Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Bliskowschodni proces pokojowy 25 lat po porozumieniu z Oslo - rola Unii Europejskiej

100%

Diawoł-Sitko A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

nr 4 Współpraca międzynarodowa - uwarunkowania globalne i regionalne

121-138

Celem poniższego opracowania jest syntetyczne przedstawienie zaangażowania Unii Europejskiej w rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Rok 2018 jest dobrym momentem na podsumowanie roli Unii Europejskiej oraz innych aktorów regionalnych i międzynarodowych w rozwiązaniu kwestii palestyńskiej. Obecnie mija 25 lat od podpisania porozumienia z Oslo i 30 lat od deklaracji niepodległości ogłoszonej przez Organizację Wyzwolenia Palestyny. Z kolei w 2017 r. minęło 50 lat od zajęcia przez Izrael Strefy Gazy oraz Zachodniego Brzegu Jordanu.W artykule autorka zdecydowała się przyjąć tezę, iż konflikt izraelsko-palestyński stanowi jedno z głównych wyzwań dla polityki zagranicznej UE oraz jest nieodłączną cechą regionalnego układu sił i bez jego uregulowania nie można myśleć o trwałym pokoju na Bliskim Wschodzie. Implikacje konfliktu dla Unii Europejskiej są wielowymiarowe oraz dotyczą bezpieczeństwa, dialogu politycznego, kwestii gospodarczych i społecznych. Mają również wpływ na całościową politykę prowadzoną przez Unię wobec regionu śródziemnomorskiego. Powyższe zagadnienie stanowi ponadto ważny przyczynek do pogłębienia badań nad ewolucją Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii.Artykuł podzielony jest na pięć części. Pierwsza przedstawia źródło, ewolucję oraz poszczególne etapy konfl iktu od końca drugiej wojny światowej. W drugiej części wskazane zostały implikacje zapisów porozumienia z Oslo dla procesu negocjacji pokojowych. W trzeciej zawarto zidentyfikowane najważniejsze problemy, które uniemożliwiają osiągnięcie trwałego pokoju między Izraelem a Palestyną. W czwartej części przedstawiono stanowisko Unii Europejskiej wobec konfliktu i rozwiązania dwupaństwowego oraz współpracy dwustronnej z Izraelem i Palestyną. Ostatnia, piąta część stanowi omówienie problemów związanych z zaangażowaniem Unii Europejskiej na rzecz zakończenia konfliktu.Analiza przeprowadzona w niniejszym artykule oparta została na zróżnicowanych źródłach i literaturze przedmiotu, w szczególności z lat 2015-2018 oraz badaniach własnych autorki. W opracowaniu zastosowano ujęcie krytyczne i problemowe, uwzględniające zachowanie podstawowych aktorów, ważnych z punktu widzenia omawianego tematu oraz wykorzystano następujące metody badawcze: czynnikową, instytucjonalno-prawną, analizy zawartości oraz elementy metody decyzyjnej. (abstrakt oryginalny)

2

Perspektywy dalszego rozszerzenia NATO

75%

Fiszer J.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2001

|

nr 4

11-25

Autor prezentuje polityczne implikacje oraz perspektywy dalszego rozszerzenia NATO na Wschód.

3

Ukraina a rozszerzenie NATO na Wschód

75%

Derhaczow O.

Studia i Analizy - Fundacja Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji

|

1998

|

nr 6

45-69, 141-168

Obecny stan i realia umożliwiające współpracę pomiędzy krajami Europy Środkowo-Wschodniej a Ukrainą nie są w stanie zapobiec różnicom jakościowym pomiędzy nią, a państwami tego regionu. Syndrom "rozczarowania" Zachodem wykorzystywany przez siły lewicowe jeszcze bardziej pogłębiają te różnice. Postęp ekonomiczny i społeczno-polityczny Ukrainy jest związany z wyjściem z euroazjatyckiej izolacji i integracją z Europą. Dlatego rozszerzenie NATO na Wschód jest bardzo ważne dla interesów Ukrainy. Przedstawiciele Ukrainy są uczestnikami w przedsięwzięciach "Partnerstwa dla Pokoju". Państwo to jest jednym z kluczowych czynników zachowania równowagi w Europie Środkowo-Wschodniej. Obie strony postanowiły rozszerzać swoją współpracę, zwłaszcza w ramach Rady Partnerstwa Północnoatlantyckiego.

