Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka rezerw walutowych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Celem opracowania jest analiza i ocena poziomu oraz struktury geograficznej i walutowej rezerw dewizowych na świecie oraz zmian, jakie zaszły w tym obszarze w latach 1995-2012. Dynamiczny przyrost rezerw walutowych w ciągu minionej dekady dalece skoncentrowany w wąskiej grupie gospodarek, aktywów i walut stworzył potencjalną kolejną bańkę spekulacyjną oraz wyjątkowo silną broń finansowo-gospodarczą i polityczną. Ewentualne zmiany zasad strategii zarządzania rezerwami dewizowymi przez ich największych posiadaczy stanowić mogą poważne zagrożenie dla stabilności międzynarodowego systemu walutowego, rynków finansowych, wypłacalności gospodarek, a więc funkcjonowania całej gospodarki światowej. (abstrakt oryginalny)
Oficjalne rezerwy walutowe to znajdujące się w posiadaniu i w pełni kontrolowane przez władze monetarne kraju płynne aktywa zagraniczne, których celem jest zabezpieczenie operacji wyrównujących bilans płatniczy kraju, umożliwienie przeprowadzenia interwencji na rynku walutowym bądź uzyskanie dochodów z nadwyżek walutowych. Na świecie, a szczególnie na rynkach wschodzących, obserwuje się duże zmiany w zakresie wielkości, struktury i zarządzania oficjalnymi rezerwami walutowymi. Nowym trendem w obszarze rezerw walutowych jest powierzanie zarządzania częścią rezerw walutowych specjalnym funduszom państwowym. Tym zagadnieniom autor poświęcił swoje opracowanie. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Adekwatność poziomu i struktury rezerw dewizowych Chin
75%
Celem artykułu jest analiza strategicznych aspektów zarządzania rezerwami dewizowymi Chin w kontekście dynamicznej akumulacji rezerw prowadzonej przez ten kraj. Hipoteza artykułu zakłada, że wskutek dynamicznej akumulacji poziom rezerw dewizowych Chin utrzymuje się na ponadoptymalnym poziomie, co stwarza problemy w zarządzaniu nimi oraz jest źródłem kosztów i ryzyka dla gospodarki Chin. Zastosowane metody badawcze obejmują analizę danych statystycznych dotyczących rezerw dewizowych i wybranych zmiennych makroekonomicznych dla gospodarki Chin oraz analizę porównawczą i studium literatury przedmiotu. Przeprowadzona w artykule analiza rezerw dewizowych Chin pod kątem tradycyjnie stosowanych miar adekwatności pokazuje, że zasób rezerw Państwa Środka przekracza poziom określony jako optymalny. Prowadzi to do wzrostu kosztów związanych z utrzymywaniem nadwyżkowej części rezerw, która nie jest już niezbędna do prawidłowego wypełniania funkcji rezerw dewizowych. W związku z tym można uznać, że strategia zarządzania rezerwami dewizowymi w Chinach nie zapewnia efektywnej realizacji jednego ze swoich podstawowych celów, a mianowicie zapewnienia ich adekwatnego w stosunku do potrzeb danej gospodarki poziomu. Ponadto z analizy struktury walutowej, geograficznej i inwestycyjnej chińskich rezerw dewizowych wynika, że strategia zarządzania nimi pozostaje konserwatywna, a przeważającą część aktywów rezerwowych stanowią nominowane w dolarach rządowe papiery dłużne Stanów Zjednoczonych. Strategia taka rodzi zatem dodatkowe koszty i staje się źródłem wielu rodzajów ryzyka. Należy jednak podkreślić, że widoczna jest zmiana strategii inwestycyjnej w kierunku zwiększenia dochodowości rezerw, czego przejawem jest przede wszystkim wzrost udziału akcji w rezerwach walutowych Państwa Środka.(abstrakt oryginalny)
Artykuł jest przybliżeniem poglądów prof. J.A. Frankla na temat zmian w stanie wiedzy na temat globalnych finansów. Frankel komentuje dotychczas przyjęte poglądy na temat wyboru najlepszego pod względem płynności kursu walutowego, polityki manipulacyjnej kursem waluty narodowej oraz dylematu polityki monetarnej pomiędzy wyznaczaniem celu inflacyjnego a zapobieganiem powstawaniu baniek spekulacyjnych. Frankel komentuje też dylemat dotyczący decyzji dotyczącej wyboru waluty rezerwowej (dolar czy wiele róznych aktywów) oraz zadaje pytanie o właściwy sposób kontroli globalnego rynku finansowego.
