Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Wpływ skwalenu i kwasu ferulowego na stabilność oksydacyjną oleju rzepakowego

100%

Małecka M.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1993

|

nr 202

20-23

W pracy podjęto próbę ustalenia przydatności skwalenu i kwasu ferulowego do podwyższenia stabilności oksydacyjnej oleju rzepakowego.

2

Oxidation Changes in Argan Oil Caused by Heating and UV Irradiation

84%

Kondratowicz-Pietruszka E., Ostasz L.

Towaroznawcze Problemy Jakości

|

2017

|

nr 1

103-115

Przedmiotem badań był olej arganowy. Oznaczono skład kwasów tłuszczowych oleju z wykorzystaniem chromatografu gazowego SRI 8610C oraz liczby charakterystyczne: nadtlenkową, anizydynową, kwasowa i jodową. Próbki oleju o objętości 200 cm3 ogrzewano w temperaturze: 60, 80, 100, 110, 120ºC bez naświetlania oraz po 60 min. naświetlania UV. Do określenia zmian oksydacyjnych oleju wykorzystano pomiar liczby nadtlenkowej w czasie ogrzewania. Ze wzrostem temperatury ogrzewania oleju arganowego stwierdzono wzrost wartości liczby nadtlenkowej PV. Świadczy to o powstawaniu wodoronadtlenków w oleju. Największe zmiany PV zaobserwowano w próbkach oleju ogrzewanego w temperaturach 110ºC i 120ºC. Wykresy zmian zależności PV = f(t) miały postać liniową dla temperatur: 60ºC, 80ºC, 100ºC. Opisano je funkcją zerowego rzędu. W temperaturach 110ºC i 120ºC wykresy zależności PV = f(t) miały postać nieliniową, rosnącą wypukłą. Opisano je funkcją pierwszego rzędu. Dla funkcji opisowych obliczono wartości współczynnika em, jako odchylenie wartości doświadczalnych od teoretycznych. Badane procesy zachodziły z różną dynamiką. Potwierdzają to wartości stałych szybkości woi w1 oraz stosunki tych stałych K. Dla prób olejów ogrzewanych w podanych temperaturach i ogrzewanych, po uprzednim naświetleniu UV, obliczono okresy stabilności. W oparciu o przeprowadzone badania stwierdzono, że zarówno wzrost temperatury, jak i naświetlenie powoduje zdecydowanie skrócenie okresu stabilności oleju arganowego. (abstrakt oryginalny)

3

Porównanie stabilności oksydatywnej wybranych olejów tłoczonych na zimno z olejami rafinowanymi

84%

Wroniak M., Łukasik D., Maszewska M.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2006

|

R. 13, nr 1 (46), Supl.

214-221

Celem pracy było porównanie stabilności oksydatywnej olejów: tłoczonych na zimno i rafinowanych. Zakres pracy obejmował ocenę jakości chemicznej i stabilności oksydatywnej olejów w teście Rancimat (120°C) i termostatowym (63°C). Materiałem badawczym były oleje tłoczone na zimno: rzepakowy, sojowy, słonecznikowy i oliwa z oliwek extra virgin oraz oleje rafinowane tych samych gatunków. Oznaczono barwę spektrofotometrycznie, liczbę kwasową, liczbę nadtlenkową, liczbę anizydynową, wskaźnik Totox, liczbę jodową oraz skład kwasów tłuszczowych. W teście Rancimat wykazano, że najdłuższym czasem indukcji charakteryzowała się oliwa z oliwek extra virgin (6,5 h), a kolejne pod tym względem były: olej rzepakowy rafinowany (4,7 h), rzepakowy tłoczony (4,5 h), sojowy rafinowany (3,8 h), sojowy tłoczony (2,7 h), oliwa rafinowana (2,5 h), słonecznikowy rafinowany (2,4 h) i tłoczony (2,2 h). Analizując oleje słonecznikowe i rzepakowe stwierdzono, że oleje: tłoczony na zimno i rafinowany nie różniły się między sobą istotnie pod względem długości czasu indukcji w teście Rancimat. Olej sojowy tłoczony na zimno i oliwa z oliwek extra virgin różniły się statystycznie istotnie od swoich rafinowanych odpowiedników pod względem czasu indukcji. Oliwa extra virgin charakteryzowała się zdecydowanie dłuższym czasem indukcji w stosunku do oliwy rafinowanej. Na podstawie wyników testu termostatowego stwierdzono, że istnieje tendencja szybszego wzrostu pierwotnych i wtórnych produktów utleniania w olejach rafinowanych: rzepakowym, słonecznikowym i sojowym w porównaniu z olejami tłoczonymi na zimno. Przebieg krzywych utleniania był zbliżony w przypadku wszystkich analizowanych olejów. Jednak tempo zmian oksydacyjnych było zróżnicowane, najwolniejsze w oliwie z oliwek, a najszybsze w oleju słonecznikowym. (abstrakt oryginalny)

