Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polska szkoła historyczna w ekonomii
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Autorka omówiła poglądy ekonomiczne Leona Bilińskiego, przedstawiciela lwowskiej szkoły historycznej, który jednak uniknął jej jednostronności, kładąc nacisk na teorię ekonomii.
Omówiono poglądy ekonomiczne Stanisława Głąbińskiego prezentowane w jego dziełach, a w szczególności ideę narodową.
W artykule przedstawiono sylwetkę Stanisława Głąbińskiego - czołowego przedstawiciela kierunku historycznego na Uniwersytecie Lwowskim. W pracy zaprezentowano główne założenia metodologiczne szkoły historycznej, oraz przeanalizowano dorobek Stanisława Głąbińskiego - reprezentanta młodszej szkoły historycznej.
Reprezentanci szkoły historycznej okresu międzywojennego, podobnie jak ich poprzednicy, zespalają koncepcje teoretyczne z całokształtem zagadnień ekonomiczno-społecznych. Teorie ekonomiczne opierają nie tylko na analizie zjawisk gospodarczych, ale i na realizowanym systemie wartości moralnych i kulturowych, socjologii i polityce, określających warunki życia społeczeństwa. Podejmują problemy gospodarcze i społeczne II Rzeczypospolitej. Ich prace mają nie tylko znaczenie historyczne, ale są źródłem ważnych informacji dla współczesnych badaczy. Na szczególną uwagę zasługują prace W. Grabskiego o rolnictwie, R. Rybarskiego o polityce gospodarczej i finansowej państwa oraz Z. Daszyńskiej-Golińskiej o problemach demograficznych. T. Brzeski i R. Rybarski prowadzą nowotarskie badania z zakresu psychologii społeczno-gospodarczej, starają się w ten sposób ściślej powiązać teorię z rzeczywistością. W rozważaniach A. Kostaneckiego podstawą postępu społecznego jest odrodzenie wartości etycznych. W pracach L.W. Biegeleisena ważnym elementem analizy stają się czynniki socjologiczno-teleologiczne. Jego modelowe systemy gospodarcze oparte są na założeniu o konieczności prowadzenia przez państwo planowej polityki ekonomicznej. (fragment tekstu)
Omówiono w jaki sposób i w jakim zakresie środowisko przyrodnicze (przyroda) znalazło odzwierciedlenie w rozwijanej przez przedstawicieli szkoły historycznej teorii ekonomii i w analizach historyczno-gospodarczych. (fragment tekstu)
W artykule przedstawiono sylwetkę Stanisława Grabskiego ekonomisty i polityka przełomu XIX i XX wieku. Omówiono jego poglądy ekonomiczne. Zwrócono uwagę na fakt, że był efektywnym działaczem politycznym, człowiekiem który wyraźnie dostrzegał potrzebę reform polskiej gospodarki.
Przedstawiono genezę powstania idei gospodarstwa narodowego, jej najwybitniejszych przedstawicieli (F. Skarbek i J. Supiński), oraz kontynuatorów w polskiej szkole historycznej (l.Biliński, S.Głąbiński, W. Ochenkowski, S. Grabski, R.Rybarski, L.W. Biegeleisen).
