Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Doznanie ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu pasażera a możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez osoby mu najbliższe

100%

Ambrożuk D., Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2(42)

85-95

Autorzy rozważają możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidłowych relacji rodzinnych przez osoby najbliższe pasażera, który doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. Możliwość żądania takiego zadośćuczynienia dopuścił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 marca 2018 roku, która zapadła na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powołaniem przepisów o czynach niedozwolonych, które mogą dotyczyć odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podróżnego (wobec braku w prawie wewnętrznym regulacji szczególnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyższego. Wskazują, że istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wyłącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to mieć miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji międzynarodowych i rozporządzeń unijnych, które odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialność kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatność stanowiska Sądu Najwyższego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnętrznym, wzorem konwencji międzynarodowych.(abstrakt oryginalny)

2

Znaczenie ubezpieczenia utraty zysku dla praktyki gospodarczej - tendencje zmian

80%

Dankiewicz R.

Monografie i Opracowania Naukowe / Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów

|

2005

|

Ubezpieczenia

97-100

Przeprowadzono badania wśród podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na terenie Podkarpacia. Badania dowodzą, że zaledwie co dziewiąty z nich zainteresowany jest ubezpieczeniem utraty zysku. Dotychczas korzysta z niego zaledwie cztery podmioty na sto, z czego trzy obsługiwane są przez brokera. Wobec powyższego Autor wnioskuje, że obecnie jest to produkt w niewielkim stopniu wykorzystywany przez praktykę gospodarczą.

3

Proponowane kierunki zmian w zakresie odpowiedzialności przewoźnika za szkody przy przewozie przesyłek w prawie krajowym

80%

Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2(42)

59-70

Autor wskazuje na nieadekwatność obowiązującej regulacji odpowiedzialności przewoźnika za szkody przy przewozie przesyłek w polskim prawie wewnętrznym i postuluje szereg zmian w tym zakresie. Zmiany powinny dotyczyć m.in. zakresu odpowiedzialności (rezygnacja z siły wyższej jako granicy odpowiedzialności), zasad ciężaru dowodu (rezygnacja z niektórych korzystnych dla przewoźnika domniemań), zasad ustalania odszkodowania (odformalizowanie sposobu ustalania wartości przesyłki), ustalania osób legitymowanych do dochodzenia roszczeń (powrót do zasad ogólnych, według których odszkodowania może żądać ten, którego majątku szkoda dotyczy), wprowadzenia możliwości dochodzenia roszczeń bezpośrednio wobec podwykonawcy, wydłużenia terminów przedawnienia, rezygnacji z obligatoryjnej reklamacji.(abstrakt oryginalny)

4

Economic Analysis of the Principles of Liability in Tort in the Backdrop of Liabilit for Compensation for Damage Occurring as a Result of the Activities of One Entity to the Goods of Another Entity

80%

Kuźmicka-Sulikowska J.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2012

|

2

|

nr 2

63-79

The article addresses basic issues associated with the economic analysis of liability in tort principles. The deliberations focus on an attempt to define the economic and social consequences of introducing various combinations of principles of tortious liability for damage suffered as a result of the activities of one entity borne in the goods of another. Lack of liability situations are treated in some detail as well as liability based on the principle of risk and the principle of fault. The analyses were conducted based on unilateral and bilateral models. Factors coming into play in determining the economically effective level of carefulness in actions are discussed. A series of other factors of significant relevance for the choice of an optimal principle of liability from the economic point of view are also highlighted. In this context the role of the level of activity of entities, availability of insurance policies and costs associated with pursuing compensation claims are discussed. The deliberations are concluded with a summary, which also entails a critical look at the method of economic analysis of law. (original abstract)

5

Odpowiedzialność za szkody spowodowane działaniem władzy publicznej (uwagi do tematu)

61%

Świderski K.

Samorząd Terytorialny

|

2001

|

nr 6

3-16

Omówiono regulację zawartą w Konstytucji dotyczącą odpowiedzialności odszkodowawczej za działania pracowników Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego.

6

Mobbing - czyn niedozwolony czy nienależyte wykonanie zobowiązania?

