezdolności do pracy, przysługująca na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych1 (zwanej dalej ustawą emerytalną), jest świadczeniem długookresowym, przyznawanym ubezpieczonemu w razie utraty lub ograniczenia jego zdolności do pracy zarobkowej. Ma ona zapewnić dochód osobie ubezpieczonej, która stała się całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy. W niniejszym materiale poddano analizie kryteria decydujące o wysokości tej renty. (abstrakt oryginalny)
3
100%
Artykuł został poświęcony zagadnieniu nadawania statusu osoby niepełnosprawnej w polskim systemie zabezpieczenia społecznego w ramach orzecznictwa dla celów rentowych (orzekania o niezdolności do pracy) oraz orzecznictwa dla celów pozarentowych (orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności). Analizie poddano najważniejsze elementy systemów orzeczniczych: definicje niezdolności do pracy i niepełnosprawności, kryteria i zasady orzekania, organy orzecznicze, kwalifikacje lekarzy, tryb orzekania i nadzór.(fragment tekstu)
Tematem artykułu jest częściowa niezdolność do pracy w powszechnym ubezpieczeniu rentowym. Świadczenia ubezpieczeniowe powinny bowiem przysługiwać również osobom, które zachowały w pewnym zakresie zdolność do pracy, ale z uwagi na ograniczenie tej zdolności - wskutek naruszenia sprawności organizmu - nie mogą uzyskać zarobków w takiej wysokości, jakiej mogłyby zasadnie oczekiwać przy swoich kwalifikacjach i doświadczeniu. Renta w takim przypadku powinna pełnić funkcję uzupełniającą wobec uzyskiwanych zarobków. W artykule, który został przygotowany na bazie pracy doktorskiej, przeanalizowano poszczególne elementy definicji częściowej niezdolności do pracy i wskazano na sprzeczności w regulacji ustawowej oraz trudności interpretacyjne, które wiążą się ze stosowaniem tej definicji w praktyce. Zostały również omówione przesłanki przyznawania renty szkoleniowej ze wskazaniem na ich niespójność z przyjętą przez ustawodawcę koncepcją częściowej niezdolność do pracy. W artykule sformułowano postulaty de lege ferenda w zakresie zasad orzekania częściowej niezdolności do pracy i przyznawania świadczeń z tego tytułu. (abstrakt oryginalny)
O ile choroba i związana z nią niezdolność do pracy są zdarzeniami losowymi, niezależnymi od woli człowieka, o tyle absencja chorobowa jest efektem świadomych i rozmyślnych decyzji. Pracownicy różnią się pod względem jej wykorzystania. Przedmiotem artykułu jest absentyzm chorobowy, czyli zjawisko nadużywania absencji chorobowej. Bazując na literaturze przedmiotu i wynikach dotychczas przeprowadzonych badań, autor przedstawia istotę tego problemu, jego rodzaje oraz uwarunkowania. Absencja chorobowa, jak każdy inny przywilej socjalny, jest polem potencjalnych nadużyć. Nadmierne wykorzystywanie zwolnień lekarskich może przyjmować dwojaką postać: pokusy nadużyć oraz przestępstwa socjalnego. Nasileniu występowania tych problemów sprzyjają różne okoliczności, związane z osobistymi cechami pracownika, warunkami środowiska pracy, a także szerokim kontekstem społecznym i instytucjonalnym. Autor wskazuje, że w ramach przeprowadzonych prac badawczych udało się wyodrębnić kilkanaście takich okoliczności, dzięki czemu można skuteczniej zidentyfikować potencjalne nadużycia.(abstrakt oryginalny)
Kluczową rolę w projektowaniu polityk publicznych nakierowanych na zwiększenie aktywności ekonomicznej osób w starszym wieku produkcyjnym jest zachowanie ich indywidualnej zdolności do pracy (Ilmarinen, 1999), na które wpływ na szereg czynników o różnym charakterze, takich jak: zdrowie, poziom kompetencji, normy i postawy w stosunku do osób starszych i ich pracy, środowisko pracy, itp. Celem opracowania jest analiza wpływu indywidualnych charakterystyk, cech pracy, a także uwarunkowań instytucjonalnych i kontekstu krajowego na zamierzenia dotyczące dalszego wykonywania pracy w starszych grupach wieku produkcyjnego. Do analiz użyto następujących metod: analiza czynnikowa, dwukrokowa analiza klastrowa, analiza klas ukrytych, wielopoziomowa regresja logistyczna. Dane pochodzą z Europejskiego Badania Warunków Pracy z 2005 r. Wyniki analiz wskazują, że charakterystyki indywidualne, cechy miejsca pracy, a także sytuacja na rynku pracy wpływa znacząco na zamierzenia dotyczące dalszego wykonywania pracy w starszym wieku, jednakże w Unii Europejskiej w tym kontekście występują znaczne różnice ze względu na płeć. (abstrakt oryginalny