Drugim równoległym do nurtu subiektywistyczno-marginalistycznego kierunkiem w myśli ekonomicznej był historyzm. Narodził się w Niemczech z rozwijanych od początku XIX w. do lat 40. nurtów społecznych: romantycznego i narodowego. Na ich bazie powstała najpierw starsza, a następnie młodsza szkoła historyczna. Genezy niemieckiej szkoły historycznej należy szukać w sytuacji ekonomiczno-społecznej, jaka występowała w XIX w. na obszarze tego państwa. "W Niemczech prąd socjologiczny wypłynął z różnych, choć zbliżonych do siebie źródeł. Hegla pojmowanie dziejów jako urzeczywistnienia absolutu w ludzkości oraz obiektywne znaczenie, przypisywane przezeń każdemu kompleksowi dziejowemu jako logicznie koniecznemu szczeblowi tego urzeczywistnienia, zawierały oczywiście pierwiastki, które mogły się rozwinąć w pogląd na świat O charakterze częściowo historycznym, częściowo socjologicznym, skoro tylko ukształtowało się należycie pojęcie społeczeństwa". Połączenie rozważań socjologicznych Fichtego, Hegla i Schellinga dotyczących roli społeczeństwa, wzrastający nacjonalizm i odmienność ustroju społeczno-politycznego Niemiec stanowiły dogodne warunki do budowy własnej, odrębnej szkoły naukowej. Wskazuje się także, że powstanie tej szkoły to odpowiedź na ekonomię klasyczną. Poglądy stanowiły zarówno opozycję wobec utylitarystyczno-indywidualnej filozofii angielskiej, jak również wobec badań ekonomicznych (angielskich i francuskich), gdzie dominowały abstrakcja i uogólnienia. (fragment tekstu)
Praca naukowa, podobnie jak działalność gospodarcza i polityczna, należy do tych obszarów aktywności, które wymagają permanentnego dokonywania wyborów. Potwierdza to przedstawiony przypadek W.M. Zawadzkiego. W młodości, mimo braku doświadczenia, wybrał - po wielu latach poszukiwań - właściwy kierunek studiów, a później obszar zainteresowań w ramach uprawianej nauki. Prowadzenie badań w zakresie ekonomii matematycznej przyniosło W.M. Zawadzkiemu międzynarodowy rozgłos. Uczony ten wskazywał, że wykorzystanie metod matematycznych umożliwiło odkrycie współzależności zjawisk gospodarczych, stworzenie teorii ogólnej równowagi ekonomicznej oraz wyrugowanie z ekonomii teorii wartości. Swoimi rozważaniami przyczynił się do rozwoju powszechnej myśli ekonomicznej. Mimo międzynarodowego uznania w późniejszym okresie oddalił się od szkoły lozańskiej. W dojrzałym wieku, będąc już wybitnym teoretykiem ekonomii, został zaangażowany do działalności gospodarczej i politycznej. (fragment tekstu)
10
Content available remote Państwo w gospodarce - poglądy przedstawicieli Młodszej Szkoły Historycznej
63%
Opóźnienie gospodarcze i rozbicie terytorialne Niemiec w pierwszych dziesięcioleciach XIX w. zaważyły na dziewiętnastowiecznej niemieckiej myśli ekonomicznej. Przedstawiciele młodszej szkoły historycznej: Max Weber, Werner Sombart czy Gustav von Schmoller, wychodzili z negacji angielsko-francuskiej ekonomii klasycznej, przy czym wyjątkowo krytycznie oceniali jej dorobek w zakresie miejsca państwa w sferze ekonomicznej. Według przedstawicieli młodszej szkoły historycznej państwo nie tylko wspierało rodzimą produkcję, ale także roztaczało opiekę nad każdą jednostką oraz ułatwiało dostęp do dóbr społecznie pożądanych.(abstrakt oryginalny)
Władysław Grabski (1874-1938) był czołowym przedstawicielem szkoły historycznej na kierunku ekonomii w warszawskim ośrodku akademickim. W artykule omówiono działalność polityczną i gospodarczą W. Grabskiego, przedstawiając jego koncepcję zreformowania gospodarki Polski.
