Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Niezależność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów a dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1

100%

Piszcz A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2022

|

nr 10

11-19

Artykuł prezentuje projektowany sposób transpozycji do prawa polskiego art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1, czyli tzw. dyrektywy ECN+. Dotyczy on niezależności krajowych administracyjnych organów ochrony konkurencji, przy czym w Polsce takim organem jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Celem artykułu jest, po pierwsze, ocena prawidłowości projektowanej transpozycji przepisów unijnych w tym zakresie do ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Po drugie, autorka artykułu formułuje krytyczną ocenę treści projektowanych przepisów krajowych, wskazując, w jaki sposób przepisy te powinny zostać zmienione.(abstrakt oryginalny)

2

Tymczasowy środek ochrony zbiorowych interesów konsumentów

80%

Sieradzka M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 5

9-12

Dnia 17 kwietnia 2016 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Nowością jest przyznanie organowi antymonopolowemu uprawnienia do wydawania decyzji tymczasowej, która ma stać się tymczasowym instrumentem ochrony interesów zbiorowych konsumentów, jeszcze przed zakończeniem postępowania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Biorąc pod uwagę przesłanki jej wydania oraz ograniczenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym decyzja może stać się instrumentem tymczasowej reakcji na praktyki cechujące się szczególną szkodliwością dla zbiorowych interesów konsumentów.(abstrakt oryginalny)

3

Pomoc publiczna dla przedsiębiorców a ochrona konkurencji

80%

Werner A.

Materiały i Prace Instytutu Funkcjonowania Gospodarki Narodowej

|

2002

|

83 (LXXXIII)

37-54

Zakres wpływu pomocy publicznej na konkurencję w Polsce jest regulowany ustawą z 30 czerwca 2000 roku o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Omówiono i scharakteryzowano pomoc publiczną w Polsce i w regulacjach Unii Europejskiej.

4

The Interpretation of the Notion of Public Interest in Polish Public Competition Law According to the Judgement of the Court of Competition and Consumer Protection of February 4, 2015 (XVII AmA 163/11)

80%

Raduła M.

Central and Eastern European Journal of Management and Economics

|

2017

|

5

|

nr 2

131-145

Cel: Pojęcie interesu publicznego w nauce prawa administracyjnego oraz w nauce administracji zajmuje w siatce pojęciowej centralną pozycję. W konsekwencji jest także naczelnym pojęciem publicznoprawnej ochrony konkurencji. Prawodawca nie zdecydował się na zdefiniowanie "interesu publicznego" w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów. W efekcie interpretacja tego pojęcia w znacznej mierze zależy od orzecznictwa. Celem opracowania jest analiza prawna rozumienia pojęcia interesu publicznego zarówno w nauce, jak i w praktyce stosowania prawa. Metody badawcze: Wnioski Autora zostały oparte o badania interpretacji interesu publicznego, dokonanej przez przedstawicieli doktryny oraz judykaturę. Wnioski: W rezultacie, Autor pozytywnie ocenia ewoluowanie rozumienia pojęcia interesu publicznego w obszarze publicznoprawnej ochrony konkurencji, dostosowującego się do aktualnej sytuacji społecznej, rynkowej, a także rozwoju nauki prawa konkurencji. Oryginalność publikacji: Za oryginalnością podjętego tematu przemawia analiza prawna kontrowersyjnego oraz dotychczas niespotykanego w orzecznictwie, ujęcia prawidłowo funkcjonującej konkurencji na rynku sprzedaży produktów leczniczych, jako mechanizmu umożliwiającego pacjentom uzyskiwanie świadczeń zdrowotnych zgodnych z aktualnym stanem wiedzy medycznej. (abstrakt oryginalny)

5

Ochrona konkurencji a prokonkurencyjna regulacja sektorowa

80%

Skoczny T.

