Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Zawieszenie funkcjonowania Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego

100%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 6

43-45

Postanowieniem z 8 kwietnia 2020 r. wydanym w sprawie Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, C-791/19 R, Wielka Izba Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawiesiła stosowanie przepisów ustawy o Sądzie Najwyższym stanowiących podstawę właściwości Izby Dyscyplinarnej w sprawach dyscyplinarnych sędziów oraz postanowiła o powstrzymaniu się od przekazywania spraw zawisłych przed tą Izbą do rozpoznania składowi niespełniającemu wymogów niezależności wynikających z prawa Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)

2

Przejęcie przedsiębiorstwa - działalność oparta na składnikach majątkowych

100%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 3

49-51

W wyroku z 27 lutego 2020 r. w sprawie C-298/18, Reiner Grafe, Jürgen Pohle przeciwko Südbrandenburger Nahverkehrs GmbH, OSL Bus GmbH, Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że w ramach przejęcia przez jednostkę gospodarczą działalności, której wykonywanie, zgodnie z procedurą udzielania zamówień publicznych, wymaga znaczących środków trwałych, nieprzejęcie przez tę jednostkę tych środków, z powodu ograniczeń prawnych, środowiskowych i technicznych, nałożonych przez instytucję zamawiającą, nie musi stać na przeszkodzie zakwalifikowaniu tego przejęcia działalności jako przejęcia przedsiębiorstwa, jeżeli inne okoliczności faktyczne, takie jak przejęcie większości pracowników oraz nieprzerwane kontynuowanie działalności, pozwalają na wykazanie, że została zachowana tożsamość jednostki gospodarczej. (abstrakt oryginalny)

3

Artykuł 34 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej a zasada dostępu do rynku - uwagi na tle orzecznictwa 20 lat po wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE

100%

Dąbrowska-Kłosińska P.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2013

|

nr 2

75-93

Celem opracowania jest przedstawienie aktualnej interpretacji art. 34 TFUE w świetle ewolucji formuły Keck i najnowszego orzecznictwa TS UE oraz próba nakreślenia aktualnego sposobu kwalifikowania prawa krajowego przez trybunał jako środka o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych na podstawie zasady dostępu do rynku, która stanowi odniesienie teoretyczne dla niniejszego tekstu. Zgodnie z tą zasadą, środki krajowe uniemożliwiające lub poważnie utrudniające dostęp do rynku towarom z innych państw członkowskich są z istoty swej bezprawne w świetle art. 34 TFUE albo muszą być usprawiedliwione na podstawie art. 36 TFUE lub wymogów koniecznych.(fragment tekstu)

4

Zakres związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa - uwagi na tle orzeczeń TSUE w sprawach C-359/16, C-527/16, C-370/17 i C-37/18 oraz C-17/19 - część 2

100%

Zieliński M. J.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2021

|

nr 5

52-58

Autor analizuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa. Zarówno w polskiej literaturze, jak i judykaturze orzeczeniom z tego zakresu przypisuje się różne skutki. Zdaje się dominować przeświadczenie o osłabieniu mocy wiążącej wspomnianych zaświadczeń. Artykuł ma na celu krytyczną takiego zapatrywania, a także sformułowanie wniosków płynących z rysującej się linii orzeczniczej. Pierwsza część artykułu została opublikowana w poprzednim numerze PiZS. (abstrakt oryginalny)

5

Zakres związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa - uwagi na tle orzeczeń TSUE w sprawach C-359/16, C-527/16, C-370/17 i C-37/18 oraz C-17/19 - część 1

100%

Zieliński M. J.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2021

|

nr 4

48-53

Autor analizuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące związania sądów państwa członkowskiego zaświadczeniem o ustawodawstwie właściwym (E101 i A1) w razie stwierdzenia oszustwa. Zarówno w polskiej literaturze, jak i judykaturze orzeczeniom z tego zakresu przypisuje się różne skutki. Zdaje się dominować przeświadczenie o osłabieniu mocy wiążącej wspomnianych zaświadczeń. Artykuł ma na celu krytyczną analizę takiego zapatrywania, a także sformułowanie wniosków płynących z rysującej się linii orzeczniczej. (abstrakt oryginalny)

6

Relacje między CMR a prawem unijnym w orzecznictwie trybunału sprawiedliwości Unii Europejskiej

