Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2016 r., I FSK 293/15

100%

Niemiec M.

|

nr 2

115-130

Opracowanie stanowi glosę aprobującą do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2016 r., I FSK 293/15. Autor porusza problemy związane z charterem prawnym oraz z konsekwencjami wykreślenia przez naczelnika urzędu skarbowego podatnika VAT czynnego z rejestru na podstawie art. 96 ust. 8 w przypadku, gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone przez podatnika. W opracowaniu zastała również zaakcentowana rola glosowanego orzeczenia na rozwój linii orzeczniczej w zakresie omawianego zagadnienia prawnego. (abstrakt oryginalny)

2

Uzasadnianie odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, gdy podmiot zobowiązany jej nie posiada - glosa aprobująca do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2020 r., I OSK 2598/19

100%

Szustakiewicz P.

|

nr 1-2

183-189

Dostęp do informacji publicznej stanowi ważny element jawności życia publicznego. Stąd ważne jest, aby podmiot, który złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej otrzymał informację, której prawdziwość nie budzi wątpliwości. Komentowany wyrok dotyczy sytuacji, w której uznano, że nie spełnia wymogu rzetelności informacja o nieposiadaniu przez organ żądanych danych, która jest sformułowana krótko, a nawet nonszalancko. W tym bowiem zakresie należy poinformować wnioskodawcę w sposób przekonujący, tak aby nie było wątpliwości co do intencji i sposobu zachowania podmiotu zobowiązanego.(abstrakt oryginalny)

3

Odmowa wszczęcia postępowania podatkowego - glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5.07.2018 r. (I FSK 1277/16)

100%

Lipińska A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 8

64-68

Glosa stanowi krytykę podjętego przez Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnięcia dotyczącego wydania przez organ podatkowy postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania podatkowego w przypadku postępowania wszczynanego na wniosek. W związku z tym analizie poddano zakres uprawnień strony w postępowaniu podatkowym oraz charakter postępowania w przedmiocie zwrotu podatku od towarów i usług. Na jej podstawie stwierdzono, że postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, wydane w myśl art. 165a § 1 o.p., dotyczy wyłącznie postępowań wszczynanych na wniosek. Nie jest zatem dopuszczalna odmowa wszczęcia postępowania w sprawie o zaliczenie zwrotu podatku na poczet wskazanych przez podatnika zobowiązań.(abstrakt oryginalny)

4

Glosa do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt II GPS 1/14, publ. ONSAiWSA 2015/1/4

100%

Nowakowski P.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2015

|

nr 1(38)

248-260

Przedmiotowa uchwała podjęta została w odpowiedzi na wniosek Prezesa NSA, w którym zwrócił się on o wyjaśnienie przepisów prawnych, poprzez odpowiedź na pytanie "Czy na podstawie art. 10 § 1 i art. 16 § 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie w zw. z art. 106 i art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego izbie notarialnej przysługuje status strony w postępowaniu administracyjnym w sprawach w przedmiocie powołania lub odwołania notariusza?" Prezes NSA w uzasadnieniu swojego wniosku w rzetelny i obiektywny sposób przedstawił linię orzeczniczą oraz poglądy doktryny, co do zadanego pytania. W stosownym wniosku prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o podjęcie uchwały potwierdzającej, iż izba notarialna posiada status strony. (fragment tekstu)

5

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2018 r. (II FSK 1525/16)

75%

Janicki A.

Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu

|

2019

|

7

|

nr 1

207-220

W niniejszym opracowaniu autor krytycznie ocenia stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z dnia 6 czerwca 2018 r. (II FSK 1525/16), który dotyczył ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od spadków i darowizn. W glosowanym orzeczeniu sąd stwierdził, że podstawa opodatkowania zmniejsza się, gdy obdarowany wykonuje polecenie darczyńcy, niezależnie od tego, czy korzyść z wykonania polecenia odnosi osoba trzecia, czy sam obdarowany. Autor dokonuje analizy odpowiednich przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn z uwzględnieniem poglądów doktryny i orzecznictwa. (abstrakt oryginalny)

6

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2007 r., I OSK 1728/06 (niepubl.)

