Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Niepodległościowa myśl polityczna w okresie poprzedzającym transformację ustrojową w Polsce na podstawie dokumentów programowych Polskiej Partii Niepodległościowej

100%

Obrębska J.

Humanities and Social Sciences

|

2015

|

20 (XX)

|

nr 22 (3)

91-102

Polska Partia Niepodległościowa powstała w 1985 r. i była ugrupowaniem, które przez szerzenie pism i broszur wydawanych w drugim obiegu promowało politykę antysowiecką, antykomunistyczną, uważając PZPR, które ówcześnie sprawowało rządy za władzę nielegalną. Partia PPN w treściach programowych nawiązywała do treści wywodzących się z nauki społecznej Kościoła katolickiego, a także szczególnie podkreślała chęć współpracy z innymi narodami w walce o odzyskanie niepodległości. W warstwie ideowej program partii miał powielać programy demokratycznej prawicy na Zachodzie. Obserwując rosnący kryzys w Polsce, PPN uważała za konieczne prowadzenie takiej polityki społecznej i gospodarczej, aby zapewnić dobrobyt wszystkim obywatelom, a zwłaszcza zadbać o potrzeby rodzin. Życie kulturalne, oświata i wychowanie powinny kształtować poczucie narodowej tożsamości i umacniać świadomość narodową. Według PPN obalenie komunizmu w Polsce nie musi odbywać się pokojowo, proponowali w zamian "opór czynny", co w efekcie mogłoby doprowadzić nawet do wybuchu powstania zbrojnego.Partia ta była partią bezkompromisową, nieuznającą żadnych umów z komunistami,w przeciwieństwie do Solidarności związanej z Lechem Wałęsą. W związku z tym PPN nie brała udziału w obradach Okrągłego Stołu, traktując je jako "zdradę" oraz bojkotowała wybory kontraktowe w czerwcu 1989 r. Celem artykułu jest przedstawienie myśli politycznej PPN na podstawie wybranych dokumentów programowych opublikowanych w okresie PRL. (abstrakt oryginalny)

2

Parliamentary Opposition and Democratic Transformation Issues - Central and Eastern Europe in Focus

75%

Kovalchuk V., Sofinska I.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2022

|

Vol. 31, nr 5 Contemporary Challenges of Parliamentarism - Theory and Practice. Special Issue Devoted to the Memory of Professor Wojciech Orłowski (1963-2019)

219-231

Wybory demokratyczne wyłaniają zwycięzców i przegranych. Co zrozumiałe, zwycięzcy tworzą rząd (koalicję rządzącą), a przegrani - opozycję. W artykule przedstawiono ramy do porównywania uprawnień do kształtowania polityki przez opozycję parlamentarną w demokracjach parlamentarnych Europy Środkowo-Wschodniej (Czechy, Węgry, Litwa, Polska, Ukraina). W 2022 r. demokracja wymaga partii opozycyjnej z perspektywą (odzyskania większości) w parlamencie. Uprawnienie opozycji parlamentarnej do przeciwstawiania się rządowi utworzonemu przez rządzącą większość jest fundamentalną cechą demokracji liberalnej. Realizacja wartości konstytucyjnych (demokracji, rządów prawa itp.) w państwach Europy Środkowo-Wschodniej pokazuje rzeczywisty poziom rozczłonkowania, polaryzacji, a nawet kartelizacji opozycji. Lista Rule of Law Index 2021 wyraźnie wskazuje, że wśród badanych państw Europy Środkowo-Wschodniej Litwa zajmuje 18. miejsce, Czechy - 22., Polska - 36., Węgry - 69., a Ukraina - 74. Wskaźnik praworządności dotyczy ograniczeń władzy rządu, braku korupcji, przejrzystości działań władzy oraz innych spraw związanych z misją opozycji parlamentarnej. Dystans (nie tylko ideologiczny) pomiędzy rządzącą większością a opozycją parlamentarną polega na zdolności do utworzenia rządu, uczestnictwie w kreowaniu polityki, kontrolowaniu strategii czy polityki rządowej (populistycznej). (abstrakt oryginalny)

3

Władza a opozycja w latach 2005-2007

75%

Antoszewski A.

Studia i Prace Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2010

|

nr 9

169-180

W artykule przedstawiono analizę stosunków pomiędzy rządzącymi a opozycją po wyborach przeprowadzonych w 2005 r. Wybory te zostały uznane przez zwycięzców jako motywujące koncepcję IV Rzeczypospolitej.