100%

Wesołowski K.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Problemy Transportu i Logistyki

|

2011

|

nr 14

279-296

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, sporządzona w Genewie w 19 maja 1956 roku, zwana powszechnie CMR (skrót od nazwy konwencji w języku francuskim)1, reguluje w ujednolicony sposób, w skali ponadnarodowej, umowę międzynarodowego przewozu drogowego towarów. Konwencja reguluje między innymi: prawa i obowiązki stron umowy przewozu na poszczególnych etapach zawierania i wykonywania umowy przewozu, problematykę listu przewozowego, kwestie odpowiedzialności przewoźnika za niektóre rodzaje szkód, zagadnienia ustalania wysokości odszkodowania, dochodzenia roszczeń, problematykę przewozów sukcesywnych (wykonywanych przez kilku przewoźników na podstawie jednego listu przewozowego).(fragment tekstu)

7

Komornicy sądowi płatnikami podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej - kontrowersje związane z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

100%

Ochocka E., Dalc S.

Biuletyn Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych Województwa Wielkopolskiego

|

2015

|

43

|

nr 1

65-68

W artykule przedstawiono obecnie obowiązujące przepisy prawy związane opodatkowaniem czynności komornika w przypadku sprzedaży nieruchomości. Omówione zostały również wątpliwości wynikające z wyroku wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)

8

Kryteria niezależności organu biorącego udział w procedurze powoływania sędziów oraz niezawisłości sędziów

100%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2019

|

nr 12

42-45

Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 19 listopada 2019 r. wydał wyrok w sprawach połączonych C-585/18, C-624/18 i C-625/18, A.K. przeciwko Krajowej Radzie Sądownictwa (C-585/18) oraz CP (C-624/18), DO (C-625/18) przeciwko Sądowi Najwyższemu, w którym szczegółowo zaprezentował kryteria niezależności organu biorącego udział w procedurze powoływania sędziów oraz niezawisłości sędziów. Zgodnie z orzeczeniem, jeżeli spory dotyczące stosowania prawa Unii należą do wyłącznej właściwości organu niestanowiącego niezawisłego i bezstronnego sądu w rozumieniu art. 47 Karty praw podstawowych, zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje ona sąd odsyłający do odstąpienia od stosowania przepisu prawa krajowego zastrzegającego dla takiego organu właściwość do rozpoznania sporów w postępowaniu głównym. (abstrakt oryginalny)

9

Admissibility of Unconventional Trade Marks Registration within the European Court of Justice Statements

100%

Konikowska-Kuczyńska J.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

Vol. 29, nr 4

117-133

W dniu 16 marca 2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej, która implementowała dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającą na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych. Istotną zmianą, jaką wprowadziła nowelizacja, jest zniesienie wymogu graficznej przedstawialności znaku towarowego. Umożliwi to łatwiejszą rejestrację niekonwencjonalnych znaków towarowych. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie, jak w świetle orzecznictwa trybunału luksemburskiego przedstawiała się rejestracja niekonwencjonalnych znaków towarowych. (abstrakt oryginalny)

10

Wykonywanie władzy publicznej w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zagadnienia wybrane.

100%

Mikołajczyk P.

Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2011

|

nr 6 (1)

481-496

Problematyka wykonywania władzy publicznej w świetle przepisów prawa unijnego, zwłaszcza prawa pierwotnego, była wielokrotnie przedmiotem sporów zawisłych przez Trybunałem Sprawiedliwości UE. Zauważyć należy, że dotychczasowe rozstrzygnięcia mające za przedmiot wykonywanie władzy publicznej odnosiły się do różnych rodzajów działalności, przy czym należy odnotować kilka orzeczeń, przedmiotem których był zawód adwokata oceniany właśnie z tej perspektywy. Zauważyć należy, że Trybunał, w orzeczeniach które zapadły w roku 2011 w odniesieniu do zawodu notariusza w sposób jednoznaczny stwierdził, że notariusz nie wykonuje władzy publicznej2, co stanowi ewidentne zaprzeczenie dotychczasowych powszechnie przyjmowanych poglądów doktryny prawa państw członkowskich UE w tym zakresie.(fragment tekstu)

11

Swobody rynku wewnętrznego a zasady demokratyczne Unii Europejskiej w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE

100%

Barcik J.

Chorzowskie Studia Polityczne

|

2015

|

nr 9 Demokracja i kapitalizm - nierozłączna para czy fałszywi przyjaciele? = Democracy and Capitalist Economy - Tightly or Loosely Coupled?

