Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Plagiarism
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Problem plagiatowania prac dyplomowych pojawia się w mediach regularnie, zwłaszcza w ciągu kilku ostatnich lat. Nie chodzi tu tylko o środowiskową prasę akademicką, lecz także ogólnopolską. Pisały o nim zarówno największe dzienniki, w tym także ukazujący się stosunkowo niedługo "Dziennik", jak i wszystkie liczące się tygodniki ("Newsweek", "Wprost", "Polityka", "Przegląd"), wielokrotnie poświęcały audycje liczne stacje radiowe, dyskutowano o nim w programach telewizyjnych. Czy zainteresowanie to znajduje uzasadnienie w rzeczywistości, czy jest raczej efektem typowego dla mediów poszukiwania tematów o zabarwieniu sensacyjnym? A może, w odniesieniu do rzeczywistego stanu rzeczy, analiza zjawiska, jaka dokonała się w mediach, jest wciąż za płytka i opinia publiczna nie poznała jeszcze jego prawdziwego obrazu? W niniejszym opracowaniu, które ma również charakter prezentacji elektronicznego systemu antyplagiatowego PLAGIAT.PL, zostanie podjęta próba udzielenia odpowiedzi na te pytania. (abstrakt oryginalny)
2
Content available remote Economic Universities in Poland Without Future
75%
W artykule omówiono problemy, z jakimi boryka się szkolnictwo wyższe w Polsce. Procesy globalizacyjne dotknęły także ten sektor usług, z czego nie wszystkie uczelnie w Polsce zdają sobie sprawę. O potrzebie zmian w szkolnictwie wyższym świadczą duże dysproporcje między oczekiwaniami pracodawców a wiedzą wykładaną na polskich uczelniach. Do tego dochodzą problemy etyczne (zjawiska patologiczne, jak ściąganie na egzaminach przez studentów, kupowanie prac magisterskich, plagiaty prac naukowych wykładowców) oraz systemowe (niedokapitalizowanie polskich uczelni, brak systemów motywacyjnych). W artykule podjęto próbę zdiagnozowania podstawowych bolączek polskiego szkolnictwa wyższego i zaproponowania kierunków zmian.(abstrakt autora)
Ostatnie lata są okresem wzrostu egzekwowalności uprawnień wynikających z posiadania praw autorskich. Zwiększa się liczba spraw sądowych dotyczących ich łamania, powstają wyspecjalizowane w tym zakresie kancelarie prawne. W środowisku naukowym rośnie liczba wykrywanych plagiatów. Pośrednim efektem tego zjawiska było podpisanie wielostronnego porozumienia ACTA. W toczących się prawach sądowych dotyczących zadośćuczynienia z tytułu łamania praw autorskich i pokrewnych brakuje spójnej metodologii dotyczącej wyliczania należnego twórcom wynagrodzenia z tego tytułu. Autor opisuje poszczególne metody wyliczania wartości praw autorskich i omawia ich zastosowania na wybranych przykładach.(fragment tekstu)
Zjawisko plagiatowania stało się dzisiaj wszechobecne głównie za sprawą łatwego dostępu do internetu, który stwarza nieograniczone możliwości korzystającym z niego osobom. Plagiat jednak istniał już w czasach antycznych i jest bardzo dobrze znany zarówno w środowisku prawniczym, jak i uniwersyteckim; studenci obecnie często sięgają po gotowe opracowania, przywłaszczając sobie prawa autorskie ich twórców. Oczywiście problem plagiatu nie dotyczy wszystkich - wielu przedstawicieli tego środowiska dalekich jest od stosowania nieuczciwych praktyk, jednakże bezprawne korzystanie z cudzych dzieł staje się zjawiskiem powszechnym, co z pewnością nie wpływa pozytywnie na poziom kształcenia uniwersyteckiego(fragment tekstu)