4

Wpływ modelowych czynników fizycznych na dynamikę przemian oksydacyjnych olejów tłoczonych na zimno

84%

Kondratowicz-Pietruszka E., Ostasz L.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

|

2017

|

nr 7 (967)

33-51

Celem badań było określenie wpływu temperatury i naświetlania promieniami UV na dynamikę oksydacji wybranych olejów tłoczonych na zimno. Oznaczono skład kwasów tłuszczowych olejów oraz liczby charakterystyczne. Próbki olejów ogrzewano w temperaturach 80°C, 100°C i 110ºC bez naświetlania promieniami UV oraz po naświetlaniu. Do określenia zmian oksydacyjnych oleju wykorzystano pomiar liczby nadtlenkowej w czasie ogrzewania. Wraz ze wzrostem temperatury ogrzewania olejów stwierdzono wzrost wartości tej liczby. Badane procesy zachodziły z różną dynamiką, co potwierdzają wartości stałych szybkości oraz stosunki tych stałych. Obliczono odchylenie wartości doświadczalnych od teoretycznych dla funkcji opisowych, a także okresy stabilności prób olejów ogrzewanych w podanych temperaturach i ogrzewanych po uprzednim naświetleniu promieniami UV. Stwierdzono, że zarówno wzrost temperatury, jak i naświetlenie powoduje znaczne skrócenie okresu stabilności badanych olejów. (abstrakt oryginalny)

5

Wpływ barwników chlorofilowych na przebieg utleniania fotosensybilizowanego oleju rzepakowego

84%

Mińkowski K., Bartosiak M., Ciemiński D.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

28 (2021)

|

nr 1 (126)