157-169

Celem artykułu jest przybliżenie wybranego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego rozstrzygnięć o zakresie swobód rynku wewnętrznego (do czasu przyjęcia Jednolitego Aktu Europejskiego z 1986 r. określanych mianem swobód wspólnego rynku) oraz zasadach demokratycznych stosowanych w praktyce działania Unii Europejskiej i jej instytucji. Główną tezą artykułu, jaka wyłania się z wyroków Trybunału, jest niesprzeczność swobód rynku wewnętrznego i zasad demokratycznych. Zwornikiem, który pozwala łączyć te dwie, nie zawsze zgodne, grupy wartości, jest koncepcja praw podstawowych przynależnych jednostce. (abstrakt oryginalny)

12

Zwolnienia grupowe - sposób liczenia okresu 30 dni, od którego zależy kwalifikacja zwolnienia jako części zwolnienia grupowego

100%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 12

52-54

W wyroku z 11 listopada 2020 r. w sprawie C-300/19, UQ przeciwko Marclean Technologies SLU, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej określił metodę liczenia okresu 30 lub 90 dni, którą należy uwzględnić do celów stwierdzenia, czy dane zwolnienie jest częścią zwolnienia grupowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 98/59. Zdaniem Trybunału w celu dokonania oceny, czy indywidualne zwolnienie sanowi część zwolnienia grupowego, okres odniesienia oblicza się z uwzględnieniem jakiegokolwiek obejmującego to indywidualne zwolnienie okresu 30 lub 90 kolejnych dni, podczas którego pracodawca przeprowadził największą liczbę zwolnień z przyczyn niedotyczących pracowników. (abstrakt oryginalny)

13

Równe traktowanie kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego

76%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 1

38-40

W wyroku z 12 grudnia 2019 r. w sprawie C-450/18, WA przeciwko Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS), Trybunał Sprawiedliwości UE zajmował się problematyką równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego. Zdaniem Trybunału prawo Unii stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, który ze względu na wkład demograficzny kobiet w system zabezpieczenia społecznego ustanawia prawo do dodatku rentowego w przypadku kobiet mających przynajmniej dwoje dzieci biologicznych lub przysposobionych i otrzymujących rentę składkową z tytułu trwałej niezdolności do pracy w ramach krajowego systemu zabezpieczenia społecznego, podczas gdy znajdujący się w identycznej sytuacji mężczyźni nie mają prawa do takiego dodatku. (abstrakt oryginalny)

14

Ochrona praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa przez kilku przejmujących

76%

Ziętek-Capiga A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 4

38-39

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej po raz kolejny zajmował się zagadnieniem ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa. W wyroku z 26 marca 2020 r. w sprawie C-344/18, ISS Facility Services NV przeciwko Soni Govaerts, Atalian NV, Trybunał rozpatrywał następstwa przejęcia przedsiębiorstwa przez kilku przejmujących dla umów o pracę pracowników zatrudnionych w tym przedsiębiorstwie. (abstrakt oryginalny)

15

Cultural defence a prawo do zachowania nazwiska w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej1

76%

Wach-Górny U.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2021

|

nr 10

53-60

Niniejsza praca ma na celu przedstawienie i omówienie zagadnienia nazwisk, poruszanego w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w kontekście obrony przez kulturę. Nazwisko jako narzędzie identyfikacji jednostki odgrywa bardzo ważną rolę w życiu każdego człowieka i może być traktowane jako element łączący go z państwem pochodzenia, jego kulturą czy językiem ojczystym. W związku z migracją ludzi na obszarze Unii Europejskiej, przy równoczesnym zróżnicowaniu krajowych rozwiązań prawnych dotyczących nadawania nazwisk czy ich transkrypcji, nazwiska stały się przedmiotem orzekania Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozważającego relewantność tego zagadnienia na kanwie prawa do prywatności oraz wolności przemieszczania się obywateli UE. W artykule Autorka rozważa możliwość poszerzenia wywodów powoływanych w dotychczasowym orzecznictwie o argumentację w oparciu o obronę przez kulturę.(abstrakt oryginalny)

16

Spełnianie świadczeń zdrowotnych na terytorium UE - kolejki a "turystyka zdrowotna"

76%

Lach D. E.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2007

|

nr 5

9-14

Zróżnicowanie warunków i systemów spełniania świadczeń zdrowotnych w krajach członkowskich Unii Europejskiej, przede wszystkim zaś występowanie ograniczeń w dostępie do świadczeń w formie kolejek, może ośmielać ubezpieczonych do poszukiwania świadczeń za granicą, w krajach członkowskich innych niż ten, w którym są ubezpieczeni. Autor opisuje możliwości i potencjalne problemy z tym związane na tle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. (abstrakt oryginalny)