W maju 2011 roku na Wydziale Chemii UAM przeprowadzono badania ankietowe, których celem była próba zdiagnozowania realnych przyczyn plagiatorstwa studenckiego. Na podstawie analizy udzielonych odpowiedzi można wyciągnąć wnioski dotyczące m.in. pytania, czy szerokie i systematyczne informowanie studentów o warunkach plagiatorstwa oraz konieczności jego unikania, a także przestrzeganie przed jego konsekwencjami, to wystarczające środki zapobiegawcze w odniesieniu do tego zjawiska, i jaki jest pogląd studentów na faktyczne przyczyny plagiatorstwa oraz jak należy ich przygotowywać do jego unikania. (abstrakt oryginalny)
Artykuł stanowi prezentację praktycznych doświadczeń autorów w zakresie stosowania informatycznych narzędzi wykrywania plagiatów prac zaliczeniowych. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Student-led Honor Codes as a Method for Reducing University Cheating
75%
Na europejskich uniwersytetach obserwuje się coraz więcej nieuczciwych zachowań, z tego względu rozważa się różne kreatywne podejścia wspierające etykę i przestrzeganie prawa. Na niektórych uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych przekazuje się studentom większą kontrolę nad ich akademickim życiem. Kierowane przez studentów systemy honorowe dostarczają środków, które pozwalają na tworzenie uniwersyteckich wspólnot, ceniących akademicką prawość i egzekwujące ją raczej jako normę społeczną aniżeli abstrakcyjną zasadę. Niniejszy artykuł przybliża historię oraz funkcjonowanie takich programów, przedstawia empiryczne uzasadnienie ich efektywności, prezentuje także studium przypadku w postaci studenckiego systemu honorowego na Uniwersytecie Marii Waszyngton (Fredericksburg, Virginia, Stany Zjednoczone).(abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Zjawisko plagiaryzmu w środowisku akademickim
75%
Artykuł omawia zjawisko plagiaryzmu w środowisku akademickim. Jego celem jest zapoznanie czytelników z tym zjawiskiem i wskazanie, że nie jest to problem marginalny we współczesnych szkołach wyższych. Autorka zaprezentowała wyjaśnienia definicyjne dla pojęć "plagiatu", "ghostwritingu", "plagiaryzmu", a także wyniki dostępnych badań na temat skali przypadków plagiatów wśród studentów oraz pracowników naukowych. Wyjaśnia także wieloaspektowe przyczyny. (abstrakt oryginalny)
Próbuję odejść w tym artykule od tradycyjnego stosowanego pojęcia "patologia społeczna", odnoszonego w badaniach do takich tradycyjnych i nowych zjawisk w środowisku studenckim, jak pijaństwo, narkomania, chaotyczny seksualizm, prostytucja, oszustwa intelektualne i przestępstwa pospolite oraz do negatywnych objawów upadku etosu w środowisku pracowników nauki, takich jak plagiatorstwo, erozja procesówawansu naukowego, korupcja. Zamiast tego proponuję wprowadzenie kategorii epidemii społecznych w środowisku akademickim. (...) Moim zdaniem, współcześnie w środowisku akademickim występują trzy epidemie. Są to: obojętność obywatelska, utorowanie wszelkich relacji akademickich oraz mediatyzacja, czyli zdominowanie życia autentycznego przez media elektroniczne.(fragment tekstu)
Z punktu widzenia prawa, kwestia przynależności danego przekazu do któregokolwiek z gatunków dziennikarskich bądź literackich nie ma szczególniejszego znaczenia. Przekaz dziennikarski, niezależnie od tego, w ramach jakiego gatunku się mieści, może narazić twórcę na odpowiedzialność karną bądź cywilną. Nie można także zapominać o odpowiedzialności dyscyplinarnej, chociaż wyegzekwowanie przestrzegania kodeksów etycznych jest niezwykle trudne, o ile wręcz niemożliwe. Dziennikarze nie powinni także zapominać o wymogach wynikających z treści prawa autorskiego i wystrzegać się popełnienia plagiatu. Ważne jest również przestrzeganie przez nich prawa do autoryzacji, chronienie czci i godności innych osób. (abstrakt oryginalny)
