Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Oprocentowanie kredytów bankowych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Podstawowym problemem artykułu jest określenie, co jest celem działania banku. Bank w swej funkcji komercyjnej przede wszystkim dąży do maksymalizacji zysku. Natomiast w swej funkcji służebnej powinien dbać także o swych klientów, być przyjaznym dla gospodarki narodowej. Banki komercyjne w Polsce mają jedną z najwyższych rentowności w Europie, wysokie oprocentowanie kredytów i wysokie prowizje w porównaniu z innymi krajami UE, a równocześnie jeden z najmniejszych udziałów kredytu w finansowaniu gospodarki narodowej.(abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Impact of Panelists on Wibor Rates - Hybrid Approach
75%
Reforma wskaźników finansowych jest jednym z kluczowych elementów stabilności i zaufania na rynku finansowym. Na rynku pieniężnym, wdrożenie reformy jest trudne ze względu na zanik międzybankowego rynku depozytowego, który stanowił rynek referencyjny dla stawek typu IBOR. Rozwiązaniem jest metoda hybrydowa stanowiąca połączenie deklaracji panelistów oraz cen zawartych transakcji spełniających wyznaczone kryteria. Artykuł, na podstawie historycznych szeregów czasowych, analizuje wpływ poszczególnych banków na kształtowanie się publikowanego indeksu oraz prezentuje aplikację metody hybrydowej dla wskaźnika WIBOR 3M. Na podstawie danych empirycznych ustalono, że wpływ poszczególnych banków jest umiarkowany, a metoda hybrydowa generuje szereg stóp procentowych o podobnym poziomie stawki, ale o wyższej wariancji. Problemem jest niski udział cen transakcyjnych w procesie kształtowania stawki, ze względu na ograniczoną liczbę zawartych transakcji oraz rozbieżność ich cen z ocenami eksperckimi składanymi w okresie analizowanej próby. (abstrakt oryginalny)
Polska należy do grupy krajów z dominującą rolą zmienno procentowych kredytów hipotecznych. Brak ustalonego oprocentowania kredytów rodzi zwiększone ryzyko niewypłacalności po stronie kredytobiorców w sytuacji nagłego i silnego wzrostu stóp procentowych. Doświadczenia innych krajów wskazują, że reżim stałych stóp procentowychw kredytach hipotecznych można wprowadzić w sposób efektywny zarówno dla banków, jak i ich klientów. Autor rozważa możliwe ścieżki wdrożenia kredytów stało procentowych oraz związane z tym korzyści i zagrożenia. Niskie stopy procentowe sprzyjają częściowej konwersji rynku kredytów hipotecznych w stronę kredytów stało procentowych. Przejście do kredytów stało procentowych byłoby korzystne dla stabilności rynku finansowego poprzez zmniejszenie ryzyka wzrostu kosztów odsetkowych po stronie klienta. (abstrakt oryginalny)
Coraz bardziej skomplikowana i dynamiczniej zmieniająca się rzeczywistość gospodarcza wymaga od nas coraz większej wiedzy i aktywności. Odnalezienie się w gąszczu ofert usług finansowych jest dziś trudne. To koronny argument na rzecz zwiększania społecznej świadomości w zakresie szeroko rozumianej ekonomii, a zwłaszcza finansów osobistych. Niniejsze opracowanie porusza właśnie bieżący i - w dobie obserwowanego w Polsce boomu kredytowego - powszechny problem z tego obszaru. Dotyczy istotnie różnego poziomu kosztów obsługi kredytów w zależności od wybranej formy jego spłaty - w malejących bądź równych ratach kredytowych. (abstrakt oryginalny)
Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie różnych form etatyzmu państwowego w działalności komunalnych kas oszczędności (KKO) w okresie Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1939). Szczególnymi przykładami etatyzmu państwowego w działalności KKO były, wprowadzane odrębnymi przepisami, ograniczenia wysokości oprocentowania kredytów i pożyczek udzielanych przez kasy oraz ograniczenia wysokości oprocentowania wkładów oszczędnościowych i innych lokat pieniężnych gromadzonych w kasach. (abstrakt oryginalny)