Od kilku lat lawinowo rośnie liczba kredytów mieszkaniowych i hipotecznych zaciąganych przez polskie społeczeństwo. W tym kontekście wzrasta też potrzeba większej ochrony na wypadek wystąpienia nieprzewidzianych, niekorzystnych zdarzeń. Osoby mające do spłacenia zaciągnięty na wiele lat mieszkaniowy kredyt hipoteczny mogą czuć się zagrożone w sytuacji zajścia nieprzewidzianego zdarzenia, którego efektem może być utrata zdolności do pracy. Już sam fakt posiadania kredytu i płacenia stosunkowo wysokich rat kapitałowych i odsetkowych każdego miesiąca stanowi dla tych osób duże obciążenie. (abstrakt oryginalny)
Odszkodowanie ubezpieczeniowe jest podstawowym świadczeniem, jakie zakład ubezpieczeń jest obowiązany zapłacić poszkodowanemu, w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego objętego umową ubezpieczenia (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.). Odszkodowanie ubezpieczeniowe różni się jednak dość znacznie od odszkodowania przysługującego na zasadach ogólnych, z tytułu odpowiedzialności sprawczej (czyn niedozwolony, niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania).(fragment tekstu)
Jednym z najważniejszych etapów postępowania w sprawach o ustalenie prawa do renty jest stwierdzenie, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy. Oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia innych doniosłych w postępowaniu rentowym okoliczności dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Autor omawia m.in. skutki jednoinstancyjnego i jednoosobowego orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych. Przedstawia również propozycje mające na celu wyeliminowanie nieprawidłowości towarzyszących obecnemu systemowi orzekania o niezdolności do pracy przez lekarzy orzeczników.
Czym charakteryzuje się socjalnoprawna autonomia woli ubezpieczonego występującego z wnioskiem o pieniężne świadczenie z tytułu niezdolności do pracy? W jaki sposób należy poddawać wykładni ten wniosek, aby nie zostały naruszone takie interesy ubezpieczonego, które znajdują uzasadnienie w jego chronionych konstytucyjnie prawach? Autorzy podejmują próbę udzielenia odpowiedzi na te pytania, formułując argumentację uzasadniającą recypowanie do naszej kultury prawnej rozwiązania wypracowanego przez niemiecką literaturę i orzecznictwo. Sprowadza się ono do dynamicznej wykładni wyżej wymienionego wniosku. (abstrakt oryginalny)
Opracowanie jest rozwinięciem głosu zabranego w dyskusji podczas polsko-niemieckiej konferencji poświęconej problematyce adekwatności systemów emerytalnych. Autor zwraca uwagę, że analiza zdolności systemów emerytalnych do wypełniania funkcji, do której zostały powołane, nie może abstrahować od kwestii zasadniczej - kogo i dlaczego należy objąć zabezpieczeniem społecznym w kontekście najszerzej rozumianej starości. W odniesieniu do wcześniejszych opracowań naszkicowane zostały różne koncepcje ryzyka emerytalnego: ryzyko "starości" w konwencji nr 102 MOP, ryzyko domniemanej niezdolności do pracy z powodu wieku, ryzyko długotrwałego zatrudnienia, w tym także ryzyko długotrwałego zatrudnienia pozwalającego na zejście z rynku pracy, wreszcie ryzyko dożycia określonego wieku. (abstrakt oryginalny)