11
63%
Wyjaśniając istotę prawa autorskiego, wielu naukowców odwołuje się do modelu prawa własności. Powszechnie znane jest określenie "prawo własności intelektualnej". Takich odniesień do cywilnoprawnego pojęcia własności na obszarze prawa autorskiego jest znacznie więcej. Na przykład plagiat dzieła chronionego przepisami prawa autorskiego przyrównywany jest do "kradzieży cudzej rzeczy", a w przypadku dzieł współautorskich mówi się o prawie ukształtowanym na wzór współwłasności. Podejmując próbę wyjaśnienia charakteru czynności prawnych mających na celu dysponowanie uprawnieniami autorskim, niektórzy prawnicy przekonują, że umowa o ich przeniesienie jest, w zależności od jej postanowień, albo umową sprzedaży, albo darowizną. (fragment tekstu)
Temat niniejszego artykułu dotyczy problematyki bardzo aktualnej i budzącej żywe zainteresowanie społeczne, koncentrującej się przede wszystkim w sferze twórczości naukowej. Pytanie, czy autoplagiat jest plagiatem, pojawia się ostatnio dosyć często i ma swą szczególną wagę wśród przedstawicieli środowiska naukowego. Środki masowego przekazu nierzadko dostarczają zaskakujących, czasami wręcz niewiarygodnych przykładów pochodzących z obszaru twórczości naukowej, sygnując je w swych relacjach - z dużym wykrzyknikiem - pieczęcią autoplagiatu. (fragment tekstu)
Współczesne kodeksy wartości, funkcjonujące w obszarze nauki, a dotyczące autorów dzieł naukowych coraz częściej definiują autoplagiat jako nadużycie ze strony twórcy, mające wywołać nieprawdziwe przekonanie o kreatywności i pomysłowości twórców. Czy każde powtórne wykorzystanie swojej twórczości w nowo kreowanym dziele jest naganne z punktu widzenia zarówno prawa, jak i etyki? W treści wskazano zależności prawne między autorem a jego utworem, przywołano konstytucyjne znaczenie wolności twórczej, która w istocie swej rozumiana jest jako jedno z podstawowych praw, o czym traktują również przepisy aktów międzynarodowych. Postawiono pytanie: czy jest to prawo nieograniczone? Zaprezentowano argumenty przeczące założeniu, że swoboda tworzenia ma charakter ius absolutum. Gdzie szukać granic wolności autora, w kontekście cywilistycznego władztwa nad utworem? W wolności i prawach innych ludzi, ale także w definicji legalnej utworu. Tam bowiem pojawiają sie elementy konieczne do nazwania wytworu intelektualnego dziełem - w rozumieniu prawa autorskiego. Wolność nauki jest założeniem każdego demokratycznego porządku. Ale czy nauka, skupiająca w sobie niesamowitą moc oddziaływania na rzeczywistość podlega ograniczeniom? Artykuł potwierdza tak postawioną tezę. W prezentowanym tekście podjęto próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy autoplagiat jest rzeczywistym problemem nauki, czy sztucznie wykreowanym, czy zarzut autoplagiatu nie narusza wolności i swobody twórczej, czy nie stanowi swoistego ograniczenia władztwa nad utworem. Zwrócono uwagę na równoważny problem, jakim jest - w szczególności w dziedzinach humanistycznych tworzenie kreacji intelektualnych zbudowanych w głównej mierze na zapożyczeniach z cudzej, ale i własnej twórczości, "ubranych" w prawidłową formę cytatu czy też autocytatu, w których coraz trudniej dopatrzyć się oryginalności. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest ukazanie specyficznych problemów związanych z naruszeniem własności intelektualnej w obszarze komunikacji wizualnej oraz próba wskazania skuteczniejszych sposobów jej ochrony. Ochrona prawna utworów z obszaru komunikacji wizualnej nie daje gwarancji poszanowania własności intelektualnej. Orzecznictwo napotyka problemy, u podstaw których leży uznaniowy charakter oceny oryginalności utworów artystycznych. W artykule przedstawiono studia przypadków, które ilustrują ten stan w sposób dobitny. Wielu twórców nie wchodzi na drogę prawną w wypadku plagiatu ich projektów ze względu na niepewny efekt postępowania i kłopotliwy, a bywa, że i kosztowny proces. W przypadku naruszenia cudzej własności intelektualnej w odniesieniu do utworów należących do obszaru komunikacji wizualnej zasadnicze znaczenie ma postawa projektanta. Bardzo istotne są również okoliczności, w których dochodzi do naruszenia własności intelektualnej. Analiza tych okoliczności stanowić może punkt wyjścia do poszukiwania skutecznych sposobów zapobiegania przypadkom naruszenia własności intelektualnej, ze szczególnym naciskiem na wskazanie iluzorycznych korzyści z tego tytułu, uzyskiwanych w tak specyficznej dziedzinie, jaką jest komunikacja wizualna. Zaproponowano więc możliwe kierunki działań w celu ograniczenia praktyki naruszania własności intelektualnej. Analiza tych działań została oparta na koncepcji poszukiwania maksimum korzyści możliwych do osiągnięcia we współpracy projektanta z zamawiającym. Z przeprowadzonych analiz poszczególnych sytuacji wynika wniosek, że projektant osiąga maksymalną korzyść w przypadku, gdy zrealizuje on w pełni oryginalny projekt, powstały w rezultacie odpowiednio długiego i prowadzonego z należytą starannością i wnikliwością procesu projektowego. Odpowiednio silne zaangażowanie emocjonalne w projekt stwarza również szansę na unikalny efekt artystyczny. Taki projekt uprawnia twórcę do odpowiednio wysokiego wynagrodzenia oraz dostarcza mu możliwości promocji i uzyskania kolejnych atrakcyjnych zleceń. Zamawiający osiąga maksymalną korzyść w sytuacji, gdy otrzyma unikalny, wartościowy pod względem artystycznym projekt dający podstawę do skutecznych działań marketingowych. W wysokim potencjale projektu należy upatrywać możliwości zwrotu poniesionych na niego nakładów. Dziedzina komunikacji wizualnej wchodzi w okres kształtowania się wzorców zachowań, również etycznych. W dobie rosnącej konkurencji zaczynają się liczyć nie tylko talent i kompetencje artystyczne projektanta, ale również preferowany przez niego modelowy proces projektowy oraz opinia w środowisku. Jest też miejsce na ocenę etyczności zachowań projektantów i włączenie tej oceny w proces ich wyboru przez zamawiającego. Postawa projektanta ma bowiem kluczowy wpływ na unikanie sytuacji naruszenia cudzej własności intelektualnej. Równie istotna jest właściwa relacja między projektantem a zamawiającym. Trendem gospodarczym powoli staje się personalizacja produktu z maksymalnym dostosowaniem go do indywidualnych potrzeb klienta. Ten kierunek będzie prowadził do znacznego zwiększenia się unikatowych projektów, wymuszając na systemie prawnym uproszczenie procedur rejestracji i skuteczności egzekwowania prawa autorskiego. Znajdzie to prawdopodobnie również odzwierciedlenie w ustawie odpowiedzialnej za znaki towarowe - co może pozwalać w sposób pozytywny patrzeć w przyszłość ochrony własności intelektualnej w obrębie komunikacji wizualnej.(abstrakt oryginalny)