116-132

Obecność barwników chlorofilowych w olejach ma negatywny wpływ na ich smak, zapach, barwę, przejrzystość, stabilność termiczną i okres trwałości. Związki te są silnymi fotosensybilizatorami procesów utleniania nienasyconych wiązań lipidów, co niekorzystnie wpływa na stabilność oksydacyjną oleju w trakcie przechowywania. Celem pracy była ocena aktywności fotooksydacyjnej barwników chlorofilowych w oleju rzepakowym pod wpływem promieniowania UV-A. Materiałem do badań był rafinowany olej rzepakowy oraz jego triacyloglicerole (TAG). Jako fotosensybilizatory stosowano chlorofil a oraz feofitynę a. Kontrolę procesu fotooksydacji prowadzono poprzez oznaczanie zawartości tlenu singletowego, związków lotnych oraz barwników chlorofilowych. Wykazano, że barwniki chlorofilowe są fotosensybilizatorami fotoutleniania oleju rzepakowego oraz TAG podczas ich ekspozycji na promieniowanie UV-A. Chlorofil a i feofityna a biorą udział w procesie generowania tlenu singletowego. Efektywność fotosensybilizująca chlorofilu a jest wyższa niż feofityny a. Barwniki chlorofilowe mają zróżnicowany wpływ na zawartość i profil substancji lotnych powstających podczas fotoutleniania oleju oraz TAG. Rodzaj fotosensybilizatora ma istotny wpływ na zawartość substancji lotnych ogółem oraz heksanalu w TAG. Maksymalna zawartości substancji lotnych występuje przy dawce fotosensybilizatora na poziomie 0,5 mg/kg. Barwniki chlorofilowe ulegają degradacji w wyniku utleniania tlenem singletowym podczas fotooksydacji oleju rzepakowego i TAG. Feofityna a trudniej ulega degradacji niż chlorofil a. Substancje towarzyszące odgrywają ważną rolę ochronną przed fotoutlenianiem oleju rzepakowego. Ich usunięcie przyczynia się do większego pobrania tlenu singletowego, przyrostu zawartości substancji lotnych ogółem, zmian ich profilu oraz zwiększonej degradacji barwników chlorofilowych. Barwniki chlorofilowe wywierają niekorzystny wpływ na stabilność oksydacyjną oleju rzepakowego podczas jego ekspozycji na promieniowanie UV-A i powinny być z niego usunięte. (abstrakt oryginalny)

6

Zmiany we frakcji fitosteroli i oksyfitosteroli rafinowanego i uwodornionego oleju rzepakowego podczas smażenia frytek

84%

Małecka M., Rudzińska M.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2011

|

nr 196

155-161

Podstawowym kryterium przydatności tłuszczu jako medium smażalniczego jest odporność na utlenianie i działanie wysokiej temperatury, stabilność zapachu i wysoka temperatura dymienia. Ponieważ istnieje zagrożenie szkodliwego wpływu produktów termooksydacji i polimeryzacji tłuszczów dla zdrowia człowieka, a tłuszcze smażalnicze są w znacznej mierze adsorbowane przez ogrzewany produkt, dobór właściwych frytur ma duże znaczenie w aspekcie zapewnienia bezpieczeństwa konsumenta. Celem przeprowadzonych badań było określenie zasięgu zmian we frakcji steroli i oksyfitosteroli w rafinowanym i częściowo uwodornionym oleju rzepakowym z dodatkiem przeciwutleniacza podczas smażenia frytek. Po 24 godzinach smażenia zawartość sumy steroli w oleju rzepakowym zmniejszyła się o 36%, w uwodornionej fryturze - o 18%, a we fryturze z dodatkiem przeciwutleniacza - o 15 %. Frytura z dodatkiem przeciwutleniacza zawierała o około 40% mniej oksyfitosteroli niż frytura kontrolna (bez dodatków). Największą zawartość utlenionych pochodnych fitosteroli stwierdzono w oleju rzepakowym. (abstrakt oryginalny)

7

Quality of Argan Oil for Nutritional and Dermocosmetic Applications

67%

Klensporf-Pawlik D., Ancan M.

Towaroznawcze Problemy Jakości

|

2021

|

nr 1

59-67

Na przełomie ostatnich dwudziestu lat olej arganowy zdobył sławę na całym świecie. Dostępne na rynku obecnie są dwa rodzaje oleju arganowego: spożywczy i kosmetyczny. Oba pozyskiwane są z jądra owocu drzewa arganowego, jednakże w procesie pozyskiwania oleju są niewielkie różnice. Jako olej wysokonienasycony, olej arganowy jest podatny na utlenianie. Dlatego też celem pracy była ocena jakości spożywczego i kosmetycznego oleju arganowego, dostępnego na lokalnym rynku jako produkt z Maroko. Jakość oksydatywna została wyznaczona jako liczba nadtlenkowa, stopień przemian hydrolitycznych jako liczba kwasowa i zawartość wolnych kwasów tłuszczowych. Ponadto wyznaczono skład kwasów tłuszczowych poszczególnych olejów za pomocą chromatografii gazowej, na podstawie którego wyznaczono wskaźniki jakości oleju arganowego. (abstrakt oryginalny)