Praca została podzielona na dwie części. Pierwsza prezentuje dorobek angielskiej i francuskiej ekonomii klasycznej uwzględniający podłoże społeczno-ekonomiczne, a także filozoficzne tego kierunku. Zapoznanie się z poglądami zachodnich ekonomistów szkoły klasycznej pozwoli lepiej zrozumieć osiągnięcia rodzimych klasyków. Druga, właściwa część, stanowi wnikliwą analizę polskiej myśli klasycznej również w kontekście społeczno-ekonomicznych i politycznych uwarunkowań. (fragm. tekstu)
Od zaistnienia Kaleckiego i Keynesa na arenie ekonomicznej minęło już ponad 70 lat. Nadal jednak wielu historyków myśli ekonomicznej szuka argumentów przemawiających za tym, iż to Kaleckiego, a nie Keynesa powinno uważać się za pierwszego, który ogłosił "ogólną teorię" opartą na wspólnych dla obu teorii tezach. Kwestię tę poruszała w swoich publikacjach między innymi Joan Robinson: "Pierwszeństwo opublikowania tej teorii przez Michała Kaleckiego jest bezsporne. Z prawdziwą godnością naukowca (która się niestety dość rzadko wśród naukowców zdarza) nigdy nie wspomniał on o tym fakcie. Zaiste, nikogo, poza samymi autorami, nie interesuje specjalnie, który z nich jako pierwszy oddał pracę do druku. Interesującą rzeczą jest natomiast, że obaj badacze o całkowicie różnych postawach politycznych i wywodzących się z odmiennych szkół myślenia doszli do tego samego wniosku". (fragment tekstu)
Głównymi ośrodkami polskiej myśli ekonomicznej w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości były Kraków i Lwów. Znaczenie tych ośrodków akademickich wynikało z korzystnych warunków występujących w zaborze austriackim, które umożliwiały polonizację Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Formująca się na tych uczelniach ekonomia odpowiadała na myśl zachodnioeuropejską, przy czym posiadała własną metodologię i oryginalny sposób rozwiązywania zasadniczych problemów społeczno-ekonomicznych odradzającego się państwa polskiego. Istotne było także znaczenie Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, późniejszej Akademii Umiejętności, która wydawała opracowania i analizy pod redakcją Adama Krzyżanowskiego. Poza starymi ośrodkami uniwersyteckimi w II Rzeczypospolitej rodziły się nowe centra wiedzy ekonomicznej w Krakowie, Poznaniu i Lwowie. Do głównych placówek naukowych tego okresu należy zaliczyć: Instytut Gospodarstwa Społecznego, Instytut Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen oraz Główny Urząd Statystyczny. Popularne wtedy czasopisma to m.in. "Ekonomista" (Warszawa), "Przegląd Ekonomiczny" (Lwów) "Czasopismo Prawnicze i Ekonomiczne" (Kraków), "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny" (Poznań). Do znaczących ekonomistów tego okresu należy zaliczyć Adama Krzyżanowskiego, Oskara Langego, Michała Kaleckiego oraz Władysława Zawadzkiego.(abstrakt oryginalny)
Polska szkoła historyczna w ekonomii wyrosła na tradycjach szkoły narodowej, której początki sięgają pierwszej połowy XIX wieku. Autorka ukazała poglądy głównych przedstawicieli nurtu historycznego i na tej podstawie wyodrębniła 5 cech charakterystycznych dla polskiej szkoły historycznej: oparcie badań teoretycznych na analizach historycznych, odrzucenie sceptycyzmu teoriopoznawczego szkoły niemieckiej, odejście od rozumowania generalizującego wyrażające się w rozwoju idei gospodarstwa narodowego, poszerzenie ekonomii o psychologię społeczną, łączenie rozważań teoretycznych z problemami polityki społecznej i gospodarczej. Zarysowała sytuację Polski okresu II Rzeczpospolitej, zwracając uwagę na koncepcje reformatorskie tego okresu, propagowane przez przedstawicieli tej szkoły. Badaniami objęto okres od początku XIX w. do wybuchu II wojny światowej i prowadzono je w ramach głównych ośrodków ekonomii akademickiej w kraju, działających w dobie rozbiorów, jak i w ośrodkach uniwersyteckich II Rzeczpospolitej po 1918 roku.