Problemy Zarządzania

|

2004

|

2

|

nr 3 (5) Ochrona konkurencji i niezależna regulacja sektorowa

7-34

Artykuł dotyczy dwóch głównych funkcji prokonkurenyjnej interwencji (reglamentacji) publicznej w gospodarce rynkowej: "ochrony konkurencji" i "prokonkurencyjnej regulacji sektorowej". W artykule podjęta została próba zdefiniowania oraz ukazania podstawowych różnic modelowych: "ochrony konkurencji" - jako działalności mającej na celu ochronę istniejącej konkurencji, opartej o reguły generalne i polegającej na interwencji ex post (re-aktywnej), represyjnej i jednostkowej - oraz "prokonkurencyjnej regulacji sektorowej" - jako działalności mającej na celu wspieranie rozwoju konkurencji, bazującej na regułach ogólnych i polegającej na interwencji ex ante (pro-aktywnej), preskryptywnej i ciągłej. Odrębnie przedstawiono także modelowe podobieństwo obu funkcji - niezależność realizujących je organów administracji publicznej. W artykule ukazano także przykładowo podstawowe instrumenty zapewniania dostępu do sieci i innych urządzeń kluczowych w ramach "ochrony konkurencji" i "prokonukrencyjnej regulacji sektorowej" (w telekomunikacji, energetyce i transporcie kolejowym). Wreszcie, artykuł wskazuje na zmiany w modelu prawnym "ochrony konkurencji" i "prokonkurencyjnej regulacji sektorowej", w tym problemy ich konwergencji i kooperacji, określa główne obszary dyskusji wokół podstawowych problemów praktyki związanych z ustrojem i funkcjonowaniem organów ochrony konkurencji i niezależnej regulacji sektorowej oraz formułuje wyzwania poznawcze, jakie dla nauki publicznego prawa gospodarczego rodzi zwłaszcza rozszerzający się współcześnie (we Wspólnocie Europejskiej i w jej państwach członkowskich) zakres niezależnej regulacji sektorowej. (abstrakt oryginalny)

6

Europejska sieć konkurencji

80%

Petruczenko K.

Prawo i Podatki Unii Europejskiej w Praktyce

|

2005

|

nr 7-8

33-39

Rozporządzenie rady WE nr 1/2003 z 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 TWE istotnie zmieniło proceduralne podstawy europejskiego prawa konkurencji. Od 1 maja 2004 r. przepisy dotyczące zakazu karteli (art. 81) oraz zakazu nadużywania pozycji dominującej (art. 82) są stosowane bezpośrednio. Rozwiązanie takie zostało wymuszone przede wszystkim przez poszerzenie Unii. W nowych warunkach dotychczasowa procedura nie byłaby w stanie zapewnić efektywności i skutecznej kontroli stosowania przepisów art. 81 i 82. Zapewnienie skutecznego działania wymagało uproszczenia procedur i włączenie w szerszym zakresie organów ochrony konkurencji państw członkowskich do stosowania zasad wykształconych przez czterdziestoletnią praktykę Komisji i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Z drugiej strony konieczne było zapewnienie jednolitości stosowania wspólnotowych reguł prawa konkurencji. Realizacji tych celów ma służyć powołanie Europejskiej Sieci Konkurencji (European Competition Network) - ECN.

7

Rozporządzenie Rady 1/2003 - wpływ na przedsiębiorstwa nowych krajów członkowskich Unii Europejskiej

80%

Wiktorowicz M.

Prawo Unii Europejskiej

|

2004

|

nr 10

6-10

Od maja 2004 r. interpretacja artykułu 81 Traktatu Wspólnotowego, zabraniającego wszelkich porozumień wymierzonych przeciwko konkurencji, a także artykułu 82 zakazującego nadużywania pozycji dominującej na wspólnym rynku, została obostrzona. Stało się tak, gdy właśnie w dniu rozszerzenia Unii Europejskiej weszło w życie rozporządzenie Rady 1/2003 w sprawie wprowadzenia reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu. Oznacza to, że przedsiębiorstwa, szczególnie w nowych państwach członkowskich powinny zachować wielką ostrożność w tym zakresie.

8

Przeciwdziałanie zatorom płatniczym przez Prezesa UOKiK - analiza działalności organu po wejściu w życie ustawy z 19.07.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych

61%

O'Neill T.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2023

|

nr 1

103-117

Artykuł analizuje dotychczasową działalność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) w kwestii zatorów płatniczych. Zatory płatnicze to dla państwa poważny problem, który pogłębił się wraz z przyjściem pandemii COVID-19. Ustawodawca podejmuje walkę z nimi z użyciem środków cywilnoprawnych, a od 2019 r. również administracyjnoprawnych. Prezes UOKiK w 2019 r. otrzymał nowe kompetencje, w tym możliwość wymierzania kar administracyjnych podmiotom dopuszczającym się zatorów. Analiza decyzji wydanych w tej dziedzinie wskazuje na to, że wprowadzone w 2019 r. mechanizmy działają nieefektywnie i wymagają poprawy - postępowania przedłużają się, są niezwykle pracochłonne, a i tak większość kończy się odstąpieniem od wymierzenia kary. Opublikowany w marcu 2022 r. projekt nowelizacji ma na celu usprawnienie tych mechanizmów. Należy ocenić go pozytywnie, choć wątpliwości natury konstytucyjnej mogą budzić zaproponowane w tym projekcie elementy uznaniowości w obliczaniu kary przez Prezesa UOKiK.(abstrakt oryginalny)

