Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 121

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka stabilizacyjna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
1
Content available remote Kwestie stabilizacji dochodów w rolnictwie
100%
W ostatnich latach wskutek zmian WPR , uwarunkowań rynkowych i klimatycznych wzrasta zmienność dochodów producentów rolnych w Unii Europejskiej. Znajduje to odbicie w zmianach WPR , jakie zostały wdrożone w ramach perspektywy finansowej 2014-2020, a które mają na celu wsparcie zarządzania ryzykiem w rolnictwie. W pracy dokonano oceny przydatności jednego z instrumentów finansowanego w ramach WPR - narzędzia stabilizacji dochodów. Wykorzystano w tym celu dane dotyczące dochodów uzyskiwanych przez 5364 gospodarstwa rolne prowadzące rachunkowość FADN . Wykazano, że ten typ ubezpieczeń funkcjonowałby nawet przy niewielkiej wartości składki (0,5% wartości zeszłorocznej produkcji) i stanowił znacząco lepszą ochronę dochodów rolników niż tradycyjne ubezpieczenia produkcji rolnej. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza i ocena reakcji fiskalnej polityki stabilizacyjnej na kryzys finansowy i jego skutki w krajach Unii Europejskiej. Dla zrealizowania celu badawczego, poddano analizie dwa etapy polityki stabilizacyjnej podejmowanej w okresie kryzysu. Pierwszy etap, od początku kryzysu do przełomu lat 2009 i 2010, charakteryzował się wdrożeniem działań stymulujących gospodarki za pomocą ekspansji fiskalnej, które w konsekwencji przyczyniły się do gwałtownego wzrostu deficytów sektora finansów publicznych i długu publicznego w większości państw UE. Dlatego drugi etap unijnej polityki stabilizacyjnej, od 2010 roku, zakładał odejście od dotychczasowej polityki fiskalnej (ze względu na narastający dług publiczny) oraz powrót do koncepcji zrównoważonych finansów publicznych i redukcji długu. W artykule podjęto również próbę ewaluacji skuteczności podejmowanych w tym czasie działań stabilizacyjnych.(abstrakt oryginalny)
Ostatni kryzys finansowy pokazuje, jak silnie uzależniony jest system gospodarczy państwa od pojedynczych dużych instytucji finansowych. Upadek jednego z dwóch największych banków szwajcarskich mógłby mieć katastrofalne skutki dla całej gospodarki kraju. Artykuł wyjaśnia, jakie środki zaradcze proponuje się wdrożyć w Szwajcarii dla ograniczenia ryzyka w działalności dużych banków. (abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Podatki dochodowe a funkcje polityki finansowej
100%
Polityka finansowa państwa realizuje ustalone cele gospodarcze w trzech obszarach: stabilizacji gospodarki, alokacji czynników produkcji oraz redystrybucji dochodów. Realizacja polityki finansowej państwa w tych obszarach daje podstawę do wyróżniania jej trzech funkcji: funkcji stabilizacyjnej, alokacyjnej i redystrybucyjnej. Z punktu widzenia podatków dochodowych polityka fiskalna jest podstawowym narzędziem służącym realizacji nałożonych na nie celów gospodarczych i społecznych. Cele te mają swoje odzwierciedlenie w konstrukcji systemu podatkowego, poprzez określenie rodzajów i wielkości podatków obciążających poszczególne kategorie podatników, ale także poprzez określenie szczegółowych zasad konstrukcji podatków - ustalenie ich zakresu podmiotowego, przedmiotowego, podstawy opodatkowania, stawek i skal podatkowych oraz systemu ulg i zwolnień podatkowych. Można stwierdzić, iż proces gromadzenia dochodów publicznych pozwala kreować i stosować różnorodne narzędzia realizowania celów polityki finansowej państwa. Narzędzia polityki finansowej państwa realizują jednocześnie wszystkie funkcje polityki finansowej, tj. funkcję stabilizacyjną, alokacyjną i redystrybucyjną. Przykładowo, jeśli podatek dochodowy od osób fizycznych będzie oparty o stawki progresywne (rosnące wraz ze wzrostem podstawy opodatkowania), to jako instrument polityki finansowej państwa będzie automatycznie pełnił funkcję stabilizacyjną (taki sposób opodatkowania dochodów osób fizycznych zmniejszy globalny popyt, a w konsekwencji tempo wzrostu gospodarczego), funkcję alokacyjną (gromadzone wpływy z tego podatku zwiększą skalę wytwarzania dóbr publicznych) oraz redystrybucyjną (progresja bardziej zmniejsza dochody dyspozycyjne zamożniejszych niż uboższych gospodarstw domowych). Nie istnieją takie instrumenty polityki finansowej państwa, które wpływałyby jedynie na popyt globalny (realizowały funkcję stabilizacyjną polityki finansowej) i były jednocześnie neutralne z punktu widzenia jej funkcji alokacyjnej i redystrybucyjnej. Oznacza to, iż zmiany czy reformy polityki finansowej (poszczególnych instrumentów) oznaczają konieczność analizowania każdego instrumentu (w tym podatków dochodowych) z punktu widzenia efektów jego oddziaływania na koniunkturę gospodarczą (funkcja stabilizacyjna), strukturę sektora prywatnego i publicznego (funkcja alokacyjna), czy poziom zamożności i zróżnicowanie dochodów do dyspozycji gospodarstw domowych (funkcja redystrybucyjna).(fragment tekstu)
