Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Instytucja pełnomocnika w prawie podatkowym we Francji wobec prac nad zmianą Ordynacji podatkowej w Polsce

100%

Mariański M., Pahl B.

Samorząd Terytorialny

|

2018

|

nr 7-8

68-78

Od pewnego czasu w Polsce trwają prace nad zmianą ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa, a w zasadzie nad uchwaleniem nowego, kompleksowego aktu prawnego z zakresu ogólnego prawa podatkowego. W kierunkowych założeniach reformy ogólnego prawa podatkowego znajduje się również kwestia dotycząca reprezentacji w sprawach podatkowych. W związku z tym warto przeanalizować podobną instytucję obowiązującą we Francji, szczególnie że ustawodawca francuski w ostatnich latach istotnie zmodyfikował instytucję pełnomocnictwa w sprawach podatkowych. Należy nadmienić, że także w Polsce w 2016 r. znowelizowano przepisy traktujące o pełnomocnictwie w sprawach podatkowych ustawą z 10.09.2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Mocą tego aktu dodano nowy rozdział 3a do działu IV Ordynacji podatkowej, zatytułowany "Pełnomocnictwo", co bez wątpienia zwiększyło rangę tej instytucji. (abstrakt oryginalny)

2

Konstytucyjno-prawne aspekty integracji Republiki Czeskiej z Unią Europejską

100%

Simicek W.

Studia i Prace Kolegium Ekonomiczno-Społecznego / Szkoła Główna Handlowa

|

2001

|

nr 1

130-137

Porównano pełnomocnictwo integracyjne w wybranych krajach. Przedstawiono proponowane konstytucyjno-prawne pełnomocnictwo integracyjne w Republice Czeskiej.

3

Konieczność złożenia pełnomocnictwa szczególnego do akt sprawy w konkretnym postępowaniu

75%

Keler G.

Przegląd Podatkowy

|

2022

|

nr 12

40-45

W praktyce orzeczniczej na gruncie art. 138e ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa powstała wątpliwość co do tego, czy dla swojej skuteczności pełnomocnictwo szczególne powinno zostać ponownie złożone w postępowaniu podatkowym, jeżeli zostało już złożone do akt kontroli podatkowej. Kwestia ta była przedmiotem licznych sporów sądowych. Zagadnienie to zostało rozstrzygnięte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25.04.2022 r., II FPS 1/22, w której przyjęto, że do wywołania skutku procesowego konieczne jest złożenie pełnomocnictwa szczególnego do akt sprawy w konkretnym postępowaniu prowadzonym przed organem podatkowym. Prawidłowość tego stanowiska budzi jednak wątpliwości w świetle wykładni funkcjonalnej i językowej, a także ze względów gwarancyjnych.(abstrakt oryginalny)

4

Z problematyki pozoru pełnomocnictwa - umocowany dokumentem pełnomocnictwa

75%

Giaro M.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2021

|

nr 6

4-11

Artykuł, korzystając z dorobku nauki pozoru prawnego, rozważa przyjęcie tzw. pozytywnej ochrony zaufania obrotu do pozoru umocowania wynikającego z dokumentu pełnomocnictwa w razie jego niezgodności z rzeczywistym stanem umocowania. Możliwość taka nie powinna być wykluczona, zwłaszcza że odpowiada założeniu konsekwentności ocen aksjologicznych ustawodawcy. Rozważania objęły kwestie szczegółowe wymagań dokumentu pełnomocnictwa i wprowadzenia go do obrotu, a także czasu trwania pozoru umocowania i wykładni pełnomocnictwa. W tym ostatnim względzie teoria pozoru prawnego zapewnia bardziej zadowalające rezultaty niż teoria czynności prawnej.(abstrakt oryginalny)

