Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Religious Tourism and Pilgrimage: Conflicts and Challenges. A case of the Namugongo Martyrs Shrines in Uganda

100%

Mwebaza S., Jjuuko J., Kesande P.

Turystyka Kulturowa

|

2018

|

nr 7

117-131

Turystyka religijna została zdefiniowana jako forma turystyki kulturowej przez autorów takich jak Rinschede [1992] i Singh [2004], obydwoje cytowani są przez Terzidou et al. [2008]. W rozwijającym się kraju, takim jak Uganda, koncepcja turystyki religijnej jest wciąż nowa i została zaakceptowana zarówno przez rząd, jak i przez ludzi. Niestety niewiele uwagi poświęcono konfliktom i wyzwaniom, jakie mogą wyniknąć z tej nowej formy turystyki. Ponadto większość badań dotyczących turystyki i turystyki religijnej wydaje się koncentrować na korzyściach płynących z turystyki dla społeczności przyjmującej, a nie na konfliktach, które mogą być związane z tą formą turystyki. Niniejszy artykuł ma na celu wskazanie konfliktów i wyzwań związanych z turystyką religijną i pielgrzymkową w krajach rozwijających się, takich jak Uganda, w szczególności patrząc przez pryzmat męczenników Namugongo w Ugandzie. Sanktuarium Męczenników Namugongo w Ugandzie zostało wybrane, 3 czerwca każdego roku przyjmuje rzesze turystów i pielgrzymów i jest dobrym przykłedm innych miejsc w kraju. Przeprowadzono jakościowe przekrojowe badanie analityczne, aby umożliwić naukowcom lepsze zrozumienie tych konfliktów i wyzwań. Badaną populację stanowili przywódcy religijni w Sanktuariach Namugongo, mieszkańcy okolicy, społeczność biznesowa wokół sanktuariów, decydenci polityczni, a także pielgrzymi z Kampali i spoza niej. Na próbę 100 respondentów przeprowadzono badania za pomocą wywiadów częściowo ustrukturyzowanych. Do wyboru respondentów do badania wykorzystano celową technikę pobierania prób. Badanie pokazuje, że turystyce religijnej i pielgrzymkowej towarzyszą takie wyzwania, jak przeludnienie, zbyt duży hałas, naruszenie podstawowych zasad religijnych i złe standardy higieny. Badania koncentrują się na wyzwaniach związanych z turystyką religijną i pielgrzymkową. Obecnie jest dostępna nieliczna literatura dotycząca konfliktów i wyzwań, z którymi borykają się społeczności przyjmujące pielgrzymki, szczególnie w krajach rozwijających się, takich jak Uganda. Wywody artukułu mogą być wykorzystane przez decydentów, aby sprostać wyzwaniom związanym z turystyką zrównoważoną. (abstrakt oryginalny)

2

Turystyka religijna jako czynnik rozwoju Karpat Polskich

100%

Mróz F.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2017

|

t. 18, z. 8, cz. 3 Region turystyczny - zarządzanie i rozwój : narzędzia, metody, szanse, wyzwania, perspektywy

185-204

Celem badań, zasygnalizowanym w tytule opracowania, była analiza rozwoju pielgrzymek i turystyki religijnej do sanktuariów w Karpatach Polskich, a także ocena wpływu turystyki religijnej na rozwój społeczno-gospodarczy w badanym regionie. Badania terenowe zostały przeprowadzone w latach 2007-2017 w ponad 80 karpackich ośrodkach pielgrzymkowych. Badaniami objęto sanktuaria położone na obszarze polskiej części Karpat - a więc Zewnętrzne Karpaty Zachodnie, Centralne Karpaty Zachodnie i Karpaty Wschodnie. (fragment tekstu)

3

The Origin and Functioning of the Lviv Way of St. James Via Regia and Its Importance in the Development of Pilgrimages and Religious Tourism at the Polish-Ukrainian Border

100%

Mróz F., Bordun O.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Geographica

