Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Wystąpienia Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawach samorządu terytorialnego

100%

Milart-Szostak K.

Samorząd Terytorialny

|

2003

|

nr 9

52-70

Przedstawiono problematykę skarg zgłaszanych do Rzecznika Praw Obywatelskich na funkcjonowanie administracji lokalnej, w tym zwłaszcza samorządowej.

2

Rzecznik Praw Obywatelskich o ubezpieczeniach

75%

Borsuk W.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

1996

|

nr 10,11,12

73-75

430-to stronicowe sprawozdanie Rzecznika Praw Obywatelskich, składane corocznie Sejmowi, zawiera i tym razem interesujące uwagi dotyczące naszego rynku ubezpieczeniowego. Już we wstępie;Rzecznik zwraca uwagę na nierówność praw i obowiązków kontrahentów ubezpieczeniowych (zresztą również bankowych), czego dowodem są setki skarg wpływających od osób objętych umowami ubezpieczenia, tak zwanego "starego portfela" (nie waloryzowane ubezpieczenia rent, ubezpieczenia uposażenia dzieci, rent z ubezpieczenia szkolnego NW, rent z ubezpieczenia OC rolników, rent wypadkowych i in.), ale również liczone w tysiącach skargi klientów upadłych zakładów "WESTA" i "WESTA-LIFE".(abstrakt oryginalny)

3

Przestrzeganie prawa przez administrację lokalną w ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich

75%

Milart-Szostak K.

Samorząd Terytorialny

|

2004

|

nr 12

49-69

Na podstawie spraw zbadanych przez Rzecznika Praw Obywatelskich w 2003 roku, omówiono postrzeganie prawa przez jednostki samorządu terytorialnego.

4

Rzecznik Praw Obywatelskich Unii Europejskiej

75%

Chrupek Z.

Ekonomia / Uniwersytet Warszawski

|

2004

|

nr 12

51-64

10 lutego 2003 r. Jacob Soderman, Rzecznik Praw Obywatelskich Unii Europejskiej (fr. Mediateur, ang. Ombudsman) skierował do Pata Coxa, przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, sprawozdanie z działalności Rzecznika za rok 2002. Było to kolejne siódme roczne sprawozdanie Rzecznika z jego działań podjętych w roku 1995. Przez ten czas przez biuro Rzecznika przewinęło się wiele tysięcy spraw, zarówno trafnie, jak i nietrafnie adresowanych do jego kompetencji. Ponad 1500 skarg trafnie skierowanych do Rzecznika zapoczątkowało otwarcie postępowania ankietowego. Spośród nich 500 spraw zakończyło się jednoznacznym sukcesem skarżących, gdyż obwinione w nich instytucje rozwiązały podniesione problemy na korzyść obywateli, a te, które nie przyjęły adresowanych do nich rozstrzygnięć Rzecznika, stanowiły jedynie nieznaczny odsetek. Rok 2002 był z punktu widzenia skuteczności wypełniania przez Rzecznika jego traktatowych uprawnień i obowiązków oraz statutowych zadań okresem istotnego postępu. Rzecznik stał się znaczącym uczestnikiem realizacji całokształtu praw obywatelskich w Unii obok Parlamentu Europejskiego działającego w bliskich powiązaniach z zakresem kompetencji Rzecznika, szczególnie w odniesieniu do zadań należących do zakresu działania Komisji do spraw Petycji Parlamentu. Co to oznacza z punktu widzenia całego systemu instytucji europejskich powołanych do przestrzegania i ochrony praw obywatelskich? Jakie zajmuje wśród nich miejsce i jak jest ono oceniane przez obywateli? Jak Rzecznik jest umocowany w systemie prawnym Unii Europejskiej. (fragment tekstu)

5

Skuteczność prawna nieostatecznego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego. Zawisłość sprawy jako przesłanka rozpatrzenia wniosku organizacji społecznej o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.08.2022 r., II OZ 440/22

75%

Kmieciak Z.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2023

|

nr 4

103-112

W glosie do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawiono krytyczną ocenę zarówno sformułowanych w nim tez, jak i ich uzasadnienia. Stanowisko Sądu budzi zasadnicze wątpliwości, gdyż ignoruje fakt braku podstaw prawnych do oddalenia skargi fundacji na postanowienie Rady do Spraw Uchodźców dotyczące odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia cudzoziemcowi ochrony międzynarodowej. Naczelny Sąd Administracyjny błędnie przyjął, że fundacja nie miała legitymacji procesowej do udziału w postępowaniu. Pozbawił ją tym samym prawa, o którym stanowią przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Argumentację, jaką posłużył się Sąd, można określić mianem "ekscesywnego formalizmu". Jest ona zaprzeczeniem idei, w obronie których stawał wcześniej zarówno Naczelny Sąd Administracyjny, jak i inne organy konstytucyjne, w tym Rzecznik Praw Obywatelskich.(abstrakt oryginalny)

