Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Notification of standards
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Dyrektywa 98/34/WE jest ważnym instrumentem zapewniającym przejrzystość polityk państw członkowskich UE na rynku wewnętrznym, służy ona zwłaszcza ochronie swobód rynku wewnętrznego. Dyrektywa ta ustanawia procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego. Trybunał Sprawiedliwości w swoim orzecznictwie wiąże z zaniedbaniem tego obowiązku poważne konsekwencje: na nienotyfikowane przepisy krajowe nie można się powoływać skutecznie przed sądem krajowym wobec podmiotów prywatnych. Stąd też sama kwalifikacja przepisów krajowych państw członkowskich jako "norm", "przepisów technicznych" dotyczących "produktów" i "zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego" ma istotne znaczenie i wywołuje szereg problemów interpretacyjnych. Problemy te znalazły ostatnio wyraz w Polsce w związku z kontrowersjami, jakie wystąpiły w toku stosowania ustawy o grach hazardowych i to zarówno w stosunku do "produktów" (automatów do gry o niskich wygranych), jak i "usług społeczeństwa informacyjnego" (zakładów wzajemnych urządzanych przez Internet). Kwestie te są przedmiotem analizy w niniejszym artykule.(abstrakt oryginalny)
Ze względu na swój potencjał gospodarczy i ludnościowy Polska może odgrywać ważną rolę w ocenie produktów z wymaganiami dyrektyw nowego podejścia. Celem artykułu jest ocena struktury notyfikacji z polskich jednostek notyfikowanych pod względem typu, liczby dyrektyw objętych notyfikacją, jak i zakresu notyfikacji w ich ramach(fragment tekstu)
Świadomość konieczności wprowadzenia do dyskursu prawnego i prawniczego konsekwentnego, a przede wszystkim wyraźnego rozróżnienia aspektów dyrektywalnego i aksjologicznego staje się coraz bardziej powszechna. Bez teoretycznego wyodrębnienia elementów cennych, co najmniej w podstawowym wymiarze, współcześnie niemożliwa byłaby działalność orzecznicza krajowych sądów konstytucyjnych oraz trybunałów umocowanych w porządku prawa międzynarodowego oraz ponadnarodowego. Wskazanie na fundamentalną rolę zasad jako pojęcia „granicznego" między tymi dwoma sferami powinno chociażby w części przyczynić się do właściwego rozłożenia akcentów w adekwatnym opisie złożonych struktur prawa.
Wzajemne uznawanie jest postrzegane jako jedno z najważniejszych instrumentów przyczyniających się do swobodnego przepływu towarów w ramach rynku wewnętrznego Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono istotę wzajemnego uznawania oraz przykłady problemów z funkcjonowaniem tych zasad i próby ich rozwiązania.
Ocena zgodności z dyrektywami nowego podejścia jest ważnym elementem wspólnego rynku Unii Europejskiej w zakresie usuwania barier w handlu i zapewnienia bezpieczeństwa konsumenta. Ocena zgodności jest prowadzona przez jednostki notyfikowane w ramach notyfikacji, które zostały zgłoszone do Komisji Europejskiej. Dla jednostek notyfikowanych i notyfikacji zbudowano model regresji liniowej. Ilość jednostek notyfikowanych została oznaczona jako zmienna niezależna, a ilość notyfikacji jako zmienna zależna. Przeprowadzono także analizę korelacji. Porównano także wybrane parametry oddzielnych modelów regresji dla "starych" i "nowych" krajów Unii Europejskiej. Porównanie to wskazało, iż ocena zgodności w ramach dyrektyw nowego podejścia jest zdominowana przez kraje "starej" Unii Europejskiej. Dlatego też istnieje potrzeba, by Komisja Europejska podjęła pewne kroki, by zrównoważyć tę niekorzystną relację. (abstrakt oryginalny)
Jak wynika z postanowień dyrektywy 2004/109/WE, krajowy system raportowania tzw. znacznych pakietów akcji powinien być skonstruowany w taki sposób, aby uczestnicy rynku kapitałowego posiadali jak najpełniejszą wiedzę na temat struktury właścicielskiej spółki publicznej. Są to informacje, które powinny być znane publicznie. Niestety obowiązujące przepisy nie zapewniają transparentności w tym istotnym obszarze. Jednocześnie to właśnie przez podmioty z grupy najczęściej dochodzi do wywierania decydującego wpływu na organy spółki publicznej. Raportowanie w grupie kapitałowej zostało przez polskiego ustawodawcę zaniedbane, zaś przepisy tego dotyczące skonstruowane wadliwie. W ocenie autora analizowane przepisy powinny zostać niezwłocznie znowelizowane. Zmianom obecnych regulacji powinno towarzyszyć wprowadzenie postanowień umożliwiających raportowanie przez przedstawiciela grupy - np. przez spółkę holdingową - co powinno zwalniać z obowiązków raportowych pozostałych członków grupy. (abstrakt oryginalny)