|

2016

|

10

120-138

Inclusion of the Polish sections of the Way of St. James in the European network of Camino de Santiago gave impetus to marking the Way of St. James within the territory of Ukraine. On the tenth anniversary of the opening of the Polish section of Camino de Santiago, on 10 October 2015 and 11 October 2015 in Shehyni and Medyka at the Polish-Ukrainian border, the first Ukrainian section of Camino de Santiago, the so-called Lviv Way of St. James Via Regia was connected with the Polish section of the St. James's route - The Subcarpathian Way of St. James Via Regia. The objective of the paper is to present the origin and development of the first Ukrainian section of the Way of St. James - the Lviv Way of St. James Via Regia. Authors of the paper have also indicated the possibilities of development of the pilgrimages and religious tourism at the Polish-Ukrainian borderland on the basis of the pilgrimage route to Santiago de Compostela. In the research related to religious tourism in the examined area only Catholic church sanctuaries (Catholic church of the Latin rite and Byzantine-Ukrainian rite) located in the frontier zone at the Polish-Ukrainian borderland were taken into account. From the perspective of functioning of the Route of St. James at the Polish-Ukrainian Borderland for over a year it may be stated that it may become an important and popular section of Camino de Santiago in this part of Europe. Studies conducted confirm that this section of the route is attended by Camino pilgrims seeking silence, solitude and a kind of counterbalance to the increasingly commercialized Camino de Santiago in Spain, especially its final 100-kilometer sections leading to the sanctuary in Santiago de Compostela. The presented thesis constitutes a result of the office and field works that have been conducted by the authors on the European sections of the Way of St. James since 2006. These research works have been focused mainly on the section Camino de Santiago at the Polish-Ukrainian borderland since 2013.(original abstract)

4

Marian Cult Centres in the Polish Carpathians before 1772

100%

Sołjan I.

Prace Geograficzne / Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2003

|

z. 111 Issues of tourism and health resort management

269-285

Tradycje pielgrzymkowe w Karpatach Polskich sięgają XI-XIII w. i początkowo wiązały się głównie z ośrodkami poświęconymi pochodzącym z tego regionu Świętym i Błogosławionym (np. Tropie nad Dunajcem, Stary Sącz, Dukla). Jednak najwięcej ośrodków pielgrzymkowych, związanych głównie z kultem maryjnym, powstało w Karpatach, podobnie jak w całej Polsce, w XVII i XVIII w. U podstaw tych ośrodków leżał niewątpliwie, popularny w całej Europie, kult cudownych obrazów i figur. Na podstawie przeprowadzonej kwerendy w regionie karpackim odnotowano 97 ośrodków maryjnych powstałych tutaj do lat 70. XVIII w. W celu pewnego uporządkowania zebranego materiału oraz przynajmniej przybliżonego określenia roli poszczególnych ośrodków w omawianym czasie dokonano ich podziału na cztery grupy. W grupie pierwszej sklasyfikowano 17 ośrodków. Musiały one mieć już wówczas mocno ugruntowaną pozycję kultową i funkcjonować w szerszej świadomości społecznej skoro wymieniane były wśród najbardziej znanych miejsc świętych ówczesnej Polski, a niektóre z nich znalazły się nawet wśród najbardziej znanych tego typu miejsc na świecie. W wydanym w 1672 r. w Monachium Atlasie Gumppenberga opisującym 1200 cudownych obrazów maryjnych świata chrześcijańskiego uwzględniono trzy wizerunki karpackie: z: Bochni, Myślenic i Tuchowa. Druga grupa liczy 29 ośrodków. Fakt mniejszej ich popularności w okresie przedrozbiorowym mógł wynikać z samego sposobu powstania ośrodka i jego rozwoju w początkowym okresie. Otóż u podstaw kultu na ogół nie spotyka się tutaj, w przeciwieństwie do większości sanktuariów pierwszej grupy, jakiegoś jednego, niezwykłego wydarzenia pozwalającego natychmiast przypisać wizerunkowi znamiona cudowności. Rozwój ośrodka zaczynał się raczej mniej dynamicznie, a nasilenie kultu wzrastało wraz z pogłębiającą się czcią wizerunku. W grupie trzeciej, obejmującej 25 ośrodków, znalazły się sanktuaria powstałe w XVII i XVIII w., które jednak nie zostały zamieszczone ani w przedrozbiorowych pracach dotyczących ówczesnych maryjnych miejsc kultowych, ani też w tego typu pracach pochodzących z przełomu XIX i XX w. Szerszą popularnością zaczęły cieszyć się dopiero w czasach współczesnych. W ostatniej, czwartej grupie umieszczono 26 ośrodków, o których wiemy głównie z XVII i XVIII-wiecznych akt wizytacyjnych, przy czym czasami wzmianka o łaskami słynącym wizerunku pojawiła się tylko podczas jednej wizytacji. Późniejsze źródła na ogół nie wymieniają tych miejsc. Przypuszczalnie większość z nich istniała bardzo krótko i wiązała się z barokowym trendem do zakładania licznych miejsc szczególnego kultu. W niektórych z nich do ożywienia kultu doszło dopiero w czasach współczesnych. W drugiej części artykułu przedstawiono ośrodki mające największe znaczenie w okresie przedrozbiorowym na obszarze Karpat Polskich (zaliczone do pierwszej grupy). (abstrakt oryginalny)

5

Urban Pilgrims Tourism - Local Community and Visitors Perspective (St. Stanislaus Kostka Sanctuary in Warsaw)

100%

Pawlikowska Piechotka A., Ostrowska-Tryzno A., Gołębieska K.