9

Weryfikacja rozstrzygnięć Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

61%

Cudak A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2014

|

nr 7

8-14

Przedmiotem artykułu są środki prawne służące weryfikacji działań Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Postępowanie przed tym krajowym organem regulacyjnym toczy się na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast odwołania od decyzji rozpoznaje Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów według reguł przewidzianych w Kodeksie postępowania cywilnego. Jest to zatem przykład postępowania hybrydowego. Artykuł analizuje obowiązujące unormowania prawne w aspekcie zgodności tych rozwiązań z prawem unijnym. Wyrażane są również wątpliwości w zakresie zgodności tych regulacji z Konstytucją RP.(abstrakt oryginalny)

10

Protection of Competition from Abuse with Dominant Positions and Anticompetitive Agreements in the Kosovo Market

61%

Mulaj V.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2022

|

Vol. 31, nr 2

207-227

Artykuł dotyczy ochrony konkurencji przed nadużyciem pozycji dominującej i porozumieniami ograniczającymi konkurencję na rynku Kosowa w świetle Konstytucji Kosowa oraz ustawy o ochronie konkurencji. Po uchwaleniu ustawy powołano Urząd Ochrony Konkurencji Kosowa jako organ właściwy do spraw ochrony konkurencji. Urząd Ochrony Konkurencji Kosowa jest niezależną instytucją publiczną realizującą kompetencje określone ustawowo i podlegającą Zgromadzeniu Republiki Kosowa. Urząd Ochrony Konkurencji Kosowa ma obowiązek wykonywania przepisów Konstytucji, ustawy o ochronie konkurencji, Statutu Urzędu Ochrony Konkurencji Kosowa, Kodeksu etycznego, wytycznych administracyjnych i rozporządzeń w celu ochrony konkurencji przed nadużyciem pozycji dominującej i porozumieniami ograniczającymi konkurencję. Nadużycie pozycji dominującej i porozumienia ograniczające konkurencję szkodzą uczestnikom rynku i stawiają przedsiębiorstwa w nierównym położeniu na rynku. Wobec tego państwo ma obowiązek zapewnienia oprócz infrastruktury prawnej również informacji i mechanizmów wykonawczych służących do stworzenia prawdziwego i stabilnego rynku. Na prawidłowej i stabilnej konkurencji korzystają wszystkie przedsiębiorstwa działające na rynku, a także konsumenci. Wdrożenie standardów ochrony konkurencji zapewni konkurencyjny i stabilny rynek. W niniejszym artykule podjęto temat rozwiązań prawnych w zakresie ochrony konkurencji przed nadużyciem pozycji dominującej i porozumieniami ograniczającymi konkurencję na rynku w pełnej zgodności z ustawą o ochronie konkurencji w Kosowie i na mocy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)

11

Ugoda w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów - ujęcie teoretyczne

61%

Sławicki P.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2022

|

nr 2

32-37

Przedmiotem artykułu jest ujęcie teoretyczne ugody w sprawie odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów. Artykuł obejmuje trzy części. Pierwsza dotyczy charakteru postępowania przed organami regulacyjnymi, następna ma na celu przedstawienie dopuszczalności zawarcia ugody w toku sprawy wszczętej na skutek odwołania do sądu ochrony konkurencji i konsumentów, ostatnia część dotyczy oceny charakteru prawnego przedmiotowej ugody.(abstrakt oryginalny)

12

The Effectiveness of the Leniency Program in Combating Cartel Agreements in Poland

61%

Choroszczak J.

Business and Non-profit Organizations Facing Increased Competition and Growing Customers' Demands

|

2014

|

13

359-371

The Leniency program that has been analyzed raises the question concerning its effectiveness in fighting with the cartel agreements and whether it encourages the participants of the cartel enough to betray other participants of the cartel agreement. Examining such effectiveness is hard enough because of the secret character of functioning of cartels themselves and, in fact, it is not known how many cartel agreements exist in the Polish economy. The aim of the article is to analyze the effectiveness of methods of combating anti-competitive agreements such as cartels through mechanisms of the Leniency program. The intention of the Author is to make an attempt at researching the construction of the Leniency program itself and then, basing on the analysis of documents and reports of the Office for Competition and Consumer Protection, researching the rate of cartel agreements from 2005 to 2012. (original abstract)

13

Program darowania i obniżania kar we wspólnotowym i polskim prawie ochrony konkurencji

61%

Sachajko M.