5

Z problematyki pozoru pełnomocnictwa - pierwotnie umocowany

75%

Giaro M.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2021

|

nr 5

4-10

Artykuł analizuje uregulowaną w art. 105 k.c. problematykę czynności prawnej dokonanej przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy po wygaśnięciu umocowania przez pryzmat teorii pozoru prawnego, służącej objaśnieniu wzorcowych w tym względzie przepisów BGB. Analiza dowodzi, że zgodna z tą teorią wykładnia zapewnia między byłym mocodawcą a pozostałymi uczestnikami obrotu właściwy, a przy tym spójny z art. 103 § 3 k.c. oraz innymi przypadkami ochrony pozoru prawnego, rozkład ryzyka związanego z występowaniem pierwotnie umocowanego. (abstrakt oryginalny)

6

Uprawnienie pełnomocnika do umorzenia patentowego postępowania zgłoszeniowego

75%

Gierszewski W.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2017

|

nr 22 (4)

29-33

Wniosek o umorzenie patentowego postępowania zgłoszeniowego może być złożony przez zgłaszającego (stronę postępowania) bezpośrednio jak i poprzez wyznaczonego w sprawie pełnomocnika. Skuteczność dokonania tej czynności przez pełnomocnika zależna jest jednak od posiadania i wykazania przed organem wyraźnego umocowania do jej dokonania. Uprawnienia tego - jako czynności dyspozycyjnej - nie można domniemywać z pełnomocnictwa ogólnego do "występowania w sprawie". Autor artykułu dokonuje analizy poglądów i orzecznictwa dotyczącego zakresu udzielonego pełnomocnictwa w ogólnym postępowaniu administracyjnym w kontekście możności dokonania wskazanej czynności. Przekłada następnie wskazane poglądy na patentowe postępowanie zgłoszeniowe, jako szczególnego rodzaju postępowanie administracyjne, wskazując przy tym na skutki naruszenia przez Urząd Patentowy RP przepisów procedury w tym zakresie. (abstrakt oryginalny)

7

Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w sprawach gospodarczych w 2019 r.

75%

Szczurowski T.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2020

|

nr 3

34-40

Przedmiotem niniejszego przeglądu jest orzecznictwo Sądu Najwyższego, które zostało wydane w 2019 r. Analiza dotyczy tych orzeczeń, które mają istotne znaczenie dla obrotu gospodarczego, a odnoszących się w szczególności do takich zagadnień jak: moc zatwierdzonej listy wierzytelności, rodzaj pełnomocnictwa udzielanego na podstawie art. 210 k. s. h., prawo syndyka do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały zgromadzenia wspólników, kosztów prywatnej opinii jako elementu szkody, kosztów windykacji wierzytelności oraz powstania rozdzielności majątkowej między małżonkami w związku z ogłoszeniem upadłości jednego z nich. Prezentacja orzeczeń nastąpi w kolejności chronologicznej i będzie opatrzona krótkim komentarzem. Miejscem publikacji wszystkich orzeczeń jest strona internetowa Sądu Najwyższego.(abstrakt oryginalny)

8

Reprezentacja spółki osobowej przez prokurenta wspólnika nieposiadającego organów a nieważność postępowania

75%

Szczurowski T.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr 4

30-34

Przedmiotem niniejszej wypowiedzi jest problematyka reprezentacji spółki osobowej, niemniej łącząca w sobie elementy zarówno materialnoprawne, jak i procesowe. Chodzi bowiem o analizę w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego sytuacji procesowej strony będącej spółką osobową, w której jedynym wspólnikiem uprawnionym do reprezentowania jest osoba prawna pozbawiona organów uprawnionych do reprezentacji, niemniej posiadająca prokurenta. Zasadne jest przeanalizowanie, czy kontynuowanie postępowania cywilnego w tych warunkach prowadzi do nieważności postępowania. (abstrakt oryginalny)

9

Skutki prawne wadliwego doręczenia decyzji lub postanowienia profesjonalnemu pełnomocnikowi strony. Glosa do uchwały NSA z 7.03.2022 r., I FPS 4/21