Dynamiczny przyrost aktywów rezerwowych stanowi fenomen współczesnej gospodarki światowej. Tempo akumulacji rezerw przyśpieszyło wyraźnie od 2000 r., kiedy to średni roczny przyrost globalnego zasobu rezerw przekracza 20%. Zjawisko to odnosi się zasadniczo do krajów emerging markets, które akumulując rezerwy pochodzące z nadwyżek na rachunku obrotów bieżących i/lub kapitałowych dokonują transferu krajowych oszczędności netto za granicę, co stanowi, zważywszy na słaby rozwój gospodarczy tej grupy krajów, paradoks współczesnej gospodarki światowej. Dominuje pogląd, wsparty licznymi badaniami empirycznymi w tym zakresie, że poziom rezerw akumulowanych przez te kraje osiągnął poziom ponadoptymalny, co oznacza znaczną przewagę kosztów nad korzyściami z polityki akumulacji. (fragment tekstu)
Rezerwa IBNR to rezerwa zawiązywana z tytułu szkód zaistniałych, lecz niezgłoszonych do dnia kalkulacji rezerw TU. Jest uważana za najważniejszą z rezerw majątkowych, która istotnie wpływa na gospodarkę finansową zakładów ubezpieczeń. Artykuł przedstawia wybrane praktyczne metody szacowania rezerwy IBNR, ich klasyfikację oraz ich zastosowanie dla trzech rzeczywistych danych szkodowych. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawione zostały motywy gromadzenia przez kraje rezerw walutowych oraz poziom tych rezerw w wybranych krajach w 2008 roku w odniesieniu do najczęściej występujących w literaturze poziomów referencyjnych. Przedstawione analizy dowodzą, że w grupie krajów, które zgromadziły ponad 60% ogólnoświatowych rezerw walutowych przekroczone zostały mierniki uznawane za optymalne, co dowodzi, że kraje te posiadają nadmierne rezerwy. Dotyczy to takich krajów jak: Chiny, Japonia, Rosja, Arabia Saudyjska, Hong Kong, Indie, Korea Południowa, Brazylia, Singapur oraz Tajlandia. W kolejnej części przedstawiona została krótka charakterystyka państwowych funduszy majątkowych, które są jednocześnie instytucjonalną innowacją na globalnych rynkach finansowych oraz alternatywnym narzędziem zarządzania nadmiernymi rezerwami walutowymi. W następnej części artykułu przybliżone zostały korzyści płynące dla gospodarki z tytułu posiadania tego typu podmiotów. Wymienić wśród nich należy m.in. możliwość inwestowania rezerw walutowych w szerszą grupę aktywów o wyższym ryzyku oraz wyższej stopie zwrotu niż ma to miejsce w przypadku tradycyjnego zarządzania rezerwami walutowymi prowadzonego przez krajowe władze monetarne. Podmioty te ułatwiają ponadto absorpcję napływającego do gospodarki strumienia kapitału bez wystąpienia takich negatywnych konsekwencji jak aprecjacja kursu walutowego, powstawanie baniek spekulacyjnych czy inflacja. Dzięki inwestowaniu w szeroką gamę aktywów na rynkach międzynarodowych państwowe fundusze majątkowe zmniejszają lub wręcz eliminują koszty alternatywne związane z utrzymywaniem rezerw. Fundusze te ułatwiają międzypokoleniowy transfer środków pochodzących z eksploatacji zasobów nieodnawialnych jak również mogą być wykorzystywane do wspierania gospodarki podczas kryzysów kiedy to jako inwestorzy ostatniej instancji zapewniają płynność zarówno sektora finansowego jak i pozostałych gałęzi gospodarki. Państwowe fundusze majątkowe postrzegane są jako narzędzie wspierające stabilność makroekonomiczną gospodarki oraz forma zabezpieczenia przyszłego dobrobytu ekonomicznego kraju. Podmioty te wnoszą ponadto istotny wkład w funkcjonowanie gospodarki światowej. Jako długoterminowi, pasywni inwestorzy, którzy nie stosują w swoich strategiach inwestycyjnych dźwigni, państwowe fundusze majątkowe wywierać mogą stabilizujący wpływ na międzynarodowe rynki finansowe zwiększając ich płynność oraz obniżając wahania rynkowe. Wnioski wyciągnięte w artykule wskazują, że w najbliższym latach możliwy jest dalszy rozwój rynku państwowych funduszy majątkowych i wzrost ich znaczenia na międzynarodowych rynkach finansowych. (abstrakt oryginalny)
FED wraz ze zmianą komunikatu z 18 marca 2015 r. zaserwował uczestnikom amerykańskiego rynku niższe prognozy wzrostu PKB i inflacji. Jednocześnie zaprezentowano nową ścieżkę oczekiwań członków FED dotyczących stóp procentowych. To kolejny dowód na to, iż instytucja ta dobrze potrafi rozpoznawać rynkowe nastroje w USA i na świecie. (abstrakt autora)
Wielu ekonomistom i analitykom trudno jednoznacznie wytłumaczyć zaskakująco słabe dane dotyczące wzrostu PKB w I kwartale w USA. W pierwszym odczycie wyniósł on zaledwie 02% w ujęciu rocznym (zanulizowanym), co odpowiadało wyliczeniom zespołu analityków przy oddziale FED w Atlancie. Taka sytuacja ekonomiczna ma też istotny wpływ na stosunki gospodarcze USA ze światem, zwłaszcza zaś z Europą i Chinami. (abstrakt autora)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.