W lipcu 2005 r. minęło dwadzieścia lat od wprowadzenia przełomowej dla Unii Europejskiej techniki regulacyjnej, jaką jest tzw. nowe podejście do harmonizacji technicznej i norm. Polega ono na określaniu w dyrektywach przez Wspólnotę jedynie zasadniczych wymogów bezpieczeństwa wyrobu dla konsumenta i użytkownika i zawieraniu w nich tylko ogólnego odniesienia do norm. Stare podejście polega na przyjmowaniu dyrektyw sektorowych, szczegółowo określających wymogi techniczne towarów. Stosowane jest ono nadal do produktów, dla których wymagania nie mogą być sformułowane w sposób ogólny (np. dla substancji niebezpiecznych). Eliminacja barier technicznych w handlu poprzez wprowadzenie zasady wzajemnego uznawania lub harmonizację techniczną na poziomie wspólnotowym ma zapewnić swobodny przepływ towarów na rynku wewnętrznym Unii Europejskiej. Różne normy i przepisy techniczne powodują dodatkowe koszty związane z koniecznością różnicowania produkcji, marketingu i dystrybucji na poszczególnych rynkach. Jest to szczególnie dotkliwe dla przedsiębiorstw małych i średnich. Barierom w handlu, powodowanym przez krajowe normy lub krajowe przepisy techniczne, zapobiega się poprzez ich ujednolicanie w ramach całej Unii Europejskiej lub wydawanie zharmonizowanych przepisów europejskich, nadrzędnych w stosunku do prawa krajowego państw członkowskich. Zainicjowana w połowie lat osiemdziesiątych polityka nowego podejścia miała stanowić jeden z instrumentów usprawniających tworzenie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Początkowo harmonizacja techniczna przebiegała bardzo wolno i w sposób mało efektywny, a przepisy były niezwykle szczegółowe. Miały one techniczny charakter, a wprowadzane wymagania były ukierunkowane zbyt wąsko, bo na poszczególne kategorie wyrobów. Ich opracowanie zajmowało wiele czasu. Długotrwałe uzgodnienia spowodowane były m.in. koniecznością akceptacji przez środowiska inżynierskie. Wraz z przyjęciem w maju 1985 r. uchwały Rady w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej i normalizacji, proces harmonizacji zaczął przebiegać znacznie sprawniej. (fragment tekstu)
Nowe podejście obejmuje produkty lub zagadnienia, które mogą zagrażać bezpieczeństwu, zdrowiu konsumenta lub ochronie środowiska. Celem artykułu było zbadanie wzajemnej współzależności notyfikacji w zakresie nowego podejścia z krajów zachodniej i wschodniej Unii Europejskiej (UE). Liczba notyfikacji (umożliwiających ocenę zgodności w zakresie nowego podejścia) z krajów zachodniej UE jest trzykrotnie większa niż z krajów wschodniej UE. Wartość współczynnika korelacji Pearsona (0,93) wskazała, że korelacja liczby notyfikacji między tymi grupami krajów jest bardzo wysoka. Wartość statystyki Walda oraz prawdopodobieństwa, obliczona w ramach regresji Poissona, pokazała że estymowane parametry: notyfikacje z krajów zachodniej UE lub wschodniej UE (odpowiednio do przyjętego modelu) są statystycznie istotne. Jednakże na podstawie oceny tych parametrów można stwierdzić, że zwiększanie się liczby notyfikacji z krajów wschodniej UE powoduje znacznie większy wzrost tej liczby z krajów zachodniej UE, prowadząc do jeszcze większej dysproporcji w liczbie notyfikacji. Z tego względu Komisja Europejska po-winna podjąć działania (także prawne) w celu rozwijania oceny zgodności związanej z nowym podejściem w krajach wschodniej UE. (abstrakt autora)
W artykule omówiono kolejno: notyfikację norm w oparciu o postanowienia Dyrektywy 98/34/WE, stosowanie procedur informacyjnych w zakresie norm w latach 1995-1998, trendy w działalności normalizacyjnej końca lat 90, jakość notyfikacji otrzymywanych z krajowych jednostek normalizacyjnych, wykorzystywanie informacji wynikających ze stosowania procedur notyfikacyjnych. Dostępność i przejrzystość w informowaniu o działalności normalizacyjnej powinny być podstawowymi cechami systemów normalizacyjnych. W 1998 r. organizacje normalizacyjne rozpoczęły wspólne prace nad opracowaniem stron www zawierających praktyczne dane dla małych i średnich firm. Dzięki temu obecnie pod adresem http://www.newapproach.org, możliwy jest dostęp do informacji o normach zharmonizowanych z dyrektywami nowego podejścia.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.