4

Postawy antysystemowe młodzieży w wybranych państwach socjalistycznych Europy Środkowo- Wschodniej w latach 1945-1956 - zarys problematyki

75%

Wołoszyn J.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2020

|

Vol. 18, z. 4 Dylematy wyboru modelu rozwojowego państw Europy Wschodniej

203-219

Zmiany zachodzące w państwach Europy Środkowo-Wschodniej po 1945 r. odebrały młodzieży podmiotowość, pozbawiły ją możliwości legalnego funkcjonowania poza strukturami kontrolowanymi przez rządzących, których działania zagrażały istotnym dla niej wartościom. Część młodych ludzi podjęła próbę mniej lub bardziej czynnego oporu, zwykle uwarunkowanego aksjologicznie. Przybierał on m.in. formę odmowy uczestnictwa w oficjalnych organizacjach i utrzymania członkostwa we wspólnotach wyznaniowych. Niektórzy publicznie wyrażali sprzeciw, np. uczestniczyli w ulicznych manifestacjach. Inni wstępowali do antykomunistycznego podziemia lub tworzyli własne konspiracyjne grupy. Postawy antysystemowe młodzieży omówiono na przykładzie: Białorusi, Estonii, Czechosłowacji, Litwy, Łotwy, NRD i Ukrainy.(abstrakt oryginalny)

5

Historyczno-polityczne przesłanki reformy polskich służb specjalnych w latach 1989-1990.

75%

Machniak A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica.

|

2022

|

28

|

nr 370

131-143

Schyłek ostatniej dekady komunizmu w Polsce skutkował istotnymi zmianami. 4 czerwca 1989 roku miały miejsce pierwsze częściowo wolne wybory, zakończone zwycięstwem opozycji reprezentowanej przez Komitet Obywatelski zorganizowany przez "Solidarność". Poparcie społeczne poskutkowało uzyskaniem przez "Solidarność" 35% możliwych mandatów w tzw. Sejmie kontraktowym oraz 99 ze 100 mandatów w Senacie. Zaplanowano szereg reform mających przebudować państwo ekonomicznie, jak również zagwarantować Polsce bezpieczeństwo i dobre stosunki międzynarodowe. Pojawiły się pierwsze aspiracje związane z akcesem do NATO oraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej. Rozpoczęto dyskusję o niezbędnym rozliczeniu z przeszłością.(fragment tekstu)

6

The Alternative Society Movement (RSA) against a Background of Other Youth Formations of Political Opposition in the Polish People's Republic (PRL) in the 1980s

63%

Wierzbicki M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2016

|

Vol. 14, z. 5 Transformacja, integracja i kryzysy w Europie Środkowej i Wschodniej

317-336

The paper raises the issue of the presence and uniqueness of RSA among political youth opposition in PRL in the 1980s. The very phenomenon of political oppositional activity among youth on such a large scale was undoubtedly unique to Poland when compared with other countries of the Eastern Bloc. In the period between 1980 and 1990, at least 400 organizations, movements, circles and groups were created. RSA's originality consisted in formulating a political program that encouraged the Polish society to emancipate both from communist enslavement and capitalist system fostered by the Solidarity political opposition. The uniqueness of this formation came also from its acting both as a political opposition movement as well as a youth subculture which enabled it to survive the break-up of the whole current of the political opposition in the Polish youth millieu that took place in 1990.(original abstract)

7

Rewolucja na Granicie - pierwszy krok ku niepodległości Ukrainy

63%

Sawa-Czajka E.

Studia Społeczne

|

2017

|

nr 2 (17)

11-18

Historia Ukrainy w końcu XX i w pierwszych dziesięcioleciach XXI wieku przyniosła temu krajowi aż trzy znaczące wydarzenia, które potocznie nazywa się rewolucjami, ponieważ wpłynęły na dzieje Ukrainy bardziej niż jakiekolwiek inne wydarzenia historyczne tego okresu. Pierwsza - Rewolucja na Granicie w 1990 roku odbyła się, gdy Ukraina pozostawała częścią Związku Radzieckiego. Głównym hasłem ówczesnych studenckich protestów było nie podpisywanie nowej umowy związkowej. Pomarańczowa Rewolucja w końcu 2004 roku nastąpiła w związku ze sfałszowanymi wyborami prezydenckimi przegranymi przez Wiktora Juszczenkę. EuroMajdan 2013/2014 natomiast był konsekwencją nie podpisania przez Ukrainę umowy przedakcesyjnej z UE w czasie spotkania Partnerstwa Wschodniego w Wilnie w listopadzie 2013 roku. Każde z opisanych wydarzeń w różnym stopniu wpłynęło na decyzje ówczesnych władz i zmiany na najwyższych stanowiskach państwowych oraz zmiany kierunku polityki kraju. (fragment tekstu)