Proces oceniania pisemnych prac studentów może być wspomagany przez odpowiednio zaprojektowany system oprogramowania wykorzystujący zawartość Wikipedii. Ze względu na elektroniczną postać reprezentacji treści artykułów encyklopedia jest zorganizowana w formie złożonej struktury kategorii powiązanych relacjami zawierania się tworzącymi skierowany graf. Łatwość korzystania z Wikipedii skłania do nadużyć, jakich coraz powszechniej dopuszczają się studenci wyższych uczelni. Poprzez kopiowanie i edycję tekstu można w krótkim czasie zestawić z artykułów Wikipedii pracę na dowolny temat, pozorach pracy samodzielnej. Pomimo zastrzeżeń krytyków Wikipedia oferuje bardzo wysoki poziom aktualności rzetelności artykułów, zwłaszcza w wersji anglojęzycznej, która zawiera ogromny zbiór haseł redagowanych niejednokrotnie przez biegłych ekspertów. Stawia to nauczycieli akademickich w trudnym położeniu, zmuszając ich do zmiany podejścia do oceniania prac pisemnych dostarczanych przez studentów. Sama ocena merytoryczna nie jest wystarczająca, ponieważ poprawność i aktualność informacji opisanych przez studenta przestaje odzwierciedlać stan jego wiedzy, a staje się raczej wykładnikiem biegłości posługiwania się Wikipedią i wyszukiwarkami internetowymi. W artykule zaproponowano inne podejście do zjawiska nagminnych plagiatów z użyciem Wikipedii. Te same cechy, które skłaniają studentów do intelektualnych nadużyć, można spróbować wykorzystać również do oceny wartości studenckich prac tekstowych. (abstrakt oryginalny)
W artykule omówiona jest koncepcja systemu SOWI (System Ochrony Własności Intelektualnej), którego zadaniem jest ochrona własności intelektualnej zawartej w dokumentach tekstowych. Zasadniczym zadaniem systemu jest wykrywanie zapożyczeń -sprawdzenie czy w danym dokumencie tekstowym występuje odpowiednio duży fragment tekstu, który pokrywa się z treścią innego dokumentu w takim stopniu, że możemy mówić o zapożyczeniu treści i naruszeniu własności intelektualnej, które może polegać na przywłaszczeniu autorstwa całości lub części cudzego dzieła, czy przypisaniu sobie odkrycia lub ustalenia naukowego, co ma znaczenie dla oceny pracy naukowej. Proponowany system SOWI pełni szereg zadań, takich jak wyszukiwanie zapożyczeń (plagiatów) czy ochrona powierzonych dokumentów przed wykorzystaniem ich w całości lub we fragmentach wbrew woli ich właściciela. (abstrakt oryginalny)
Wybrane spostrzeżenia i wnioski związane z wprowadzaniem pilotażowych rozwiązań wykorzystujących elektroniczne narzędzia weryfikacji stopnia samodzielności pisania prac naukowych przez studentów na uczelniach wyższych w Polsce. Spróbujmy w tym artykule odpowiedzieć sobie wspólnie na pytanie, czy w dobie rozwoju środków przekazu informacji (zwłaszcza takich jak internet oraz słowo pisane), łatwości dostępu do tych informacji, a także ich powszechności, jesteśmy w stanie skutecznie walczyć z (cytujemy, aby nie zostać posądzonymi o naruszenie czyichś praw autorskich): przywłaszczeniem sobie autorstwa jakiegoś utworu lub wprowadzaniem w błąd, co do autorstwa części lub całości utworu? (abstrakt oryginalny)
Autor artykułu odpowiada na dwa podstawowe pytania: 1) Czy społeczeństwu potrzebne są uniwersytety? 2) Jakie powinny być te uniwersytety? Szukając odpowiedzi na powyższe pytania, autor przytacza poglądy wybitnych polskich intelektualistów: Kazimierza Twardowskiego, Leszka Kołakowskiego, Tadeusza Czeżowskiego, Piotra Sztompki i Barbary Skargi. Wymienieni uczeni w swoich poglądach nawiązywali do poglądów założyciela Uniwersytetu Berlińskiego Wilhelma von Humboldta. Te poglądy legły u podstaw koncepcji nowożytnego europejskiego uniwersytetu. Można też znaleźć ich odbicie w Magna Charta Universitatum Europaeum podpisanej przez rektorów uniwersytetów europejskich w 1988 roku na Uniwersytecie w Bolonii. Ta wizja uniwersytetu autonomicznego, wolnego