Celem badań było sprawdzenie, w jakim stopniu oprocentowanie kredytu dla firm uwzględnia wartość likwidacyjną aktywów kredytowanej firmy. W badaniu zastosowano miarę wartości likwidacyjnej wykorzystującą dane księgowe i szacunkowy stopień płynności składników majątku. Badaniem panelowym objęto wybrane spółki notowane na GPW w Warszawie w latach 2006-2010. Wyniki potwierdziły, że oprocentowanie kredytów gospodarczych zależy od wartości likwidacyjnej. Realna stopa procentowa kredytów bankowych jest odwrotnie proporcjonalnie i nieliniowo zależna od szacunkowej wartości likwidacyjnej. Okazało się ponadto, że stopa procentowa nie zależy od kapitalizacji spółek. Wyniki badań sugerują, że wartość aktywów kredytobiorców stanowi ważny czynnik wpływający na oprocentowania kredytu w polskim sektorze bankowym. (abstrakt oryginalny)
Rozwój rynku usług finansowych w Polsce postrzegany jest przede wszystkim z punktu widzenia dużych instytucji finansowych, głównie banków i towarzystw ubezpieczeniowych. Są to podmioty o rozbudowanych strukturach i wysokich kosztach funkcjonowania, co sprawia, że korzystanie z ich usług jest drogie dla klientów. Od kilku lat na popularności zyskują więc mniejsze instytucje finansowe, stanowiące alternatywę dla banków komercyjnych, zwłaszcza spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe (SKOK). Od kiedy SKOK-i wznowiły w Polsce swoją działalność, po ponad pięćdziesięcioletniej przerwie można zauważyć ich dynamiczny rozwój na terenie całego kraju, a szczególny ich rozkwit nastąpił w ostatnim okresie stagnacji gospodarczej. Przyczynkiem do powstania referatu były publikacje prasowe, w których akcentowano atrakcyjność oprocentowania kredytów i depozytów w SKOK-ach wobec oprocentowania w bankach komercyjnych. W tekście referatu podjęto próbę analizy zasadności tej tezy, poprzedzoną omówieniem najważniejszych zasad funkcjonowania SKOK-ów. (fragment tekstu)
Gospodarka Polski narażona jest na oddziaływanie wielu egzogenicznych szoków, co jest cechą charakterystyczną otwartych gospodarek o małej i średniej wielkości. Wpływ zaburzeń ma charakter asymetryczny, co wymaga zastosowania odpowiednich procedur, umożliwiających testowanie hipotez ekonomicznych. W artykule analizowane są skutki zmiany stopy procentowej WIBOR. Wprowadzony impuls powoduje uruchomienie sprzężenia inflacyjnego i w konsekwencji reakcję całego systemu gospodarczego. W związku z tym odpowiednie analizy muszą być przeprowadzone na kompletnym modelu makroekonometrycznym. W tej roli został wykorzystany miesięczny model WM-1. Wyniki analiz symulacyjnych wskazują na zróżnicowanie oferty banków komercyjnych w zależności od kierunku zmiany. Pomimo iż impuls płynie ze strony sfery nominalnej, zmiany dotyczą także procesów produkcji, inwestycji i zatrudnienia, a więc sfery realnej, i utrzymują się przez okres znacznie dłuższy niż okres oddziaływania samego impulsu.(abstrakt oryginalny)
Artykuł omawia wyniki badań jakie przeprowadziła Fundacja na rzecz Kradytu Hipotecznego. Badaniem objęto 18 banków prowadzących działalność kredytową, w których skupiono się na pięciu obszarach oferty produktowej: typie kredytobiorcy, celu kredytowania, formie oprocentowania, formie spłaty, poziomie LTV.Autor wymienia też główne konsekwencje kryzysu na rynku kredytów hipotecznych: podniesienie oprocentowania kredytów hipotecznych, zaostrzenie procedury udzielania kredytów, obniżenie maksymalnego poziomu wskaźnika LTV, wprowadzenie ograniczeń w udzielaniu kredytów w walucie obcej.