75%

Krzykowski P.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2023

|

nr 5

104-116

Podjęta w komentowanej uchwale problematyka skutków prawnych wadliwego doręczenia aktu administracyjnego od lat wzbudza wątpliwości oraz skrajne oceny. Wiele skutków materialnoprawnych i procesowych powstaje z momentem doręczenia aktu, a nie z jego wydaniem. Egzystencja prawna decyzji administracyjnej zaczyna się w chwili doręczenia, a jeśli ono nie nastąpiło, to aktu w obrocie prawnym po prostu nie ma. Autor przychyla się do stanowiska zawartego w uchwale, wskazując na gwarancyjny charakter przepisów o doręczeniach. Doręczenie jest skuteczne zasadniczo tylko wtedy, gdy zostało dokonane zgodnie z przepisami prawa. Strona postępowania reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie może być narażona na negatywne konsekwencje, w szczególności mające swe źródło w innym sposobie doręczania pism, niż wynika to z przepisów prawa.(abstrakt oryginalny)

10

Pełnomocnictwo medyczne w świetle obowiązujących przepisów ustawowych

75%

Waszkiewicz K.

Rynek - Społeczeństwo - Kultura

|

2017

|

nr spec. (26) Prawo - koncepcje, regulacje, współczesne problemy

133-136

Instytucja pełnomocnictwa medycznego nie została wprowadzona do polskiego porządku prawnego, pojawiają się jednak liczne postulaty sugerujące pilną potrzebę jej unormowania. Celem artykułu jest zbadanie dopuszczalności ustanawiania pełnomocnika medycznego na podstawie obowiązujących przepisów Kodeksu cywilnego oraz analiza potrzeby i proponowanych sposobów jego uregulowania. Z przeprowadzonych rozważań wynika, że przepisy prawa cywilnego dopuszczają możliwość ustanawiania pełnomocników medycznych. Nie chronią one jednak w pełni autonomii pacjentów, dlatego wprowadzenie szczegółowych przepisów normujących instytucję pełnomocnictwa medycznego wydaje się być konieczne. (abstrakt oryginalny)

11

O sposobie rozumienia pojęcia sprawy podatkowej w znowelizowanych przepisach Ordynacji podatkowej dotyczących pełnomocnictw

75%

Strzelec D.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 6

16-21

Przepisy Ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) posługują się pojęciem sprawy podatkowej, używając go w kilku odmiennych znaczeniach. W obowiązujących od 1.01.2016 r. przepisach dotyczących pełnomocnictw, wskazując na zakres umocowania przy pełnomocnictwie ogólnym i szczególnym, ustawodawca również się nim posłużył. Pojęcie to pojawiło się m.in. w art. 138e o.p., zgodnie z którym pełnomocnictwo szczególne upoważnia do działania we wskazanej sprawie podatkowej lub innej wskazanej sprawie należącej do właściwości organu podatkowego. W praktyce funkcjonowanie przepisów o pełnomocnictwie szczególnym i brak definicji pojęcia sprawy podatkowej, w ramach której działa pełnomocnik, ujawniło szereg wątpliwości związanych właśnie ze sposobem interpretacji tego pojęcia. Celem artykułu - z uwagi na toczące się aktualnie dyskusje w judykaturze - jest rozstrzygnięcie, w jaki sposób rozumieć ten termin. Czy pojęcie "sprawy podatkowej", którym posługuje się ustawodawca na gruncie art. 138e § 1 o.p., oznacza sprawę w ujęciu materialnym, czy w znaczeniu procesowym? Innymi słowy, czy w rozumieniu tego przepisu sprawa podatkowa powstaje dopiero z chwilą wszczęcia postępowania podatkowego, czy istnieje wcześniej, niezależnie od aspektu proceduralnego?(abstrakt oryginalny)

12

Ustalenie zakresu przedmiotowego wyznaczenia do dokonywania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w świetle art. 3 § 1 Kodeksu pracy