Ekonomiczne Problemy Turystyki

|

2017

|

nr 4(40)

93-101

Obecnie możemy obserwować nie słabnącą popularność krótkich pielgrzymek, których destynacją są miejskie sanktuaria religijne. Na przykładzie kościoła św. Stanisława Kostki w Warszawie, usiłowaliśmy rozeznać wpływ, jaki ma ruch turystyczny na mieszkańców pobliskich domów, a szerzej - społeczność lokalną Dzielnicy Żoliborz. Podstawowym celem naszej pracy badawczej, zrealizowanej na Wydziale Turystyki i Rekreacji AWF w Warszawie w latach 2014-2016, było poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania: wielkości ruchu pielgrzymkowego, wpływu jaki ma na rozwój lokalnej przedsiębiorczości, na kreowanie miejsc pracy, na tożsamość miejsca, na wizerunek dzielnicy; jaki jest stosunek społeczności lokalnej do pielgrzymów oraz komentarze pielgrzymów odnośnie przygotowania sanktuarium pod kątem ich odwiedzin (w tym ułatwienia dla osób starszych i niepełnosprawnych). Szukając odpowiedzi na postawione pytania, posłużyliśmy się metodą badań empirycznych: przede wszystkim badań terenowych, wizji lokalnych, obserwacji uczestniczącej jawnej, strukturalizowanymi wywiadami przeprowadzonymi in situ face to face w śród p ielgrzymów i przedstawicieli społeczności lokalnej. Uzyskany w ten sposób materiał o charakterze jakościowym został uzupełniony danymi statystycznymi uzyskanymi od administracji sanktuarium i Urzędu Dzielnicy. Badacze przedmiotu zwracają uwagę na możliwy konflikt pojawiający się w sytuacji 'przestrzeni dzielonej', użytkowanej dla różnych, nierzadko sprzecznych ze sobą, funkcji. Taki problem okazał się wyrazisty w przypadku badanego sanktuarium i jego otoczenia; społeczność lokalna narzeka na tłumy pielgrzymów i turystów, ceny w lokalnych sklepach - znacznie wyższe niż w sąsiednich częściach tej samej dzielnicy, zatłoczone wąskie uliczki i nieustające problemy z parkowaniem. Z drugiej strony przedstawiciele społeczności lokalnej nie ukrywali dumy z powodu słynnego sanktuarium w ich sąsiedztwie. Aby łagodzić negatywne konsekwencje ruchu turystycznego dla mieszkańców okolic żoliborskiego sanktuarium, konieczne jest pilne przygotowanie strategii zrównoważonego rozwoju turystyki z uwzględnieniem szerokich konsultacji społecznych i uważnego wysłuchania głosów zarówno społeczności lokalnej, organizatorów ruchu pielgrzymkowego jak i zarządzających sanktuarium.(abstrakt autora)

6

Czynniki lojalności w pielgrzymowaniu na przykładzie pielgrzymki na św. Górę Grabarkę

100%

Siemieniako D., Wasiluk N.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2019

|

t. 20, z. 6, cz. 2 Zmiany w myśleniu marketingowym

111-123

Celem artykułu jest identyfikacja czynników decydujących o uczestnictwie i lojalności pielgrzymów w różnych odniesieniach relacyjnych, tj.: religijnych i duchowych, społecznych, osobowych. W artykule wykorzystano wyniki badań ankietowych zrealizowanych techniką PAPI1, gdzie narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety. Przeprowadzono je wśród uczestników pieszej pielgrzymki z Hajnówki do świętej Góry Grabarki. (fragment tekstu)

7

Pielgrzymki fanów. Podróże w przestrzeni geograficznej czy podróże symboliczne?

100%

Siuda P.