75%

Czarnik Z.

|

nr 4(13)

223-243

Podstawą faktyczną glosowanego wyroku był następujący stan faktyczny: W ramach prowadzonej kontroli pojazdu należącego do dwóch osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w K. nałożył na przedsiębiorców karę pieniężną. Jej wysokość była pochodną naruszenia kilku przepisów ustawy o transporcie drogowym, jednak jako główną podstawę wymierzenia tej dolegliwości było wskazanie wykonywania transportu bez wymaganej prawem licencji, gdyż okazana w trakcie kontroli licencja była wydana tylko dla jednego ze wspólników spółki cywilnej. Decyzja określająca wysokość kary została zakwestionowana przez wspólników, którzy w odwołaniu wskazali, że ich przedsiębiorstwo świadczyło usługi transportowe na podstawie licencji, która została decyzją organu licencyjnego (starosty) zmieniona, w ten sposób, że pierwotna licencja wystawiona na jednego ze wspólników została skorygowana i w jej treści wskazano obu wspólników. Rozpoznając odwołanie organ drugiej instancji uchylił decyzję nakładająca karę na wspólnika, który pierwotnie posiadał licencję i w tym zakresie organ umorzył postępowanie pierwszoinstancyjne. Równocześnie organ utrzymał w mocy decyzję w części nakładającej karę pieniężną na drugiego wspólnika. W uzasadnieniu własnej decyzji Główny Inspektor Transportu Drogowego wskazał, że spółka cywilna nie posiada statusu przedsiębiorcy. Nie posiada również zdolności prawnej, a to oznacza, że sama nie może być podmiotem praw i obowiązków. Przedsiębiorcami są wspólnicy, co w oczywisty sposób wynika z art. 4 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zatem licencja uprawniająca do wykonywania transportu drogowego powinna być wystawiona dla obu wspólników, a nie jak miało to miejsce w rozpatrywanej sprawie tylko na rzecz jednego z nich. (fragment tekstu)

7

Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2008 r. (sygn. akt II FZ 105/08; niepublikowane)

75%

Kręcisz W.

|

2008

|

nr 2(11)

251-269

Glosowane postanowienie podjęte zostało w rezultacie rozpatrzenia zażalenia pełnomocnika strony postępowania na postanowienie sądu pierwszej instancji odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie przywracając jednocześnie termin do wniesienia skargi kasacyjnej. (fragment tekstu)

8

Obowiązek jednoznacznego określenia przeznaczenia terenów w planie miejscowym w kontekście interpretacji pojęć nieostrych lub o szerokim zakresie znaczeniowym. Glosa do wyroku NSA z dnia 13 lutego 2020 r., II OSK 893/18

75%

Stefanicki R.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2022

|

Vol. 31, nr 2

299-313

W niniejszym komentarzu do stanowiska judykatury omówiono przypadek oceny zgodności planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, kwestię interpretacji pojęć o nieostrych definicjach i klauzul generalnych, a w kontekście całości przepisów istotę planu miejscowego i jego skutków dla adresatów tej ustawy. Zaniechanie przeprowadzenia postępowania planistycznego w niezbędnym zakresie jest istotnym naruszeniem procedury sporządzania planu miejscowego i skutkuje unieważnieniem wszystkich postanowień planu miejscowego dotyczących terenów wyznaczonych w planie, dla których doszło do naruszenia. Obowiązek określenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia terenu oznacza konieczność określenia sposobu jego przyszłego zagospodarowania i użytkowania poprzez takie wyrażenia, które jednoznacznie wskazują, jaką funkcję ma pełnić dany teren. Nie oznacza to jednak, że ten sam obszar nie może mieć różnych celów w planie, a tym samym niedopuszczalne jest ustalanie różnych funkcji dla jednego obszaru. Warunkiem takiego rozwiązania jest ustalenie, że funkcje te nie wykluczają się wzajemnie i nie są sprzeczne. Powyższa argumentacja wskazuje, że niedopuszczalne jest stosowanie w części tekstowej planu terminów wieloznacznych, ponieważ może to prowadzić do niespójnych wyników ich interpretacji i jednoznacznej arbitralności stosowania prawa. (abstrakt oryginalny)

9

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 sierpnia 2005 r. (II GSK-105/05) : glosa

75%

Szostak R.

|

nr 1-2

139-145

W glosowanym wyroku skupiono się na ustaleniu charakteru prawnego stosunków pomiędzy gminą a zależną od niej spółką kapitałową, utworzoną do realizacji zadań gminy.