75%

Koczur S.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2023

|

nr 3

50-62

Norma wywiedziona z art. 3 § 1 k.p. daje pracodawcy legitymację do wyznaczenia wybranej osoby do dokonywania czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Przepis prima facie wydaje się oczywisty i nie wymagający szczególnych zabiegów interpretacyjnych. Jednak po jego głębszej analizie nasuwają się wątpliwości dotyczące zakresu czynności, do których wyznaczana jest osoba oraz samego sposobu dokonania tego wyznaczenia. Wprawdzie w uzasadnieniu do projektu ustawy, wprowadzającej przepis projektodawca wskazał cel nowelizacji, niemniej jednak już sam sposób sformułowania przepisu nie pozwala uznać, by wyrażony cel ustawy w tym zakresie został zrealizowany. Według projektodawcy (a także części doktryny i judykatury) wyznaczenie w rozumieniu art. 3 § 1 k.p. obejmuje swoim zakresem wszelkie czynności tak z zakresu indywidualnych stosunków pracy, jak też z zakresu zbiorowego prawa pracy, zarówno czynności materialnoprawne, jak tez procesowe. Przytoczone powyżej stwierdzenie o szerokim zakresie wyznaczenia wydaje się jednak zbyt daleko idące, rodząc możliwe ryzyko dla pracodawcy, w postaci potencjalnych konsekwencji (także ekonomicznych) działań podjętych przez wyznaczoną osobę. Trudno także przyjąć by prezes zarządu, umocowując pracownika kadr do dokonywania czynności w zakresie art. 3 § 1 k.p. miał świadomość, że ten pracownik może prowadzić spór zbiorowy, zawrzeć zakładowy układ zbiorowy, czy prowadzić dialog społeczny ze związkami zawodowymi. Nieodzowne wydaje się w takiej sytuacji sięgnięcie do przepisów Kodeksu cywilnego, regulujących instytucję pełnomocnictwa. Takie działanie będzie możliwe poprzez art. 300 k.p., albowiem są spełnione przesłanki zastosowania Kodeksu cywilnego w sprawie nieuregulowane przepisami prawa pracy. Zastosowanie przepisów o pełnomocnictwie pozwala zarówno precyzyjnie określić zarówno sam sposób wyznaczenia, jak też jego zakres. Przeprowadzona w tekście analiza prowadzi do wniosku, że prawidłowe wyznaczenie zostaje zrealizowane poprzez komplementarne zastosowanie art. 3 § 1 k.p. oraz przepisów k.c. Autor wyróżnia przy tym dwa etapy wyznaczenia, w postaci "etapu abstrakcyjnego wyznaczenia", oraz "etapu konkretnego umocowania". W konsekwencji należy stwierdzić, że art. 3 § 1 k.p. statuuje generalną kompetencję pracodawcy do wyznaczenia osoby, natomiast sam sposób jej realizacji będzie mógł zostać zrealizowany dopiero poprzez odpowiednie zastosowanie przepisów Kodeksu cywilnego o pełnomocnictwie. (abstrakt oryginalny)

13

Relacja agencji w systemie zamówień publicznych

75%

Chrisidu-Budnik A., Przedańska J.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

nr 497 Przedsiębiorca w społecznej gospodarce rynkowej System zamówień publicznych

207-222

Problematyka zamówień publicznych jako przedmiot badań naukowych, a także praktyka gospodarcza coraz bardziej stają się otwarte na podejście interdyscyplinarności - włączają dorobek innych nauk do analizy funkcjonowania systemu zamówień publicznych. Owa interdyscyplinarność odbywa się między innymi za pośrednictwem nauk ekonomii. W ramach tak rozumianego pogranicza nauk ekonomicznych i nauk administracyjnych wykształcił się nurt analizy funkcjonowania systemu zamówień publicznych przez pryzmat teorii agencji. W artykule podjęto próbę aplikacji podstawowych założeń teorii agencji do systemu zamówień publicznych(abstrakt oryginalny)

14

Reprezentacja łączna w odniesieniu do art. 39 kodeksu cywilnego.