6

Odwołania do literatury pięknej w opiniach rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

75%

Maroń G.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2018

|

nr 10

11-28

W artykule omówiono praktykę posługiwania się przez rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odwołaniami do literatury pięknej. Kwantytatywne studium opinii rzeczników pozwoliło na sformułowanie kilku wniosków. Po pierwsze, jakkolwiek opinie zawierające beletrystyczne odniesienia stanowią niewielki ułamek wszystkich opinii, to zarazem przypadki sięgania w opiniach do prozy, poezji czy dramatu nie są czymś sporadycznym. Obecność odniesień literackich stwierdzono w 111 opiniach rzeczników generalnych, w których przywołano 92 autorów i 137 utworów literackich. Po drugie, w ostatnich trzech dekadach nastąpiła wyraźna intensyfikacja sięgania do literatury pięknej w opiniach rzeczników. Po trzecie, gotowość posłużenia się literackim odniesieniem w opinii jest zasadniczo niezależna od narodowości rzecznika. Po czwarte, rzecznicy generalni z państw anglosaskich częściej niż rzecznicy z państw kultury prawa stanowionego posiłkują się w swoich opiniach beletrystycznymi odwołaniami. Autor podnosi potrzebę wyodrębnienia w literackiej szkole prawa (Law and Literature) nowego nurtu tj. "Literatura w prawie" (Literature in Law), w ramach którego zjawisko wykorzystywania literatury pięknej w praktyce orzeczniczej poddanoby wieloaspektowym badaniom. (abstrakt oryginalny)

7

Rzecznik Praw Obywatelskich i jego rola w kontekście kryzysu praworządności w Polsce

75%

Kowalska M.

Horyzonty Polityki

|

2023

|

14

|

nr 46 Czwarta władza - aspekty teoretyczne i praktyczne

125-143

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy działalność Rzecznika Praw Obywatelskich można postrzegać jako systemowy element wzmacniania legalizmu działań władzy publicznej, gdy ta w coraz większym stopniu podlega upartyjnieniu, a podmiotom politycznym podporządkowywane są sfery państwa wcześniej dla nich niedostępne. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Autorka zamierza zweryfikować tezę, iż działalność ombudsmana może sprawczo oddziaływać na stan praworządności w państwie. W tym celu wykorzystuje elementy analizy systemowej, metodę opisową oraz studium przypadku. Wnioski formułuje na podstawie przeglądu dorobku nauki, analizy przepisów prawa oraz oceny praktyki działań RPO VII kadencji. PROCES WYWODU: W artykule zaprezentowano istotę uprawnień ombudsmana na przykładzie działań RPO VII kadencji, ze szczególnym uwzględnieniem jego reakcji na "patolegislację pandemiczną", zmiany prawa wyborczego i ograniczenia wolności zgromadzeń publicznych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza wykazała, iż RPO jest nie tylko lustratorem działań władzy publicznej, ale i aktywnym rzecznikiem realizacji idei społeczeństwa obywatelskiego. Zintensyfikowanie przejmowania przez decydentów politycznych obszarów państwa dotychczas dla nich zastrzeżonych oraz brak respektowania opinii co do skutków podejmowanych prawnopolitycznych decyzji dla stanu praworządności państwa skłoniły RPO do nasilenia działań informacyjnych, by obywatele, tracąc prawa, zyskiwali wiedzę o możliwościach ich dochodzenia. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Praktyka działań RPO w ostatnich latach skłania do refleksji, iż instytucja ta nabiera nowej treści. Ma on bowiem możliwość nie tylko reagowania na naruszające prawa i wolności działania władzy publicznej, ale również informowania obywateli o stanie ich realizacji w państwie i aktywizowania społecznego w ich obronie. (abstrakt oryginalny)

8

Geneza Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich

75%

Sadowski P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2014

|

22

603-629

W artykule omówiono ideę obywatelstwa europejskiego i jego wpływ na powstanie instytucji Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich. Przedstawiono również propozycje hiszpańskiego premiera włączenia do nowego traktatu oddzielnego rozdziału poświęconego obywatelstwu europejskiemu oraz koncepcje zaproponowane przez Hiszpanię i Danię w zakresie ochrony praw obywateli.