Housing price in New Zealand has appreciated substantially after the Global Financial Crisis, resulting in an affordability problem for first home buyers. This paper studies whether changes in immigration activity and mortgage interest rate influence housing price. Empirical findings derived using VECM confirm the impact of immigration and mortgage interest rate on housing property price. Both variables explain 11.4 percent of the variation of Housing Index. An increase of 1 percent in mortgage interest rate would reduce the housing index movement by 1.44 percent whilst a 1 percent increase in immigrants would increase the housing index by 0.30 percent. In addition, about 2 percent of the short-run deviations of housing prices are adjusted towards the long-run equilibrium each month. (original abstract)
Ujemne stopy procentowe stanowią - obok skupu aktywów - jedną z najważniejszych odmian niekonwencjonalnej polityki monetarnej. W przeciwieństwie do skupu aktywów spektrum oddziaływania ujemnych stóp procentowych wydaje się szersze. O ile skup aktywów przez bank centralny wspiera zmagania władz monetarnych w walce z deflacją oraz w dążeniu do wzmocnienia wzrostu gospodarczego, o tyle ujemne stopy procentowe są stosowane między innymi jako instrument polityki kursowej. Artykuł koncentruje się na trzech przypadkach krajów, które zastosowały ujemne stopy procentowe. Pierwszym jest Dania, która de facto jako pierwsza zaczęła korzystać z tak zaprojektowanego narzędzia i jako jedyny ze wszystkich krajów uciekających się do ujemnego oprocentowania osiągnęła swój cel w sposób wymierny, tj. utrzymała stabilizację kursu walutowego i rezerw dewizowych. Tym samym można w przypadku Danii mówić o tzw. pozytywnych efektach zewnętrznych zastosowania ujemnych stóp procentowych. Drugi przypadek dotyczy szwajcarskiego banku centralnego (SNB), którego motywy zastosowania ujemnego oprocentowania można zdefiniować jako kombinację czynników zewnętrznych (stabilizacja kursu walutowego) oraz czynników wewnętrznych (obawa przed nasilającą się presją deflacyjną). Ostatnim z analizowanych przypadków jest najstarszy bank centralny na świecie - szwedzki Riksbank. Chociaż ustalana przez Riksbank stopa depozytowa osiągnęła ujemny poziom już w lipcu 2009 r., to ze względu na specyfikę szwedzkiego rynku pieniężnego o faktycznym zastosowaniu ujemnego oprocentowania można mówić dopiero od 2015 r. Głównym powodem wprowadzenia ujemnych stóp procentowych było ograniczenie presji deflacyjnej w krajowej gospodarce. Dlatego w przypadku Szwecji - w odróżnieniu od Danii - o zastosowaniu ujemnego oprocentowania zadecydowały głównie czynniki wewnętrzne. Ponadto Szwecja jako pierwszy kraj zaniechała stosowania ujemnego oprocentowania, wskazując na istotne uboczne skutki tego narzędzia. (abstrakt oryginalny)
Artykuł porusza problem sposobu naliczania odsetek od udzielonej pożyczki bankowej. Zaciągając pożyczkę w bankach pożyczkobiorca niekorporacyjny (osoba fizyczna) ma w umowie ustalone „oprocentowanie minimalne pożyczki w stosunku rocznym”. Autor osobiście sprawdził sposób naliczania odsetek umownych i okazało się, że z dwóch sposobów naliczania banki stosują sposób korzystniejszy dla siebie, a droższy dla pożyczkobiorcy. Artykuł uzupełniony jest tabelami: koszty pożyczki 1000, przebieg spłaty rocznej pożyczki K=1000 PLN (23,9%), kapitalizacja rocznej pożyczki (wkładu) 1000 PLN (23,9%), interpretacja terminu „w stosunku rocznym” (18%).