W artykule zostały przeanalizowane instrumenty antycyklicznej polityki makroostrożnościowej wpływające na rynek nieruchomości z perspektywy ich potencjalnych skutków dla funkcjonowania sektora finansowego. Aby osiągnąć ten cel, zarysowane zostały podstawowe właściwości badanych instrumentów oraz zaprezentowano mechanizm transmisji tych instrumentów. Analiza mechanizmu transmisji z uwzględnieniem dorobku literatury dotyczącej wyceny kredytów oraz efektów ubocznych regulacji pozwoliła na identyfikację ograniczeń jego przebiegu. Zidentyfikowano, że restrykcyjne sektorowe wymogi kapitałowe oraz wskaźników LTV DTI i DSTI mogą skutkować występowaniem zjawiska migracji kredytobiorców do sektora bankowości cienia lub innych instytucji finansowych świadczących usługi transgraniczne, a niepodlegających regulacjom makroostrożnościowym. Zastosowanie restrykcyjnych instrumentów może nasilić występowanie w sektorze bankowym zjawiska negatywnej selekcji i w efekcie przynieść pogorszenie ogólnej jakości portfela kredytowego. (abstrakt oryginalny)
Artykuł zawiera wyjaśnienie, jakie działania są podejmowane w ramach polityki stabilizacyjnej oraz co jest istotą antycyklicznej polityki fiskalnej i pieniężnej, w tym ich kombinacji, tj. policy mix, obejmujących dwa warianty czyste i dwa mieszane. Wobec dużego znaczenia i rosnącej popularności polityki fiskalnej w polityce stabilizacyjnej UE, w tym kontrowersyjnych programów zacieśnienia fiskalnego (austerity), wyjaśniono istotę szerzej rozumianej polityki oszczędnościowej, a także współzależności pojęciowe wspomnianych rodzajów polityki na przykładzie schematu blokowego ilustrującego zakres działań w ramach omawianych rodzajów polityki. Dokonane uporządkowanie definicyjne służyć ma lepszemu zrozumieniu głównych dylematów w aktualnie toczącej się dyskusji dotyczącej polityki oszczędnościowej i wzrostu w UE.(abstrakt oryginalny)
Zestawiając korzyści i koszty polityki dezinflacyjnej, faktyczny problem polega na ich rozbieżności w czasie: koszty muszą być poniesione natychmiast, korzyści zaś pojawiają się dopiero po pewnym czasie.
The process of unification of the twenty-five EU countries presents many internal difficulties that stem, in the first place, from large spans between the levels of economic advancement of the individual member countries, but also from certain cultural and civilization differences, as well as from some relics of historical antagonisms. However, the internal integration is not tantamount to a policy of isolation of the integrated group from closer contacts with its external surroundings. The European Union is more and more decisively tending towards constructive rapprochement with its eastern and southern (Mediterranean) neighbours, in the belief that an extensive economic and cultural cooperation will promote political stabilization and general development and help the Union's neighbours with attaining higher stages of advancement. At the same time, the Union itself will gain greater security and additional economic advantage.Apart from its relations with neighbours, the Union continues to attach importance to tightening the relations with a number of other countries that, though spatially more remote, are in many respects closely connected with the Union.This in particular regards the 70 associated African, Caribbean, Pacific and Mercosur Group countries. (original abstract)
The purpose of this article is to present the essence and describe the operation of automatic stabilizers, which - in addition to discretionary measures - are tools of the stabilizing function of public finance. Stabilization policy is closely related to the phenomenon of the business cycle. Its task is to mitigate the fluctuations in the course of the business cycle through the use of income and expenditure instruments affecting economic processes in the macroeconomic scale. Automatic business stabilizers are solutions implemented in the income and expenditure system that cause changes in the structure of cash flow between the public and private sectors - in favor of the private sector as the economic climate deteriorates, while improving the economic situation - in favor of the public finance sector. (original abstract)
Procesy ekonomiczne w Chile w latach 1984-1994 wskazują na to, że jest to rzadki przykład pogodzenia stabilizacji ze wzrostem. W związku z reformami przeprowadzonymi w latach siedemdziesiątych Chile służyło jako przykład sukcesu wprowadzania zasad liberalizmu gospodarczego. Późniejsze procesy prowadzą do wniosku, że sukces Chile został stworzony przez wiele posunięć interwencyjnych i przejściowy wzrost roli państwa w gospodarce w latach 1982-1987.