9

Polityka bezpieczeństwa państwa a podmiotowość jednostek... Postępowania sprawdzające jako przedmiot potencjalnego zainteresowania Rzecznika Praw Obywatelskich.

75%

Zapart R.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica.

|

2019

|

23

|

nr 301

13-24

Polityce bezpieczeństwa państwa nieodłącznie towarzyszy katalog ograniczeń jawności dostępu do jego największych tajemnic będący następstwem rachunku aksjologicznego ustalającego prymat wartości publicznych wspólnoty nad dobrem indywidualnym jednostki. Jego częścią jest, warunkowany przepisami Ustawy o ochronie informacji niejawnych (dalej u.o.i.n.), dostęp do materiałów chronionych dla osób gwarantujących w kontakcie z nimi rękojmię zachowania poufności1. Wiodącą częścią procesu dopuszczającego jednostkę do ich przetwarzania (od klauzuli "poufne" do klauzuli "ściśle tajne"), są realizowane przez uprawnione podmioty niejawne postępowania sprawdzające. Obecne ustawodawstwo, pomimo postępującego procesu ich administracyjnego "cywilizowania" (Zalewski 2016: 206-207), uprzywilejowuje w tym zakresie organy państwa, ograniczając zainteresowanym osobom dostęp do zgromadzonych na ich temat materiałów, które są później podstawą decyzji dopuszczającej do pracy lub służby z informacjami chronionymi. Najczęściej to odmowa budzi, czasami polityczne emocje, z powodu dolegliwości następstw związanych z możliwością utraty pracy lub kontynuowania służby. (fragment tekstu)

10

Prawo skargi do Rzecznika Praw Obywatelskich Unii Europejskiej

75%

Jedlecka W.

Prawo i Podatki Unii Europejskiej w Praktyce

|

2006

|

nr 4

20-24

Instytucja Rzecznika Praw Obywatelskich (RPO) jest jednym ze środków zapewnienia przestrzegania prawa wspólnotowego. Rzecznik z jednej strony wzmacnia rządy prawa w Unii i uzupełnia rolę sądów, dostarczając możliwości taniego, elastycznego i dostępnego dochodzenia roszczeń indywidualnych, a z drugiej strony -uzupełnia reprezentacyjną funkcję Parlamentu Europejskiego, stając się ośrodkiem niezależnej, krytycznej oceny i poprawy jakości działania administracji wspólnotowej.

11

Niektóre zagadnienia z zakresu ubezpieczeń osobowych i majątkowych podejmowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich

75%

Zelwiański R.

Rozprawy Ubezpieczeniowe

|

2006

|

nr 1(1)

97-106

Od dnia podjęcia działań przez Rzecznika Praw Obywatelskich, tj. praktycznie od początku 1988 r., zaczęły wpływać do tej nowo utworzonej instytucji skargi ubezpieczonych na niektóre praktyki w owym czasie działających zakładów ubezpieczeń, tj. PZU, TUiR Warta oraz Westę. Skargi dotyczyły najczęściej: biegu postępowania szkodowego, procesu i techniki wyceny szkody, wielkości wypłaconego odszkodowania lub wielkości wypłaconej sumy ubezpieczenia, a także odmowy uznania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń: w związku z zaistnieniem zdarzenia ubezpieczeniowego i - co za tym idzie - odmowy wypłacenia odszkodowania, a także zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poszkodowanemu i jego rodzinie w przypadku śmierci poszkodowanego. (...) Obecnie - jak się wydaje - nadszedł czas dokonania wszechstronnej analizy problemu roszczeń osób poszkodowanych w wyniku przestępstwa w tym analizy uznania bądź odrzucania takich roszczeń przez ubezpieczycieli odpowiedzialności cywilnej sprawców przestępstw powstałych w ruchu pojazdów mechanicznych. Obserwujemy także zmiany w orzecznictwie sądów, które zasądzają odszkodowania i zadośćuczynienia coraz częściej w wysokościach zbliżających się do przyjmowanych w krajach Unii Europejskiej. Jak się wydaje środkiem regulującym postępowanie odszkodowawcze powinna stać się nieopłacalność - dla zakładów ubezpieczeń - prowadzenia procesów sądowych z ofiarami przestępstwa o odszkodowania.Pełna rekompensata szkód ponoszonych przez ofiary wypadków - musi stać się zadaniem pierwszoplanowym przy jednoczesnym zdecydowanym zwalczaniu przestępczości asekuracyjnej. (fragment tekstu)