Ze względu na wzrost liczby osób pobierających świadczenia rentowe z tytułu niezdolności do pracy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wprowadził program prewencji rentowej oparty na rehabilitacji leczniczej. Założeniem programu jest poprawa stanu funkcjonalnego w stopniu, który umożliwi podjęcie pracy osobom, które w wyniku urazu bądź choroby zagrożone są utratą zdolności do pracy, ale rokują odzyskanie jej po odbytej rehabilitacji. Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności rehabilitacji odbytej w ramach prewencji rentowej ZUS na przykładzie Szpitala Specjalistycznego SANUS sp. z.o.o. w Stalowej Woli. Ocenie poddano osoby rehabilitowane w ramach prewencji rentowej ZUS w czasie od listopada 2014 do lutego 2015 roku. Badaniem objęto 148 osób, w tym 61 kobiet (41% ). Narzędziem badawczym była autorska ankieta, skierowana do pacjentów uczestniczących w programie. Główną przyczyną kierowania osób do prewencji rentowej ZUS w badanej populacji były choroby kręgosłupa. Ponad 41% respondentów deklaruje swoją gotowość do podjęcia pracy po zakończonej rehabilitacji leczniczej, 39% nie ma pewności czy jest w stanie wrócić do pracy, natomiast 20% zdecydowanie nie jest gotowych do kontynuowania pracy zawodowej. Najgorsze wyniki rehabilitacji odnotowano w grupie osób po przebytych urazach kończyn górnych i dolnych. Rehabilitacja 24-dniowa w ramach prewencji rentowej po niektórych urazach kończyn górnych i dolnych jest zbyt krótka. Należy przeprowadzić analizę pacjentów po tego typu urazach i rozważyć wydłużenie okresu programu dla osób z tego typu dysfunkcjami. Konieczne są działania profilaktyczne skierowane do osób, które odbyły prewencję rentową ZUS po raz pierwszy, bowiem aż 49% badanych pacjentów kierowana jest po raz kolejny na tego typu leczenie. (abstrakt oryginalny)
Autorka przedstawia zarys problematyki orzekania o krótkookresowej niezdolności do pracy z punktu widzenia obowiązujących regulacji prawa karnego. Odnosi się do przykładowych stanów faktycznych, w jakich lekarz może wystawiać niezgodne z prawdą zaświadczenia o niezdolności do pracy i wskazuje na ich prawne konsekwencje. Zwraca także uwagę na wybrane praktyczne problemy wiążące się z pociąganiem lekarzy do odpowiedzialności karnej za wystawianie poświadczających nieprawdę zwolnień lekarskich, mogące wpływać na efektywność ścigania tego rodzaju przestępstw. (abstrakt oryginalny)
Jednym z rodzajów ubezpieczenia składającego się na powszechny (pozarolniczy) system ubezpieczeń społecznych jest ubezpieczenie rentowe. Przedmiotem ochrony wskazanego ubezpieczenia są przede wszystkim sytuacje trwałej lub długotrwałej (okresowej) niezdolności do pracy, wynikające z tzw. ogólnego stanu zdrowia albo z wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Należy przy tym zaznaczyć, że sytuacje chronione przez ubezpieczenie rentowe określane mianem "niezdolności do pracy" nie są w swej treści jednolite, ponieważ mogą się różnić zarówno rokowaniami co do ich trwałego charakteru (rokują lub nie rokują poprawy), jak i zakresem utraty zdolności do pracy (całkowita lub częściowa). (fragment tekstu)
Celem opracowania jest omówienie obowiązków ubezpieczonych, które wynikają z przepisów związanych z realizacją prawa do zasiłku chorobowego. Problematyka prawa ubezpieczonego do tego zasiłku zwykle przedstawiana jest w ujęciu prawa podmiotowego (opisywane są przesłanki warunkujące nabycie prawa do zasiłku chorobowego), nie zaś w ujęciu obowiązków związanych z kontrolą realizacji tego prawa. W artykule omówione zostały obowiązki ubezpieczonego związane z kontrolą zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy, w podziale na rodzaje tej kontroli. Obowiązki te, jak się wydaje, nie są dla ubezpieczonych nadmierne. Jednakże sam sposób wykonywania kontroli może budzić pewne wątpliwości. (abstrakt oryginalny)
Autorzy porównują polskie i czeskie regulacje prawne dotyczące badań profilaktycznych pracowników, których celem jest stwierdzenie istnienia lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy przez pracownika. Przedstawiają obowiązujące w obu państwach rozwiązania, zwracając uwagę na takie kwestie, jak podmioty uprawnione do orzekania o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy, rodzaje badań profilaktycznych oraz sytuacje, w których muszą zostać one przeprowadzone, charakter prawny orzeczenia lekarskiego i jego treść. Podejmują również próbę oceny obowiązujących przepisów, wskazując na problemy praktyczne oraz wady i zalety poszczególnych rozwiązań obowiązujących w obu krajach. Na tym tle formułują propozycje, w jakim kierunku powinny zmierzać zmiany legislacyjne w zakresie omawianej problematyki.(abstrakt oryginalny)