8

Paranoja polityczna jako rys społeczno-politycznej mentalności Polaków

63%

Korzeniowski K.

Studia Ekonomiczne / Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Ekonomicznych

|

2012

|

nr 4 (75)

545-566

Celem artykułu jest przedstawienie zjawiska paranoi politycznej oraz wybranych poglądów na temat państwa, ważnych kwestii społecznych i ustrojowych osób politycznie paranoicznych. Podstawą empiryczną była seria badań zrealizowanych na próbach reprezentatywnych osób dorosłych w latach 90. XX i w pierwszej dekadzie XXI wieku. Pokazano dane wskazujące, że paranoi politycznej nie można uważać za zjawisko psychopatologiczne. Stwierdzono, że nasilenie paranoi politycznej wzrastało w latach transformacji systemowej i konsolidacji demokracji w Polsce. Okazało się, że osoby paranoiczne polityczne opowiadają się za państwem solidarystycznym oraz populistycznymi rozwiązaniami problemów społeczno-ekonomicznych. Stwierdzono, że osoby paranoiczne politycznie nie rozumieją demokracji zgodnie z definicją słownikową, a bliskie im jest rozumienie demokracji jako państwa wyznaniowego i opiekuńczego. Wskazano na istotne psychologiczne korzyści wynikającego z paranoicznego myślenia politycznego. (abstrakt oryginalny)

9

Włoska Partia Socjalistyczna i opozycja zza "żelaznej kurtyny": przypadek Polski w kontekście relacji Craxi-Solidarność

63%

Landoni E.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica.

|

2020

|

25

|

nr 325

5-53

Wybór Bettino Craxiego na sekretarza generalnego Włoskiej Partii Socjalistycznej oznaczał, od 1976 r., bardzo ważny punkt zwrotny w historii włoskiego socjalizmu. Jego dynamiczne i charyzmatyczne przywództwo faktycznie przyczyniło się do głębokiej rewizji jego ideologicznych zalążków, tak zwanego marksizmu naukowego, a przede wszystkim do odzyskania humanitarnych i wolnościowych propozycji przedmarksistowskiego socjalizmu. Doprowadziło to do wyraźnego i ostatecznego potępienia modelu marksistowsko-leninowskiego, który znalazł swoją praktyczną realizację w systemie sowieckim i krajach za kurtyną. To skłoniło Włoską Partię Socjalistyczną do poparcia antykomunistycznej dysydencji i nawiązania silnych relacji z polską opozycją a przede wszystkim z Solidarnością (ruchem Solidarności). Craxi, zarówno w roli sekretarza generalnego WPS, jak i premiera Włoch, był w stanie zapewnić jej ogromne wsparcie polityczno-dyplomatyczne. Do tej pory historia tych stosunków nie została jeszcze odpowiednio zbadana, dlatego niniejszy artykuł ma na celu wypełnienie tej luki.

10

The Hungarian October Party against the Round Table Talks Comparison with the Contemporary Critics of the Polish Transition

63%

Balázs I. M.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2022

|

34

67-82

Rozmowy Okrągłego Stołu odbywające się pod koniec lat 80. ubiegłego wieku na Węgrzech i w Polsce były szeroko krytykowane przez siły ówczesnej opozycji nieuczestniczące w negocjacjach. Na Węgrzech do krytykujących należała Partia Węgierskiego Października, która uznała tę formę transformacji za wadliwą i sprzeczną z interesami społeczeństwa. Formacja, której przewodził György Krassó, mająca powiązania z Polską, zasłynęła przede wszystkim dzięki ulicznym happeningom. Krytyka Partii pod adresem uczestników obrad węgierskiego Okrągłego Stołu przypomina "niekonstruktywną" ocenę polskiego Okrągłego Stołu formułowaną przez przedstawicieli ówczesnych polskich sił opozycyjnych. (abstrakt oryginalny)

11

Influence of the Interrelations between Power and Opposition on Democracy in Poland. Selected Aspects

63%

Nagornyak T., Buslenko V.