Problemy Zarządzania

|

2004

|

2

|

nr 3 (5) Ochrona konkurencji i niezależna regulacja sektorowa

94-104

Instytucja administracyjnej kary pieniężnej stanowi jeden z podstawowych elementów systemu sankcjonowania naruszeń zakazu praktyk ograniczających konkurencję. W celu podwyższenia skuteczności sankcjonowania ww. naruszeń, zarówno we wspólnotowym, jak i w polskim prawie ochrony konkurencji, wprowadzony został Leniency Programme, oparty na współpracy uczestników zakazanego porozumienia ograniczającego konkurencję z organem ochrony konkurencji. Założeniem Leniency Programme jest zastosowanie, w ramach tego instrumentu, dwóch instytucji - darowania kary pieniężnej (immunity from fines) oraz obniżania kary pieniężnej (reduction of fines) współpracującemu przedsiębiorstwu. Przedmiotem niniejszego artykułu jest prezentacja i analiza materialno-prawnych przesłanek darowania lub obniżania kar pieniężnych, zasad postępowania w sprawach darowania lub obniżania tych kar, poziomu obniżenia kar oraz charakteru prawnego decyzji w przedmiocie darowania bądź obniżenia kar, z uwzględnieniem podobieństw i różnic normatywnych pomiędzy wspólnotowym a polskim prawem ochrony konkurencji. (abstrakt oryginalny)

14

Narzucanie ceny odsprzedaży a ochrona konkurencji

61%

Misiejuk E.

Problemy Zarządzania

|

2004

|

2

|

nr 3 (5) Ochrona konkurencji i niezależna regulacja sektorowa

83-93

W artykule przedstawione są ekonomiczne powody stosowania przez producentów narzucania ceny odsprzedaży (Resale Price Maintenance, RPM) w świetle polityki konkurencji realizowanej we Wspólnocie Europejskiej od 1999 r. Narzucanie ceny odsprzedaży pozostaje instrumentem wzbudzającym wiele kontrowersji; jego legalność/nielegalność może budzić wątpliwości. Wynika to m.in. z faktu, iż wyróżniamy cztery formy tego instrumentu - cenę sztywną, cenę minimalną, cenę maksymalną lub cenę rekomendowaną - oraz z tego, że wpływ tego instrumentu na dobrobyt społeczny może być pozytywny bądź negatywny w zależności od struktury rynkowej, istnienia niepewności na rynku, skłonności agenta do ryzyka itp. Artykuł dokonuje systematyki ekonomicznych powodów narzucania ceny odsprzedaży. (abstrakt oryginalny)

15

Prezes UOKiK- uprawnienie do występowania w roli amicus curie

61%

Sieradzka M., Kotowicz B.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 5

18-20

W artykule przedstawiono nowe uprawnienie Prezesa UOKiK do występowania w roli amicus curie. Celem amicus curiae jest udzielenie pomocy sądowi rozpoznającemu określoną sprawę. Przedstawienie istnego dla sprawy poglądu ma umożliwić sądowi wszechstronne i wieloaspektowe rozpatrywanie spraw. Prezes UOKiK może przedstawić obiektywną opinię, jeżeli tylko uzna, że przemawia za tym interes publiczny. Rolą Prezesa, który posiada (dysponuje) specjalistyczną wiedzą z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów jest udzielenie pomocy sądowi w wszechstronnym rozpoznaniu sprawy.(abstrakt oryginalny)

16

Decyzje Prezesa UOKiK w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

61%

Namysłowska M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2016

|

nr 5

3-8

Dnia 17 kwietnia 2016 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Jedną ze zmian jest wprowadzenie administracyjnoprawnego trybu kontroli abstrakcyjnej postanowień wzorców umów w miejsce trybu sądowego. Prezes UOKiK może wydać decyzję o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone oraz decyzję zobowiązującą. Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji.(abstrakt oryginalny)

17

Tzw. środki zaradcze (remedies) w znowelizowanej ustawie antymonopolowej: istotny wzrost uprawnień Prezesa UOKiK

61%

Sroczyński J.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2015

|

nr 2

IX-XIX

Znowelizowana ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów wprowadziła z dn. 18 stycznia 2014 r. instytucję tzw. środków zaradczych (remedies). Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nakładać te środki w decyzjach wydawanych przedsiębiorcom stosującym zakazane praktyki ograniczające konkurencję (porozumienia lub nadużywanie dominującej pozycji rynkowej), w celu zaniechania stosowania praktyki lub usunięcia jej skutków. Do środków zaradczych zalicza się, przykładowo, nakaz zmiany umowy, kontynuowania dostaw, umożliwienia dostępu do kluczowej infrastruktury, udzielenia licencji, a także obowiązek podziału funkcjonalnego przedsiębiorcy zintegrowanego pionowo. W artykule omówiono poszczególne środki zaradcze, także na tle rozwiązań unijnych. Poddano analizie procedury związane z wprowadzaniem środków zaradczych, w tym zasady proporcjonalności, niezbędności i najmniejszej uciążliwości.(abstrakt oryginalny)