Przedstawiciele polskiego historyzmu, podobnie jak marginaliści, mieli swoją wizję państwa oraz jego funkcji gospodarczych. W poglądach autorów zaliczanych do nurtu historycznego dominowała idea narodu i państwa narodowego, szczególnie u Stanisława Głąbińskiego oraz Stanisława Grabskiego. Znaczący wpływ na ich przekonania miało odzyskanie przez Polskę niepodległości po zakończeniu pierwszej wojny światowej. W dziełach obu ekonomistów, zaliczanych do ośrodka lwowskiego, można również zauważyć częste nawiązywanie do aspektów socjologicznych. S. Głąbiński twierdził, że wszystkie zjawiska gospodarcze mają charakter społeczny, zaś S. Grabski widział w ekonomii swoistą socjologię życia gospodarczego. Obaj profesorowie Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie reprezentowali poglądy związane z Narodową Demokracją.Stanisław Głąbiński nazwał system ekonomiki systemem narodowym, nawiązując do odzyskania przez Polskę niepodległości po wielu latach zaborów. Twierdził on, że naród polski powinien znaleźć ideowego wychowawcę w życiu społeczno-gospodarczym. Nie był jednak zwolennikiem etatyzmu ani gospodarki planowej, a postulował jedynie, aby działania wszystkich podmiotów gospodarczych miały na uwadze, oprócz własnego interesu, także poszanowanie dla interesu ogólnego, narodowego. Głąbiński sugerował powrót do idei narodowej Fryderyka Skarbka, niedostatecznie przez niego rozwiniętej, jako "naturalnego, historycznego łącznika pomiędzy jednostkami, warstwami społecznymi, rozmaitymi organizacjami a społeczeństwem świadomym swej jedności duchowej, swej przeszłości i swych ideałów czyli narodem". (fragment tekstu)
Ekonomia jest nauką o gospodarowaniu, polegającym na dokonywaniu wyborów w kwestiach wielkości i struktury produkcji, metod wytwarzania oraz zasad podziału wytworzonych dóbr i usług. Decyzję podejmują konsumenci, przedsiębiorstwa oraz państwo, dokonując wyboru w aktualnej, rzeczywistości, gdyż tylko w teraźniejszości dysponują oni wiedzą i świadomością, na podstawie których podejmują obecne decyzje. Decyzji nie można podjąć ani w przeszłości, ani w przyszłości, ale to przyszłość weryfikuje obecny wybór. Ponieważ działania gospodarcze nie odbywają się w próżni, ale we współpracy z innymi podmiotami, może okazać się ex post, że decyzja nie była optymalna i zamiast oczekiwanych profitów przyniosła stratę. By zmniejszyć ryzyko, dokonujący wyboru starają się zracjonalizować proces dochodzenia do decyzji. Uciekają się do dedukcyjnego myślenia, prognozowania i modelowania procesów gospodarczych, swego doświadczenia, a gdy i one zawodzą, do intuicji. Zatem korzystają i z przeszłości, i przyszłości. W ekonomii można spotkać kierunki i poglądy, które gloryfikują znaczenie przeszłości w procesie dokonywania wyboru. Ale zmiany we współczesnej gospodarce, polegające na jej globalizacji, regionalizacji oraz integracji, a także tempo postępu technicznego i innowacyjnego, skłaniają do przyjęcia tezy, że to raczej wyobrażenie przyszłego obrazu świata niż pewna przeszłość powinno być podstawą decyzji podejmowanych w teraźniejszości. (fragment tekstu)
Słaby rozwój gospodarczy krajów Trzeciego Świata tłumaczono różnie - złym systemem cen, złą alokacją, niekorzystnym usytuowaniem tych krajów w strukturach rynku światowego, barierami instytucjonalnymi, ale też niewłaściwym wyborem technik produkcji. Trudno byłoby jednak obronić tezę, że niewłaściwy wybór techniki miał tu decydujące znaczenie, ale czy pomniejsza to wagę toczonej przez wiele lat dyskusji? Trudno tu o jednoznaczną odpowiedź. Wprawdzie obecnie jest ona jedynie historyczną ciekawostką, lecz w owych latach stanowiła niezwykle ważny element teorii rozwoju gospodarek zacofanych, teorii, którą współtworzyli i istotnie wzbogacili polscy ekonomiści. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.