Studia Medioznawcze

|

2011

|

nr 4 (47)

105-113

Tematem tekstu są pielgrzymki podejmowane przez członków subkultur fanów. Autor charakteryzuje dwa wymiary fanowskiego pielgrzymowania. Pierwszy związany jest z udawaniem się do miejsca, które zlokalizować można w przestrzeni geograficznej. Drugi nazwać można pielgrzymowaniem symbolicznym, odbywającym się bez podejmowania realnej wyprawy, a jedynie przez zanurzenie w dany tekst. W pracy wskazane jest, że typ symboliczny wcale nie jest gorszy od wymiaru pierwszego. Peregrynacje symboliczne również uznać można za autentyczne. Co więcej, oba wymiary są do siebie podobne bardziej, niż można przypuszczać na pierwszy rzut oka. (abstrakt oryginalny)

8

Oratorium Świętego Józefa w Montrealu jako główny ośrodek turystyki religijnej w prowincji Québec

100%

Milewski D.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

329-338

Turystyka religijna współcześnie stanowi dynamicznie rozwijający się nurt światowego ruchu turystycznego. Według szacunków UN WTO obejmuje ona około 300 mln osób i generuje wydatki w wysokości 18 mld USD, z czego 60% stanowią wydatki ponoszone przez mieszkańców Ameryki Północnej1. Przykładem aktywnych działań w zakresie turystyki religijnej mogą być prace nad stworzeniem sieci czterech narodowych sanktuariów, prowadzone przez rząd prowincji Québec w Kanadzie. W związku z tym zainicjowano współpracę regionalnych organizacji turystycznych i opracowano marketingowy plan rozwoju dla następujących ośrodków turystyki religijnej: Saint Joseph's Oratory of Mount Royal (Montréal), Sainte- Anne-de-Beaupré Basilica, Our Lady of the Cape Shrine (Trois-Rivières), i Saint- Anthony's Hermitage (Saguenay-Lac-Saint-Jean). Po raz pierwszy plan ten zaprezentowano. w czasie dorocznej konferencji WRTA Expo (World Religious Travel Association), która odbyła się w Montrealu w dniach 13-16 listopada 2010 roku. Przygotowano również wspólną stronę internetową, broszury informacyjne w języku angielskim i francuskim, a także opracowano program study tour dla dziennikarzy i biur podróży. Celem tego planu jest zaktywizowanie ruchu pielgrzymkowego i uczynienie z prowincji Québec jednej z najbardziej znaczących destynacji na świecie w zakresie turystyki religijnej. Zakłada się, że wymienione ośrodki będą w stanie przyciągnąć około 3 milionów turystów i pielgrzymów rocznie.Celem artykułu jest charakterystyka najważniejszego z wymienionych ośrodków turystyki religijnej, tj. Oratorium Świętego Józefa w Montrealu, w kontekście planu rozwoju turystyki religijnej w prowincji Québec. Ośrodek ten co roku przyciąga ponad 2 miliony pielgrzymów i turystów.(abstrakt oryginalny)

9

Rola środków finansowych z unii europejskiej w rozwoju różnych form turystyki wiejskiej w województwie małopolskim

100%

Niedziółka A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2010

|

nr 53 Potencjał turystyczny. Zagadnienia ekonomiczne.Rola funduszy europejskich w kształtowaniu potencjału turystycznego

721-734

Województwo małopolskie jest regionem Polski, który charakteryzuje się największą liczbą obiektów noclegowych w kraju. Dane pochodzące z Instytutu Turystyki podają liczbę 872 różnych obiektów, hoteli, moteli, pensjonatów itd. funkcjonujących w roku 2008 w obrębie województwa. Rozwój usług turystyczno-rekreacyjnych w województwie małopolskim widoczny jest również poza aglomeracjami miejskimi na obszarach wiejskich. W województwie małopolskim zlokalizowanych jest aż 126 gmin wiejskich, 41 miejsko-wiejskich i 15 gmin miejskich. W omawianym regionie na terenach wiejskich prężnie rozwija się agroturystyka. W województwach małopolskim i podkarpackim funkcjonuje 30% wszystkich gospodarstw agroturystycznych w Polsce. Poza motywami związanymi z wypoczynkiem u rolników wyjazdy turystów spowodowane są także celami krajoznawczo- poznawczymi, bardzo dobrze rozwija się ekoturystyka i turystyka krajoznawcza. W województwie można ponadto uprawiać różne formy turystyki kwalifikowanej, m.in. wycieczki piesze górskie i nizinne, turystykę kajakową, rowerową, speleologiczną, żeglarstwo, jazdę konną itd. Nierzadko celem wyjazdów turystycznych jest turystyka pielgrzymkowa. (fragment tekstu)