4

Projekty pomocowe jako przejaw działalności projektowej w NATO

63%

Winiarski J.

Nowoczesne Systemy Zarządzania

|

2018

|

13

|

nr 1

97-108

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki związanej ze sposobem realizacji projektów pomocowych w NATO. Specyfika tych projektów wynika z ich wielonarodowego charakteru oraz zorientowania na cele niekomercyjne, służące zapewnieniu bezpieczeństwa i stabilizacji po konflikcie. Dokonano ogólnej charakterystyki działań projektowych podejmowanych przez NATO, zwracając szczególną uwagę na projekty pomocowe realizowane w ramach funduszy powierniczych programu Partnerstwo dla Pokoju. Zaprezentowano głównych uczestników projektów, podkreślając ich znaczenie i zadania, omówiono także cykl życia takich projektów i sposób zarządzania nimi. Przedstawiono również wnioski i doświadczenia wynikające z kilkunastoletniej historii działalności projektowej w tym obszarze. (abstrakt oryginalny)(abstrakt oryginalny)

5

Bezpieczeństwo europejskie a polska racja stanu

63%

Klich B.

Studia i Analizy - Fundacja Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji

|

1998

|

nr 4

9-26

Autor przedstawił wpływ organizacji międzynarodowych na rozwój polityki zagranicznej Polski po 1989 roku. Rosyjska dyplomacja lansowała model bezpieczeństwa o charakterze hierarchicznym, której podstawowym elementem jest "organizacja-parasol", wyposażona w środki rozwiązywania problemów międzynarodowych. Na Zachodzie został wypracowany alternatywny model o charakterze kooperatywnym. Podstawą tego modelu są zarówno organizacje, jak i relacje, co nadaje mu dynamicznych charakter. Przedmiotem artykułu jest również sojusz Polski z NATO dzięki któremu wzmocni się europejski filar tej organizacji. Pozwoli to na zrównoważenie sił bezpieczeństwa Europy.

6

Operacje pokojowe NATO

63%

Olejarz T.

Modern Management Review

|

2015

|

20 (XX)

|

nr 22 (3)

159-170

Zachodząca na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego stulecia transformacja systemu społeczno-politycznego wywarła konieczność przedefiniowania przeznaczenia NATO, ze względu na potrzebę szybkiej reakcji na zagrożenia bezpieczeństwa oraz trudności w rozwiązywaniu sytuacji konfliktowych za pomocą środków dyplomatycznych i politycznych. Świat na przełomie wieków nie okazał się wolny od kryzysów i wojen. W pierwszej części artykułu przedstawiono kształtowanie się teorii, a następnie praktyki działań pokojowych realizowanych w formie misji pokojowych, czyli realizację celów określonych w akcie prawnym o charakterze międzynarodowym, jakim jest uchwalona przez społeczność międzynarodową Karta Narodów Zjednoczonych. Praktyka stosowania postanowień Karty w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych czy konfliktów zbrojnych z udziałem kontyngentów wojskowych doprowadziła do ukształtowania się działań zwanych misjami lub operacjami pokojowymi. W opracowaniu omówiono przyjęcie przez Sojusz obowiązków wykraczających poza ramy konstytuującego organizację traktatu waszyngtońskiego. W efekcie rozszerzenia zadań oraz zgody Sojuszu na prowadzenie misji poza terytorium państw członkowskich NATO zdecydowanie wykroczyło poza typową działalność organizacji zbiorowej samoobrony i zaczęło przyjmować rolę organizacji bezpieczeństwa zbiorowego. Dotychczasowe uczestnictwo Wojska Polskiego w programie Partnerstwo dla Pokoju (PdP), członkostwo w NATO oraz wypełnianie zobowiązań sojuszniczych głównie w walce z rozprzestrzeniającym się światowym terroryzmem spowodowały użycie wydzielonych z SZ RP związków taktycznych, oddziałów czy pododdziałów - podstawę prawną użycia jednostek WP poza granicami kraju opisano w kolejnej części artykułu. (abstrakt oryginalny)

7

Dylematy Partnerstwa dla Pokoju

50%

Karkoszka A.

Sprawy Międzynarodowe

|

1994

|

nr 2

13-24