12
Content available remote Europejski Fundusz Walutowy - nowa propozycja instytucjonalna i jej ocena
100%
W niniejszym artykule autorka dokona analizy ewolucji zmian instytucjonalnych, które stały się podstawą do przyjętej koncepcji prawnej EFW, przedstawi założenia funkcjonowania Funduszu oraz ich ocenę w świetle argumentów przytaczanych na ten temat w opiniach międzynarodowych. (fragment tekstu)
Kształtowanie mechanizmu kursowego jest uważane za jeden z najważniejszych instrumentów polityki gospodarczej. Celem niniejszego opracowania jest próba oceny stabilizacyjnej roli zmian kursu walutowego w Polsce w perspektywie członkostwa w trzecim etapie integracji gospodarczej i walutowej. Analiza została ograniczona do pary EUR/PLN. Zmiany realnego kursu walutowego EUR/PLN nie mogą być w zadowalającym stopniu wyjaśnione różnicami w sposobie przebiegu cykli koniunkturalnych obu gospodarek. Kurs walutowy był więc nie tylko instrumentem łagodzenia cyklu koniunkturalnego w reakcji na szoki, ale też sam był źródłem szoków nominalnych. Rezygnacja z instrumentu kursu walutowego będzie się więc wiązała z ograniczonym ryzykiem. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote What can Turkey learn from Argentina?
100%
This paper compares the experiences of Turkey and Argentina in the face of the recent global economic meltdown. The historical and economic peculiarities of these two countries render them as perfect comparative case study. They both historically had acute macroeconomic instabilities with high inflation rates and internal and external disequilibrium. In both countries volatility in economic growth rates (stop-and-go cycles) have been associated with current account and fiscal deficits. They both adopted a number of stabilization policies guided by the IMF which were all unsuccessful. They both got into the new millennium with almost simultaneous (February 2001 in Turkey and December 2001 in Argentina) and the most severe economic crises in their histories. They both have experienced very rapid growth rates since their economic crises. Economic recovery in Argentina has been in a better shape and more sustainable than Turkey. Although both countries will inevitably face the negative impacts of the global crisis, the impact is likely to be more severe for Turkey. (original abstract)
Celem opracowania jest wskazanie czynników, które powodują, że w wielu krajach polityka fiskalna prowadzona jest w sposób procykliczny. Przedstawiono najistotniejsze zagadnienia dotyczące pomiaru wpływu cyklu koniunkturalnego na kształtowanie się zmiennych fiskalnych. Wskazano czynniki, które są potencjalnymi determinantami zróżnicowania reakcji władz fiskalnych na wahania cykliczne. Zaprezentowano wyniki analizy empirycznej przeprowadzonej na podstawie danych panelowych dla krajów OECD.
Celem artykułu jest analiza realizacji funkcji stabilizacyjnej oraz sytuacji systemu finansów publicznych dotkniętych skutkami kryzysu. (fragment tekstu)
Celem opracowania jest przedstawienie głównych przedsięwzięć w polityce monetarnej oraz działań i instrumentów regulacyjnych w polityce Europejskiego Banku Centralnego (EBC) w warunkach rosnącej niepewności i awersji do ryzyka w sektorze bankowości, a także wstrząsów i napięć na rynkach finansowych towarzyszących kryzysowi w sektorze finansów publicznych. Od połowy 2011 r. EBC działał w warunkach powracających wahań poziomu płynności na międzybankowym rynku pieniądza strefy euro, będących skutkiem trudności z pozyskaniem zasilania krótko- i średnioterminowego, co groziło osłabieniem dynamiki akcji kredytowej dla odradzającej się po recesji gospodarki. W tych warunkach głównym celem przyjętych przez EBC w sierpniu 2011 r. (i utrzymanych w 2012 r.) dodatkowych niestandardowych instrumentów i procedur zasilająco-regulacyjnych, uzupełnionych w grudniu 2011 r. decyzją o wprowadzeniu dłuższych operacji refinansujących (LTRO) z 3-letnim terminem zapadalności, było łagodzenie płynnościowych napięć na tych segmentach rynku finansowego, których zdestabilizowanie zakłócało transmisję impulsów polityki monetarnej, ograniczając jej skuteczność. (abstrakt oryginalny)
Kryzys zadłużenia ujawnił poważne luki w systemie zarządzania gospodarczego Unii Europejskiej. Po pierwsze, zasady Paktu Stabilności i Wzrostu (SGP) okazały się całkowicie nieskuteczne, ponieważ nie uchroniły Unii Europejskiej przed konsekwencjami nieodpowiedzialnej polityki fiskalnej. Po drugie, okazało się, że strefa euro nie miała instrumentów zarządzania w sytuacji kryzysowej, co uniemożliwiło podjęcie stosownych działań. W maju 2010 roku UE rozpoczęła szukanie odpowiedzi, jak wyjść z kryzysu. Powołano specjalne fundusze ratunkowe, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się kryzysu w całej Europie. W artykule autor analizuje jakość podejmowanych wówczas decyzji oraz skuteczność tworzonego mechanizmu pomocy. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 7 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.