W opracowaniu podjęta została próba oceny roli WIBOR-u jako najlepszy benchmark dla międzybankowego rynku pieniężnego złotego. Jako stawka referencyjna WIBOR notowany jest od blisko 20 lat. Opis konstrukcji WIBOR-u dokonany w pierwszej części wskazuje na jej unikalne cechy. WIBOR jest zbudowany w prosty sposób. Jest transparentny i ma rynkową naturę. Choć nie uwzględnia wszystkich uczestników rynku, to dzięki swojej konstrukcji jest najlepszą z możliwych stawką wśród dostępnych obecnie na międzybankowym rynku depozytów złotowych. Analiza oparta na danych zebranych za okres od początku 2007 do końca czerwca 2012 roku potwierdziła, że WIBOR notowany jest regularnie. Przedstawia fluktuacje rynkowych cen pieniądza, szczególnie w porównaniu z innymi stopami procentowymi (np. stopami NBP i stawką Polonia będącą stopą referencyjną międzybankowego rynku depozytów typu overnight). Końcowym wnioskiem przedstawionym w opracowaniu jest stwierdzenie, że WIBOR jest najlepszym wskaźnikiem międzybankowego rynku pieniężnego złotego, głównie z uwagi na konstrukcję i regularność notowań. Jego stosowanie w roli cenotwórczej i narzędzia analitycznego wymaga jednak dużej ostrożności i musi uwzględniać proces dezintegracji, jakiemu szczególnie od 2008 roku podlega międzybankowy rynek pieniężny. (abstrakt oryginalny)
W artykule prześledzono socjalno-ekonomiczne podstawy rozwoju, aktywność oraz skalę wykorzystania hipotek w mieszkalnictwie. Wyodrębniono właściwości hipotek mieszkalnych na Ukrainie w chwili obecnej, dokonano charakterystyki portfela hipotecznego banków oraz stan refinansowania kredytobiorców hipotecznych przez Państwowy Fundusz Hipoteczny. (abstrakt oryginalny)
Na rynku kredytów hipotecznych trwa walka o klientów. W artykule zamieszczono ranking wskazujący banki, które wiosną 2004 r. oferowały najtańsze kredyty złotowe.
Artykuł dotyczy rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO) - wskaźnika, którego wyliczanie i publikację przez instytucje kredytowe narzuciły dyrektywy unijne oraz ustawa o kredycie konsumenckim.Celem badań jest wykazanie, że przyjęta w języku polskim nazwa tej miary jest nieprawidłowa oraz wyjaśnienie, że nie informuje ona o rzeczywistym koszcie ponoszonym przez pożyczkobiorcę. Wynika to z faktu, że matematyczna formuła wykorzystywana do jej obliczania bazuje nie na nominalnej, a na efektywnej stopie procentowej, tj. stopie uwzględniającej kapitalizację odsetek, która w umowach kredytowych nie występuje. W ten sposób RRSO zniekształca (zawyża lub zaniża) faktyczny koszt kredytu i powinna być nazywana efektywnym rocznym kosztem kredytu (ERKK) lub efektywnym rocznym kosztem długu (ERKD), a ustawowa definicja jednoznacznie wskazywać, że RRSO jest stopą efektywną i nie odzwierciedla prawdziwego kosztu kredytu ponoszonego przez konsumenta. W artykule wykazano również, że lepszym rozwiązaniem (choć nie idealnym) dla określenia prawdziwego kosztu, jaki ponosi kredytobiorca, byłoby zastąpienie obecnej formuły obliczania RRSO (dającej w wyniku stopę efektywną uwzględniającą kapitalizację odsetek) dobrze znaną w finansach formułą 86 Magdalena Redo, Piotr Prewysz-Kwinto nominalnej wewnętrznej stopy zwrotu - IRR (ang. Internal Rate of Return), podobnie jak ma to miejsce od ponad pół wieku w USA.(abstrakt oryginalny)