12

Rzecznik praw obywatelskich Unii Europejskiej jako organ ochrony prawnej obywateli

75%

Ślusarczyk Z.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2016

|

nr 2(48)

75-88

Urząd Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich został ustanowiony na mocy Traktatu o Unii Europejskiej (Maastricht 1992). Rzecznik działa w charakterze pośrednika między obywatelami i władzami UE. Jest on uprawniony do przyjmowania i badania skarg wniesionych przez obywateli UE, przedsiębiorstwa i instytucje oraz przez każdą osobę fizyczną lub prawną mieszkającą lub posiadającą swoją siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej. Rzecznik Praw Obywatelskich jest wybierany przez Parlament Europejski na okres pięciu lat z możliwością reelekcji, a jego kadencja odpowiada długością kadencji Parlamentu. Naczelnym zadaniem Rzecznika Praw Obywatelskich jest znalezienie rozwiązania kwestii spornych. Odbywa się to w drodze współpracy z instytucją, której skarga dotyczy. Jeżeli Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdza przypadek złego zarządzania, przedstawia sprawę właściwej instytucji, która w ciągu trzech miesięcy informuje go o swoim stanowisku i ewentualnie zaleca działania prowadzące do rozwiązania problemu. Następnie Rzecznik przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i zainteresowanej instytucji. Osoba wnosząca skargę jest informowana o wynikach przeprowadzonego dochodzenia, które następnie przedstawiane są odpowiednim komisjom Parlamentu Europejskiego. Rzecznik Praw Obywatelskich przedkłada Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie o wynikach swojej kontroli. Zależność między Rzecznikiem Praw Obywatelskich a Parlamentem Europejskim wynika ze sposobu jego mianowania i ewentualnego odwołania. (abstrakt oryginalny)

13

Problematyka opłat za odholowywanie pojazdów w działalności Rzecznika Praw Obywatelskich

75%

Heleniak G.

Samorząd Terytorialny

|

2019

|

nr 4

61-70

Artykuł porusza temat opłat za odholowywanie pojazdów z punktu widzenia działalności Rzecznika Praw Obywatelskich. Szczegółową analizę wskazanej problematyki poprzedza przedstawienie roli Rzecznika Praw Obywatelskiej w systemie kontroli aktów prawa miejscowego i kontekstu normatywnego opłat za odholowywanie pojazdów. Następnie autor opisuje zasadnicze motywy skargi Rzecznika na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z 18.11.2015 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg na terenie miasta Łodzi w 2016 r., rozstrzygniętej prawomocnie przez NSA wyrokiem z 13.01.2017 r. (I OSK 1916/16). Stanowisko NSA, wyrażone w związku ze skargą Rzecznika, pozwala wyprowadzić pogląd, że prawidłowa realizacja normy upoważniającej, zawartej w art. 130a ust. 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, wymaga uprzedniego dokonania analizy cen usług holowania pojazdów w danym powiecie świadczonych przez podmioty komercyjne. Oznacza to zatem konieczność uzasadnienia przyjętych stawek opłat w kontekście ww. ustawowych przesłanek, tak aby legalność sposobu ustalenia stawek mogła podlegać kontroli społecznej. Przy czym kryterium kosztów usuwania pojazdów na obszarze danego powiatu nie może obejmować kosztów obsługi zadania usuwania pojazdów, w tym kosztów administracyjnych związanych z funkcjonowaniem straży miejskiej i zatrudnieniem pracowników samorządowych. Przedmiotowa opłata nie powinna stanowić źródła dochodu samorządu czy sposobu karania kierowców, a tylko uczciwy zwrot kosztów realizacji tego zadania przez samorząd. (abstrakt oryginalny)

14

Europejski Kodeks Dobrej Administracji - analiza postanowień a polski system prawny (cz. IV)

75%

Helios J.

Prawo i Podatki Unii Europejskiej w Praktyce

|

2005

|

nr 12

48-51

Omówienie kolejnych (18-27) artykułów Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji. Chodzi o obowiązek uzasadniania decyzji, informację o możliwościach odwołania, przekazanie podjętej decyzji, ochronę danych, prośbę o udzielenie informacji, wnioski o umożliwienie dostępu do publicznych dokumentów, prowadzenie rejestrów, informację o Kodeksie, prawo złożenia skargi do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz kontrolę stosowania.

