Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polish Act on Investment Funds
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie czynników i dynamiki rozwoju rynku funduszy inwestycyjnych od momentu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Stwierdzono, że o kształcie prezentowanego rynku po jego dołączeniu do struktury unijnych rynków instytucji wspólnego inwestowania zdecydowały: (1) wprowadzenie dnia 1 lipca 2004 r. Ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych; (2) zmiana struktury podmiotowej rynku funduszy inwestycyjnych poprzez powstawanie towarzystw oferujących niszowe fundusze inwestycyjne; (3) będące konsekwencją wejścia w życie ustawy istotne wzbogacenie oferty funduszy o fundusze otwarte o różnych konstrukcjach (w tym fundusze parasolowe), fundusze zamknięte o różnych typach (w tym głównie fundusze aktywów niepublicznych) oraz fundusze zagraniczne; (4) wzrost popytu na te fundusze ze strony dotychczasowych i nowych inwestorów indywidualnych, którzy powiększali swe oszczędności dzięki wzrostowi gospodarczemu w Polsce i UE; (5) koniunktura na lokalnym i regionalnym rynku kapitałowym, mająca wpływ na dochodowość funduszy inwestycyjnych i wielkość napływu kapitału do tego rynku. (abstrakt oryginalny)
Ustawa o funduszach inwestycyjnych nie definiuje pojęcia interesu uczestników funduszu, co otwiera je na interpretacje. Pojęcie to nie powinno być jednak podstawą rozszerzającej wykładni przepisów szczegółowych dotyczących obowiązków ustawowych depozytariusza ani uzasadniać faktycznego przekraczania granic pomiędzy rozdzielonymi przez ustawę kompetencjami depozytariusza i zarządzającego funduszem, czy stanowić samoistnej podstawy odpowiedzialności depozytariusza. Klauzula interesu uczestników nie uprawnia ani nie zobowiązuje depozytariusza do oceny, jaki wynik finansowy przyniesie zgodna z prawem i aktami wewnętrznymi inwestycja funduszu, ponieważ takie działanie nie mieści się w katalogu ustawowych obowiązków depozytariusza. W artykule zawarte są rozważania na temat praktycznego znaczenia klauzuli generalnej zawartej w art. 10 u.f.i. dla działalności depozytariusza.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zmian w systemie kontroli wewnętrznej, jakie nastąpiły w związku z nowelizacją ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych oraz wydaniu do tej ustawy przepisów wykonawczych. W części pierwszej przedstawione zostaną zmiany w art. 48 tej ustawy odnoszące się do systemu kontroli wewnętrznej. W części drugiej natomiast scharakteryzowane zostaną cele kontroli wewnętrznej oraz cele wdrażania systemu nadzoru zgodności z prawem działalności towarzystwa. W ostatniej części opracowania wskazane zostaną: tryb, warunki i szczegółowy zakres działania kontroli wewnętrznej w towarzystwie oraz tryb, warunki i szczegółowy zakres działania w towarzystwie systemu nadzoru zgodności z prawem działalności towarzystwa. (fragment tekstu)
Depozytariusz funduszu inwestycyjnego ma trwałe miejsce zarówno w unijnym, jak i krajowym porządku prawnym. Istota jego funkcjonowania związana jest z realizacją obowiązków o różnorodnym zakresie oddziaływania, spośród których na pierwszy plan wysuwają się obowiązki o charakterze nadzorczym. Sposób ich wykonywania jest przedmiotem stosunkowo burzliwej dyskusji w świecie prawniczym. W przedstawianym artykule autor stara się przybliżyć istniejące wątpliwości, nie pozostawiając ich bez odpowiedzi.(abstrakt oryginalny)
Według podatkowego prawa unijnego miejscem opodatkowania podatkiem VAT jest miejsce wykonywania usług, nie siedziba świadczeniodawcy. Dotyczy to tylko niektórych usług, w tym usług bankowych i finansowych. Istotne jest przy tym posiadanie statusu podatnika VAT przez biorcę usług. Opinia taka została wydana w wyroku ETS z 21 października 2004 r. w sprawie BBL (C-8/03). Rozprawa przed Trybunałem odbywała się w trybie prejudycjalnym. Wyrok dotyczył sprawy belgijskiego banku, który zaskarżył krajowego fiskusa do sądu krajowego. (abstrakt oryginalny)
W ostatnich 12 miesiącach zmieniły się niemal wszystkie przepisy w zakresie funduszy inwestycyjnych. Regulacje te zdają się tworzyć odrębną gałąź prawa - prawo funduszy inwestycyjnych.
Autor przedstawił stan funduszy inwestycyjnych i powierniczych działających w Polsce. W pierwszym półroczu 1999 roku na naszym rynku działało 13 towarzystw funduszy inwestycyjnych i powierniczych oraz BRE Bank SA. Autor przeanalizował również podstawowe uregulowania prawne, a także czynniki ograniczające rozwój tych funduszy.
Celem artykułu jest przedstawienie zasad funkcjonowania funduszy inwestycyjnych w Polsce, na podstawie obowiązującego obecnie ustawodawstwa, co ma szczególne znaczenie w związku z akcesją Polski do konkurencyjnych rynków Unii Europejskiej. Omówiono ustawodawstwo polskie regulujące działalność funduszy inwestycyjnych, zasady organizacyjne funkcjonowania funduszy, charakter uczestnictwa w funduszach oraz mechanizm funkcjonowania polskich funduszy inwestycyjnych.