Przegląd Europejski

|

2021

|

nr 3

179-193

W artykule wskazano teoretyczne i metodologiczne ujęcia dotyczące wpływu wzajemnych relacji władza-opozycja na wzmacnianie i osłabianie demokracji. Na podstawie analizy szeregu wskaźników i współczesnego procesu politycznego w Polsce ustalono, że demokratyzacja przebiega na tle trwałego formowania i utrwalania relacji między dwoma przeciwstawnymi biegunami w sferze politycznej. Odchodzenie od demokracji zwiększa dystans między dwiema konkurującymi ze sobą stronami - prorządową i opozycyjną. Automatycznie gromadzi to potencjał siły bieguna. Współzależności między władzą a opozycją zamieniają się w siłę rozwarstwienia i wyrównywania, co pozwala na zmniejszenie "deficytu demokracji" i doprowadzenie ustroju do stanu równowagi.(abstrakt oryginalny)

12

Wewnątrzpartyjne konflikty w głosowaniach sejmowych w PO i PiS w latach 2001-2014

63%

Stolicki D.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica.

|

2015

|

15

|

nr 194

134-164

(...) od czasu do czasu w każdym klubie parlamentarnym zdarzają się głosowania, w których ujawniają się rozbieżności wewnętrzne. Celem poniższego artykułu jest analiza takich przypadków w dwóch największych ugrupowaniach na współczesnej polskiej scenie politycznej, tj. w Platformie Obywatelskiej oraz Prawie i Sprawiedliwości. Kryterium rozróżnienia głosowań konfliktowych i niekonfliktowych, które będzie wykorzystywane w tym artykule, jest poziom spójności (unity) klubu parlamentarnego partii. (fragment tekstu)

13

Liga Narodowo-Demokratyczna - pierwszy proces organizacji konspiracyjnej po 1956 roku

63%

Kawęcki K.

Studia Społeczne

|

2012

|

nr 1 (6)

129-141

W 1959 r. około dziesięcioosobowa grupa studentów uczelni warszawskich podjęła inicjatywę utworzenia poufnej organizacji odwołującej się do myśli politycznej i tradycji ruchu narodowo-demokratycznego. Liderzy - Józef Kossecki i Przemysław Górny nawiązali wcześniej kontakty z działaczami endeckimi Leonem Mareckim i Janem Bogdanowiczem. Służba Bezpieczeństwa podjęła akcję rozpracowania i rozbicia grupy pod kryptonimem "Związek". Realizację planu nadzorował wiceminister Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Antoni Alster. 7 maja 1960 r. w Warszawie w Domu Akademickim Politechniki Warszawskiej zatrzymano sześciu uczestników spotkania. Pozostałych aresztowano w miejscach zamieszkania. Rozpoczęło się śledztwo w sprawie utworzenia i działalności "Związku, którego istnienie, ustrój i cel pozostawały tajemnicą wobec władzy państwowej". Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie 29 maja 1961 r. skazano Józefa Kosseckiego i Przemysława Górnego na dwa lata więzienia, Janusza Krzyżewskiego i Henryka Klatę na dziesięć miesięcy oraz Mariana Barańskiego i Zbigniewa Kwietnia na sześć miesięcy z zawieszeniem na dwa lata. O procesie Ligi Narodowo-Demokratycznej - pierwszym po 1956 r. - informacje przekazali korespondenci Agencji France Presse oraz Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa. We wrześniu 1991 r. w wyniku rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego członkowie LN-D zostali zrehabilitowani. (abstrakt oryginalny)

14

Służba Bezpieczeństwa wobec środowisk narodowych w latach 1956-1959

63%

Kawęcki K.

Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2012

|

nr 9 (2)

167-180

Przemiany polityczne w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej po październiku 1956 roku oznaczały symboliczny koniec tzw. stalinizmu. Zmieniły się również formy eliminacji z życia publicznego przeciwników politycznych. Kierownictwo Ministerstwa Spraw Wewnętrznych uznało, że w nowej, popaździernikowej rzeczywistości należy przyjąć inne metody zwalczania niezależnych ośrodków przede wszystkim z uwagi na fakt, że przemiany polityczne po 1956 roku spowodowały, że wiele osób z dawnej sieci agenturalnej odmówiło dalszej współpracy. Zwracano uwagę na niewystarczające organizowanie nowych werbunków i brak prowadzenia planowanej pracy agenturalnej. Ten stan rzeczy potwierdziły kontrole jednostek terenowych SB. Pozytywne oceny MSW uzyskały jednostki SB w Katowicach, Bydgoszczy, Białymstoku, Rzeszowie, Kielcach i Lublinie. Po październiku 1956 roku Służba Bezpieczeństwa odnotowywała ożywienie działalności "elementów endeckich". Wyrazem tej aktywności było nawiązanie kontaktów między narodowcami zarówno w kraju jak i za granicą, rożne spotkania dyskusyjne i próby infiltracji legalnych stowarzyszeń i organizacji przez członków Stronnictwa Narodowego i Obozu Narodowo-Radykalnego - Organizacja Polska. W raportach SB jest mowa o "nielicznych przejawach wrogiej działalności" zwolnionych z więzienia narodowców. Metodą zwalczania środowisk narodowych poświęcona była narada funkcjonariuszy MSW, która miała miejsce w czerwcu 1957 roku w Legionowie. Centrala MSW nakazywała, aby nawet najmniejsze symptomy kontaktów narodowców ze środowiskami emigracyjnymi spotkały się ze zdecydowanym przeciwdziałaniem. Zwracano uwagę na przyjęcie właściwej hierarchii działań operacyjnych. W pierwszej kolejności najwięcej uwagi operacyjnej należało poświęcić tym byłym członkom SN i ONR-OP, którzy wykazali aktywność po październiku 56 roku. Następnie - tym, którzy potencjalnie zdolni są do politycznego działania lub z racji wykonywanego zawodu mają możliwość oddziaływania na otoczenie (nauczyciele, adwokaci, działacze klubów i stowarzyszeń). W dalszej kolejności w centrum zainteresowania miały się znaleźć sprawy związane z konkretnymi osobami, od dawna pozostającymi w zainteresowaniu służb. Chodziło o kontynuację działań operacyjnych w tym zakresie. (fragment tekstu)

15

Wprowadzenie do myśli geopolitycznej Leszka Moczulskiego

63%

Koziński B.

Horyzonty Polityki

|

2014

|

5

|

nr 11 Ćwierć wieku wolności : Polska 1989-2014

141-158

Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono biografię Leszka Moczulskiego. Druga część prezentuje kwestię zasadniczą owego artykułu, czyli najważniejsze elementy myśli geopolitycznej L. Moczulskiego w korelacji do współczesnego położenia geopolitycznego Polski. Chociaż jego publikacje obejmują wielopłaszczyznowy zakres dorobku geopolityki, to charakteryzują się kilkoma zasadniczymi kwestiami. Zaliczyć do nich powinno się geopolityczne położenie historycznych ziem polskich, historię militarną i polityczną kampanii polskiej w 1939 roku, a także kształtowanie się kontynentu europejskiego (w tym powstanie i rozwój UE). Poza zamiarem naukowym, tekst ma na celu zwrócenie uwagi czytelnika na to, czy Leszek Moczulski w swojej twórczości naukowej posiada określone fundamenty aksjologiczne. Nadto, w dalszej kolejności ma pokazać podstawy owej myśli, które doprowadziły autora do sformułowania następującej hipotezy badawczej: W sytuacji, gdy L. Moczulski swoją działalność naukową rozpoczynał w komunistycznej Polsce, kiedy ówczesna władza cenzurowała większość prac naukowych, zasadne wydaje się twierdzenie, że jego praktyka akademicka została poważnie ograniczona przez brak możliwości badania wszystkich aspektów geopolitycznych ówczesnego świata. Podstawowym wnioskiem artykułu jest fakt, że panująca cenzura w komunistycznej Polsce i przerwanie badań ze względu na działalność opozycyjną doprowadziły do ograniczenia kariery naukowej Moczulskiego. Co więcej, jego myśl geopolityczna jest aktualna w integracji państw Międzymorza, szczególnie, że sprawa koegzystencji państw tego regionu jest jednym z największych wyzwań w bieżącej polityce europejskiej. (abstrakt oryginalny)

16

Czechosłowacja w latach 1989-1992. Od aksamitnej rewolucji do aksamitnego rozpadu federacji

63%

Szczepaniak M.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1995

|

nr 226

38-58

W procesie przebudowy ustroju politycznego Czechosłowacji można wyróżnić dwie fazy. Pierwszą zapoczątkowała opozycja polityczna i zakończyła "aksamitna rewolucja" likwidacją OF i VPN w 1991 roku. Druga faza to rozpad federacji czechosłowackiej i powstanie dwóch odrębnych państwowości. Artykuł jest poświęcony tej problematyce.