15

O przesłuchaniu pokrzywdzonych przestępstwami z art. 197-199 k.k. Studium z zakresu stosowania prawa

75%

Tkacz S.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2018

|

nr 85 Granice ingerencji w intymność człowieka. Część 1

91-100

Przedmiot podjętych rozważań stanowi problematyka stosowania art. 185c § 2 k.p.k., zgodnie z którym osoby pokrzywdzone przestępstwami z art. 197-199 k.k. przesłuchiwane są w charakterze świadków na posiedzeniu sądowym. Przepis ten wprowadza szczególny tryb przesłuchania świadka pokrzywdzonego przy prowadzeniu postępowań w sprawach o przestępstwa seksualne. Intencją prawodawcy jest zagwarantowanie ofiarom tych przestępstw wyższego standardu ochrony. W wyniku analiz przedstawiono ustalenia poczynione przez Rzecznika Praw Obywatelskich w ramach postępowania mającego określić, w jaki sposób cele prawodawcy są realizowane w praktyce. Zauważono, że niejednokrotnie pomiędzy zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa a przesłuchaniem osoby pokrzywdzonej upływa kilkadziesiąt dni. W następstwie tego intencja prawodawcy nie może zostać zrealizowana. Podjęte analizy zakończone zostały refleksją teoretycznoprawną poświęconą skuteczności przepisów prawa. W konkluzji wskazano, że skuteczność wymaga w szczególności wzięcia pod uwagę relacji zachowań adresatów do założonych przez prawodawcę celów.(abstrakt oryginalny)

16

Instytucja rzecznika praw obywatelskich w Polsce - działalność ombudsmana w aktualnych problemach praw człowieka

63%

Dusińska M., Jodłowski K.

Studia Ekonomiczne, Prawne i Administracyjne

|

2019

|

nr 3

26-35

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie instytucji Rzecznika Praw Obywatelskich w Polsce. Autorzy skupili się na przedstawieniu: procedury powołania oraz odwołania Rzecznika Praw Obywatelskich, jego kadencji, a także przybliżeniu ustawowo przyznanych mu kompetencji. Znaczna część pracy została poświęcona analizie szerokiego spektrum działalności polskiego ombudsmana w zakresie bieżących problemów oraz naruszeń praw człowieka. Dokonana analiza jednoznacznie wskazuje, że aktywna partycypacja Rzecznika Praw Obywatelskich, skupiona na podejmowaniu działań zmierzających ku poprawie praw i wolności jednostek jest cenna oraz wartościowa dla obywateli. (abstrakt oryginalny)

17

From information to innovation: activities of polish ombudsmen for the laws of disabled people

63%

Kmieciak B.

Acta Innovations

|

2015

|

nr 15

24-34

Prawa człowieka stanowią jeden z fundamentów państwa demokratycznego. Posiadają one charakter: przyrodzony oraz niezbywalny. To dzięki nim człowiek może upominać się o przynależne mu dobra. Prawa człowieka odnoszą się także do szczególnych momentów, w jakich znajduje się konkretna osoba będąca: dzieckiem, pracownikiem, pacjentem oraz osobą niepełnosprawną. Dwie ostatnie kategorie mają wyjątkowy charakter. Dotyczą one chwil w życiu człowieka, w których doświadcza on bólu oraz cierpienia. W Polsce od prawie trzydziestu lat funkcjonuje urząd Rzecznika Praw Obywatelskich. To dzięki pracy kolejnych rzeczników, społeczeństwo zostało (i nadal jest) edukowane w zakresie praw i wolności człowieka. W ciągu ostatnich lat można zauważyć zmiany w polskim systemie ochrony praw człowieka. Pojawili się nowi, "specjalni" rzecznicy praw. W odniesieniu do osób niepełnosprawnych pojawiła się z kolei nowa, innowacyjna forma działania. Mowa o trenowaniu umiejętności bycia "rzecznikiem własnych praw". Jak zatem działa powyższy, nadal kształtujący się system polskich rzeczników? W jaki sposób poszczególni rzecznicy działają? Czy ich inicjatywy są skuteczne? (abstrakt oryginalny)

18

Procedury składania skarg na naruszenie prawa przez państwa członkowskie i instytucje UE

63%

Wiktorowicz M.