10

Przedmiotowy zakres dopuszczalności wznowienia postępowania przed sądem administracyjnym

75%

Sobieralski K.

Samorząd Terytorialny

|

2002

|

nr 10

24-37

Omówiono przepisy regulujące przedmiotowy zakres dopuszczalności stosowania wznowienia postępowania sądowo-administracyjnego.

11

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach, z 22 marca 2001 r. (II SA/Ka 2606/00) : glosa

75%

Kania S.

|

nr 7-8

143-146

Przedstawiono krytyczną glosę do wyroku NSA w sprawie uchwały rady gminy ustalającej wysokość miesięcznych diet radnych, uznanej, rozstrzygnięciem nadzorczym wojewody, za nieważną.

12

Skuteczność skargi na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (w świetle orzecznictwa)

75%

Szwast M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2021

|

nr 4

49-64

Artykuł analizuje funkcjonowanie w praktyce skargi na przewlekłość postępowania przed polskim Naczelnym Sądem Administracyjnym (NSA). Autor przeanalizował orzecznictwo NSA w tym zakresie w latach 2015-2019, także pod kątem statystyki uwzględnianych skarg oraz długości trwania postępowania przed NSA. Badania te prowadzą do wniosku, że skarga ta jest nieefektywnym środkiem ochrony naruszonego prawa do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie, wynikającego z art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Problem długotrwałości postępowania przed NSA ma charakter systemowy i strukturalny, przy czym jest związany przede wszystkim z niewystarczającą liczbą etatów sędziowskich i urzędniczych w NSA. Argumentacja prezentowana w ustabilizowanym orzecznictwie NSA oddalającym skargi na przewlekłość, powołująca się na oczekiwanie danej sprawy na rozpoznanie zgodnie z kolejnością wpływu spraw do NSA i dużą liczbę skarg kasacyjnych wpływających do tego sądu, nie znajduje uzasadnienia w świetle standardów wynikających z orzecznictwa ETPC. Prowadzi bowiem do przerzucenia na jednostkę skutków niewydolności organizacyjnej, kadrowej i finansowej sądownictwa. (abstrakt oryginalny)

13

Pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości UE w praktyce polskich sądów administracyjnych

75%

Talaga R.

|

2010

|

nr 1

91-115

Zasygnalizowana problematyka pytań prejudycjalnych wskazuje na wielowątkowy charakter tego zagadnienia, które nie zostało wyczerpane w zaprezentowanym opracowaniu. Rozstrzygnięcie niektórych spornych kwestii przez dotychczasową praktykę sądów administracyjnych nie spowodowało bowiem definitywnego wyjaśnienia wszystkich wątpliwości. Ponadto w miejsce rozstrzygniętych wątpliwości pojawiają się nowe, takie jak kwestia właściwej interpretacji orzeczeń ETS przez sąd, co nie zawsze spotyka się z akceptacją stron postępowania sądowoadministracyjnego. Pojawiają się również głosy niezadowolenia z opóźnień w rozpoznaniu spraw, spowodowane oczekiwaniem na wydanie orzeczenia dotyczącego złożonego pytania prejudycjalnego. Tego typu problemy są dostrzegane na forum krajowym i unijnym. Dowodem tego raport grupy roboczej ds. procedury pytań prejudycjalnych, który powstał z inicjatywy Zgromadzenia Ogólnego Stowarzyszenia Rad Stanu i Naczelnych Sądów Administracyjnych Unii Europejskiej w celu sformułowania propozycji dotyczących praktycznych sposobów zmniejszania opóźnień związanych z procedurą pytań prejudycjalnych kierowanych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przez sądy krajowe.127 Proponowane w tym dokumencie usprawnienia mają szansę znacznie poprawić obecny stan rzeczy, co ma ogromne znaczenie ze względu na zwiększanie się liczby spraw wspólnotowych rozpoznawanych przez sądy administracyjne. Mimo wskazanych przeciwności, należy jednak stwierdzić, że sądy administracyjne dobrze stosują prawo unijne, o czym świadczy imponująca liczba rozpoznanych w tym zakresie spraw i zadanych pytań prejudycjalnych. (fragment tekstu)

14

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, z 12 marca 2002 r. (II SA/Wr 2356/2000) : glosa

75%

Sawuła R.