75%

Kwiatkowski P.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2019

|

nr 31

303-309

W pracy analizie poddany został temat dotyczący udzielania pełnomocnictw, a także czynności "prawnych dokonywanych przez organy osób prawnych". Zagadnienie to w ostatnim czasie jest szeroko omawiane przez szerokie gremium fachowców jak również zainteresowanych osób nie będących ekspertami. Poruszony został temat reprezentacji jednoosobowej oraz łącznej. Stwierdzono, że reprezentacja łączna jest bezpieczniejszą formą występowania zarówno dla samego reprezentanta/pełnomocnika, jak i dla jednostki organizacyjnej. (abstrakt oryginalny)

15

O pełnomocnictwie. Przyczynek do analizy podstawowych konstrukcji cywilistycznych

75%

Kućka M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

nr 4

99-110

Pełnomocnictwo do dokonania określonej czynności prawnej musi być rozpatrywane na dwóch płaszczyznach: ogólnej i szczególnej. Ta pierwsza odnosi się do samego udzielenia pełnomocnictwa i zdolności do upoważnienia. Ta druga dotyczy zaś zdolności mocodawcy do dokonania czynności prawnej, do której dokonania upoważnił pełnomocnika. Ograniczenie zdolności do czynności prawnych lub utrata prawa podmiotowego (np. własności, autorskich praw majątkowych) nie wpływają na pełnomocnictwo (nie wygasa ono). Pozbawienie mocodawcy zdolności do czynności prawnych prowadzi zaś do wygaśnięcia pełnomocnictwa. Interesy mocodawcy są przy tym w każdym przypadku należycie chronione: w wypadku utraty zdolności do czynności prawnych przez mocodawcę pełnomocnik działa jako rzekomy pełnomocnik (czynność przez niego dokonana jest nieważna lub bezskutecznie zawieszona i wymaga potwierdzenia przez przedstawiciela ustawowego na podstawie art. 103 § 1 k.c.); w wypadku ograniczenia zdolności do czynności prawnych mocodawcy - czynność prawna dokonana przez pełnomocnika podlega kontroli przedstawiciela ustawowego (tak jak czynność dokonana przez osobę ograniczoną w zdolności do czynności prawnych - na podstawie art. 18 § 1 k.c.), a niekiedy do swej ważności wymaga również zezwolenia sądu opiekuńczego (art. 101 § 3 k.r.o.); w wypadku utraty prawa podmiotowego przez mocodawcę nie będzie co do zasady możliwe rozporządzenie tym prawem. (abstrakt oryginalny)

16

Zasada czynnego udziału stron a brak doręczania pism pełnomocnikowi umocowanemu w sprawie podatkowej

75%

Charkiewicz M.

Finanse Komunalne

|

2024

|

nr 2

49-55

W artykule poruszono problematykę naruszania przez organy podatkowe zasady czynnego udziału stron w postępowaniu podatkowym poprzez brak doręczeń pism umocowanemu profesjonalnemu pełnomocnikowi z uwagi na brak wskazania adresu elektronicznego służącego do doręczeń. Działanie to stanowi jawne nadużycie prawa przez organy podatkowe oraz stoi w sprzeczności z podstawowymi zasadami prawa podatkowego, m.in. z zasadą zapewnienia stronom czynnego udziału w toczącym się postępowaniu. Obowiązujące przepisy wskazują jedynie na obowiązek cyfryzacji podmiotów publicznych, pozostawiając jednocześnie inne możliwości doręczenia. Doręczenia elektroniczne nie są na chwilę obecną bezwzględnie obowiązujące, co potwierdza orzecznictwo.(abstrakt oryginalny)

17

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2017 r., II CSK 520/16

75%

Rożek S.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2018

|

nr 45

322-333

Artykuł 162 k.p.c uzależnia możliwość powołania się na określonego rodzaju uchybienia procesowe w dalszym toku postępowania od złożenia przez stronę odpowiedniego zastrzeżenia do protokołu rozprawy. W glosie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2017 r., II CSK 520/16, autor zaaprobował wyrażony w tym orzeczeniu pogląd, zgodnie z którym tylko pouczenie strony, działającej bez profesjonalnego pełnomocnika, o treści art. 162 k.p.c., skutkuje stosowaniem wobec niej rygorów tego przepisu, poza wymogiem wskazywania przez taką stronę konkretnych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, których naruszenie nastąpiło.(abstrakt oryginalny)