61%

Nowakowski T.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2018

|

nr 2

34-39

Zagadnienie dotyczące wzajemnej relacji źródeł odpowiedzialności odszkodowawczej wciąż stanowi duże pole do dyskusji nie tylko wśród cywilistów. Kwestia ta jest również żywa w doktrynie prawa pracy w kontekście kwalifikacji prawnej mobbingu. Autor wskazując, że istnieją zarówno monistyczne jak i dualistyczne reżimy odpowiedzialności odszkodowawczej, przedstawia regulację mobbingu jako jedną z podstawowych źródeł odpowiedzialności przyjętego przez polskiego ustawodawcę systemu monistycznego. (abstrakt oryginalny)

7

W sprawie refundacji kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w ubezpieczeniowym postępowaniu likwidacyjnym

61%

Kowalewski E., Nestorowicz M., Bagińska E., Wałachowska M., Ziemiak M. P., Mogilski W. W., Serwach M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 4

13-28

Niniejszy artykuł ma na celu zakwestionowanie tezy, zgodnie z którą poszkodowany (na przykład w wypadku drogowym) ma zawsze prawo ubiegać się - od ubezpieczyciela, u którego sprawca szkody wykupił ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej- o zwrot kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika w procesie likwidacji szkody ubezpieczeniowej. Na wstępie autorzy prezentują ogólną analizę zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela w przypadku ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej. Obejmuje ona tak zwany charakter akcesoryjny takiej odpowiedzialności oraz charakter zasady actio directa. Następnie autorzy przechodzą do omówienia procesu likwidacji szkody ubezpieczeniowej, który zgodnie z polskim prawem jest postępowaniem specyficznym, przedsądowym, mającym na celu zaspokojenie roszczeń ubezpieczeniowych. Autorzy dokonują stosownego porównania z innymi postępowaniami przedsądowymi (np. w prawie telekomunikacyjnymi i transportowym). W kolejnej części artykułu zawarty jest przegląd polskiego orzecznictwa w zakresie zwrotu kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i komentarze do istotnych orzeczeń. W końcu autorzy omawiają orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP, 5/11) i jego praktyczne konsekwencje dla kwestii zwrotu kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika w procesie likwidacji szkody ubezpieczeniowej. Artykuł kończy się wnioskiem ogólnym, zgodnie z którym zwrot kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika w procesie likwidacji szkody ubezpieczeniowej powinien być raczej wyjątkiem niż zasadą. (abstrakt oryginalny)

8

Odpowiedzialność gminy za szkodę wynikającą z nieuprzątnięcia zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości : glosa aprobująca do uchwały Sądu Najwyższego z 24 listopada 2017 r. (III CZP 38/17)

61%

Sekuła-Leleno M.

Samorząd Terytorialny

|

2020

|

nr 5

84-89

Gmina ponosi odpowiedzialność za szkodę wynikającą z nieuprzątnięcia błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości w razie nienależytego sprawowania nadzoru nad wykonaniem przez właściciela obowiązku wynikającego z art. 5 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. Zgodnie z treścią tego przepisu uprzątnięcie zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości stanowi obowiązek właściciela nieruchomości. Natomiast art. 5 ust. 6 i 7 u.c.p.g. nakłada na gminę obowiązek nadzoru nad jego wykonywaniem. Tam gdzie kończy się zakres obowiązków właściciela nieruchomości, zaczyna się zakres obowiązków zarządu drogi. (abstrakt oryginalny)

9

Odszkodowanie za ubytek wartości handlowej pojazdu po naprawie

61%

Kowalewski E.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 3

25-38

Pojazdy mechaniczne uszkodzone w wypadkach drogowych są z reguły poddawane naprawie, której celem jest przywrócenie ich do stanu, w jakim znajdowały się przed wypadkiem. Niestety, nie zawsze - i to pomimo zastosowania przez zakłady naprawcze ścisłego reżimu technologiczne-go i zachowania należytej staranności przy dokonywaniu naprawy - udaje się przywrócić w pełni wartość pojazdu w stosunku do tej, jaką przedstawiał przed wypadkiem. Jeśli właściciel sprzedaje następnie taki pojazd, obniżona wartość "sprzedażna" jest z jego punktu widzenia szkodą w rozumieniu art. 361 §2 k.c.Czy tego rodzaju ubytek wartości jest zawsze objęty zakresem odpowiedzialności odpowiedzialnego cywilnie sprawcy (a tym samym także jego ubezpieczyciela), czy też uszczerbek ten nie powinien podlegać kompensacji? Artykuł analizuje ten problem w różnych kontekstach: w świetle linii orzecznictwa sądowego, standardów odszkodowawczych ukształtowanych w praktyce ubezpieczeniowej (polskiej i zagranicznej) oraz w ujęciach doktrynalnych.W konkluzji podkreśla się, że nie można ustalić obowiązywania w tej mierze jednolitego standardu. Innymi słowy, ubytek wartości handlowej pojazdu powypadkowego poddanego naprawie jest kompensowany w niektórych tylko sytuacjach i dodatkowo uzależnione jest to od specyficznych okoliczności i czynników danego konkretnego stanu faktycznego. Na ogół standard taki odnosi się do samochodów nowych (lub względnie nowych), które straciły na swej wartości w stopniu znacznym; z reguły jednak o takim zwrocie ubytku wartości handlowej decyduje sąd rozpatrujący roszczenie poszkodowanego, które musi być gruntownie udokumentowane (np. przez rzeczoznawcę lub biegłego).(abstrakt oryginalny)