Samorząd Terytorialny

|

2002

|

nr 9

57-61

Omówiono wyrok NSA w sprawie skargi na odmowę ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod budowę zamierzenia inwestycyjnego, pod które wcześniej sprzedano inwestorowi teren.

15

Skarga na akt organu gminy w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym w świetle orzecznictwa sądowego

75%

Kisielewicz A.

Samorząd Terytorialny

|

2003

|

nr 10

56-70

Omówiono instytucję skargi, tzw. powszechnej, na akt organu gminy, która jest uregulowana w ustawie o samorządzie gminnym, zgodnie z którą można zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy a sprawie z zakresu administracji publicznej, do sądu administracyjnego.

16

Stan nieruchomości w wycenie nieruchomości przejętych pod drogi publiczne decyzją ZRID

75%

Opala M.

Biuletyn Nieruchomości

|

2017

|

nr 1

40-43

Zgodnie z art. 18 pkt 1 Ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej: Ustawa): Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania. Problemem, z którym zmierzyć się musi rzeczoznawca majątkowy jest określenie stanu nieruchomości w przypadku wyceny dotyczącej gruntu objętego planowaną inwestycją drogową jedynie w części tej nieru-chomości. Powstaje bowiem pytanie, czy wyceną winno się objąć: 1. całą nieruchomość - ponieważ w dniu wydania decyzji ZRID nieruchomość nie była podzielona, czy 2. część nieruchomości - ponieważ decyzja ZRID zatwierdza podział nieruchomości (art. 12 pkt 1 Ustawy). (fragment tekstu)

17

Postanowienie Sądu Najwyższego 5 stycznia 2001 r. (III RN 45/00) : glosa

75%

Knysiak-Molczyk H., Klonowski K.

|

nr 11

64-68

Mimo błędnego uzasadnienia, co do zasady należy podzielić pogląd NSA o dopuszczalności zaskarżenia decyzji dziekana uczelni w przedmiocie odmowy przyznania stypendium naukowego. (fragment tekstu)

18

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach, z 11 września 2002 r. (II SA/Ka 1201/02) : glosa

75%

Radosz-Kania K., Kania S.

|

nr 11

58-63

W glosowanym orzeczeniu NSA wydał wyrok podtrzymujący decyzję wojewody stwierdzający nieważność uchwały Rady Gminy w sprawie określenia wysokości opłat za wodę. Autorzy uznają wyrok NSA za słuszny, a także wykorzystują glosowane orzeczenie jako pretekst do analizy sposobów ustalania wysokości opłat za wodę w nowej ustawie wodociągowej.

19

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 września 2008 r., II OSK 1101/07 : glosa

75%

Szkudlarek P.

|

nr 5

73-77

Jeśli w toku postępowania administracyjnego strona nada do organu pismo za pomocą zagranicznego operatora pocztowego, to do zachowania terminu nie ma znaczenia, kiedy to pismo znajdzie się w jednostce organizacyjnej polskiego operatora publicznego. Dla zachowania terminu znaczenie ma data wpływu pisma do organu administracji lub do konsula. (abstrakt oryginalny)

20

W sprawie pojęcia "materia statutowa"

75%

Chmielnicki P.

Samorząd Terytorialny

|

2003

|

nr 12

19-26

Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym artykule jest znaczenie pojęcia "materia statutowa", używanego w orzecznictwie i nauce prawa administracyjnego w odniesieniu do zakresu statutów jednostek samorządu terytorialnego. Celem artykułu jest ustalenie odniesienia tego pojęcia do kontekstu normatywnego, a w szczególności, w jakim stopniu używanie go dla oznaczenia takiego, a nie innego przedmiotu rozważań jest normatywnie uzasadnione. (fragment tekstu)