Autor omawia istotne zmiany wprowadzone we wrześniu 2008 r. do ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy Prawo Bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym. Nowelizację przyjętych regulacji tłumaczy skutkiem zastosowanych zmian w przepisach dotyczących rynku kapitałowego, w szczególości funduszy zamkniętych.
Celem artykułu jest prezentacja innowacyjnych produktów oszczędnościowych, którymi są fundusze dla indywidualnych klientów banku.
W artykule przedstawiono definicje funduszy inwestycyjnych oraz związane z nimi podmioty. Taki fundusz może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz. Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako fundusz: otwarty; specjalistycznie otwarty; zamknięty; mieszany. Aktywa funduszy są przechowywane przez bank-powiernik, będący instytucją niezależną od towarzystwa funduszy inwestycyjnych.
Kontrakt adhezyjny to taki, który można jedynie zawrzeć lub odrzucić, nie mając jednocześnie możliwości negocjowania jego warunków. Przykładem może być kontrakt zawierany pomiędzy uczestnikiem otwartego funduszu inwestycyjnego (inwestor indywidualny), a zarządzającym tym funduszem (inwestor instytucjonalny). Pomiędzy tymi stronami zachodzą relacje, które uznaje się za paradygmat zachowań i określa w literaturze przedmiotu jako teoria agencji. Cechą charakterystyczną tych relacji jest istnienie kontraktu o charakterze ekonomicznym, w którym jedna ze stron (zleceniodawca-pryncypał) powierza do wykonania drugiej stronie (zleceniobiorcy-agentowi) określone czynności mającej przynieść korzyść pierwszej z nich. Treść opracowanie, to rozważania nad zasadnością wykorzystania aparatu pojęciowego teorii agencji do opisu i analizy relacji zachodzących pomiędzy inwestorem indywidualnym a instytucjonalnym. Zastosowanie teorii agencji do analizy ryzyka w tego typu kontraktach, pozwala na identyfikację ewentualnych przyczyn, a nie tylko symptomów, niezadawalającego (dla zleceniodawcy) sposobu realizacji kontraktu.
Dyrektywa MiFID powinna zacząć obowiązywać we wszystkich krajach unijnych od 1 listopada 2007 roku. W Polsce nie będzie – brakuje przepisów prawnych. Ministerstwo Finansów za jeden z powodów opóźnienia we wdrażaniu dyrektywy dotyczącej rynku instrumentów finansowych (MiFID) uważa przedterminowe wybory, a co za tym idzie, brak czasu na przegłosowanie niezbędnych nowelizacji ustaw. Nowelizacje dotyczą wielu ustaw, m.in. Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, Ustawy o ofercie publicznej i Ustawy o funduszach inwestycyjnych. Prawda jednak jest bardziej brutalna. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono rozważania dotyczące procesu sekurytyzacji w kontekście polskiego prawa. Zasadnicze regulacje odnoszące się do sekurytyzacji ustawodawca zawarł w Prawie bankowym oraz w ustawie o funduszach inwestycyjnych.
Celem tego artykułu jest przybliżenie zmian wprowadzonych do ustawy o funduszach inwestycyjnych, w związku z wejściem w życie nowych dyrektyw regulujących działanie podmiotów zbiorowego inwestowania. Omówione zostaną także zmiany w ustawie z 2000 r., gdyż ich wprowadzenie było jednym z etapów przystosowania polskiego prawodawstwa do dyrektyw Unii Europejskiej.
Nadal istnieją bariery utrudniające rozwój różnych forma zbiorowego lokowania pieniędzy. Należy je jak najprędzej usunąć. Przenoszenie kapitału pomiędzy subfunduszami niemającymi osobowości prawnej powinno być wolne od podatku.
Omówiono sytuację krajowych funduszy venture capital. Rynek ten jest tak podzielony, że w większe, kosztowniejsze projekty wchodzą zagraniczne firmy, a w mniejsze inwestycje krajowe. Istnieje jeszcze kryterium, takie jak: branże czy wiek firmy. Dalszemu rozwojowi funduszy ma sprzyjać liberalizacja przepisów oraz rosnące kapitałowo obecnie fundusze emerytalne.
Polski sektor asset management na marginalne znaczenie na tle rynku europejskiego, ale jednocześnie należy do najszybciej rozwijających się na kontynencie. Do walki o zarządzanie cudzymi pieniędzmi powoli włączają się towarzystwa funduszy inwestycyjnych.
W związku z kryzysem gospodarczym wielu klientów banków ma problemy ze spłatą swoich należności. Ustawa z 4 września 2008 roku o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych , ustawy- Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym wprowadziła uregulowania, które w przyszłości ułatwią bankom sprzedaż wierzytelności do funduszy sekurytyzacyjnych. W artykule omówiono wprowadzone zmiany oraz ich skutki.
Nowa ustawa o funduszach inwestycyjnych, nad którą rozpoczęły się prace w parlamencie, ma dostosować rynek do wymogów unijnych i zwiększyć konkurencyjność polskiej oferty. Jednak prace nad nowym prawem opóźniają się.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.