10

Potencjał Pielgrzymkowy Województwa Wielkopolskiego

100%

Mróz F.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Geographica

|

2021

|

16

36-63

Województwo wielkopolskie należy do regionów o najwyższym potencjale pielgrzymkowym w Polsce. Obszar ten wyróżnia się bowiem na mapie pielgrzymkowej Polski i Europy liczbą i różnorodnością ośrodków pielgrzymkowych. Obecnie (stan na 31 grudnia 2020 r.) w woj. wielkopolskim funkcjonuje ponad 80 sanktuariów (wszystkie przynależą do Kościoła rzymskokatolickiego): ponad 60 sanktuariów maryjnych, 11 sanktuariów Pańskich oraz 10 sanktuariów świętych i błogosławionych. W świętą przestrzeń (sacred space) woj. wielkopolskiego wpisują się także Pola Lednickie, odcinki Drogi św. Jakuba oraz lokalne szlaki pielgrzymkowe. Celem badań było wskazanie czynników, które decydują o rozwoju sieci sanktuariów i szlaków pielgrzymkowych w woj. wielkopolskim, a także mają wpływ na potencjał pielgrzymkowy regionu. Na podstawie badań terenowych, wywiadów z kustoszami sanktuariów oraz waloryzacji odcinków Camino de Santiago wskazano także na perspektywy rozwoju turystyki religijnej w Wielkopolsce.(abstrakt oryginalny)

11

Perspektywy rozwoju turystyki religijnej na terenach przygranicznych w rejonie nadbużańskim

100%

Sawicki B.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

85-97

Podróże podejmowane z powodów religijnych lub religijno-poznawczych zaliczane są do podróży turystycznych, a ogólnie określa się je mianem turystyki religijnej. W przypadku wyłącznych lub dominujących motywów religijnych ten typ podróży nazywany jest turystyką pielgrzymkową1. Właśnie pielgrzymki zaliczane są do najstarszych tradycji turystycznych, bowiem już około 2000 lat przed naszą erą podróżowano do miejsc kultu religijnego w starożytnym Egipcie, a były to takie miasta, jak: Heliopolis, Teby, Abydos. Tutaj leczono chorych przybywających z odległych ziem. Szczególną sławą cieszyły się Teby z kultem Imhotepa - patrona lekarzy. Podobne tradycje były kultywowane w Mezopotamii i w starożytnej Grecji. (abstrakt autora)

12

Faktyczna dostępność turystyczna obiektów sakralnych jako problem turystyki religijnej w Polsce

100%

Rohrscheidt A. M. V.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

35-57

Wielu spośród autorów starszych opracowań na temat podróżowania w czasie wolnym z motywów kulturowych dokonywało wyraźnego rozróżnienia pomiędzy kulturową turystyką religijną a ruchem pielgrzymkowym, w niektórych przypadkach posuwając się nawet do stawiania ich we wzajemnej opozycji. Jednak w ostatnim czasie w polskiej refleksji naukowej nad fenomenem pielgrzymowania, a także nad turystyką kulturową (w jej ramach również religijną) można zauważyć kształtowanie się konsensu w interpretacji tych zjawisk, polegającego na uznaniu ruchu pielgrzymkowego za jedną z form (najstarszą i specyficzną) szeroko rozumianej turystyki religijnej, stanowiącej odrębny element turystyki kulturowej. Jako kryterium wyodrębnienia pielgrzymek w ramach tej ostatniej wskazywana jest motywacja podróżujących - w przypadku kulturowej turystyki religijnej głównie poznawcza i odnosząca się do przeżycia religijnego w przypadku pielgrzymki. To rozróżnienie okazuje się istotne także z punktu widzenia potencjału turystycznego obiektów i obszarów (przynajmniej w turystyce na terenie Polski). (fragment tekstu)

13

Województwo małopolskie w przestrzeni pielgrzymkowej świata

100%

Mróz F.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Geographica

|

2020

|

15

72-91

Województwo małopolskie jest wyjątkowym obszarem w przestrzeni pielgrzymkowej i turystycznej świata. Jest to bowiem jedyny region na świecie, w którym na stosunkowo niewielkim obszarze (o pow. 15,2 tys. km2) znajduje się 15 obiektów wpisanych na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO, funkcjonuje 5 chrześcijańskich sanktuariów o randze międzynarodowej oraz ponad 130 ośrodków pielgrzymkowych. Małopolska wyróżnia się na mapie pielgrzymkowej świata także różnorodnością sanktuariów - funkcjonuje tu bowiem ponad 70 sanktuariów maryjnych, ponad 30 sanktuariów świętych i błogosławionych oraz 19 Pańskich loca sacra. O randze pielgrzymkowej województwa w dużej mierze decyduje także potencjał turystyczno-pielgrzymkowa stolicy Małopolski. Już bowiem pod koniec XVI w. Kraków nazywany był "drugim Rzymem" (Cracovia altera Roma). W przestrzeń pielgrzymowania Małopolski wpisuje się także dobrze rozbudowana sieć szlaków pielgrzymkowych: Szlaków Papieskich, odcinki Camino de Santiago - Drogi św. Jakuba prowadzącej do grobu Apostoła w Santiago de Compostela, Międzynarodowej Trasy Pielgrzymkowej - Szlak Maryjny łączącej trzy narodowe sanktuaria Matki Najświętszej: Jasną Górę w Polsce, Lewoczę na Słowacji oraz Mariazell w Austrii, transgranicznego Szlaku Maryjnego - "Światło ze Wschodu" oraz wielu lokalnych szlaków pątniczych. Celem badań było wskazanie elementów, które decydują o potencjale pielgrzymkowym woj. małopolskiego. Na podstawie badań terenowych, wywiadów pogłębionych oraz w oparciu o analizę danych ruchu pielgrzymkowego do wybranych sanktuariów, wskazano również na perspektywy rozwoju turystyki religijnej w Małopolsce w najbliższym dziesięcioleciu.(abstrakt oryginalny)