17

Kształtowanie się polskiego systemu partyjnego w latach 1989-1994

63%

Gołata K.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1995

|

nr 226

5-20

Omówiono kształtowanie się polskiej sceny politycznej w latach 1989-1994, ewolucję "starych" partii, działanie opozycji politycznej jako źródła tworzenia się nowych partii i programy partii działających obecnie.

18

Przywództwo polityczne w opozycji. Przypadek Jarosława Kaczyńskiego

63%

Dobrowolski M.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2016

|

17

117-139

Celem postawionym w niniejszym artykule jest zanalizowanie przywództwa politycznego Jarosława Kaczyńskiego wewnątrz i na zewnątrz partii Prawo i Sprawiedliwość oraz cech relacji stworzonej przez niego ze zwolennikami, dzięki którym zdołał on utrzymać swoją zwierzchność i newralgiczną pozycję w kierownictwie stronnictwa politycznego oraz zbudować odporną na upływ czasu bazę społeczną w elektoracie. Realizując założone zadanie, przybliżę najpowszechniejsze ujęcia przywództwa politycznego oraz pojęcie przywództwa partyjnego. Następnie scharakteryzuję przywództwo Jarosława Kaczyńskiego, korzystając z dwóch nurtów badawczych tego zjawiska: instytucjonalnego i relacyjnego. W tym celu odwołam się do źródeł takich, jak artykuły prasowe i udostępnione w mediach elektronicznych, a bazę statystyczną stanowić będą komunikaty z badań CBOS. (fragment tekstu)

19

Electoral Defeat and Party Change: When do Parties Adapt?

63%

Pacześniak A., Bachryj-Krzywaźnia M., Kaczorowska M.

Political Preferences

|

2020

|

nr 27

63-78

Electoral defeat has sometimes been called the mother of party change, but is this reputation warranted? In this paper we investigate whether party characteristics such as government status, party systemic origins, or ideological family affect how parties respond to defeat. Examining 73 parties in 28 countries, considering party efforts to change their leadership, their programs and their organizations, we conclude that only systemic origin (post-communist vs. West European countries) is a relevant factor affecting depth of party change. Parties take some corrective actions after electoral defeat, however, they are not likely to be a wholesale reforms. Thus, it would be more accurate to describe electoral defeat as a midwife of a party change, not as its mother. (original abstract)

20

Soviet Manipulation of the Memory of the Lithuanian Guerrilla War

63%

Jurkutė M.

Polish Political Science Review. Polski Przegląd Politologiczny

|

2015

|

Vol. 3, Iss. 1

4-16

The paper analyses the transformation of the collective memory of the Lithuanian guerrilla war (1944-1953) during the Soviet occupation. The problem that arises on observation of the collective memory of Guerrilla war period is the disparity between the sense and meaning of the guerilla war as it was happening and the shapes of its memory that emerged at the beginning of the perestrojka and the reestablishment of the independence. The shift from the high support for the resistance and it's goals in the 50's to the ignorance of it can be observed, as well as the changing of the perception of it as the fight between two sovereign countries (Lithuania and the SSRS) towards the internal conflict in Lithuanian society. The paper raises the question about the reasons for this transformation and the impact of Soviet propaganda (expanding it to the scope of "historical culture" in Jorn Rüsen terms). The research of one peculiar sphere of soviet historical culture, that is, the building of monuments and carrying out of the related memorial practices, proved, that the forms and the intensity of the development of the soviet narrative of the Lithuanian Guerrilla war were poor and inconsequential. Such a results support the hypothesis that the soviet historical culture was not decisive in transformation of a collective memory, and that suggests to pay more attention not to the actions of the regime, but to sociological, sociohistorical and anthropological research of Lithuanian soviet society.(original abstract)