17

Niezawisłość a odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów

76%

Świątkowski A. M.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 6

8-15

W prawie Unii Europejskiej nie są dopuszczalne przepisy krajowe, z których wynikałoby, że sędziowie krajowi mogą być narażeni na postępowania dyscyplinarne z powodu wystąpienia do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z odesłaniem prejudycjalnym. Sama bowiem wizja wszczęcia w danym wypadku postępowania dyscyplinarnego z powodu takiego wystąpienia lub zdecydowania się na późniejsze podtrzymanie go może negatywnie wpłynąć na faktyczne wykonywanie przez sędziów krajowych uprawnienia i funkcji, o których mowa powyżej. Jednakże 26 marca 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Sąd Okręgowy w Łodzi i przez Sąd Okręgowy w Warszawie są niedopuszczalne. Autor wyjaśnia powody uzasadniające powyższe rozstrzygnięcie. (abstrakt oryginalny)

18

Zezwolenie na przeprowadzenie zwolnień grupowych

76%

Raczkowski M.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2017

|

nr 1

28-29

Dyrektywa 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych przewiduje obowiązkową procedurę konsultacyjną, której cel stanowi - w najbardziej optymistycznym wariancie - uniknięcie zwolnień (art. 2 ust. 2). Cel ten odpowiada nie tylko samym zainteresowanym stronom - pracodawcy i pracownikom - ale także państwu, które nie zawsze i nie w pełnym zakresie jest w stanie radzić sobie ze skutkami zwolnień grupowych. Wyrok z 21 grudnia 2016 r., C-201/15 (w sprawie AGET Iraklis przeciwko greckiemu Ministrowi Pracy, Zabezpieczenia Społecznego i Solidarności Społecznej) pokazuje, że niezależnie od instrumentów dialogu państwa (tu Grecja) podejmują dalej idące kroki zmierzające do ograniczenia zwolnień. Ich ocena wymaga złożonego badania nie tylko z odwołaniem do dyrektywy 98/59, ale także przewidzianych traktatami swobód. (abstrakt oryginalny)

19

Prawa własności intelektualnej jako essential facilities w orzecznictwie instytucji Unii Europejskie

76%

Sapieżko J.

Stosunki Międzynarodowe

|

2010

|

42

|

nr 3/4

169-185

Doktryna essential facilities (inaczej doktryna urządzeń kluczowych) została rozwinięta w latach 90. XIX w. w Stanach Zjednoczonych. Doktryna ta co do zasady pozwala na korzystanie z istotnych urządzeń (często chronionych prawami własności intelektualnej) w sytuacji, kiedy ich właściciel, zajmujący pozycję dominującą na rynku, odmawia podmiotom trzecim w sposób nieuzasadniony prawa do korzystania z tego istotnego, kluczowego urządzenia. Na gruncie unijnego prawa konkurencji doktryna essential facilities została ukształtowana głównie poprzez orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) oraz decyzje Komisji Europejskiej (KE). Doktryna ta głosi, że przedsiębiorca mający pozycję dominującą w zakresie zarządzania dostępem do danej infrastruktury - bez której nie jest możliwe świadczenie określonego rodzaju usług - dopuszcza się nadużycia pozycji dominującej, jeżeli sam infrastrukturę tę użytkuje oraz bez obiektywnego uzasadnienia odmawia przedsiębiorcom dostępu do tej infrastruktury bądź też udziela im takiego dostępu na warunkach mniej korzystnych niż ustalone dla swoich własnych usług. (fragment tekstu)

20

Świeże spojrzenie TSUE na Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej

76%

Surdykowska B.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2020

|

nr 2

12-17

Autorka omawia orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w których wskazał on na bezpośrednie zastosowanie art. 21, art. 31 ust. 2 oraz art. 47 Karty praw podstawowych UE (orzeczenia Egenberger, IR v JQ, Bauer i Max Planck). Zwraca uwagę na ograniczone znaczenie tej linii orzeczniczej ze względu na utrzymanie w niej argumentacji zawartej w orzeczeniu AMS, że tam gdzie w zapisie Karty jest odwołanie do "prawa i praktyk krajowych", taki zapis uniemożliwia bezpośrednie zastosowanie Karty. Zdaniem autorki skutek linii orzeczniczej wskazującej na bezpośrednie zastosowanie Karty zależy także od liczby i jakości pytań prejudycjalnych kierowanych przez sądy z danego państwa.(abstrakt oryginalny)