14

Motywy pielgrzymek do najważniejszych sanktuariów w Polsce

100%

Pytel S., Zuzańska-Żyśko E., Kiniorska I.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

59-70

Ważną rolę w migracjach do wielu krajów odgrywają podróże wynikające z motywów religijnych. Występują one nie tylko obecnie, ale od początku dziejów człowieka, można więc je uznać za jedną z najstarszych form migracji wynikających z motywów pozaekonomicznych. Jednym z przejawów pobożności ludzi wierzących jest ruch pielgrzymkowy, który urósł do rangi fenomenu na skalę światową. Ludzie, mając coraz więcej wolnego czasu, pragną przeznaczyć go na zaspokojenie swoich potrzeb duchowych. Polska należy do nielicznych krajów, w których aktywność pielgrzymkowa utrzymuje się od początku powstania państwowości. W migracjach pielgrzymkowych rocznie uczestniczy 5-7 mln osób, czyli ponad 15% ludności Polski. Polacy stanowią obecnie około 5% chrześcijan pielgrzymujących na świecie i ponad 20% w Europie. Można zatem zaliczyć Polskę do grupy najbardziej pielgrzymkowych krajów świata (sunday.niedziela.pl). Celem niniejszego opracowania jest ukazanie głównych motywów odwiedzania miejsc świętych przez pątników, a także wskazanie typów sanktuariów, do których najczęściej odbywa się ruch pielgrzymkowy. (fragment tekstu)

15

Masowość a turystyka kulturowa - doświadczenia uczestników Światowych Dni Młodzieży w Krakowie

100%

Pokojska W., Pudełko A.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

nr 4

73-87

Artykuł opiera się na badaniach wykonanych w ramach projektu "Światowe Dni Młodzieży 2016 jako fenomen społeczny, kulturowy i religijny", realizowanego przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski, we współpracy z Instytutem Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Instytutem Spraw Publicznych (także Uniwersytet Jagielloński), dofinansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Obserwatorium kultury. W ramach badania przeprowadzono blisko 600 wywiadów jakościowych z uczestnikami ŚDM, gospodarzami, przedsiębiorcami i przedstawicielami instytucji publicznych, oraz wykonano kwerendę medialną i analizę typu deskresearch. W artykule został podjęty temat doświadczeń turystycznych pielgrzymów przybywających do Polski na czas ŚDM. Celem artykułu jest udzielnie odpowiedzi na poniższe pytania badawcze: 1. Jaka oferta turystyczna została zaproponowana pielgrzymom w trakcie Dni w Diecezjach i wydarzeń centralnych w Krakowie? 2. Jaki był główny cel przyjazdu pielgrzymów? Czy kierowały nimi wyłącznie względy natury religijnej (przeżycia duchowe), czy też chcieli poznać Polskę i podążyć śladem świętych wywodzących się z naszego kraju (cele związane z turystyką, w tym turystyką religijną)? 3. Na ile, w kontekście ŚDM można mówić o turystyce kulturowej opartej na doświadczaniu, mimo bez wątpienia masowej skali całego wydarzenia? (abstrakt oryginalny)

16

Pielgrzymowanie jako typ zachowania się celowego (w świetle badań systemu wartości)

100%

Mrozowicz K.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

151-167

W niniejszym artykule zaprezentowano oryginalną i autorską Teorię fideistyczno- epistemologicznego agregatu postawy peregrynacyjnej. W dalszej części opracowania teoria ta zostanie wyłożona w wymiarze terminologiczno- -semantycznym, metodologicznym, merytoryczno-teoretycznym oraz empirycznym. Pielgrzymowanie jako odmiana aktywności człowieka oraz grupy nie jest zjawiskiem kontrowersyjnym, bo powszechność jego występowania oraz powstała na jego fideistycznym gruncie tradycja sprawiają, że w praktyce gospodarczej i teorii naukowej motywacyjne źródła peregrynacji wydają się być dostatecznie dobrze udokumentowane. Czym jednak faktycznie jest owa aktywność? Czy danym zachowaniem celowym, czy może zgeneralizowaną postawą albo też czynnością religijną? A może jest ona wypadkową wymienionych czynników? Na tego typu pytania nie znaleziono dotychczas zadowalającej odpowiedzi, stąd też zapełnienie tego rodzaju luki dyskursywnej, poznawczej oraz praktycznej stało się inspiracją dla podjęcia powołanej problematyki badawczej. (fragment tekstu)