Streszczenie W opracowaniu omówiono wyrok Sądu Najwyższego, w którym została oceniona prawidłowość postępowania organów rentowych wstrzymujących wypłaty rent socjalnych osobom, które uzyskały to świadczenie z uwagi na orzeczoną niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym lub znacznym, a nie na podstawie orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. Judykat ten jest niezwykle istotny dla szerokiej rzeszy osób dotkniętych niepełnosprawnością także z tego powodu, że dotyka wrażliwej kwestii sposobu procedowania przez sądy spraw w sytuacji, gdy osoba niepełnosprawna dochodząca ochrony sądowej jest nieporadna z uwagi na niepełnosprawność wynikającą z upośledzenia umysłowego. (abstrakt oryginalny)
W wielu krajach europejskich w ciągu ostatnich lat przeprowadzano szereg reform odnoszących się do świadczeń związanych z niezdolnością do pracy. W ramach tych reform dużą wagę przykładano do aktywizacji ubezpieczonych i do wykorzystania zachowanej przez nich zdolności do pracy. W problematykę aktywizowania ubezpieczonych wpisują się też częściowe zwolnienia lekarskie/stopniowane zwolnienia lekarskie/zwolnienia lekarskie w niepełnym wymiarze. Celem artykułu było dokonanie przeglądu istniejących rozwiązań prawnych w innych krajach europejskich i porównanie tego z polską regulacją. W Polsce wykonywanie pracy zarobkowej w czasie pobierania zasiłku chorobowego powoduje utratę prawa do tego świadczenia (ale także do świadczenia rehabilitacyjnego czy wynagrodzenia chorobowego wypłacanego przez pracodawcę). Jest to konstrukcja wręcz przeciwna do przedstawianego powyżej kierunku aktywizowania ubezpieczonych i wykorzystywania zachowanej przez nich zdolności do pracy. Ponadto przywołana regulacja od dawna wywołuje szereg wątpliwości. Wprowadzenie konstrukcji częściowych zwolnień lekarskich byłoby istotnym przełomem dla polskiej nauki ubezpieczenia społecznego, miałoby to także znaczenie na gruncie prawa pracy. Za przyjęciem takiego kierunku przemawia szereg istotnych racji. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie projektu PATHWAYS, który zmierza do identyfikacji strategii integracji i reintegracji osób chorujących na choroby przewlekłe w Europie oraz stworzenia rekomendacji dotyczących wdrażania efektywnych programów zawodowej integracji i reintegracji. Projekt opiera się na łączeniu wielu metod i technik badawczych, w tym analizie treści, analizie danych zastanych, indywidualnych wywiadów z ekspertami czy badań sondażowych z ekspertami i osobami chorującymi przewlekle. W Polsce istnieją regulacje dotyczące osób z orzeczeniem o niepełnosprawności i ich sytuacji na rynku pracy. Brakuje rozwiązań skierowanych na osoby chorujące przewlekle, w tym osoby z zaburzeniami zdrowia psychicznego. Projekt PATHWAYS jest potrzebny w celu wypełnienia luki informacyjnej zarówno dla ekspertów, jak i beneficjentów systemu. (abstrakt oryginalny)
Autor pisze, że coraz więcej osób podejmuje pracę za granicą, szczególnie w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Osoby te zwykle przed wyjazdem za granicę posiadają kilkuletni staż pracy w Polsce, w czasie którego odprowadzane były składki z tytułu ubezpieczeń społecznych do ZUS. Zdaniem autora, podejmując decyzję o wyjeździe do pracy w innym państwie unijnym, przeważnie nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, że w razie utraty zdolności do pracy w czasie zatrudnienia w tym państwie niekiedy możliwe będzie otrzymanie także renty z tytułu niezdolności do pracy z ZUS, mimo iż w chwili utraty zdolności do pracy osoba taka nie podlegała już polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych.
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.