17
75%
W niniejszym artykule zaproponowano prostą opisową teorię obiegu(ang.: circuit theory), uwzględniającą cztery podmioty (grupy podmiotów) -banki, rząd, przedsiębiorstwa i pracowników -oraz odsetki. Na bazie modelu sformułowano liczne wnioski. Po pierwsze, w gospodarce bez sektora rządowego (bez podatków i subsydiów) oraz bez banków udzielających kredytów gospodarstwom domowym, firmy nie unikną zadłużenia, jeśli muszą spłacać odsetki z tytułu pożyczek, a gdy dodatkowo ludzie oszczędzają, sytuacja zadłużonych przedsiębiorstw będzie się pogarszać. Po drugie, w gospodarce, w której istnieje sektor rządowy, ale nie funkcjonują banki udzielające kredytów gospodarstwom domowym, w przypadku dodatnich odsetek od kredytu długi będą posiadać albo przedsiębiorstwa, rząd i pracownicy, albo też wszystkie grupy podmiotów. Ostatecznie skonkludowano, iż sposobem wyjścia z kryzysu monetarnego bez krzywdzenia społeczeństwa jako całości byłaby częściowa lub całkowita likwidacja obowiązku płacenia odsetek.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu była identyfikacja i określenie wpływu wybranych determinant na strukturę kredytów mieszkaniowych ze stałym i zmiennym oprocentowaniem w 18 krajach Europy. Analizy empiryczne poprzedzono przeglądem literatury. W analizach empirycznych wykorzystano dane roczne na poziomie zagregowanym oraz dla 72 banków z lat 2009-2019. W opracowaniu wykorzystano systemowy estymator uogólnionej metody momentów (system GMM) oraz analizę porównawczą. Wyniki wskazały, że listy zastawne stanowiły ważne źródło finansowania dla kredytów mieszkaniowych ze stałym oprocentowaniem. Natomiast w krajach, w których dominowała sprzedaż kredytów mieszkaniowych ze zmiennym oprocentowaniem, istotnym źródłem finansowania były depozyty klientów. Stwierdzono również, że im niższe były wagi ryzyka kredytowego dla kredytów mieszkaniowych, tym wyższy był udział sprzedaży tych ze stałym oprocentowaniem w danym kraju. Otrzymane wyniki mogą stanowić przesłankę zmiany polityki kredytów mieszkaniowych banków w Polsce ze względu na rodzaje oprocentowania. (abstrakt oryginalny)
Sprzedaż nowych samochodów w Polsce spada, a eksperci twierdzą, że tendencja ta będzie się utrzymywać. Sytuacja ta zmusza wszystkich do zdecydowanej walki o klientów. Walka rozgorzała także na rynku kredytów samochodowych. Banki zmuszone są zatem oferować tańsze kredyty. W artykule przedstawiono ranking banków, w których warto się zapożyczać. Okazuje się, że najtańsze kredyty samochodowe oferują: Fiat Bank, BGŻ, PTF Bank, Getin Bank i MultiBank. W artykule opisano także, na co zwrócić uwagę zaciągając kredyt na kupno samochodu.
W artykule przedstawiono stworzony przez BusinessWeeka ranking kredytów hipotecznych. Na jego potrzeby skonstruowano dwa modele potencjalnych klientów. Na ankietę odpowiedziało dwadzieścia banków. Okazało się, że praktycznie wszystkie są skłonne pożyczać pieniądze klientom z niskim wkładem własnym. Jako główne kryterium wyboru najlepszej oferty wybrano kwotę raty kredytowej. Okazało się, iż najkorzystniejszą ofertę przedstawiły MultiBank i Bank BPH.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.