10

Odpowiedzialność odszkodowawcza prowadzących na własny rachunek przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzające środki wybuchowe albo posługujące się takimi środkami (art. 435 § 2 k.c.)

61%

Moska M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2023

|

nr 2

173-186

Tytułowa tematyka nie doczekała się w polskiej literaturze szerszego opracowania, co stanowiło przesłankę podjęcia badań w tej materii. Celem artykułu jest dokonanie pogłębionej wykładni art. 435 § 2 k.c., regulującego odpowiedzialność prowadzących na własny rachunek przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzające środki wybuchowe albo posługujące się takimi środkami. Analizie poddano zwłaszcza zagadnienia podmiotu odpowiedzialnego za szkodę oraz zdarzenia szkodzącego, jak również pojęcie środków wybuchowych. W badaniach wykorzystano metodę dogmatyczno-prawną. Interpretacja tekstu prawnego została dokonana przede wszystkim przy odwołaniu się do derywacyjnej koncepcji wykładni. Z podjętych rozważań wynikają w szczególności następujące wnioski: podmiotem odpowiedzialnym za szkodę na gruncie art. 435 § 2 k.c. jest prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wytwarzający środki wybuchowe lub posługujący się nimi, przy czym przez "środki wybuchowe" należy rozumieć substancje chemiczne, które samorzutnie lub pod wpływem określonego oddziaływania zewnętrznego zdolne są do gwałtownej przemiany chemicznej o charakterze egzotermicznym, której towarzyszy wydzielanie produktów gazowych w postaci wybuchu, przez co mogą one powodować zniszczenia w otaczającym środowisku. Wątpliwości w zakresie tego, czy dany podmiot jest adresatem normy wynikającej z interpretowanego przepisu powinny być rozstrzygane z uwzględnieniem stopnia niebezpieczeństwa przez niego generowanego. Omawiana odpowiedzialność powstaje tylko wówczas, gdy szkoda pozostaje w związku z wytwarzaniem środków wybuchowych lub posługiwaniem się nimi. (abstrakt oryginalny)

11

Odpowiedzialność odszkodowawcza państwa z tytułu rozwoju infrastruktury drogowej

61%

Tomecki M.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2018

|

nr 3 (975)

145-157

Rozwój infrastruktury drogowej jest procesem wysoce kapitałochłonnym. Koszty związane z jej rozwojem obejmują nie tylko koszty budowy i eksploatacji, lecz również wypłatę odszkodowań. Celem artykułu jest identyfikacja zakresu odpowiedzialności inwestora wynikającej z rozwoju infrastruktury drogowej i jej wpływu na wzrost kosztów. Przedmiotem badań jest odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa związana z rozwojem infrastruktury w wybranych inwestycjach drogowych. Realizując postawiony cel, dokonano analizy regulacji prawnych dotyczących odpowiedzialności Skarbu Państwa oraz orzecznictwa sądowego w tym zakresie. Wyniki badań pozwoliły na sformułowanie kilku wniosków. Odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa z tytułu wywłaszczeń pod budowę dróg jest ograniczona i nie obejmuje utraconych korzyści. Najczęstszą przyczyną wypłaty odszkodowań przez inwestora są szkody spowodowane przez hałas i drgania. Skuteczność dochodzenia odszkodowania zwiększa się, jeżeli nieruchomość jest położona w obszarze ograniczonego użytkowania. Zakres odpowiedzialności z powodu wzrostu hałasu lub przenoszenia się drgań obejmuje również szkody dotyczące dóbr osobistych.(abstrakt oryginalny)

12

Determinanty ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jednostek samorządu terytorialnego

61%

Pastusiak K.

Monografie i Opracowania Naukowe / Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Kolegium Zarządzania i Finansów

|

2005

|

Ubezpieczenia

113-120

Przedstawiono zadania samorządu terytorialnego. Omówiono odpowiedzialność odszkodowawczą samorządu terytorialnego i zakres ochrony ubezpieczeniowej.