8

Wpływ stosowania azotu na stabilność oksydacyjną mieszanin oleju rzepakowego z olejem lnianym

67%

Marciniak-Łukasiak K., Żbikowska A., Krygier K.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2006

|

R. 13, nr 2 (47), Supl.

206-215

Przeprowadzone badania miały na celu: określenie stabilności oksydacyjnej mieszanin olejów przy użyciu testu Rancimat (czas indukcji mierzono w temp. 120°C) i testu termostatowego (w temp. 63°C), zbadanie stopnia utlenienia mieszanin olejów podczas 12-tygodniowego testu przechowalniczego, porównanie zmian oksydacyjnych w mieszaninach olejów bez ingerencji gazowej i azotowanych, porównanie zmian oksydacyjnych w mieszaninach olejów z poduszką azotową i przepłukiwanych azotem oraz ocenę sensoryczną mieszanin olejów. Stwierdzono, że olej lniany jest około 6 razy bardziej podatny na utlenianie niż olej rzepakowy. Dlatego olej lniany bogaty w kwasy n-3 i mieszanki z jego udziałem muszą być dodatkowo chronione np. za pomocą gazów inertnych. Zastosowanie azotu do ochrony olejów, szczególnie lnianego, okazało się bardzo efektywne w ograniczeniu utleniania tego oleju: stwierdzono prawie 2-3 krotne zwiększenie trwałości (w zakresie wartości liczby nadtlenkowej do 5). Tworzenie poduszki gazu inertnego nad olejem jest tak samo efektywne w zapobieganiu oksydacji, jak przepłukanie oleju tym gazem. Oznacza to również, że tlen rozpuszczony w oleju nie jest tak znaczącym czynnikiem utleniającym, jak tlen zawarty w opakowaniu nad jego powierzchnią. Na podstawie przeprowadzonych badań chemicznych i oceny sensorycznej można stwierdzić, że bez ingerencji gazowej najlepszymi właściwościami charakteryzowały się mieszaniny oleju rzepakowego z dodatkiem oleju lnianego na poziomie 25 i 50%. (abstrakt oryginalny)

9

Antioxidant Activity of Wheat Bran Extract in Rapeseed Oil

67%

Mikulajová A., Takácsova M., Németh K., Rašová N., Vojteková S.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2003

|

R. 10, nr 2 (35), Supl.

129-133

Tłuszcze ulegają autoutlenieniu prowadzącemu do tworzenia niepożądanych związków. W celu opóźnienia tych procesów stosuje się różne naturalne przeciwutleniacze. Badano właściwości przeciwutleniające etanolowego ekstraktu z otrąb pszennych na stabilność oksydacyjną oleju rzepakowego. Ekstrakt dodawano w ilości 0,1 i 0,3% (v/v). Wyniki oznaczeń liczby nadtlenkowej i wskaźnika TBA wskazują, że ekstrakt z otrąb pszennych wywierał wpływ przeciwutleniający. Działanie hamujące wynosiło 34,4% przy 0,1% dodatku etanolowego ekstraktu otrąb pszennych, a 46% przy 0,3% dodatku tego ekstraku. Ogólna zawartość fenoli w ekstrakcie z otrąb pszennych, oznaczona spektrofotometrycznie przy użyciu odczynnika Folina-Ciocalteu i podana jako równoważnik kwasu taninowego (TAE) wyniosła 0,08 mg TAE/g s.m. (abstrakt oryginalny)

10

Wpływ związków fenolowych nasion na stabilność oksydacyjną i aktywność antyrodnikową wytłoczonych z nich olejów bogatych w pufa n-3

67%

Mińkowski K., Zawada K., Ptasznik S., Kalinowski A.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

20 (2013)

|

nr 4 (89)