Prawo Unii Europejskiej

|

2004

|

nr 3

16-19

Przybliżono przewidziane w prawie wspólnotowym procedury, z jakich mogą korzystać obywatele Unii Europejskiej, którzy zauważyli łamanie prawa przez instytucje Unii i jej kraje członkowskie. Obywatele mogą składać skargi do Komisji Europejskiej, do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskichoraz petycje do Parlamentu Europejskiego.

19

Przemoc - telewizja - społeczeństwo: przyczyny, skutki, środki zaradcze

63%

Sonczyk W.

Studia Medioznawcze

|

2002

|

nr 2 (7)

136-141

w Sali Kolumnowej Sejmu 7 marca 2002 r. odbyła się konferencja naukowa "Przemoc - telewizja - społeczeństwo: przyczyny, skutki, środki zaradcze", zorganizowana przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, rzecznika praw obywatelskich i rzecznika praw dziecka. Nie była to wprawdzie pierwsza konferencja na ten temat, ale po raz pierwszy organizowały ją trzy różne instytucje działające na rzecz dobra wspólnego. W ten symboliczny sposób - na co kilkakrotnie wskazano zarówno w wystąpieniach oficjalnych, jak i w dyskusji - połączyły swoje wysiłki i zamanifestowały wolę wspólnego działania w walce o ochronę konsumentów treści medialnych. Niedługo okaże się, czy był to jednorazowy gest czy - jak zapowiadano - początek przemyślanych, długofalowych działań. W konferencji brało udział około stu pięćdziesięciu osób, w tym posłowie i senatorowie, przedstawiciele Kancelarii Prezydenta RP, ministrowie i prominentni przedstawiciele niektórych resortów, ludzie kultury i sztuki, naukowcy, dziennikarze. Byli też przedstawiciele organizacji pozarządowych, fundacji, stowarzyszeń i ruchów społecznych sprzeciwiających się przemocy w mediach oraz chroniących odbiorców, zwłaszcza dzieci i młodzież, przed jej negatywnymi skutkami. Celem konferencji było - z jednej strony - rzetelna ocena skuteczności dotychczasowej walki z przemocą w mediach, z drugiej zaś - jak podano w oficjalnym komunikacie - "wypracowanie przesłanek bardziej skutecznego, wspólnego działania różnych podmiotów na rzecz ograniczenia szkodliwych dla młodocianych widzów programów telewizyjnych i danie nowych impulsów dla organizowania się silnego ruchu społecznego, mogącego skutecznie wymóc na nadawcach samoograniczenie w tym zakresie". W moim przekonaniu konferencja była jednak bardziej forum oceny sytuacji niż okazją do ustalenia działań na przyszłość (fragment tekstu)

20

The Status of Equal Opportunities Ombudsman in the Republic of Lithuania: Selected Problematic Issues

63%

Žalėnienė I., Grigolovičienė D.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2014

|

4

|

nr 1

1-20

The present article aims at discussing the legal force and types of decisions adopted by the Equal Opportunities Ombudsman's Office, which is the main body supervising implementation of the principle of equality in Lithuania. It is a paradox, but in the Lithuanian legal system there is no definite attitude regarding the legal effects of the Ombudsman Office's decisions, and frequently the question of whether these decisions can be appealed against is raised. With uncertainty existing in the Lithuanian legal community, a controversial situation has arisen in which the decisions of the Ombudsman are challenged to administrative courts or to the Chief Administrative Disputes Commission, although the activity of the Equal Opportunities Ombudsman's Office as an Ombudsman's body is characterised by 'the force of law' and is not subject to appeal. The main task of this paper is to determine the legal force of the Equal Opportunities Ombudsman's decisions and the possibility of challenging them. For this purpose it is intended to: 1) analyse the fundamental regulations of activities undertaken by the Equal Opportunities Ombudsman's Office; 2) identify the main types of decisions taken by the Equal Opportunities Ombudsman; 3) determine the legal force of those decisions and the possibilities to appeal against them from the perspective of positive law. The main conclusion of our research is that the Office of the Equal Opportunities Ombudsman can issue only one type of judicially binding decision, which declares an individual guilty of committing a violation of administrative law violation for which administrative sanctions may be imposed. Judicially non-binding decisions of the Ombudsman have the official status of written evidence and can be used in civil and administrative proceedings when questions of of illegal dismissal and salary reductions arise, as well as other issues related to violations of the equality principle. It should be noted that such decisions by the Ombudsman should not be contested, despite the contrary practice of ourts. The authors of the article maintain that the decisions adopted by the Equal Opportunities Ombudsman's Office are recommendatory in nature and must be respected and implemented in good faith. (original abstract)