13

Wyrok Sądu Najwyższego z 18 listopada 2015 r. (III CSK 16/15) : odpowiedzialność odszkodowawcza za sporządzenie nieważnego testamentu alograficznego : glosa (aprobująca)

61%

Niedośpiał M.

Samorząd Terytorialny

|

2017

|

nr 11

80-86

Przyjęcie przez osobę urzędową wymienioną w art. 951 § 1 k.c. oświadczenia ostatniej woli spadkodawcy bez jednoczesnej obecności dwóch świadków uzasadnia odpowiedzialność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego za wyrządzoną szkodę (art. 417 § 1 k.c.). (abstrakt oryginalny)

14

Uwagi w przedmiocie umownego ograniczenia odpowiedzialności deliktowej

61%

Malinowska A.

Rynek - Społeczeństwo - Kultura

|

2017

|

nr spec. (26) Prawo - koncepcje, regulacje, współczesne problemy

105-108

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki umownej modyfikacji odpowiedzialności deliktowej, w kontekście dopuszczalności ograniczenia tej odpowiedzialności. Autorka rozważa dopuszczalność ograniczenia odpowiedzialności deliktowej, analizując poglądy doktryny, ponadto prezentuje problem wyznaczenia granicy możliwego złagodzenia odpowiedzialności, podejmując próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie o dopuszczalność stosowania art. 473 k.c. do reżimu odpowiedzialności deliktowej. Analizie poddano także zagadnienie dotyczące możliwości ograniczenia odpowiedzialności w przypadku umyślnego naruszenia norm, odnosząc się do zasady swobody umów a także klauzuli zasad współżycia społecznego. (abstrakt oryginalny)

15

Wyrok sądu administracyjnego jako prejudykat w rozumieniu art. 4171 § 2 Kodeksu cywilnego

61%

Ciućkowska K., Sosnowski P.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2023

|

nr 12

84-97

Artykuł dotyczy problematyki odpowiedzialności odszkodowawczej za niezgodne z prawem ostateczne decyzje administracyjne. Zgodnie z art. 4171 § 2 Kodeksu cywilnego naprawienia szkody wyrządzonej przez ostateczną decyzję można dochodzić dopiero po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu jej niezgodności z prawem (po uzyskaniu prejudykatu). W przypadku ostatecznych decyzji administracyjnych prejudykat można, co do zasady, uzyskać na podstawie regulacji zawartych w przepisach procedury administracyjnej normujących nadzwyczajne tryby postępowania. Niewykluczona jest także możliwość uznania za prejudykat orzeczenia sądu administracyjnego wydanego na skutek poddania decyzji kontroli sądowoadministracyjnej. W świetle spójności systemu prawnego wątpliwości budzi możliwość uznania za orzeczenie, o którym mowa w art. 4171 § 2 k.c., wyroku sądu administracyjnego uchylającego decyzję na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a (naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy) i lit. c (inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W artykule rozwinięto te kwestie.(abstrakt oryginalny)

16

Zasada odpowiedzialności władzy publicznej na podstawie art. 417 k.c.

61%

Sajkowska M.

Kwartalnik Prawo-Społeczeństwo-Ekonomia

|

2018

|

nr 4

36-45

Przedmiotem artykułu jest problematyka przypisania zasady odpowiedzialności władzy publicznej za szkodę dokonaną przez niezgodne z prawem jej działanie lub zaniechanie. Analiza odpowiedzialności Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych osób prawnych wykonujących tę władzę z mocy prawa przeprowadzona została w ujęciu historycznym. Wejście w życie Konstytucji RP w roku 1997 wymagało rozważenia relacji pomiędzy art. 417 k.c. oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji. Najwięcej uwagi w artykule poświęcone zostało jednak aktualnemu stanowi prawnemu. Znowelizowany w 2004 roku art. 417 k.c., podobnie jak przepis konstytucyjny, posługuje się pojęciem niezgodności z prawem. W orzecznictwie i doktrynie występuje dualizm postrzegania tego zwrotu, stąd potrzeba szerszego opracowania jego prezentacji. Pracę wieńczy próba opowiedzenia się za przyjęciem jako właściwej jednej z zasad odpowiedzialności. Przedstawiona została również niecelowość wyróżnienia zasady bezprawności. (abstrakt oryginalny)