118-132

Celem pracy było wykazanie, czy i w jakim stopniu naturalne związki fenolowe występujące w nasionach stanowią barierę przeciwutleniającą dla wytłoczonych z nich na zimno olejów, bogatych w polienowe kwasy tłuszczowe z rodziny n-3. Materiał do badań stanowiły nasiona lnu, lnianki, konopi i żmijowca. Badaniom poddano oleje wytłoczone na zimno, oleje pozbawione natywnych związków fenolowych oraz oleje wzbogacone w hydrofobową frakcję związków fenolowych wyizolowanych z odolejonych nasion. Związki fenolowe ekstrahowano 70 % etanolem na gorąco, a surowy ekstrakt oczyszczano w układzie rozpuszczalników polarnych i niepolarnych. Nasiona charakteryzowały się zróżnicowaną zawartością związków fenolowych, które w niewielkich ilościach przenikały do oleju podczas tłoczenia na zimno. Usunięcie związków fenolowych z olejów skutkowało wyraźnym obniżeniem ich stabilności oksydacyjnej w teście Rancimat oraz aktywności anty- rodnikowej względem rodnika DPPH. Dodatek hydrofobowych związków fenolowych wyizolowanych z nasion poprawiał stabilność oksydacyjną i potencjał antyrodnikowy wytłoczonych z nich olejów. Siła ochronna i antyrodnikowa polifenoli nie była jednak duża. Skuteczność działania tych związków była zróżnicowana w zależności od rodzaju oleju i stosowanej dawki. Najwyższy współczynnik ochronny (0,52) uzyskano w przypadku oleju żmijowcowego, przy zastosowaniu maksymalnej dawki 1500 ppm. Największy wzrost aktywności antyrodnikowej względem rodnika DPPH miał miejsce w oleju lniankowym. (abstrakt oryginalny)

11

Wpływ konfiguracji geometrycznej oktadecenowych kwasów tłuszczowych w żywności na szybkość utleniania lipidów

67%

Szukalska E.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

10 (2003)

|

nr 3 (36)

52-64

W pracy dokonano przeglądu literaturowego w zakresie składu kwasów tłuszczowych w triacyloglicerolach, będących składnikami wielu produktów spożywczych. Wykazano, że dominujące są kwasy oktadecenowe (C 18:1), zarówno izomery cis, jak i trans. Źródłem tych ostatnich są przede wszystkim tłuszcze uwodornione i tłuszcze przeżuwaczy, ale powstają też podczas rafinacji tłuszczów, głównie na etapie odwaniania. Celem pracy było porównanie odporności na utlenianie kwasów oktadecenowych cis i trans. Badania prowadzono na estrach metylowych kwasu oleinowego i elaidynowego oraz na częściowo uwodornionych olejach: oliwkowym i rzepakowym podwójnie ulepszonym. W celu uzyskania prób o tym samym stopniu uwodornienia, jednakowej zawartości kwasów 18:1, lecz różnych proporcjach izomerów cis i trans tych kwasów, uwodornienia prowadzono zarówno na świeżym, jak i częściowo zatrutym siarką katalizatorze niklowym Pricat 9920 lub na katalizatorze niklowo-siarczkowym Pricat 9908. Do badania odporności na utlenianie stosowano 2 przyspieszone testy: skaningowej kalorymetrii różnicowej (DSC) i test termostatowy Schaala. Badania wykazały, że tłuszcze zawierające więcej izomerów trans niż cis kwasów oktadecenowych, przy porównywalnych zawartościach kwasów monoenowych i polienowych, charakteryzują się wyższą odpornością na utlenianie. Upoważnia to do wnioskowania, że konfiguracja geometryczna kwasów tłuszczowych oktadecenowych w triacyloglicerolach ma wpływ na szybkość utleniania tłuszczu. W przypadku estrów metylowych kwasu oleinowego i elaidynowego różnice w odporności na utlenianie były nieznaczne. (abstrakt oryginalny)