18

Zmiany w przepisach dotyczących kontroli oraz przeszukania w toku postępowania przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

61%

Jabłonowska A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2015

|

nr 3

II-VI

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza najważniejszych zmian w przepisach ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów w odniesieniu do procedury kontroli oraz przeszukania po nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 10 czerwca 2014 r. Liczne aspekty dotychczasowego unormowania poddawane były krytyce w literaturze. Wskazywano w szczególności na fragmentaryczność, niespójność oraz brak przejrzystości regulacji, mimo że analizowane uprawnienia dochodzeniowe organu antymonopolowego stanowią istotną ingerencję w sferę praw i wolności przedsiębiorców. Dokonując nowelizacji ustawy, prawodawca uwzględnił szereg postulatów zgłaszanych przez przedstawicieli doktryny. Rozdzielono instytucję kontroli oraz przeszukania, nadając tej ostatniej samodzielny byt prawny i poddając ją bardziej rozbudowanej regulacji. W dążeniu do usunięcia pojawiających się wątpliwości interpretacyjnych, ustawodawca doprecyzował również szereg istniejących unormowań, m.in. dookreślił zakres uprawnienia kontrolujących polegającego na żądaniu dostępu do różnego rodzaju nośników informacji. Zdaniem autorki pracy przyjęty przez ustawodawcę kierunek zmian zasługuje na aprobatę. Pozytywnie oceniono wyraźne określenie w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów przesłanek przeprowadzenia przeszukania oraz wyposażenie przeszukiwanych oraz innych osób, których prawa zostały naruszone w nowy środek zaskarżenia w postaci zażalenia na czynności przeszukania. Za niewystarczający uznano natomiast zakres sądowego nadzoru nad procedurą kontroli. Autorka podziela również krytyczne stanowisko doktryny dotyczące ostatecznej rezygnacji z jednoznacznego unormowania zasad ochrony tajemnicy porady prawnej w toku postępowania przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. W odniesieniu do szerokiego zasięgu uprawnień organu antymonopolowego w toku kontroli podkreślono kluczowe znaczenie respektowania zasady proporcjonalności.(abstrakt oryginalny)

19

Podawanie do publicznej wiadomości informacji o możliwości naruszenia zbiorowych interesów konsumentów - wzmocnienie ochrony konsumentów czy nadużycie praw przedsiębiorcy?

61%

Namysłowska M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2015

|

nr 3

VII-XI

Od 18 stycznia 2015 r. zacznie obowiązywać art. 73a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, który umożliwia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów podanie do publicznej wiadomości informacji o możliwości naruszenia zbiorowych interesów konsumentów przez praktykę przedsiębiorcy i o jej prawdopodobnych skutkach. Dzięki nowemu instrumentowi prawnemu, interesy konsumentów mają być w sposób szczególny chronione. Osiągnięty może być bowiem efekt prewencyjny, zapobiegający podjęciu przez konsumentów negatywnych dla nich decyzji gospodarczych. Publiczne ostrzeżenie konsumentów jest jednak kontrowersyjnym uprawnieniem Prezesa UOKiK, ze względu na możliwość istotnego naruszenia interesów przedsiębiorców.(abstrakt oryginalny)

20

Ochrona "uprawnionych interesów" państw członkowskich UE w unijnym prawie kontroli koncentracji

61%

Skoczny T.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2012

|

nr 1

51-82

Celem tego artykułu jest analiza normatywnego kształtu instytucji prawnej ochrony "uprawnionych interesów" państw członkowskich (II) oraz decyzyjnego i orzeczniczego dorobku jej stosowania (III) w zakresie różnych takich interesów (IV), a także uwarunkowań kompetencyjnych i proceduralnych ich uwzględnienia w ocenie koncentracji w świetle prawa kontroli koncentracji UE (V). Analiza ta pozwoli na wyciągnięcie wniosków użytecznych dla rekonstrukcji polskiej instytucji odstąpienia od zakazu antykonkurencyjnej koncentracji, przewidzianej w art. 20 ust. 2 UOKiK z 2007 r. (VI). (fragment tekstu)