17

Charakterystyka i znaczenie wybranych gatunków dębów w Meksyku

100%

Bordiuk A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 65 Turystyka religijna: zagadnienia interdyscyplinarne

207-215

Postrzeganie otaczającej rzeczywistości uwarunkowane jest indywidualnymi cechami każdego turysty. Znaczenie odgrywa tu jego wiedza, poglądy, jak również stan emocjonalny towarzyszący turyście w podróży, w trakcie zwiedzania środowiska w sensie geograficznym i historycznym. Według Berlyn'a, za kryteria atrakcyjności i piękna krajobrazu można przyjąć dwa elementy modelu estetyki: złożoność (zróżnicowanie składników danego środowiska) i nowość (nieznany teren dla zwiedzającego). Współczesna oferta turystyczna daje potencjalnemu podróżnikowi wiele możliwości wyboru szeroko rozumianej przyjemności1. Na co dzień pojęcia "turystyka religijna" czy też "turystyka pielgrzymkowa" używane są zamiennie. Motywem turystyki religijnej jest udział w wydarzeniach religijnych, co nie wyklucza innych celów bądź aspektów poznawczych. Natomiast jeśli podróżujemy z pobudek czysto religijnych, wówczas mówimy o turystyce pielgrzymkowej. Sam termin jest jednak dalece dyskusyjny2. Przyroda jest sacrum i oprawą nawet dla najświętszych miejsc, zwłaszcza dla lasów oraz przestrzeni miejskiej. Pielgrzym i turyści interesują się pięknem otaczającego ich świata. Natura, możliwość obcowania z niecodziennymi krajobrazami - pustynnymi, górzystymi, z osobliwymi drzewami - budzą w pielgrzymach wdzięczność wobec Stwórcy. (fragment tekstu)

18

Kraków w przestrzeni pielgrzymkowej świata. Potencjał i perspektywy rozwoju turystyki religijnej stolicy Małopolski

100%

Mróz F.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Geographica

|

2019

|

13

40-56

Kraków należy do grupy najważniejszych centrów turystyki religijnej o światowym zasięgu. Tradycje pielgrzymkowe do miasta sięgają XII w. W szczytowym okresie średniowiecznego ruchu pielgrzymkowego, który przypadł na XV w. w Krakowie rejestrowano 17 loca sacra. Pod koniec XVI w., ze względu na liczne kościoły w których znajdowały się cudowne wizerunki, relikwie i groby świętych i błogosławionych, Kraków zaczęto nazywać "drugim Rzymem" (Cracovia altera Roma). Po wyborze kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową (16 października 1978 r.) rozpoczął się kolejny etap rozwoju ruchu pielgrzymkowego i turystyki religijnej do stolicy Małopolski. Zbiegł się on z wpisaniem Starego Miasta w Krakowie w 1978 r. na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO - jako jednego z pierwszych 12 obiektów na świecie. W ostatnim dwudziestoleciu w przestrzeni miejskiej Krakowa w zakresie ruchu pielgrzymkowego i turystyki religijnej zauważalne są dwa trendy: renesans kultu w średniowiecznych ośrodkach pielgrzymkowych oraz powstanie nowych ośrodków pielgrzymkowych: sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, Centrum "Nie lękajcie się" - sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach, sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta oraz sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Bieńczycach. Obecnie Kraków znany jest w całym chrześcijańskim świecie jako światowe centrum kultu Bożego Miłosierdzia, "Papieskie Miasto" - najważniejszy obok Watykanu i Wadowic ośrodek kultu św. Jana Pawła II oraz jedno z 13 miast na świecie, w których zorganizowano Światowe Dni Młodzieży (2016 r.). Współcześnie w mieście funkcjonuje ponad 30 ośrodków pielgrzymkowych. Są to przede wszystkim sanktuaria świętych i błogosławionych, a także sanktuaria maryjne z koronowanymi wizerunkami Matki Bożej. Światową rangę posiadają sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach oraz sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach, które w ciągu roku odwiedza około 2 milionów osób. W prezentowanym opracowaniu wykazano jakie elementy decydują o międzynarodowej randze Krakowa. Na podstawie badań terenowych, wywiadów pogłębionych oraz w oparciu o Plan działań na rzecz rozwoju turystyki religijnej w Krakowie do 2020, wskazano na perspektywy rozwoju turystyki religijnej w mieście w najbliższym dziesięcioleciu.(abstrakt oryginalny)