i przekraczającego granice geograficzne, polityczne i ekonomiczne jest podzielana i przez autora artykułu. W odniesieniu do współczesnych prób zreformowania tej ważnej instytucji autor wypowiada się przeciwko koncepcji przedsiębiorczych (entrepreneurial) uniwersytetów (uwidocznionej m.in. w pracy Clarka[1]). Zdaniem autora, nie można ulegać owemu swoistemu "redukcjonizmowi" ekonomicznemu. Obok praw należnych uniwersytetowi trzeba też zwrócić uwagę na powinności, jakie ma do spełnienia. Autor zwraca uwagę, iż uniwersytet to nie tylko miejsce prowadzenia badań naukowych i dobrego nauczania studentów, ale także pracy formacyjnej z młodym pokoleniem. Kształtowanie "społeczeństwa otwartego" (open society) to szczególnie ważna powinność uniwersytetów. Idzie o wychowanie młodego pokolenia do współistnienia w Europie bez granic politycznych, bez uprzedzeń etnicznych, bez ksenofobii, ale w duchu tolerancji odmienności i do życia w demokracji. Autor zwraca też uwagę na przeciwdziałanie rozmaitym patologiom, naukowym nadużyciom, które niszczą życie uniwersyteckie. Te najbardziej dotkliwe to: plagiatowanie (plagiarism), fabrykowanie (fabrication) wyników, fałszowanie (falsification) wyników, guestwriting czy ghostwriting. Zdaniem autora należy się skupić - aby uniwersytet przetrwał i spełniał swoje fundamentalne dla rozwoju społeczeństwa zadania - na zwalczaniu tych patologii.(abstrakt oryginalny)
Making an access to universities in Poland common, as well as a massive development of non-public universities have resulted in an increase in the number of students and universities of non-established position. As a result, not only did the quality of education decrease, but also the development of such pathologies as cheating or plagiarism has been observed, which was fostered by the development of the Internet and digital technologies. Our studies conducted at the turn of 2015 and 2016 involved 1,000 students. The research results revealed the phenomenon of relativizing the approach to pass the subject. The less important the subject is in the students' opinion the greater the permission to pass it 'by shortcuts' by cheating or buying the final examination papers. In the second stage 45 in-depth interviews were conducted, where students were also asked about the experience of 'cheating the society' in the economic field. (original abstract)
20
63%
Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie istoty prawa własności intelektualnej oraz jego zastosowania w funkcjonowaniu szkoły wyższej. Autor zdaje sobie sprawę, że poruszana problematyka jest bardzo szeroka, zatem swoją uwagę koncentruje na ukazaniu potencjalnych problemów i wyzwań, z jakimi mają do czynienia szkoły wyższe. Autor dokonując egzegezy przepisów prawnych oraz powołując się na metody nomotetyczne starał się także ukazać kontekst funkcjonowania uczelni wyższej (publicznej i niepublicznej) w systemie prawa własności intelektualnej. Wskazał na problemy strukturalne i normatywne pojawiające się przy różnego rodzaju pracach mających charakter twórczy. W szczególności zaprezentował otoczenie organizacyjne i specyfikę uczelni wyższej, która, na co dzień boryka się z różnymi problemami w ochronie własności intelektualnej. Dzięki takiemu podejściu można było założyć hipotezę główną: własność intelektualna stanowi istotne wyzwanie dla funkcjonowania uczelni wyższych. Jest ona często nierozumiana i wadliwie stosowana, co powoduje różnorakie reperkusje natury prawnej czy instytucjonalnej. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.