18

Problem udzielenia pełnomocnictwa w ramach prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym

63%

Grego M.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2008

|

nr 2(11)

88-98

Nie ulega wątpliwości, że w świetle prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi osoba, której przyznane zostało prawo pomocy posiada uprawnienie do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi lub radcy prawnemu. Powyższe oznacza, że nie istnieje tak jak w postępowaniu cywilnym żaden "automatyzm" w tej kwestii, tzn. że wyznaczenie dla strony pełnomocnika z urzędu nie jest równoznaczne z udzieleniem mu pełnomocnictwa. Odmienne uregulowanie kwestii dotyczących ustanowienia pełnomocnika z urzędu w postępowaniu cywilnym i administracyjnym wydaje się jednak stanowić sztuczne rozróżnienie podobnych kwestii. Powoduje zbędne wątpliwości i prowokuje pytanie o cel takiej regulacji. Fakt, iż Naczelny Sąd Administracyjny zajmował w tej materii rozbieżne stanowiska, również uzasadnia wniosek de lege ferenda by zmienić opisywane przepisy. Należałoby na wzór postępowania cywilnego postulować, by ustanowienie pełnomocnika dla strony w ramach prawa pomocy było równoznaczne z udzieleniem danemu pełnomocnikowi umocowania do reprezentowania strony w sądzie administracyjnym. (fragment tekstu)

19

Doręczenie decyzji administracyjnej jako zdarzenie inicjujące bieg terminu do wniesienia odwołania - wybrane aspekty

63%

Gacek P.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2021

|

nr 9

41-56

Niniejszy artykuł został w całości poświęcony problematyce związanej z doręczeniem decyzji administracyjnej w kontekście zdarzenia inicjującego termin do wniesienia odwołania. Wskazano, kiedy termin ten rozpoczyna swój bieg, a także określono zasady obliczania tego terminu. Uwagę skupiono również na podmiotach, którym doręczenie decyzji powoduje zainicjowanie biegu terminu do wniesienia odwołania. Odwołanie przysługuje wyłącznie w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania. Wówczas odwołanie inicjuje postępowanie odwoławcze.(abstrakt oryginalny)

20

Rola pełnomocnika w mediacji z udziałem podmiotów sektora finansów publicznych

63%

Chmielarczyk E., Mularczyk K.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2018

|

nr 7

14-18

Artykuł porusza problematykę roli i obowiązków jakie ciążą na pełnomocniku jednostki sektora finansów publicznych reprezentującym ją w postepowaniu mediacyjnym. Kwestia ma ścisły związek z wprowadzaniem przez ustawodawcę art. 54a do ustawy o finansach publicznych wskazującego z jednej strony na możliwość zawarcia przez jednostkę sektora finansów publicznych ugody w sprawie spornej należności cywilnoprawnej, a z drugiej określającego warunki dopuszczalności tej ugody. Biorąc pod uwagę treść ww. przepisu pełnomocnik ma obowiązek dokonania w formie pisemnej oceny skutków takiej ugody, a dokładnie czy jej zawarcie będzie bardziej korzystne dla jednostki sektora finansów publicznych niż prawdopodobny wynik postępowania arbitrażowego. Niniejszy artykuł omawia również kwestie, które powinny być przedmiotem rozważań pełnomocnika z punktu widzenia zasadności zawarcia ugody, tak aby korzystała ona z przymiotu zgodności z prawem. Pełnomocnik jednostki sektora finansów publicznych powinien analizować skutki zawarcia ugody przez podmiot, który reprezentuje także pod kątem ewentualnej odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Szczególną uwagę poświęcono w niniejszym artykule zagadnieniu zasad i zakresu odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, której podlegają osoby odpowiedzialne za gospodarowanie środkami publicznymi.(abstrakt oryginalny)