19

Bezpieczństwo uroczystości kościelnych

100%

Szela A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2016

|

nr 18

53-61

Wszystkie zgromadzenia liturgiczne charakteryzują się spotkaniem dużej grupy osób w celu sprawowania kultu religijnego, który ma pogłębić wiarę, poszerzyć wiedzę religijną, wzmocnić poczucie duchowej wspólnoty wiernych. Przeważnie odbywają się one w wyznaczonych do tego miejscach: kościołach, kaplicach, domach parafialnych lub klasztorach. Jednakże niektóre święta liturgiczne obchodzone są poza świątyniami ze względu na tradycje, zwyczaje, przepisy liturgiczne lub niemożność pomieszczenia wiernych w kościołach czy sanktuariach. Do tej grupy zaliczane są między innymi: procesje, pielgrzymki do miejsc kultu, zgromadzenia przy pomnikach świętych czy kapliczkach, a także msze polowe. Przy organizacji tego typu uroczystości należy stosować, odpowiednio do sytuacji, szczególne środki ostrożności w celu zapewnienia wszystkim uczestnikom maksimum bezpieczeństwa. Organizatorzy tych zgromadzeń korzystają z własnych służb porządkowych, a także z pomocy państwowych organów i instytucji bezpieczeństwa wewnętrznego, tj. Policji, Straży Pożarnej, Pogotowia Ratunkowego, które działają w oparciu o własne przepisy, ustawy i zarządzenia mające na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa wiernych. W niniejszym artykule zawarta została ogólna charakterystyka zasad organizacji imprez masowych, specyfika funkcjonowania Kościoła katolickiego w Polsce, uregulowania prawne dotyczące organizacji uroczystości kościelnych oraz opis imprez masowych o charakterze religijnym w Polsce. (abstrakt oryginalny)

20

"Głowa miast wszystkich" : obraz Rzymu w przewodniku Pielgrzym włoski z 1614 roku

75%

Ziarkowska J., Ziarkowski D.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2016

|

nr 39 Turystyka w antropologicznej perspektywie

143-157

Cel. Charakterystyka jednego z najstarszych polskich przewodników turystycznych, zatytułowanego Pielgrzym włoski, albo krótkie Rzymu i miast przedniejszych włoskich krótkie opisanie, przedstawienie sylwetki jego autora - Franciszka Cezarego, a także określenie znaczenia tej publikacji w ramach najstarszej polskiej literatury przewodnikowej. Metoda. Analiza treści badanego przewodnika, odniesienie go do włoskiego pierwowzoru L'antichità di Roma Andrei Palladia (analiza porównawcza), wykorzystanie literatury dotyczącej osoby Franciszka Cezarego, a także opracowań z zakresu historii turystyki. Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały, że omówiony w artykule Pielgrzym włoski stanowi istotny, a jednocześnie niedoceniany w literaturze naukowej wkład w kształtowanie się polskiej literatury przewodnikowej, zaś osobę Franciszka Cezarego należy uznać za jednego z prekursorów tworzenia tego rodzaju opracowań. Zasadniczy tekst przewodnika został zaczerpnięty z książki Andrei Palladia na temat starożytności rzymskich i stanowi drugi (po francuskim) przekład tego dzieła. Cezary jest natomiast autorem erudycyjnej przedmowy, stanowiącej dedykację dla księcia Pawła Janusza Ostrogskiego, a także zamieszczonego na końcu zestawienia informacji praktycznych na temat tras przejazdu, noclegów i walut obowiązujących w mijanych po drodze do Włoch krajach. Ograniczenia badań i wnioskowania. Słaby stan wiedzy na temat początków polskiej literatury przewodnikowej utrudnia przedstawienie pełniejszego kontekstu kulturowego, w jakim osadzona jest omawiana publikacja. Implikacje praktyczne. Praca wskazuje na konieczność prowadzenia szczegółowych badań nad najstarszymi polskimi przewodnikami turystycznymi. Oryginalność pracy. Artykuł dotyczy ważnego dla polskiej historiografii turystycznej opracowania, które do tej pory nie uzyskało omówienia w literaturze naukowej z zakresu historii turystyki. Rodzaj pracy. Artykuł o charakterze przeglądowym. (abstrakt oryginalny)