17

Franszyza i górna granica odpowiedzialności a składka netto

61%

Nowicka-Zagrajek J., Wyłomańska A.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2006

|

Metody matematyczne, ekonometryczne i informatyczne w finansach i ubezpieczeniach. Część 2

279-287

W pracy pokazane zostało, jak obliczać składkę netto w sytuacji ograniczenia odszkodowania wypłacanego przez ubezpieczyciela poprzez wprowadzenie górnej granicy odpowiedzialności i franszyzy. Rozważono franszyzę integralną, redukcyjną, proporcjonalną i proporcjonalną ograniczoną. Omówiona została zależność wysokości składki od parametrów danej franszyzy i od poziomu górnej granicy odpowiedzialności (składka jest tym wyższa, im wyższy jest górny limit odpowiedzialności, i tym niższa, im większa część szkody obciąża ubezpieczającego). Do sformułowania wzorów na składki wykorzystano funkcję ograniczonej wartości oczekiwanej, co pozwala na zastosowanie ich w sytuacji, gdy znamy rozkład opisujący rozmiar szkód. Przykład praktycznego zastosowania został oparty na danych szkodowych opisanych rozkładem logarytmiczno-normalnym. W przykładzie omówiono zależność składki od wprowadzonych ograniczeń odszkodowania. (fragment tekstu)

18

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez ruch przedsiębiorstwa (art. 435 k.c.)

61%

Śmieja A.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2014

|

nr 372 Przedsiębiorca w społecznej gospodarce rynkowej

390-402

W opracowaniu przedstawiono podstawy i przesłanki odpowiedzialności z art. 435 polskiego kodeksu cywilnego, który głosi, że odpowiedzialność ponosi ten, kto prowadzi przedsiębiorstwo na własny rachunek. Najczęściej jest to właściciel przedsiębiorstwa, chyba że przekaże on je w dzierżawę lub użytkowanie, gdyż w takim przypadku odpowiada dzierżawca (użytkownik), jako osoba uprawniona do pobierania dla siebie pożytków przynoszonych przez przedsiębiorstwo. W rachubę wchodzą tu przy tym jedynie takie przedsiębiorstwa, które cały swój ustrój opierają na wykorzystaniu wspomnianych sił, odpowiednio przetworzonych z pomocą urządzeń (silników). Z kolei ruch przedsiębiorstwa pojmuje się bardzo szeroko, utożsamiając go z całą działalnością przedsiębiorstwa. Od odpowiedzialności z art. 435 k.c. prowadzący przedsiębiorstwo może się uchylić jedynie w drodze dowodu, że wystąpiła jedna z trzech okoliczności, a mianowicie powstanie szkody nastąpiło w wyniku a) siły wyższej, b) wyłącznie z winy poszkodowanego lub c) wyłącznie z winy osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.(abstrakt oryginalny)

19

Glosa częściowo krytyczna do orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 10 sierpnia 2017 r. o sygn. II CSK 844/16

61%

Kluza J.

Kwartalnik Prawo-Społeczeństwo-Ekonomia

|

2017

|

nr 4

15-20

Glosa dotyczy jednego z najnowszych orzeczeń Sądu Najwyższego, które porusza bardzo ważną i aktualną kwestię odpowiedzialności spadkobierców za orzeczone względem spadkodawcy zobowiązania w postępowaniu karnym. SN stwierdził, że cywilny charakter orzeczonego obowiązku naprawienia szkody powoduje, że zobowiązanie to na zasadach ogólnych wchodzi w skład spadku. Pogląd ten zasługuje na aprobatę jedynie w pewnej części, odnoszącej się mianowicie do stanu prawnej obowiązującego od 1lipca 2015 r. Wcześniejsze bowiem regulacje w ocenie autora wykluczają możliwość przejęcia odpowiedzialności przez spadkobierców za orzeczone wobec skazanego środki karne. (abstrakt oryginalny)

20

Orzecznictwo sądowe w sprawach dotyczących odpowiedzialności odszkodowawczej fachowego pełnomocnika

61%

Raczyński A.

Studia Oeconomica Posnaniensia

|

2015

|

3

|

nr 3

31-38

W artykule przedstawiono dorobek orzecznictwa w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej fachowych pełnomocników (adwokatów i radców prawnych). Autor analizuje orzeczenia zapadłe na tle przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej ww. osób, czyli zdarzenia powodującego odpowiedzialność odszkodowawczą, szkody oraz związku przyczynowego. W konkluzji autor wskazuje na trudności związane z wykazaniem istnienia odpowiedzialności odszkodowawczej omawianej grupy zawodowej.(abstrakt oryginalny)